Ik ben LEDA, en gebruik soms ook wel de schuilnaam LEDALU.
Ik ben een vrouw en woon in de Kempen (België) en mijn beroep is nu mijn ouders helpen.
Ik ben geboren op 11/07/1954 en ben nu dus 70 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Zo wat van alles.
Beoordeel dit blog
Zoeken in blog
Mijn Man , Mijn Ouders
Ervaringen
19-09-2011
Het slijt
Een week is eigenlijk niets. Ze begint met de maandag en vooraleer je het weet is de zondag weer voorbij en kunnen we opnieuw beginnen. Opnieuw maandag. En elke dag heeft iets specifieks. En elke dag laat je wel iets anders beleven zo ook de voorbije week. Het speciale van de voorbije donderdag was het snoepgoed van Sint Niklaas ! Het trof me als een zware mokerslag. Nog nooit had ik er bij stil gestaan dat de sint al zo vroeg in het land kwam. Nu ik mijn man verloren heb is het des te pijnlijker. Wat een plezier beleefde ik met de aankoop al die lekkere snoep. Het was gewoon een jaarlijkse traditie die nu gestopt is. Ik moet nu geen chocola meer kopen. En ook niet van die grote sigaren , en die lekkere speculoos. Ook geen mandarinnekens meer , tenzij voor mezelf. Weet dat het me niet zal lukken om ook maar iets voor mezelf te kopen. Wat begin ik de volgende maanden te haten. Door een hel ga ik gaan en ik weet niet hoe eruit te komen. Als ik aan de voorgaande jaren terug denk hoe moeilijk ik het toen al had, wat gaat er mij dan nu te wachten staan. De pijn om steeds voor alles alleen in te staan. De pijn om steeds voor alles alleen te zorgen. En dan al die koppels die hand in hand hun inkopen deden. Al die mannen , al die vrouwen die met pakjes rondliepen , die niet wisten welke winkel eerst binnen te gaan. En zelf was ik weer alleen op pad om het één of ander te halen, te regelen. Om de muren op te lopen. Toen al ! Wat een hartepijn heb ik niet gehad omdat mijn man niet mee kon. Hoeveel pijn heeft hij gehad omdat hij me niet kon vergezellen. Hij wuifde het altijd weg maar ik wist wel beter. De eerste klop heb ik nu dus al gehad en het is nog maar september. En het is alsof ook de weergoden gewoon meegaan. Van die enkele mooie dagen die we tot op heden gehad hebben moeten we ook die weinige warme zonnestralen koesteren voor de komende maanden. Hoe stom het ook mag klinken maar het is wel zo. Tot op heden kan ik er nog altijd niet bij dat het afscheid van een geliefd iemand zoveel pijn kan teweeg brengen. Ik dacht een sterke vrouw te zijn maar ik ben maar een klein mensje met heel veel verdriet. Verdriet dat niet verminderd maar nog groter wordt. Verdriet dat ik met tranen tracht weg te krijgen maar het gaat niet. Het slijt zegt men mij maar het gaat niet over.
Reacties op bericht (1)
19-09-2011
toeval
Had daarnet mijn blog aangevuld en klikte effe op jouw blog
Het leven kan soms zeer hard zijn, kan ik van meespreken.
http://blog.seniorennet.be/melanoom
