Vandaag heb ik er een rommeldagje van gemaakt.
Door alle omstandigheden had ik al het kerstgerief gewoon in de garage gelegd.
Zo goed als ging alles weggestapeld tot ik wel eens tijd zou hebben.
Die tijd had ik vandaag.
Dus deze voormiddag met heel veel moed eraan begonnen.
Nu is alles netjes opgeborgen.
Alles in de juiste dozen.
Alles terug op de juist plaats.
Maar gaat het nog ooit uit de dozen komen ?
Ik heb er echt mijn twijfels over.
Ik denk niet dat ik er voor mij alleen nog ooit ga aan beginnen.
Ik had je van Kerst leren genieten.
Toen wij elkaar leerden kennen , kon je er niet aan uit op welke manier wij met Kerst omgingen.
Je had zoiets nog nooit meegemaakt.
Kerstmis werd in jouw familie heel anders gevierd dan bij ons.
De eerste jaren had je er moeite mee.
Maar je stond er voor open.
Je leerde van Kerst te houden.
Vanaf een gegeven moment kon de kerstboom niet vroeg genoeg staan.
En genieten dat je deed.
Elk jaar opnieuw.
Toen ik daar vandaag mee bezig was stelde ik me de vraag : en nu ?
Ik kon er niet op antwoorden.
Ik zal alles moeten afwachten.
Maar ik geloof nooit dat ik nog een boom kan zetten zoals in de voorbije jaren.
Ik denk het toch van niet.
Ik denk dat het me pijn zal doen om een boom te zetten zonder dat ik de goedkeurende blikken krijg.
Zonder dat ik dat vertrouwde gezicht zal zien.
Zonder dat ik de nodige commentaar krijg.
Maar het is nog lang eer we daar terug moeten aan denken.
Ik zal wel zien.
Ik zal moeten afwachten.