Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 71 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
03-07-2011
Nieuw doel
Wat heb ik het de voorbije dagen moeilijk gehad. Ik voelde me ellendig , rot , moe , ........ Ik voelde me alles behalve ideaal. Het was alsof de hele wereld op mijn rug ruste. En wat was dat voor een zwaar gewicht ! En ik zou niet weten waarom. Alhoewel !
Ik kan me wel enkele zaken voor de geest halen die aanleiding zouden kunnen geven zoals bijvoorbeeld het jaarlijkse etentje van de biljartclub van mijn man. Eigenlijk zou dat een heel aangename gebeurtenis moeten zijn. Dat was vrijdagavond. Toen ik tegen het afgesproken uur naar het lokaal reed , zou ik zo terug gedraaid hebben. Des te dichter ik bij het lokaal kwam , hoe erger het werd. De pijn die naar boven kwam. Opnieuw was het de eerste keer dat er iets ging gebeuren waar mijn man zou bij geweest zijn. Nu was ik alleen. Voor de zoveelste keer was het weer die eerste keer. Het was moeilijk om aan te sluiten bij de andere leden. Ik heb het hen ook gezegd en werd begrepen. De avond is verder gewoon verlopen. Een aperitiefje, een lekker menu, een drankje en een babbel. Ieder deed op zijn manier zijn best om de avond zo goed mogelijk te laten slagen. Toch mankeerde er iets voor mij of iemand . . . Zulke samenkomsten zullen nooit meer zijn wat ze vroeger waren. Toch voor mij niet. Gelukkig kunnen de overblijvende leden het goed vinden met elkaar. De club heeft een heel moeilijk jaar achter de rug , op alle gebied. Ze zijn erdoor gesparteld met vallen en opstaan. Voor hen hoop ik dat het volgende seizoen beter gaat gaan. Ik denk dat ik wel naar de clubbijeenkomsten zal blijven gaan.
En toch is het raar dat er zoveel verschil is met gelijklopende gebeurtenissen. Vorige week op een biljartavond geen probleem. Deze avond , met dezelfde personen , ongelooflijk moeilijk.
Een tweede reden waarom ik me ellendig heb gevoeld is misschien de komende afspraak met mijnheer de notaris. Normaal gezien zou volgende week eindelijk alles in orde moeten zijn in verband met de successierechten. De voorbije week heb ik nog maar eens voor kopies moeten zorgen van papieren die bij een andere notaris lagen. Die konden niet gewoon worden overgemaakt. Ik moest deze persoonlijk gaan afhalen. Alsof het staatsgeheimen waren maar het ging enkel over de eigendomsakte van mijn appartementje. Is dat nu allemaal echt nodig ? Moet het echt zo moeilijk worden gemaakt ? En moet het echt zo lang duren allemaal ? Nu hoop ik dat het einde hiervan in zicht is want ik ben het behoorlijk moe ! Ik zou graag van al die rompslomp vanaf zijn zodat ik eindelijk eens kan beginnen om alles voor mij op een rijtje te zetten. Er is zoveel en er is niets. Ik zou zo graag hebben dat er terug een beetje rust in mijn leven komt. Dat ik eindelijk kan beginnen nadenken hoe ik echt verder wil gaan. Niet zoals nu. Nee, ik wil graag verder gaan met een nieuw doel. Met iets waar ik me goed in voel.