Een zaterdag die weer voorbij is.
Gelukkig kon ik zo tussen de karweitjes door tot aan het kerkhof rijden.
Alhoewel , ik ga nooit nog op een zonnige namiddag tot ginder.
Het was er ongelooflijk druk.
En wat ik haat , dat zijn de mensen die echt gaan om de nieuwsgierigheid.
Zo kon ik echt niet tot bij mijn man komen.
Ze wandelen gewoon in hun leestempo voorbij.
Daar wordt dan nog de nodige commentaar bij gegeven.
En respect bij al die graven zie ik weinig ten overstaan van de nabestaanden.
Ik heb daar een grondige hekel aan.
In de toekomst wacht ik wel tot tegen de avond aan.
En hopelijk is het dan rustiger en serener.
Het is normaal en heel logisch dat er een heleboel mensen rondlopen.
Maar het is de manier waarop.
Geef mij dan maar een frisse dag.
Met mensen die fatsoen hebben.
En die echt komen voor iemand speciaal.
Zoals ik.
Ik kan het nog altijd niet laten.
Ik moet tot ginds kunnen geweest zijn of mijn dag is niet goed.
Als ik dat niet doe , dan mis ik iets.
De pijn is zo al groot genoeg zonder dat daar nog wat moet bijkomen.