Vandaag is een dag waar ik echt naar heb uitgekeken.
Vandaag is een dag die volledig is tegengevallen.
Wist ik veel hoe zulk een uitstap de dag van vandaag in elkaar steekt !
Ik heb in jaren geen daguitstap gemaakt.
Zeker niet alleen.
Vol goede moed thuis vertrokken en zeker op tijd.
Ik was bij de eersten en als men ergens aankomt dan zegt men toch een goede dag ?
Ik heb er zelfs gene terug gekregen.
Ja goed, nog vroeg op de dag en niet goed wakker ?
Dan maar de bus opgestapt en een zitje ingenomen.
Wat was het stil op die bus.
De koppels onderling die zegden af en toe iets tegen elkaar en daar bleef het bij.
Er werd niet over en weer gepraat, men werd niet aan elkaar voorgesteld en dit was dus een uitstap naar de dierentuin !
Toen we bij de dierentuin aankwamen veronderstelde ik dat we toch in groepjes zouden verder gaan.
Niets van aan .
De bus uit en het park binnen.
Ieder op zijn eigen.
Ik zag koppel per koppel vertrekken.
Man en vrouw.
Moeder en dochter.
Vader , moeder en twee kindjes.
Daar stond ik dan , helemaal alleen.
Wat heb ik het toen moeilijk gehad.
De waterlanders van verdriet en pijn waren toen wel eventjes van de partij.
Ik kon ze echt niet tegenhouden.
Op dat moment heb ik beseft dat de wereld hard is, wreed hard.
Ik wist het al wel maar nu werd ik met mijn neus op de feiten gedrukt.
Wat voelde ik me alleen.
En ik die dacht dat ik een mooie dag ging beleven.
Wat een tegenvaller , wat een afknapper.
Ik heb dan de moed in mijn handen genomen en heb het dierenpark op mijn tempo bezocht.
Ik kon gaan en staan en doen en laten wat ik wilde.
Nu moest ik werkelijk met niemand nog rekening houden.
Ik moest er alleen voor zorgen dat ik op tijd terug aan de uitgang was om terug naar huis te keren.
Spijtig dat de organisator van deze uitstap me nog vroeg of ik een aangename had gehad.
Ik heb hem bedankt voor deze uitstap maar aangenaam ?
Daar heb ik niet op geantwoord.
Op zulke momenten leert men de wereld kennen.
Beteren gaat dat zeker niet doen.
Nu ben ik alleen en ik zal alleen blijven.
Wat gaat dat nog hard worden in de toekomst.
Het enige waar ik kan op hopen is dat ik een nieuwe vriendin ontmoet.
Een vriendin die mee op daguitstap gaat.
Een vriendin die met me praat.
Een vriendin die me uit de eenzaamheid haalt.
Eenzaamheid is een gegeven dat we in de toekomst nog heel veel gaan tegekomen.
Vandaag heb ik ondervonden hoe egoïstisch de wereld in elkaar steekt.
Vandaag ben ik verbitterd thuis gekomen , teleurgesteld ...
Hopelijk zal het me morgen beter vergaan als ik deze dag ben vergeten.