Het is vandaag een jaar  geleden dat mijn nonkel is heengegaan en ik moet toegeven dat ik een heel zware dag heb gehad. 
Hij was mijne maat en toeverlaat. 
Ik wist niet dat ook dat zo'n pijn kon doen. 
De ganse dag heeft het door mijn hoofd gespookt hoe snel iemand uit het leven wordt weggenomen. 
Nooit ziek geweest , nooit iets gemankeerd buiten de normale kwaaltjes en toch op enkele weken tijd van ons weggegaan. 
Niet te geloven dat het al een jaar geleden is. 
Ik heb een bloemetje naar hem gedaan, hij was zo'n natuurmens. 
En nu rust hij in de vrije natuur , uitgestrooid , zoals dat heet.
Ik zal hem nooit vergeten , mijne maat !