Inhoud blog
  • Het roodborstje.
  • Bang
  • Zorgenkind.
  • Een grap.
  • Een uit de hand gelopen grap.
  • Medemens
  • Blijf geloven.
  • Voor Giova
  • Sterren.
  • Belofte.
  • Raadsel.
  • Begeleiden. (Ward Bruyninckx)
  • Yoke
  • Als ik met de sterren praat.
  • Kerstverhaal.
  • Kerstmis.
  • Geef liefde...
  • Vertrouwen.
  • Rozen.
  • Het kind.
  • Rassen.
  • Ervaring van Yoke.
  • Verdwaald.
  • Terugdenken.
  • De schepping van het verzorgend personeel.
  • Bericht van Yoke.
  • Alleen???
  • Geweld;
  • Tekst van Tante Nini
  • Depressie.
  • Leven.
  • De merel.
  • Leven.
  • Nachtverpleegster;
  • Woorden.
  • Naar elkander toe.
  • Oud worden.
  • Bezoek
  • Mijn moeder.
  • Stervende.
  • herinnering
  • Machteloos
    Startpagina !
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Dagboek

    04-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.In de tuin.
    Er gebeuren dingen hier en ik ben de enige die weet welke,
    ik zal ze noemen en ook zeggen waarom,
    er staat een oude tuinbank onder de appelboom, er ligt een oude
    voetbal in het gras, er komen oude geluiden uit het huis, er is oud licht in de lucht, dit gebeurt hier: een tuin in de avond,
    en wat je niet hoort en niet ziet, de plekken waar we kuilen groeven en die huilend dichtgooiden, ik vertel dit omdat ik niet alleen wil zijn voordat ik het ben.

    04-08-2005 om 17:15 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (75 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Brief.
    Vandaag zou ik een brief schrijven,
    een brief waarin ik iets wilde begrijpen
    maar ik deed dat niet, het ging te langzaam
    ik schreef en ik keek naar mijn hand
    hoe die hand langzaam woorden tekende
    er ontstond in dat handschrift iets als
    een huis, ik wilde weten waarin we woonden
    om dat te begrijpen zou ik een brief schrijven,
    maar ik zag alleen de voorzichtige woorden
    die ik tekende voor ik ze begreep.

    04-08-2005 om 17:04 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (76 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gesprek met een kind.
    Waar komen de grote mensen vandaan
    en waarom hebben die geen kinderen

    van die eeuwige vragen

    het gesprek is voorbij, ik had die eeuwige verhalen verteld, maar die waren niet goed zei ze.

    Ik zoek nog steeds naar een ander verhaal dat goed is voor ons beiden, we waren gaan zitten en ik weet nog precies hoe we daar ergens zaten, hoe dichtbij haar huid rook, hoe jong dat rook en hoe verweg, en dat ik precies dezelfde vragen moest denken als zij.

    Waar komen de grote mensen vandaan
    en waarom hebben die geen kinderen

    ik moest weer denken

    mijn verhalen zijn voorbij, ik had haar verteld van wat ik wist van die dingen, maar die konden niet, vond ze
    Ik denk nog steeds: wat is het dan wat kan voor ons beiden,
    zo'n lente waarin ik nooit weet hoe het voelt; oud gras en van die bloempjes, daar stonden we bij onze poppenwagen dat heel kleine vrouwtje en die man
    ik dacht: ze heeft gelijk en het geeft niet dat ik niet weet waarom.

    04-08-2005 om 17:00 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (75 Stemmen)
    » Reageer (0)
    03-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.De nachtegaal.

    Die nachtegaal, die zo vol tederheid
    treurt om zijn kroost of om zijn lieve gade,
    vult met zijn zoet gegorgel wijd en zijd
    de hemel en de velden en de paden.

    En als ik in de nacht hoor hoe hij schreit,
    dan word ook ik met zorgen overladen,
    en ik beklaag mezelf omdat ik lijd,
    want ook mijn papa is door de dood verraden.

    Hoe licht wordt wie zich sterk waant overrompeld!
    Want wie had ooit gedacht dat zijn gelaat
    zo snel tot aarde en stof zou zijn verschrompeld!

    Ik zie nu, wijsgeworden door het kwaad
    dat me in een stroom van tranen onderdompelt,
    hoe aards geluk vergaat vóór het bestaat!

    03-08-2005 om 19:44 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (80 Stemmen)
    » Reageer (0)
    02-08-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Gaan!
    Ik had met je door de weiden willen gaan
    langs de sloten de bruine pluimen van het riet
    maar een dunne zon daalde al over boomkruinen
    en boerderijen en ik wist dat ik niet kon
    verdragen dat onze schaduwen lang en eenzaam
    over de weiden zouden gaan.
    Ik ben bang zei je.

    Ik had met je door de dorpen willen gaan
    door de verlaten middag in de tuinen de straten
    naast een cafe waar de zon voor ons zou spelen
    in de vitrage maar ik wist dat ik niet kon
    verdragen dat de stilte lang en eenzaam
    tussen ons mee zou gaan.
    Ik ben bang zei je.

    Ik had met je willen slapen, willen gaan
    met mijn ogen mijn handen mijn mond als de zon
    over het vreemde landschap van je lijf
    maar ik wist dat ik niet kon verdragen
    dat we een leven lang eenzaam
    op zouden staan.
    Ik ben bang zei je.

    02-08-2005 om 17:18 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (82 Stemmen)
    » Reageer (0)
    22-07-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wat onmeetbaar is.

    Wat onmeetbaar is je mee te delen,

    Dat is een opgaaf die ik niet volbreng:

    Dat ik, gestorven, nog in leven ben,

    En ’t voor de mensen dagelijks moet verhelen.

    ’t Is niet bijzonder. Ik ben één uit velen,

    één die je nu toevallig beter kent:

    en raak je aan mijn leegten niet gewend,

    je doet je best die uit mij weg te strelen.

    Maak je niet ongerust, het gaat voorbij;

    Wanneer ik deze tijd mag overleven,

    En jij blijft bij me, word ik wel weer vrij.

    Mocht die vervulling ons niet zijn gegeven,

    Dan maakt misschien, daar is het voor geschreven,

    Dit vers, zo vaak het donker wordt, je blij.

    22-07-2005 om 11:09 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (94 Stemmen)
    » Reageer (0)
    21-07-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Verdriet. (Michel van der Plas)
    Weet je wat verdriet is? Dikwijls, zó dicht
    bij je ogen dat ik je ziel haast zie,
    red ik een kleine bange vogel die
    fladderend in een vijver tranen ligt;

    maar als ik hem een huis geef in mijn hand
    en daarin warmte van vriendschap en brood
    van zachte woorden, vind ik hem al dood
    eer ik in mijn eigen ziel ben beland.

    Als ik iets van je denk te hebben dat
    misschien wel eens je eerlijkste ik verried,
    is het over, ben je weg, mag het niet.

    En als ik alleen maar zou weten wat
    die vogels doet komen,- liefste, dan had
    je mij nooit te vragen: heb je verdriet?

    21-07-2005 om 10:05 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (89 Stemmen)
    » Reageer (0)
    20-07-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Een beetje tederheid.
    Als zij zich soms gedraagt vol ongeduld
    -wat je met vrouwen hebt van tijd tot tijd-
    in steeds dezelfde vale jurk gehuld,
    betracht dan eens een beetje tederheid.

    Misschien zijn haar gedachten wel vervuld
    van dingen waar ze nooit mee wordt verblijd.
    Zolang ze daar nog niet mee is verguld,
    betracht dan maar een beetje tederheid.

    Ook al gedraagt ze zich niet klagelijk,
    toch zit ze liever ook niet altijd stalles
    Een lief zacht woordje maakt het dragelijk.

    Een compliment bezorgt je heus geen spijt.
    Vrouwen zijn dankbaar: liefde is hun alles.
    En 't kost niet veel, een beetje tederheid.

    20-07-2005 om 17:08 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (93 Stemmen)
    » Reageer (0)
    11-07-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Wit blad.
    Dit witte blad is een uitgestoken hand die
     tergend langzaam wegvloeit in de nevel
     als je haar grijpen wil.
    Het is de lokroep van de wentelende zee
     bij valavond met ruisend zilveren golven
    die het strand van je hart strelen
    en telkens terugrollen naar een vreemde,
     onbereikhare horizon.
    Dit blad is een wuivende boom in de wind;
     hij zingt een zorgeloos lied
     en doet je vingers verstijven als je mee wil zingen.
     Soms breekt de zon toch
    door de takken in juichende stralen...
    dan heb je alleen maar heimwee,
     omdat je eigen zang
    zo oneindig vals klinkt en ontoereikend.
    Altijd opnieuw wil je dit blad bevruchten
     met je rusteloze levensadem
    en je weet dat je het niet kunt.
     Want deze onbeholpen woorden
    zijn slechts de verre echo van wat je écht hoort.
    Toch laat het je nooit los...
     en je wordt de hopeloze minaar
    van steeds glimlachende ogen
    die in je ziel kijken.
    Is dit het mysterie van wat je doet leven?
     Dit nooit aflatend verlangen naar een hemel
    binnen het bereik van je handen?
    Je beseft immers dat je nooit
     gelukkig zult zijn wanneer dit blad
    je geen vragen meer stelt.
    Dit witte blad is een oproep
    waarin je luistert naar je eigen pijn,
     maar met een glimlach van hoop,
     die je doet schrijven en
    waarvoor je nooit de woorden zult vinden.
     Het is een zang van vreugde
    om wat je ziet door je tranen heen.
     

    11-07-2005 om 15:35 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (103 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Mont Ventoux.
    Mijn echtgenoot is op 22 mei
    de Mont Ventoux opgereden.
    Vandaar dat ik er een gedichtje bij schrijf ( niet van mij).
     Dichten is fietsen op de Mont Ventoux,
    waar Tommy Simpson toen is overleden.
     Onder zo tragische omstangidheden
     werd hier de wereldkampioen doodmoe.

    Op deze col zijn velen losgereden,
    eerste categorie, sindsdien taboe.
    Het ruikt naar dennegeur, Sunsilk Shampo,
     die je wel nodig hebt, eenmaal beneden.

    Alles is onuitsprekelijk vermoeiend;
    de Mont Ventoux opfietsen wel heel erg,
     waarvoor ook geldt: bezint eer gij begint.

     Toch haal ik, ook al is de hitte schroeiend,
    de top van deze kaalgeslagen berg:
    ijdelheid en het najagen van wind.

    11-07-2005 om 12:15 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (102 Stemmen)
    » Reageer (0)
    10-07-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Schoonheid
    In heel kleine dingen heb ik u ontmoet;
    het groen van de bomen, vogelzang,
     adem en aarde, zonsondergang.
     In heel kleine schoonheid heb ik u ontmoet:
    een lelie op het water, een schelp op het strand,
     bloemen op tafel, een ring aan je hand.
    In heel kleine vreugde heb ik u ontmoet:
    een heldere hemel, een warme wind,
    een tedere moede, een trouwe vriend.
     In heel kleine daden heb ik u ontmoet:
    vragende ogen, een hand door je haar,
    zoenende lippen, een zegenend gebaar.
    In eenvoudige mensen heb ik u ontmoet:
    spelende kinderen, jeugd die zich geeft,
    een man die kan knielen, een vrouw die vergeeft.
     In al deze gaven kwam ik u tegemoet.
     Wees nu de brug waardoor ik anderen ontmoet.

    10-07-2005 om 15:17 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (102 Stemmen)
    » Reageer (0)
    09-07-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Afkomst;
    Ik heb al zolang geschreven,
     alsof het licht buiten mij was
    en ik half in het donker zat
    maar voor me uit te praten,
     terwijl ik veel langer al weet
    ( en dat ik dat niet wou toegeven doet minder terzake):
    ik ben van binnenin het licht,
    en ben het in de kleuren waarmee
    het hier op adem komt
     en het ogenblik dat ik zie
     hoe het danst en golft en straalt
     in niet meer wat of wie.

    09-07-2005 om 11:16 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (104 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Feesten.
    Ik lach. Het land wil feest gaan vieren. het licht hangt gouden vlaggen uit. Het leven zingt. Bloemen en dieren komen hun diepste schuilplaats uit. Het water, onder licht bedolven, keert uit de nacht en weet zich vrij, en danst met snelle, jonge golven de groene oeverrand voorbij. Daar zingen vogels onbevangen liederen in een nieuwe taal, en slaat, pril als het eerst verlangen en onverwacht, de nachtegaal. Nu gaat de hemel het land omarmen in een ontzaggelijk gebaar van stralend blauw en licht en warmte, waarin God zelf zich openbaart. Heel dit land zal nu feest gaan vieren de dag is groter dan de nacht, want rank tussen de bloemen en dieren, sta ik daar stil, rek me, en lach.

    09-07-2005 om 11:07 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (103 Stemmen)
    » Reageer (0)
    07-07-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Onder de appelboom.
    Ik kwam thuis, het was een uur of acht en zeldzaam zacht voor de tijd van het jaar, de tuinbank stond klaar onder de appelboom Ik ging zitten en ik zat te kijken hoe de buurman in zijn tuin nog aan het spitten was, de nacht kwam uit de aarde een blauwer wordend licht hing in de appelboom toen werd het langzaam weer te mooi om waar te zijn, de dingen van de dag verdwenen voor de geur van hooi, er lag weer speelgoed in het gras en verweg in het huis lachten de kinderen in het bad tot waar ik zat, tot onder de appelboom en later hoorde ik de vleugels van ganzen in de hemel hoorde ik hoe stil en leeg het aan het worden was gelukkig kwam er iemand naast mij zitten, om precies te zijn jij was het die naast mij kwam onder de appelboom, zeldzaam zacht en dichtbij voor onze leeftijd.

    07-07-2005 om 22:03 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (109 Stemmen)
    » Reageer (0)
    06-07-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Twee ijle vlammetjes
    Soms komt de zon in ’t oosten op in vale Rossige nevels die haar glans bedekken. En als de maan omfloerst is en vol vlekken, Blijkt hij veel minder klaarheid uit te stralen. De sterren aan de hemeltrans verschralen Als wolkenflarden hen aan ’t oog onttrekken. En de olielampen die ons licht verstrekken Zijn door een zuchtje wind al neer te halen. Maar och, die stralende ogen, in wier kiemen De liefdegod de pijlen smeedt die reeds Zo lang dag in dag uit mijn hart doorpriemen, Die voelen wind noch damp, maar blijven steeds Twee ijle vlammetjes, die nooit verdwijnen En sterker dan welk licht ook blijven schijnen.

    06-07-2005 om 17:07 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (106 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Alleen met de liefde
    Alleen en peinzend en met trage tred
    Zoek ik mijn weg door de eenzaamste gebieden,
    Terwijl ik steeds mijn ogen scherp laat spieden
    Naar plaatsen waar geen mens zijn schreden zet.

    Ik ken geen ander middel dat mij redt
    Van ’t oog der mensen dat ik wil ontvlieden.
    Want dat een laaiend vuur mijn bloed doet zieden,
     Merkt ieder die maar éven op mij let.
     
    Ik denk dat berg en bos, rivier en veld
    En zij alleen, al zien in welke mate
    Het knagen van de eenzaamheid mij kwelt.

    Maar toch vind ik geen plaatsen zó verlaten
    Dat liefde mij erheen niet vergezelt
    Om steeds met mij – en ik met haar – te praten.

    06-07-2005 om 17:00 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (107 Stemmen)
    » Reageer (0)
    03-07-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Sinds het begin. (Pierre H.Dubois)
    Sinds het begin. (Pierre H.Dubois) Oud zijn of jong, moeder, maakt het verschil? Alleen of samen zijn en stil praten, Met de steeds ouder wordende gelaten Elkander aan te zien, vermoeid en stil? Langzaam begint het tot mij door te dringen De toegeruste eenzelvigheid der dingen, Het voortbestaan bij gratie van hun duur, De gelijkvormigheid van ieder uur En van de daden en van de gedachten. Een nacht gelijkt altijd op alle nachten, De woorden die men zwijgt op die men spreekt, En langzaam wordt het hart dan losgeweekt! En ik begrijp nu, moeder, hoe ik groei, Niet naar het licht maar naar de diepe zin Van al wat leeft sedert het eerst begin, Van voor ik als verlangen u doorwoei

    03-07-2005 om 00:00 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (96 Stemmen)
    » Reageer (0)
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Ideaalbeeld.
    Graag zie ik een meisje dat zichzelf oprecht verheugt in eenvoud, deugd en welbehagen, dat, als ze praat, met de ogen neergeslagen slechts enkele beschroomde woorden zegt. Graag zie ik een meisje, dat er de eer in legt, zich gemanierd en aardig te gedragen, dat, als ze zich hoort prijzen, alle dagen aan wat gepast en mooi in waarde hecht. En graag ook zie ik een vrouw, met wie ik goed en redelijk en met verstand kan praten, en die behoorlijk en welopgevoed haar echtgenoot behaagd in hoge mate, terwijl zij iedereen in vriendschap groet als ze lieftallig voortschrijdt door de straten

    03-07-2005 om 00:00 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (95 Stemmen)
    » Reageer (0)
    01-07-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.DE PANNE HERSTELLEN
    je weet het en je voelt het zelf: vergeven werkt bevrijdend. Vergeven is weer kansen bieden, om opnieuw, jong en fris te zijn. Vergeven is een hand reiken over de brug van eigen zwakheid heen. Waarom moet ik eerst stommiteiten doen, om te zien wie ik eigenlijk ben? Hoe is het mogelijk dat mensen elkaar zo'n pijn doen? Hoe laat je mij toch voorthollen over de rug van anderen heen? Waarom durf je niet te zeggen, wat er schort en wat er scheelt? Waarom dan schokschouderen en zwijgen? Het doet me zo raar en klein aan, als ik zeggen wil: vergeef me! En al besef ik verdomd goed dat het weer vreugde brengen zal, dat ik een stomme muur afbreek, dat ik een brug herstel: toch komt dat gebaar zo moeilijk over. Ik weet het en ik ondervind het: vergeven is terug contact opnemen, vergeven is de panne herstellen, vergeven is een nieuwe zekering steken. Vergeven is de andere opnieuw zo gaarne zien als jezelf. Maar vergeving vragen is een risico op eigen krediet, het is je eigen pretentie op zak steken, het is vragen om een gebaar van goedheid. Vergeven doet gij altijd, want de liefde heeft altijd gelijk.

    01-07-2005 om 00:00 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (92 Stemmen)
    » Reageer (0)
    30-06-2005
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Geen uitvluchten.
    Als ik een slechte dag heb, als me schijnbaar alles tegen gaat, als ik eindelijk mezelf in de rats heb gezet, als ik me rot voel, laat ik dan geen uitvluchten zoeken, om me nog erger in de knoei te zetten: een oprecht gebaar volstaat. Als ik als een kwellende last naast je loop, als ik als een verwende precies aan alles lak heb, als ik eigenzinnig mijn kop wil doorzetten, sla dan de deur niet voor me dicht, ik kan jouw wenk, jouw lach niet missen. Laat de deur op een kier: zoek geen uitvluchten, een klein gebaar volstaat. ALs mijn kop en mijn hart stuurloos rondtolt, als ik zou kunnen huilen, zo alleen als ik me voel, als ik het niet meer aan kan: 'k vraag geen groot woord, alleen dit, laat een stil gebaar van je hart horen, stil, maar oprecht! Als ik gebroken ben, vriend, als ik geslagen lig, moederziel alleen, als ik me echt beschaamd voel over m'n dwaasheden, laat dan geen holle woorden klinken: ik heb je hand nodig, alleen dat eenvoudig gebaar van besef en begrip. Een klein gebaar kan zoveel weer goed maken.

    30-06-2005 om 00:00 geschreven door lelie

    0 1 2 3 4 5 - Gemiddelde waardering: 5/5 - (95 Stemmen)
    » Reageer (0)


    Archief per week
  • 15/10-21/10 2007
  • 01/10-07/10 2007
  • 28/05-03/06 2007
  • 21/05-27/05 2007
  • 14/05-20/05 2007
  • 07/05-13/05 2007
  • 11/09-17/09 2006
  • 24/04-30/04 2006
  • 20/02-26/02 2006
  • 13/02-19/02 2006
  • 30/01-05/02 2006
  • 02/01-08/01 2006
  • 26/12-01/01 2006
  • 19/12-25/12 2005
  • 12/12-18/12 2005
  • 05/12-11/12 2005
  • 28/11-04/12 2005
  • 14/11-20/11 2005
  • 07/11-13/11 2005
  • 24/10-30/10 2005
  • 03/10-09/10 2005
  • 26/09-02/10 2005
  • 12/09-18/09 2005
  • 29/08-04/09 2005
  • 22/08-28/08 2005
  • 15/08-21/08 2005
  • 08/08-14/08 2005
  • 01/08-07/08 2005
  • 18/07-24/07 2005
  • 11/07-17/07 2005
  • 04/07-10/07 2005
  • 27/06-03/07 2005
  • 20/06-26/06 2005
  • 13/06-19/06 2005
  • 16/05-22/05 2005
  • 09/05-15/05 2005
  • 02/05-08/05 2005
  • 25/04-01/05 2005
  • 18/04-24/04 2005
  • 11/04-17/04 2005

    Foto

    Beoordeel dit blog
      Zeer goed
      Goed
      Voldoende
      Nog wat bijwerken
      Nog veel werk aan
     

    E-mail mij

    Druk oponderstaande knop om mij te e-mailen.


    Foto

    Gastenboek
  • Bezoekje
  • sorry
  • fijne avond
  • even komen bijlezen
  • tracht toch ook het mooie te zien...eens te lachen...

    Druk oponderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!