Moeilijk beginnen vandaag.
Zoals het vandaag al heel de dag is geweest.
Het is vandaag een dag van vallen en opstaan.
Gisteren dacht ik nog dat het allemaal aan het beteren was.
Maar als ik dan deze dag bekijk , dan weet ik het toch niet goed.
Hoe moeilijk kan alles gaan.
Waarschijnlijk heb ik het vandaag ook heel de dag moelijk gehad met het feit
dat ik een onofficiële afspraak had met de heer specialist.
Ik ben  met onze vriend Dieter gaan praten.
Ik had nog één vraag voor hem in verband met je laatste operatie.
Die heb ik vandaag beantwoord gekregen.
Het heeft me toch wel deugd gedaan dat onze begeleidende specialist ,
ondanks alles ,
toch ook nu nog even tijd maakt om gewoon met mij te praten.
Hoe waardevol kan een goede verstandhouding zijn met zo iemand.
Wij hebben hem de laatste jaren het volle vertrouwen gegeven.
En eerlijk , dat merk je ook .
Zelfs wanneer ik in de toekomst nog vragen zou hebben,
dan mag ik terug langs komen.
Zomaar, zonder verdere plichtplegingen.
Maar ik heb geen vragen meer voor hem.
De vraag die ik had is beantwoord.
Nu kan ik verder met dat antwoord.
Het is alleen spijtig dat het allemaal zo moeten lopen is.
Geen afscheid van een geliefd iemand kunnen nemen is heel erg.
Het was allemaal zo plotseling , zo totaal onverwacht.
Totaal onverwacht voor mij.
Totaal onverwacht ook voor de heren specialisten.
Natuurlijk wisten we dat er iets ging gebeuren in de toekomst.
Maar niet nu, nog niet.
Dit had niemand verwacht.