Toeval of niet , gisteren was er nog een andere kennis jarig.
Na zoveel weken elkaar niet gezien te hebben, maakten we voor deze namiddag totaal onverwachts toch nog eens een afspraak.
En dat door een niet zo aangenaam telefoontje.
Eén van haar goede vrienden is op haar verjaardag overleden.
Dat is nu niet iets dat men graag hoort op wat zulk een aangename dag zou moeten zijn.
Dus , de namiddagplanning afgewerkt tegen een iets sneller tempo om toch maar op tijd op de afspraak te zijn.
En door een heel stom toeval vergeet ik haar een heel gelukkige verjaardag te wensen.
Het was van alles en nog wat op dat moment.
Ik weet niet hoe ik dat heb vergeten te doen.
En het ergste is, dat ik haar momenteel niet kan bellen.
Ik zal moeten wachten tot morgen omdat recht te zetten.
Maar waar ik wel zeker van ben dat is dat we een goed gesprek hebben gehad.
En dat zij door dat gesprek zich toch iets beter voelde.
Haar man was er ook bij en dat kon ik in dit geval wel tolereren.
Eigenlijk heb ik veel liever dat ik met haar alleen kan praten.
Wanneer haar man erbij is dan trekt hij alle aandacht naar zich toe en wordt er enkel over hem en zijn hobby's gepraat.
En dat is nu juist iets waar ik niet mee om kan.
Dat egoïstisch trekje van hem.
Alles voor en over hem , zij komt echt op de tweede plaats.
En dat is iets dat ik niet kan hebben.
Ondanks dat feit, hoop ik dat ze haar gedachten toch even heeft kunnen ordenen.
Morgen ga ik haar zeker opbellen.
Natuurlijk om me te verontschuldigen dat ik haar geen verjaardag heb gewenst maar ook om te zien of ik eventueel iets voor haar kan doen.
Het minste dat ik kan doen  is een luisterend oor aan de telefoon.
Maar dat kan soms van onschatbare waarde zijn.
En wat ik ook weet , dat is dat de volgende afspraak niet zo lang achterwege mag blijven.
Nu was er echt van alles en nog wat tussen gekomen en heeft het veel te lang geduurd eer we mekaar nog eens hebben gezien.
Gesproken regelmatig, daarvoor is de telefoon een heel mooie uitvinding.
Hopelijk kunnen we ons aan ons woord houden !