|
Ergens ver in een groot bosxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Zat er eenzaam in het groene mos
Een klein, lief elfje te wenen
ik ging er heen en vroeg wat er was
hij zei dat zijn oogappel was verdwenen
hij was verdwenen in een zwarte dauw
en het elfje wou hem zo graag terug
maar wist dat het nooit gebeuren zou
zn oogappel was nu over de brug
en zou nooit meer naar hier komen
ik leerde het elfje verder te kijken,
zich er over te zetten en te geloven
iemand zal hem de helpende hand reiken
en het goeds zal nooit meer doven
tascha..
|
