Vandaag een bang afwachten naar de resultaten van al de onderzoeken die zijn gebeurt bij mijn vader.
Wanneer mijn moeder en ik deze namiddag op bezoek gingen was vader weer weg voor radiografie.
Nog meer dan een uur moeten wachten eer hij hiervan terug was.
En dan wachten , wachten , wachten...
Maar als er niemand iets komt zeggen dan ga ik zelf op onderzoek uit.
Dat heb ik wel geleerd ten tijde van het ziek zijn van mijn man.
Om zes uur komt de verpleegster van dienst ons een klein beetje uitleg geven.
Mijn vader mag dus zeker nog niet naar huis.
Na vier dagen zien ze pas dat de halsslagader niet in orde is.
En hij staat voor een operatie aan de halsslagader.
We weten nog niet welke kant.
Is het de linkse of de rechterkant.
Of is het aan allebei de kanten ?
Morgen, zaterdag , zal de specialiste langs komen.
Toevallig is zij dit weekend van dienst en dan kan dit dus op zaterdag gebeuren.
Natuurlijk hebben we daar vragen bij.
Ik vind het spijtig dat zij dit niet zelf is komen melden.
Maar ja , het zal zo wel moeten de dag  van vandaag zeker !
Moeder is natuurlijk heel zwaar teleurgesteld.
Ik heb haar voorgesteld om bij mij te logeren.
Gemakkelijk zal dat niet zijn want ik heb maar één slaapkamer.
Dan ga ik wel de zetel op.
Ik heb daar geen probleem mee.
Voor haar is het natuurlijk weer een moeilijke beslissing.
Ze wou er graag eens een nachtje over slapen.
Ik ben benieuwd wat ze me morgen gaat zeggen.
Ik laat haar vrij.
Ik kan ook bij haar gaan slapen.
Maar dan ben ik volledig gebonden.
Ik volg nog altijd graag enkele programma's op TV
En ik werk s'avonds op mijn PC.
Dat kan ik niet bij haar.
Maar we zullen morgen wel zien wat er gaat gebeuren.