De voorbije dagen waren alles behalve in orde.
De dagen zijn onvoorstelbaar moeilijk en een zakdoek is nooit uit de buurt.
Ik kan er niet aan doen maar m'n tranen vloeien bij het minste.
Er is geen houden aan.
Nu ben ik mijn nestje een beetje aan het kuisen en dan komen er allemaal gedachten door mijn kopke gevlogen.
Zo nu ook daarjuist.

Ik heb een vriendin die voor het eerst zwanger is
Wat ben ik blij voor haar want het liep alles behalve van een leien dakje.
Nog twee maanden en dan is het zover.
Een zoon of een dochter , dat weet ik niet maar ik hoop dat alles heel goed in orde komt.
En plots viel "mijnen frank"  en  ik ben er bij moeten gaan zitten.
Bij elke blijde gezinsuitbreiding in familiekring of bij vrienden heb ik de laatste 15  jaar , enkele maanden later iemand moeten afgeven.
Er is een zeker gezegde : "wanneer er een kindje geboren wordt geeft men ook iemand af".
Ik heb het in die 15 jaar een paar keer  mogen meemaken.
Het is iets waar ik vroeger nooit heb bij stil gestaan , ook omdat ik het toen nog niet wist - nooit van gehoord had , maar het is wel waarheid .
Zo ook mijn man.
In oktober vorig jaar was er de geboorte van een zoontje bij kennissen   en toen   toen heb ik gebeden dat het niet mijn man zou zijn.
Ik wou er ook geen aandacht aan schenken want dat kon toch niet waar zijn.
Mijn man was ziek maar toch niet sterven !
Dat is wel het laatste waar je op dat moment wil aan denken.
Helaas , januari 2011 zal ik nooit meer vergeten.
Ze hadden hierboven mijn man wel nodig.

En nu is er weer een geboorte binnen twee maanden.
Ik begin schrik te krijgen , nee ik heb schrik.
En ik  hoop opnieuw dat het geen waarheid word !
Ik hoop alleen dat het gezegde niet altijd uitkomt !