Ik ben oud

Mijn benen willen niet meer mee

En mijn handen beven.

Heb geduld met mij

Jullie wereld is zo snel.

Mijn oren zijn verzwakt

en doof van het lawaai

Spreek niet te zacht

Als ik met je praat

Mijn ogen zijn niet

meer zo helder

Ik zie niet alles meer.

Wees niet boos als ik mors

of ergens iets omvergooi.

Ik heb nooit veel kans

gehad om te studeren

Ik begrijp ze niet altijd.

In mijn geheugen zit de mot

en morgen ben ik weer vergeten

wat ik je vandaag heb beloofd.

Neem het me niet kwalijk

als ik eens over vroeger praat

en soms tweemaal hetzelfde zeg.

Het doet me deugd als je vriendelijk bent

en even tijd voor me maakt

ik ben daar erg gevoelig voor.

Sluit me niet uit en laat me voelen

dat ik je niet tot last ben.

Ik leef ook nog graag

en soms voel ik me erg eenzaam.

Ik moet nog leren oud te worden

met een jong hart.

09-11-2005 om 00:00 geschreven door lelie

Jij was helemaal niet van streek
toen jij bij ons naar binnen reed,
je vrouwtje lief en elegant
drukte op de bel met éne hand.

Weldra ging het deurtje open
en verscheen me daar ne schone,
was het "belle en het beest"
of een engel een betoverende geest?

Net zoals een halve maan vannacht,
zo leek jij wel gister overdag,
een licht met schaduw haar omgeven
en in de ronde sterren jou omweven,

er hing geen spanning in de lucht
lichte wolken verdwenen met een zucht
d' één moment zo nuchter en spontaan
even later was j' in een droom belaan.

Er was nevel blijven hangen
van de spin in 't net gevangen
'k voelde wel 't zit hier niet pluis,
hoe verwijderen moest ik 't gruis.

Spraakzaam, open als een boek
je gevoelens, gehuld in grove doek.
Een hele opgaaf je te doorgronden.
Had je soms een sudoku gevonden.

Al bij al, ik mocht niet klagen,
jouw aanwezigheid was best te dragen,
je was beleefd, galant, een echte heer,
dank, en 'k hoop op 'n volgende keer

08-11-2005 om 23:13 geschreven door lelie

08-11-2005 om 00:00 geschreven door lelie

Bejaarden.

Ze zijn zo mooi,
twee oudjes nog bij elkaar
op hun bankje,
iedere zomer weer, jaar na jaar.
Met de jaren mee
is de herfst gekomen.

Hij kijkt haar aan
met een blik vol dromen.
Zij neemt z’n hand en glimlacht,
samen sterk voor de winter
die hen wacht.

Ik weet niet eens wie ze zijn,
zomaar twee oudjes in de zon.
De tijd voor hen kopen
of stelen misschien,
Ik wou dat ik het kon.

08-11-2005 om 00:00 geschreven door lelie