Oef , wat ben ik nu een gelukkig mens !
De  kermisdagen zijn eindelijk voorbij.
Vorig jaar had ik er zo naar uitgekeken en toen was het niets geworden.
Dit jaar keek ik er op een andere manier naar uit .
Ik wou toch graag de sfeer eens gaan opsnuiven , maar niet op de manier zoals het nu gebeurd is.
En zoals het de laatste dagen geweest is , zo wil ik het eigenlijk niet.
Ik iets voorstellen en dan maar afgeblokt worden.
Waarom zou ik nog gaan ?
Natuurlijk voor de goede gang van zaken toch maar met mijn ouders meegegaan.
Onvoorstelbaar dat ze dat nog doen.
Ik weet ook wel dat ze het speciaal voor mij doen.
Maar dat hoeft niet !
Ik wil niet over die jaarmarkt wandelen . . .
Ik wil niet in het midden van dat gedrum zitten . . .
Maar wat moet ik doen ?
Langs de éne kant vind ik het fantastisch dat ze nog over die markt willen wandelen ,
langs de andere kant . . . waarom is het allemaal nodig ?
Voor mij hoeft het echt niet.
En dan natuurlijk nog iets gaan drinken.
Het is overal even rumoerig , gedrum en veel te luide muziek.
Laat me alsjeblief naar huis gaan maar helaas . . .
Ik kan hen toch niet gewoon achterlaten.
Dus , meegaan.
Eerlijk ?
Alles bij elkaar is die zondag toch nog goed verlopen.
Ook met de reden dat ik nogal wat bekenden heb gezien en enkele praatjes heb kunnen slagen.
Natuurlijk deed dat deugd.
Alleen , ik hoop dat het volgend jaar anders zal verlopen.