Mag ik naast je komen zitten een arm om de schouder leggen? Ik wil je wat verklaren omdat je mijn gedachten niet kan raden.
We zoeken ons een knus hoekje ik zorg voor boterhammen, "boter" en beleg neem jij de koffie voor je rekening?
Luister eens, soms doe je heel vervelend dan weer heel lief, ik kan er mee leven omdat ik weet dat er iets scheelt, andere beweren dat je acteert hetgeen betekent dat je met mijn gevoelens speelt. Is er iemand die jou kent?
Het was een signaal, een kreet, dat mensen niet moeten oordelen wel een oorzaak zoeken voor je gedrag. Ik kan er niet genoeg zijn voor jou. Ik moest hen tonen dat er wat er schort. Wees niet boos, je hoeft je niet te schamen, geen masker meer te dragen, toon je, zoals je bent, dan zullen ze wel begrijpen waarom ik voor je vecht. Je hebt nu eenmaal iemand nodig om je af te reageren, laat mij die persoon maar zijn, het doet maar even pijn, je bent het zo weer vergeten en wat je dan geeft, betekent zoveel, dat mijn hartje smelt. Heb je mij begrepen, vooruit, ga dan maar spelen.
Ach jongen toch, ik zou de Heer dankbaar moeten zijn om uw "ziek zijn".