Waarom laat ik me toch altijd vangen ?
Op al hetgeen ik zeg krijg ik toch steeds een antwoord waarvan men zegt :
maar dat kan toch niet.
Ik doe mijn best om een simpel gesprek op gang te krijgen en telkens loopt het mis.
Als ik één woord zeg komt er een litanie aan te pas waarvan men ziek wordt.
En welke onderwerpen dan nog !
De stomste eerst , niet te geloven.
Ik versta het niet meer.
Ik kan er gewoonweg niet meer aan uit.
Ik denk dat het zo ver aan het komen is dat ik bij mijn ouders zo goed als niets meer ga zeggen.
Ik ben het zo beu , ongelooflijk beu !
En langs de andere kant vind ik het zo erg dat het allemaal zo moet lopen.
We kunnen het zo goed hebben maar het mag niet zijn.
Alhoewel dat ik veronderstel ; dat het heel veel te maken heeft met de gezondheid.
Mijn ouders hebben een respectabele leeftijd van 82 jaartjes.
Maar ze zijn kapot gewerkt en hebben vergeten te genieten , vergeten te leven.
Dat is iets dat niet in hun woordenboek staat en er nooit heeft in gestaan.. 
Mijn moeder zou een volledig hartonderzoek moeten laten doen maar ze heeft zo'n schrik dat ze het niet aandurft.
Ik mag hopen dat er niets gebeurd want dan sta ik niet voor de gevolgen in.
Ik tracht op haar in te praten om het onderzoek toch te laten doorgaan maar het is me nog niet gelukt.
Ook de huisarts lukt het niet.
Mijn vader heeft heel veel pijn in de rug , heupen , benen...
Dit is een gevolg van zijn jarenlang beroep.
Maar de moment dat ze op pensioen zijn gegaan , vergaten ze nog te genieten.
Alles zoveel mogelijk zelf doen , binnen en buiten.
Alhoewel , er binnenshuis veel is blijven liggen omdat het allemaal niet meer ging.
Nu is er nog steeds een tuin.
Zowel de siertuin als groententuin.
Ik had zo gehoop dat de groententuin zou wegvallen maar het afbouwen lukt niet.
Wat heb ik een spijt dat ik geen beroep meer heb !
Ik weet wel , dat ik een onbetaalde job heb door bij mijn ouders gaan te helpen.
Maar ik had het toch liever anders gezien.
Voor mij gaat alles voorbij zijn zonder dat ik ervan heb mogen genieten.
En dat , dat begin ik erg te vinden.