Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
21-06-2011
Herinneringen
Lang geleden dat ik nog zulk een rustige maandag heb gehad. Niet dat ik heel de dag in de zetel heb gehangen. Wel ben ik vanmorgen weer dadelijk gestart met mijn foto's. En ik moet eerlijk zeggen dat ik heel goed ben gevorderd. Zelfs die tweede doos met foto's is nu gesorteerd. Alles ligt nu klaar om verder af te werken. Gelukkig hoeft het morgen niet in orde te zijn. Die volledige afwerking gaat nog wel een tijdje duren. Maar toch wou ik dit nu eerst achter de rug hebben. Ondertussen heb ik ook nog wat foto's gevonden die ik nodig had. Dus dit alles is momenteel goed verlopen. Het doet me wel pijn al die foto's terug te zien. Ik had het al veel eerder moeten doen en dan had mijn man er ook nog kunnen van genieten. Bij elke foto die er door mijn hand is gegaan weet ik wel wat te vertellen. Ik verschiet ervan dat ik zo goed heb kunnen onthouden. Het enige nadeel is dat er foto's bijzitten en dat ik de namen van de personen niet weet. Op dat gebied was mijn man " een krak " . Hij kende praktisch iedereen met voornaam , achternaam en zelfs met toenaam. Voor mij waren dat altijd problemen. Maar toen kon ik nog vragen om me de namen voor te zeggen , nu moet ik er alleen achter gaan. En heel waarschijnlijk ga ik ze niet allemaal terug vinden. Dat is wel spijtig maar er is niets aan te doen.l Ik zal verder moeten met hetgeen ik me allemaal nog herinner. Zowel de goede als de slechte momenten. . . . . . .
Echt een zondag , buiten een machientje was en nog een afwasje niets gedaan. Of toch wel. Ik ben verder foto's aan het sorteren geweest. Heb ik veel foto's in mijn bezit ! Ik wist het zelf niet. Mijn man zal het ook niet meer geweten hebben. Spijtig dat mijn man ze niet meer kan zien. Spijtig dat wij vroeger nooit de tijd hebben genomen om deze foto's onmiddellijk te verwerken. Spijtig dat wij nooit de tijd hebben genomen om te genieten van die foto's. Allemaal foto's met een verhaal. Nu moet ik het alleen doen. En er zijn heel veel foto's bij van mijn man. Ze zijn voor mij alleen. Er zijn geen kinderen die mee herinneringen kunnen ophalen. Verdere familieleden hebben er geen aandacht voor. Het is te ver verwijderd van hun leven. Spijtig dat het nu allemaal zo moet lopen. Toch ga ik alles nog verwerken zoals ik van plan was. Er mooie fotoalbums van maken. Albums die voor zich spreken. Albums met de nodige tekst en uitleg erbij. Misschien is er dan later toch nog iemand in geinteresseerd. Of toch in enkele foto's. Wat de tijd me nog brengt, weet ik toch niet. En misschien maar best zo. Wat ik wel weet is dat ik morgen nog verder moet doen. Er staat nog een volgende doos te wachten. En ik weet nu al dat die veel moeilijker gaat zijn dan deze die ik nu heb leeggemaakt.
Zaterdagnamiddag ! Natuurlijk heb ik in de voormiddag voor mijn ouders gezorgd. Bakker , beenhouwer , we zijn er overal gepasseerd. Maar wat is het lang geleden dat ik in de namiddag nog eens ben thuis geweest. Het deed me deugd om niet meer de deur uit te moeten. En ik heb me in een karweitje gestort dat ik al zo.....................................lang moest doen ! Kon ik me eindelijk bezig houden met foto's zoeken. En of ik er heb gevonden ! Daar ik toch foto's nodig had , werk ik nu maar aan één stuk door. Ik heb er nog veel gewoon los in dozen liggen. Maar nu ben ik bezig om alles te sorteren. Gemakkelijk is wel iets anders. Maar als dit nu achter de rug is , dan is er een mooi karweitje opgeknapt. Wat ik ook wel weet is dat ik met zaterdag alleen niet toekom. Mijn zondag gaat er ook nog moeten aan geloven. Maar daar heb ik nu eens geen bezwaar tegen. Ik ben al mooie foto's tegen gekomen dat ik nog niet meer wist dat ze bestonden. Wat ik wel weet is dat ik er in de winter echt werk van ga maken. Nu is het maar gewoon op orde brengen. Tijdens de wintermaanden ga ik het verder afwerken. En zeg nu eerlijk, met een fotoboek in de zetel gaan zitten is toch veel aangenamer dan met een laptop. Een fotoalbum is toch veel warmer dan al die PC-fotoboeken. En ik moet eerlijk toegeven, dat krijg ik niet samengesteld op de PC. Een simpel ouderwets fotoalbum wel. Kan ik bij een groot deel van de foto's nog eens wegmijmeren. En naar de reden zoeken van het fotograferen van die bepaalde foto. Het zijn mooie herrinneringen en ik ga ze koesteren. Spijtig voor diegene die achter mij komt. Hij zal de open haard met fotoalbums kunnen aanmaken. Dat is natuurlijk heel spijtig want veel van die foto's zijn voor anderen onbekend. Dat zijn zorgen voor later. Zolang als ik er nu maar kan van genieten ! En dat ga ik zeker doen.
Ik denk dat ik eventjes op adem kan komen. In de tuin zijn we gestopt met asperges steken. Spijtig want ze zijn lekker. Niet dat er geen meer boven zand komen , maar gedaan is gedaan. Deze planten kunnen nu terug op adem komen tegen volgend jaar. Ook de aardbeien gaan we laten voor wat ze zijn. Het net eraf en de laatsten zijn voor de merels. Dan kunnen die ook nog eventjes smullen. En met een beetje zon kan ik volgende week witte stekelbessen plukken. Hopen maar dat er beter weer in aantocht is ! Nu gaan we ook wachten op de eerstvolgende groenten die klaar zullen zijn. Als het enkele dagen wat warmer wordt zijn de bloemkolen aan de beurt. Ook de komkommers zijn in volle groei. De eerste heb ik vandaag geplukt. Nu nog bereiden en me laten smaken. Twee planten voor mij alleen. Ik zal mijn best mogen doen. Ik kan ook best naar bewaringsmogelijkheden gaan zoeken en dat is nog niet zo een slecht idee. Maar ik zal eerst maar verder afwachten. Dus dat is pauze in de tuin ! Het zal me deugd doen. En ook de gazon heeft overal een maaibeurt gehad. Dus dat ziet er goed uit voor de volgende veertien dagen. Ik zie uit naar volgende week. Ik denk dat ik een rust- en genietweek ga inlassen. Niet zo heel veel doen en naar braderijen gaan. Er zijn er genoeg in aantocht. En ook mijn moeder heeft gevraagd wanneer ik nog eens met haar naar de winkel ga. En naar een braderij. Dus dat gaat goed komen . . . . .
Was me dat deze voormiddag even lopen. Mijn vader had me gevraagd om toch maar zeker eerst de aardbeien te plukken. Het zou wel eens de laatste keer kunnen geweest zijn. Als we nog veel regen krijgen zullen diegenen die nog moeten rijpen , volledig wegrotten. De aardbeien staan in open lucht en zijn niet beschermd. En mijn vader verwachtte regen binnen een heel korte termijn ! En een betere weersvoorspeller kan ik me niet voorstellen. En ja hoor, ik was nog maar juist bezig of er kwamen dreigende wolken in snelvaart aangewaaid. Een hevige korte bui was het begin. Toch nog vlug kunnen herbeginnen en geluk gehad. De volgende bui heeft gewacht tot ik gedaan met plukken. Maar dan , met bakken viel het naar beneden. We gaan nu voor het ogenblik niet klagen dat het te droog is. Het verschil is natuurlijk heel groot. Alleen maar te hopen dat het één van de dagen terug zomer wordt. Voor velen van ons zit de vakantie eraan te komen. En dan verwachten we toch om de zon te zien ! En ook voor ons als thuisblijvers is het veel aangenamer met een zonnetje in de lucht. Zelfs zoals op een dag als vandaag is het binnenshuis niet aangenaam als men met regen moet werken. Natuurlijk had ik vandaag ramen poetsen op mijn eigenlijk programma staan. Ik heb het dan maar gehalveerd. Ramen poetsen en regenen gaat bij mij nog altijd niet samen. Hopelijk morgen een beetje beter en droger.
Het was me het dagje wel vandaag. Eerst wachten op de hersteller voor de wasmachine en de droogkast. Voor de wasmachine was het enkel het programma nakijken. Dat was heel vlug opgelost. De droogkast had een vervelend " tik " - geluidje. Voor overdag is dat niet zo erg maar ik maak gebruik van het nachttarief. Ik kan toch moeilijk mijn buren wakker houden ! Beide toestellen zijn al wel wat jaartjes oud. Maar de herseller zegt me dat ze nog meekunnen. De grote kosten zijn nog niet voor morgen. Gelukkig maar... En dan was het wachten op de ontstoppingsdienst. De afvoer in de keuken zat potvast. Geen druppel water liep er nog door. Nu wel ! Die mijnheer de ontstopper heeft heel proper werk geleverd. En nu weet ik ook hoe dat allemaal in zijn werk gaat. Ik hoop niet dat ik zulke dienst ooit nog eens nodig heb. Ik versta trouwens nog steeds niet hoe dit is kunnen gebeuren. Maar het is opgelost en dat is het voornaamste. Ik hoop dat ik nu van verdere perikelen gespaard blijf. Dit was genoeg voor één dag. Zowel de hersteller als de ontstopper hebben me goede tips gegeven. Die zullen we zeker in acht nemen !
Ik hoop dat ik dit kleine artikeltje volledig kan beëindigen. Mijn handen ; mijn vingers willen niet mee. Ze zijn zo stram dat ik ze maar amper kan bewegen. Is het omdat ik vandaag zware handenarbeid heb gedaan of is het iets anders ? Ik hoop dat ik me geen zorgen moet maken en dat binnen enkele dagen alles terug in orde is. Aan vaders vijver staat nog een klein zomerhuisje. En wat ik al lang van plan was is dus vandaag gebeurd. Ik kan me spiegelen ! Heeft dat efkens een grondige onderhoudsbeurt gehad. Ik ben er echt met een heel groffe borstel doorgegaan maar wat een verschil. Ik heb er tegen mijn ouders niets van gezegd. Wanneer zij één van de dagen daar komen , dan denk ik dat ze raar gaan opkijken. Als laatste heb ik nog een stukje begroeiïng weggesnoeid zodat we nu rechtstreeks op de vijver kijken als we daar komen aangereden. Nu is het een mooi uitzicht. Spijtig dat de dag tekort was , ik had graag nog wat verder gedaan maar het werd al iets te laat. Nu niet dat het er plots volledig is opgekuisd. Ik zal er nog wel enkele dagen nodig hebben vooraleer ook de buitenkant in orde is. Dat gaat nog een mooi karweitje worden. En zoals het vandaag een was ,zulke dagen mogen er nog komen en dan is het zelfs aangenaam om zulke werkjes uit te voeren. Alleen, het vervolg zal niet voor morgen zijn. Maar er komen nog dagen genoeg waarop ik mijn opkuiswoede verder kan uitleven !
Ook deze maandagse zondag zijn we weeral voorbij. Als er zo een bijkomende zondag is dan voelt men dat toch heel goed. Toen ik naar mijn ouders reed deze voormiddag , was er zo goed als geen verkeer. Gewoonlijk moet ge overal staan aanschuiven en nu was het gewoon vrije weg. Was dat gemakkelijk . Voor deze namiddag had ik eigenlijk andere plannen maar die tuin heeft alles in de war gestuurd. Ik heb me eens goed kunnen uitleven in vier grote stekelige sierplanten. Ze zijn uit ! Het verwonderde mij wel dat ze zulke grote diepe wortels hadden. Ik heb ze er allemaal niet uitgekregen. Dat was van het goede teveel. Het resultaat zal zijn dat we volgend jaar opnieuw van die kleine plantjes zullen hebben. Spijtig, maar dan gaan ze er zeker en vast terug uit. Mijn moeder was wel blij dat deze nu weg zijn. En mijn vader heeft me gewoon laten doen. Ook hij was tevreden dat er eindelijk schoon schip werd gemaakt. Ze waren onderaan helemaal kapot gereden met het grasmachine. Ze stonden dus eigenlijk op een totaal verkeerde plaats. Nu liggen ze op de aanhangwagen, klaar om vervoerd te worden. Ze gaan enkele reis richting vijver. Willen ze daar verder groeien , dat moeten de planten weten. En ik veronderstel wel dat dat gaat gebeuren. Maar daar heb ik dan toch geen bezwaar tegen. Ik ben met dit karwei toch enkele uurtjes mee bezig geweest. Maar opgeruimd staat netjes. En eigenlijk feitelijk toch weer een goede daad gedaan. Nu nog een beetje gazon zaaien op deze plaats en dan is het weer een mooie plek in de tuin.
Na een simpel etentje met mijn ouders ging ik nog even langs het kerkhof. Ik had mijn zelfgemaakt bloemstukje bij me. Ik moet eerlijk zijn, met enkele roosjes die ik gisteren van de markt heb meegebracht en wat groen uit de tuin is het simpel en mooi. Hopelijk blijft het een week mooi. Dat zal natuurlijk wel een beetje van het weder afhangen ook. Maar de kwaliteit van de roosjes is ook goed en dat doet toch ook al heel veel. Mijn man rust heel toevallig naast één van onze vroegere klanten. Zijn vrouw heb ik vandaag voor het eerst gezien op het kerkhof. Hebben wij nog een kleine babbel gedaan. En eigenlijk is het raar, men kent elkaar niet en toch wordt er veel tegen elkaar gezegd op heel korte tijd. Ik heb op deze korte tijd al veel personen leren kennen en ben veel te weten gekomen over hen. Dat is een soort vertrouwen en dat doet deugd. Voor ieder van ons is het hetzelfd, het alleen achterblijven. En niemand is verlegen om het te zeggen. De meesten hebben nog kinderen, kleinkinderen en daar trekken zij zich aan op. Ik ben blij voor hen want zo iets heb je nodig. Dat is natuurlijk niet voor iedereen weggelegd en dat is een spijtig gegeven. Bij het heengaan kwam ik ook nog oude geburen tegen. Wat deed dat deugd ! Ik denk dat ook zij blij waren om toch eventjes te kunnen bijpraten. Mijn oren wisten niet wat ze allemaal hoorden. Er zijn wel enkele gegevens die ik zeker moet onthouden. En ja, mijn kerkhofbezoek heeft vandaag wel twee uurtjes geduurd. Maar ja, het was dan toch een aangenaam weertje om nog een babbel te doen ! Ik had verder toch geen plannen voor vandaag. Terug thuis heb ik me nog bezig gehouden met verstelwerk. En nu kan ik ook met de naaimachine naar de winkel. Er zit ergens iets niet juist want nu slaat het zo goed als alle steken over. Weer kosten ! En dan de zondagavond. Zondagavond, de zoveelste alleen. En ja, ik zit opnieuw aan mijn keukenaanrecht. Ik heb zelfs de formule 1 " Grote Prijs van Canada " op TV opstaan. Button heeft juist gewonnen ! Ongelooflijk dat ik dat heb laten opstaan maar het was me de race wel. Voor herhaling vatbaar !
Moet je me hier zien zitten. Zoals zo dikwijls aan het keukenaanrecht omringd door nog te lezen kranten van de voorbije week. Er ligt ook nog een stapel boeken die ik moet wegbergen. Elke dag beloof ik mezelf om er werk van te maken. En elke dag zeg ik tegen mezelf ; dat is iets dat ik morgen zeker in orde moet brengen. Tot het morgen is. De boeken liggen er dus nog steeds en de kranten blijven ongelezen. Evenals de stapel post en allerlei soorten reclame. Die moet ik ook nog wegwerken. Voor de rekeningen die binnen komen heb ik een postdoos gemaakt zodat ik zeker niets vergeet te betalen. De belofte om ervoor te zorgen dat dat stapeltje dagelijks wordt bijgewerkt kan ik ook niet harden. Ik doe één stuk weg en er komen er drie in de plaats. Het zijn slechte gewoontes waar ik paal en perk moet gaan aan stellen. Ik zou voor me zelf toch eens heel graag hebben dat ik van die slechte gewoonte vanaf geraak. Dat ik terug een mooi proper aanrecht krijg zonder al die rommel die er niet moet liggen. Maar ja, ik steek echt de schuld op het zoveel naar mijn ouders zijn. Daar is wel alles in orde en hier laat ik de boel maar draaien tot er betere tijden komen. Morgen heb ik ook weer zo goed als geen tijd om bij te werken. En zo gaat het altijd maar door. Geen tijd . . . De dagen zijn veel te kort en dan zou ik voor mezelf nog vanalles en nog wat willen gaan doen. Ik zal het nog maar wat achterwege laten tot ik in alles een beter inzicht krijg. Tot ik alles echt in goede banen kan leiden. Ik hoop voor mezelf dat die tijd toch eens gaat aanbreken. Dat ik ga zeggen : dit is wat ik graag heb !
Spijtig dat het weder nu toch volledig is omgedraaid. Het mocht dan wel regenen maar de temperatuur had toch mogen blijven. Nu is het momenteel wel een beetje aan de frisse kant en dat is helemaal niet zo aangenaam. De regen mag nog enkele dagen doorgaan natuurlijk. Er is teveel water tekort in de tuinen en op de velden. Het bloemstukje dat ik vorige zaterdag op het kerkhof ben gaan zetten is nu volledig uitgeregend. Ik heb het mee naar huis gebracht om morgen opnieuw te maken. Dus dat wordt morgenvroeg naar de bloemenwinkel om nieuwe roosjes te halen. En opnieuw mijn best doen om er iets moois van te maken. Ik heb er reeds alles voor klaar liggen zodat ik snel verder kan werken na het winkelen. Ook de ramen hebben ondertussen hun eindlaag gekregen. Het is nu een totaal nieuwe aanblik. Mooi opgefrist. Wat een klein likje verf toch kan doen. Volgende week kunnen we dan de ramen poetsen , de gordijnen terug hangen en misschien de kasten een beetje opboenen. Zo gaat dat ook nog volledig in orde komen. Een soort van late grote kuis op die kamer. Maar ja , beter laat dan nooit !
Vandaag is het een rustige dag geweest. Nadat ik gisteren de hele dag heb lopen janken, ging het vandaag stukken beter. Ik was er zelf content voor. Het rare is dat ik me buitenshuis altijd beter voel dan wanneer ik in mijn coconnetje blijf. Het is zo precies alsof ik niet mag thuisblijven. Dus, vandaag de ganse dag bij mijn ouders geweest. Al de donderdagtaken zijn rustig afgehandeld. Toch in die mate dat het mogelijk was. Mijn vader heeft besloten dat er nu hier en daar een likje verf moet bijkomen. Het is nodig op sommige plaatsen. Er werd ander glas in geplaatst en afgewerkt met fijne latjes. En deze latjes moeten nu eens dringend bijgewerkt worden. Dat is nu eens iets wat ik nog nooit echt heb gedaan. Ik zoek er niet meer aan te beginnen ook niet. Ik veronderstel dat het ook iets is dat op mijn zenuwen werkt. Zo fijn kan ik niet werken. Mijn vader schildert gewoon zonder afplakken en het is nog mooi binnen de lijnen ook. Dus, laat hem rustig verder doen zou ik zeggen. Deze avond ook een eerste echte les scrapbooking gehad. Voor mij was het iets nieuws. En het is wel plezierig om doen. Ik ga me er zeker mee amuseren. Tegelijkertijd is de avond zo voorbij gevlogen. Nu kan ik beginnen met het bij elkaar zoeken van nieuw materiaal. Hiervoor kan nu ook eens alles gebruikt worden zoals linten , knopen , parels , en al wat je kunt verdenken. Dus , één van de volgende dagen ga ik op zoek naar allerlei kleine prul. Iets wat anderen weggooien, ga ik waarschijnlijk kunnen gebruiken. We wachten af !
Kan er mij iemand zeggen wanneer die pijn om het heengaan van
iemand over gaat ? Zoals ik momenteel mijn huisje aan het beredderen ben kan het
niet meer. Bij al mijn huishoudelijke taken is er vandaag weer een
nieuwe waterval. Dievan Coo heeft er
niets aan. Ik heb nog speciaal muziek opgezet om me op te monteren maar
het helpt zo goed als niet. In plaats van nu gedaan te hebben met mijn taken ben ik
amper halverwege. Ik stel me de vraag : hoe doen andere mensen het die iemand
verloren hebben. Ik in ieder geval niet zoals ik deze morgen nog heb gehoord van kennissen. Een man heeft zijn vrouw ook in het begin van het jaar verloren, en hij is het voorbije weekend al zijn tweede vriendin komen voorstellen. Ik begrijp dat allemaal niet. Ben ik zo ouderwets ? Ik ben nochtans de zestig nog niet gepasseerd en voel me nog jong. Of is het omdat mijn man en ik zulk een hechte band hadden ? Zoals men dikwijls zegt : twee handen op één buik ! Ook de specialist heeft me gezegd dat ik het heel moeilijk zou hebben. Dat ik zou vallen en terug opstaan. Maar tevens zegde hij me dat ik mijn man moest gedenken op de manierdie mijn man zou willen. En mijn man ging genietend en zingend door het leven. Toch in de mate van het mogelijke. Maar ik kan het nog steeds niet. Het is me allemaal zo moeilijk om dat alleen te doen. Met ons tweetjes was het toch zo gemakkelijk ! Alles vlotte, soms gemakkelijk , soms moeilijk. Maar we waren met twee !
Wanneer er een "zeven " op de kalender komt is er een rotdag. Dan komt opnieuw die film naar boven. Die laatste film die ik nooit zal vergeten. Hij staat niet op een cd-rom. Hij staat alleen in mijn geheugen gegrifd. Het is niet dat ik op andere dagen niet aan mijn man denk, maar het is toch raar dat het telkens op de zevende het ergste naar boven komt. En ook het uur. Wanneer keek ik op de klok vandaag? Elf uur. Het uur dat mij het ergste nieuws werd meegedeeld. Wij kunnen Uw man niet meer helpen ! Dat was toen een donderslag bij heldere hemel. Nu nog steeds. Ik kan nog steeds niet begrijpen dat hij van me werd weggenomen. Het was , is , jaren te vroeg. Hij was maar 62 jaar en bruiste nog van plannen. Plannen die nooit meer zullen worden uitgevoerd. Plannen die hij met mij deelde. En als ik nu aan één van die plannen denk, dan doet mij dat pijn. Pijn , omdat het voor mij alleen zal zijn. Pijn , omdat . . . . .
Ik heb aardbeitjes geplukt deze namiddag. Ik ben driemaal begonnen , de vierde keer is voor morgen. Wilt het toch lukken dat ik telkenmale uitregen ! Ik begin en moet stoppen, herbegin en weer stoppen Het wilde niet dadelijk lukken. Wanneer ik er dan de brui aan gaf , was natuurlijk ook de regen weg. Maar niet getreurd, morgen herkans ik ! Het zal me dan wel lukken, hoop ik toch. Ook nog iets dat ik in geen jaren meer heb gedaan. Soepbolletjes rollen ! Mijn moeder was bezig met dit plezant werkje. We hebben dan maar met twee lekker bolletjes verder gerold. Dan kunnen die weer in lekkere verse soep. Vandaag is het precies gezonde voedingsdag. Weer iets waar ik geen bezwaar tegen heb. Zo lekker vers heeft toch een grote meerwaarde. Nu denk ik dat iedereen tevreden is. Dat er gisteren nog plaatsen waren waar het zo goed als niet geregend had, is er vandaag geen plaats droog gebleven. Laat het nu maar opnieuw heerlijk mooi weer worden. Allicht zullen we nu wat geduld moeten hebben !
Veel geluk met de regen hebben we dan toch niet gehad. De verwachte buien zijn hier niet voorbij gekomen. Die veertien druppels die er vandaag gevallen zijn mogen we niet tellen. Eigenlijk spijtig , ik had het de boeren graag gegund. En natuurlijk ook mijn vader en al die andere vaders die dagelijks de tuin moeten besproeien. Natuurlijk heeft mijn vader geluk dat hij ooit eens een heel diepe put heeft laten leggen want anders zouden wij niet in de mogelijkheid zijn om te sproeien. Het kraantjeswater is daar te kostelijk voor. En als ik dan het nieuws hoor is er op sommige plaatsen weer een overlast van water geweest. Het is in ieder geval niet meer zo warm geweest. Dat is ook al een heel goed gegeven. Voor mij . . . Spijtig natuurlijk voor al die andere zonnekloppers. En ja, ik heb een bloemstukje gemaakt voor op het graf van mijn man. Persoonlijk vind ik het goed gelukt. Hopelijk zal ik nog bijleren en dan word ik daar een klein beetje handig in. En het stukje mag gerust gezien worden. Ik heb het heel simpel gehouden en zeker niet gewerkt met van die speciale groene hulptakken. Ik heb gewoon wat groene takjes uit de tuin genomen , en ja , na wat gepruts is het me toch gelukt. En volgende keer gaat dat weer beter zijn. Zou mijn man het een mooi bloemstukje hebben gevonden ? Ik hoop het.
En we hebben dan vandaag spijtig genoeg niet zoveel regen gehad. Die veertien druppels die er gevallen zijn , die mogen we echt niet tellen. Als ik dan hoor op het nieuws, dan zijn er weer plaatsen die de volle lading hebben gehad. Spijtig dat het niet beter was verdeeld. Ik had het de boeren heel graag gegund. Dan zouden wij ook wat gehad hebben voor onze tuin. Nu is het om de twee dagen sproeien. Niet sproeien , geen groenten of geen bloemen. Gelukkig hebben we nog een oude put in de tuin liggen want anders zou het wel een ramp zijn. De waterleiding zou ons anders teveel kosten en dan is het niet doenbaar. Hopelijk krijgen we één van de volgende dagen toch nog een deugddoend buitje. Het ergste is natuurlijk , wanneer het hier begint dan stopt het niet. Ik heb vandaag ook mijn bloemstukje gemaakt voor het graf van mijn man. Het ging toch iets vlotter dan ik had verwacht. Alleen moet ik nog zorgen voor in de toekomst dat ik fijnere groene tussensteek takjes bij me heb. Nu had ik gewoon wat takjes uit de tuin geknipt maar ze waren te grof. Dat was dus een foutje en een les naar de toekomst toe. Van het uiteindelijke resultaat was ik wel tevreden. En content dat het me gelukt was. En volgens ik kan zien , want nu let ik daar wel op , ben ik niet de enige die zelf een bloemstukje maak voor het kerkhof. Ik hoop dat ook mijn man fier is omdat ik ervoor zorg dat er toch een bloempje bij zijn graf staat. Dat is toch het minste dat ik kan doen !
Warm , veel te warm voor mij. En waarschijnlijk is dit ook zo voor nog zoveel anderen. Voor de kinderen , de jeugdigen is dit natuurlijk uitstekend zomerweer en voor hen kan het niet warm genoeg zijn. Voor mij mag het gerust enkele graden minder zijn. Dan zou het ook nog veel aangenamer zijn. Deze namiddag in de tuin was het maar amper te doen. Toch heb ik lekkere aardbeien geplukt. Ze waren heerlijk sappig en zoet. Beter dan die we in de winkel kopen. Zo was ik deze morgen nog op de groenten- en fruitmarkt. Ik dacht van lekkere bessen en kersen mee naar huis te hebben gebracht. Was me dat een domper ! Ze zien er wel heerlijk uit , donkerrood en gaaf , maar . . . De sappigheid ,de zachtheid ,die lekkere pure fruitsmaak zijn ze vergeten. Ik heb het vermoeden dat ze veel te vroeg zijn geplukt en dan bewerkt om toch maar die mooie kleur te verkrijgen. Volgende keer zal ik rechtstreeks naar de teler gaan en dan heb ik misschien waar voor mijn geld. Het is toch zonde dat we die heerlijke smaken van vroeger jaren niet meer hebben. De kinderen van vandaag kennen die al niet meer tenzij ze nog ergens op de boerenbuiten wonen en ouders hebben die zich echt bezig houden met een fruit- en groententuin. Maar zoals we weten, vroeger bestaat niet meer , het is het nu. En daar kunnen we niets aan veranderen. Ik heb me ook nog rozen meegebracht, van die mooie zalmroze rozen. Ik ga morgen proberen om een bloemstukje te maken voor het graf van mijn man. Om een bloemstukje in elkaar te steken voor bij me in de living, daar heb ik geen probleem mee. Als het niet klopt of niet gemaakt is zoals het eigenlijk zou moeten, daar heeft toch niemand commentaar op. Maar nu ben ik wel een beetje bang. Nu moet het wel in orde zijn. Ik hoop dat het gaat lukken.
Vandaag heb ik afgemaakt waar ik verleden week mee ben begonnen. De grote kuis in de garage. Ik heb deze tot een goed einde gebracht. Ik heb zelfs goed wat plaats kunnen maken. Zo heeft mijn moeder opnieuw meer ruimte om vanalles en nog wat beter op te bergen. Er is natuurlijk één nadeel. Des te meer plaats dat ge hebt , des te meer dat ge opnieuw bijhoud. Maar we hebben de afspraak gemaakt : niet meer dan nodig is. Er steekt al genoeg in dat nooit niet meer zal gebruikt worden. Het enige dat ik nu nog ga doen is op elke doos een papier aanbrengen met hetgeen erin zit. Dan zal het geen gezoek meer worden van : en waar heb ik dat gelaten. Dus nog enkele uurtjes werk en dat is volledig afgerond. Mijn moeder was in ieder geval heel tevreden. Alles is opnieuw netjes en daar hecht ze heel veel waarde aan. Zij tevreden en ik gelukkig dat ik er vanaf ben. Mijn vader is al enkele dagen aan de stille kant. Ik merkte wel dat er ergens iets schorte en daarstraks heb ik het hem gevraagd. Kwam stom aan. Zijn rechterbeen wil opnieuw niet mee. Hij heeft weer heel veel pijn. Hij denkt dat hij opnieuw voor een operatie zal staan maar wil het zo lang mogelijk uitstellen. Hij zou graag nog wat genieten van de zomer. Wanneer er nu eventueel een operatie aankomt is de volledige revalidatieperiode in volle zomer en daar zou hij spijt van hebben. Dan kan hij niets meer doen in de tuin wat toch zijn lang leven is. Het is aan hem om te beslissen . Ik kan niets anders doen dan afwachten.
Het is donderdag , en toch zondag . Morgen is het vrijdag en toch een vrije dag Dan komen nog zaterdag en zondag. Een heel fijn , lang weekend gewenst aan iedereen.
Ik denk dat ik eventjes op adem kan komen.
Het was me het dagje wel vandaag.
Ik hoop dat ik dit kleine artikeltje volledig kan beëindigen.
Ook deze maandagse zondag zijn we weeral voorbij.
Vandaag is het een rustige dag geweest.
Veel geluk met de regen hebben we dan toch niet gehad.
Warm , veel te warm voor mij.
