Louis reed met zijn Emma naar Westmalle. Wel bepaald naar het café van de trappisten. Daar kon je goed eten, in een gezellige sfeer. Vertrokken vanuit Hoogstraten ging het naar Rijkevorsel. Daar gekomen, in het centrum zagen ze iets vreemd. In heel de dorpskom was geen levende ziel te bespeuren. Eigenlijk gebeurde er nog iets abnormaal, Emma zweeg. Eens het dorp uit begon Louis na te denken. Wat kon de oorzaak zijn van het lege dorp. Er ging een rilling ver de rug van Emma. “Louis, weet je dat het vandaag vrijdag de dertiende is.” Fluisterde de op rust zijnde vrouw. “Zou het kunnen dat de mensen niet durven buitenkomen.” Gooide Louis olie op het vuur. “Misschien mogen ze niet buiten.” Antwoordde Emma met bibber in de stem. Stilzwijgend vervolgde ze hun weg. Na een kwartier stapte ze bij de paters binnen. De frikadellen met krieken smaakten heerlijk. Nog een koffie om af te sluiten. Goed gemutst reden ze terug naar huis. Maar toen ze buiten Oostmalle kwamen zagen ze links van hun een wolk, geen gewone wolk. De eigenaardige groene wolk liet een soort van zand of kleine kiezeltjes vallen. Plots remde Louis heftig. Gelukkig had Emma haar veiligheidsgordel om of ze vloog door de ruit. “Dat komt van Finland!” riep Louis kwaad uit. “Hoe komt dat wij dat niet weten.” Vervolgde hij. De auto kwam langzaam terug op gang. Gelukkig voor hen ging de wolk de andere kant uit. Louis reed de dorpskom van Rijkevorsel in en draaide terug langs de rotonde. Hij vermoede dat de wolk met lavasteentjes of zoiets naar Westmalle vloog. Louis overtrad voor het eerst de toegelaten snelheid. Amper drie kilometer was hij voorbij de wolk geraakt. Als een rallyrijder vloog hij de parking van de paters op. Snel liep hij naar binnen. “Jef” riep hij. Jef was de patroon. “Jef, je moet onmiddellijk evacueren. De mensen moeten richting Oostmalle. Louis trok Jef bij de mouw en wees naar de wolk. Dan werd iedereen op de hoogte gebracht en de driehonderd aanwezige verlieten het café De Trappisten. In stoet reden ze naar Oostmalle waar de wolk al gepasseerd was. Op de parking aan de kerk van Oostmalle stopte iedereen. Jef riep de mensen bijeen. “Laat ons een halfuur gaan bidden hier in de kerk. Pas op niemand is verplicht. Daarna kunnen we terug naar het café. De wolk was verdwenen. Iedereen kwam Louis bedanken. Even later was het bij in het café de trappisten groot feest. Op de radio hoorden ze af roepen dat Vlaanderen geluk had want een giftige wolk uit Finland was voorbij gezweefd zonder noemenswaardige schade. Louis en Emma konden met een gerust hart terug naar huis. En Rijkevorsel was weer levend.
Sinds enige tijd verblijven we in een rusthuis. Kamers voor twee bestaan niet meer. Mijn vrouw heeft een kamer op het vijfde verdiep, zelf verblijf ik op het gelijkvloers. Op 21 november kreeg ik een kamer naast mijn echtgenote. vanuit mijn kamer had ik een mooi uitzicht, recht over ons is de gemeente een zwembad aan het bouwen. Daarnaast liggen de jeugdvoetbalvelden voor de jeugd van Hoogstraten. Toen we hier kwamen waren onze kamers leeg. Van de vorige bewoners wisten we niks. Met de verhuis naar mijn nieuwe kamer was dat anders. We hebben Rosalin goed gekend, ze zat aan tafel naast ons. Rosalin was toen nog levenslustig en vriendelijk. We zagen Rosalin achteruitgaan. Ze kwam ook niet meer eten. Wat iedereen verwachtte gebeurde, Rosalin werd net 92 jaar toen ze haar laatste adem uitblies met veel pijn. De eerste nacht die ik op de nieuwe kamer, vanwaar Rosalin naar de eeuwige jachtvelden reisde, zoals het bij de indianen ging. Toen ik de lichten doofde en in mijn/haar bed kroop zag ik de eens zo vriendelijke vrouw duidelijk naast me op een stoel zitten. "Lig je goed hoorde ik haar vragen. "Het ligt heel goed." antwoorde ik. "Slaap wel." sprak de overleden vrouw. We hadden nog een vruchtbaar gesprek. Dan verdween ze langzaam terwijl ik mijn ogen sloot. Een voldane lach kwam op mijn gelaat toen ik in slaap viel. Ik hoorde haar fluisterend als een engel zeggen: “Ik hou boven een plaatsje voor u en uw lieve vrouw."
Ik ben hellemans jean
Ik ben een man en woon in oogstraten (belgie) en mijn beroep is pensioen.
Ik ben geboren op 06/04/1943 en ben nu dus 81 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: schrijven, tv kijken, rummikub, zingen.
