Lang geleden dat ik nog zulk een rustige maandag heb gehad.
Niet dat ik heel de dag in de zetel heb gehangen.
Wel ben ik vanmorgen weer dadelijk gestart met mijn foto's.
En ik moet eerlijk zeggen dat ik heel goed ben gevorderd.
Zelfs die tweede doos met foto's is nu gesorteerd.
Alles ligt nu klaar om verder af te werken.
Gelukkig hoeft het morgen niet in orde te zijn.
Die volledige afwerking gaat nog wel een tijdje duren.
Maar toch wou ik dit nu eerst achter de rug hebben.
Ondertussen heb ik ook nog wat foto's gevonden die ik nodig had.
Dus dit alles is momenteel goed verlopen.
Het doet me wel pijn al die foto's terug te zien.
Ik had het al veel eerder moeten doen en dan had mijn man er ook nog kunnen van genieten.
Bij elke foto die er door mijn hand is gegaan weet ik wel wat te vertellen.
Ik verschiet ervan dat ik zo goed heb kunnen onthouden.
Het enige nadeel is dat er foto's bijzitten en dat ik de namen van de personen niet weet.
Op dat gebied was mijn man " een krak " .
Hij kende praktisch iedereen met voornaam , achternaam en zelfs met toenaam.
Voor mij waren dat altijd problemen.
Maar toen kon ik nog vragen om me de namen voor te zeggen , nu moet ik er alleen achter gaan.
En heel waarschijnlijk ga ik ze niet allemaal terug vinden.
Dat is wel spijtig maar er is niets aan te doen.l
Ik zal verder moeten met hetgeen ik me allemaal nog herinner.
Zowel de goede als de slechte momenten. . . . . . .