Ondertussen zijn we weer enkele dagen verder.
Mijn vader was zondag jarig en dat hebben we met ons drietjes gevierd.
Als we dat al vieren mogen noemen.
Heel eenvoudig zondagmiddag gaan eten en dat was het dan.
In plaats van er toch een beetje meer van te maken was dat het enige dat werd toegelaten.
Het is alsof mijn vader met iets worstelt maar ik weet alleen niet wat.
Hij eet wel maar dat is eigenlijk voor zijn doen heel miniem.
Iets drinken ? Neen dank je wel ; een waterke is goed genoeg.
Er is iets , maar ik weet helaas niet wat.
Mijn vader is dan ook geen prater en hij zal het wel alleen dragen.
Het met me delen staat niet in zijn woordenboek.
Ondanks dat hij heel weinig eet , is hij wel een godganse dag in beweging.
Genieten van zijn gezegende leeftijd kan hij niet.
Momenteel is hij aan de vijver allerlei karweien aan het doen die eigenlijk te zwaar zijn voor hem.
Wachten op hulp kan hij helaas ook niet.
Ik wil wel helpen maar niet alle dagen zoals hij nu steeds bezig is.
Voor mij is dat momenteel te zwaar allemaal.
Ik hou mijn hart vast tegen dat er iets gebeurt.
Ik heb er ongelooflijk veel schrik voor dat er me nog iets te wachten staat.
Ik hoop dat ik ongelijk heb en dat het alleen maar slechte gedachten zijn.
Donkere gedachten die hopelijk overgaan naar goede gedachten.
Eigenlijk stel ik me gewoon de vraag : wanneer gaat de toekomst er terug beter uit zien ?
Zoals de dagen nu verlopen kan het niet verder gaan.
Moeder die zich zorgen maakt.
Vader die werkt alsof dat er geen dagen meer komen.
Ze hebben zoveel jaren gewerkt en gewroet !
Kunnen ze nu echt niet genieten van hun op pensioen zijn ?
Ik versta het allemaal niet maar ik zal er mij maar bij neerleggen.
Zelf heb ik het ook nog steeds moeilijk om mijn leven terug in goede banen te leiden.
Op de huidige ogenblik zie ik het niet zo goed meer zitten.
Ik weet niet wat te doen en dus doe ik niets.
Elke dag hoop ik dat het betert maar tot op heden lukt er nog steeds niets.
Was dat spreekwoord niet : Geduld is een schone deugd !
Ik heb geduld , veel geduld , maar het raakt op.
Waarschijnlijk omdat ik geen vorderingen maak.
Omdat ik voor niets nog goesting heb.
Omdat ik geen keuzes kan maken met wat ik wil.
Omdat er niets verloopt zoals ik het zo graag zou hebben.
Omdat alles tegenwerkt.
Omdat ik mijn man mis , elke dag een beetje meer.