Ik ben er enkele dagen tussenuit geweest omdat het heel moeilijk met me ging.
Het ging me zelfs niet om iets neer te schrijven.
Ook nu heb ik alle moeite van de wereld.
Het is alsof ik uitgeblust ben.
Op alle gebied.
Ik zou niets liever doen dan gewoon binnen te blijven in mijn veilig appartementje.
Ik weet ook wel dat dit niet gezond is.
Ik veronderstel dat het een samenloop van omstandigheden is.
Ik heb nooit iets in gezeten om de handen uit de mouwen te steken .
Ik heb er nooit mee in gezeten om mijn ouders hun huis te onderhouden.
En ik heb steeds plezier gehad in tuinieren.
En het is heel plezant als ge de groenten en de bloemen zomaar uit de tuin kunt gaan halen.
Dat scheelt natuurlijk een heel beetje in de portemonnaie.
En als men iets wil winnen moet men er tijd in steken, veel tijd.
Maar teveel is teveel.
Zeker zoals het nu gaat.
Ik vraag mijn vader om minder werk en wat gebeurt er ?
Er komt alle dagen bij.
Natuurlijk verlangt ook mijn moeder dat ik voor haar klaar sta.
Maar ook hier wordt het me teveel.
Ik ben blij dat ik hen kan helpen bij van alles en nog wat.
Maar het is me wat veel aan het worden.
Ik heb ook nog een leven dat ik graag een wending zou geven.
Helaas , op dit moment zit dat er helemaal niet in.
Als het éne karwei is gedaan ligt het volgende al klaar.
Waar ben ik mee bezig ?
Met heel veel dingen maar op termijn ga ik een tegengoesting krijgen.
Dat zou ik heel spijtig vinden en daarom ben ik naar oplossingen aan het zoeken.
Welke ?
Dat moet ik nog uitzoeken.