Deze middag gaan genieten van het mooie weder.
Langs bakker en beenhouwer geweest.
Alleen aan drinken had ik niet gedacht.
Maar niet getreurd.  Dan gewoon zonder drinken.
De broodjes smaakten me wel.
Het was een soort van picknicken in de vrije natuur.
Alleen, ik was maar alleen.
En dat deed pijn.
Hoeveel plezanter zou het geweest zijn als jij er nog bij zou zijn geweest zijn ?
Ik zal er mij moeten bij neerleggen dat ik je overal bij zal missen.
Dat ik heel veel alleen zal moeten doen.
Mijn ouders luisterden verwonderd toen ik vertelde dat ik aan onze vijver was gaan broodjes eten. 
Ik ben van plan om dit nog meer te doen.
Misschien dat ik zo mijn ouders ook eens naar de vijver krijg.
Het was er zalig.
Zo heerlijk rustig.
Alleen de muziek van de vogels, het gekwaak van de brulkikker en het geruzie van eenden.
Spijtig dat er zoveel pollen - pluisjes in de lucht waren.
Die legden wel een wit tapijt op het water maar dat was niet mooi.
Ook de gazon had een wit tapijt.
Van de groene kleur was niet veel meer te zien.
Maar dat is nu eenmaal de gang van de natuur.
We kunnen  alleen maar hopen dat het zalige zonnige weer nog wat blijft duren.
Het is tenslotte voor iedereen beter.
Wat gaan we spijt hebben als we terug aan temperatuur moeten inleveren.
En zeker als daar een regenbui gaat bij komen.
Maar dat dit niet kan blijven duren , dat weet iedereen.
Het is te hopen dat we het in de eigenlijke zomermaanden niet moeten bekopen.
Maar is het niet heerlijk om te vernemen dat vakantiegangers terug naar ons België- landje komen omdat het hier zulk een zomerweer is !
Prachtig toch ?