Zo mens zijn dat je medemens bent. Daarin schuilt het geluk. Verbondenheid ontstaat niet zomaar, Er is een grondhouding van de ontvankelijkheid voor nodig, je helemaal verplaatsen in hem, wie is hij, wat beweegt hem, wat zijn zn hoogten, zn diepten, wat verwacht hij, wat bemint hij? Wil die ander jouw mens worden dan moet hij je wezenlijk tot in je ziel raken. Hij of zij zal je moeten ontroeren. Zonder ontvankelijkheid geen geluk. Dit geldt voor allerlei niet menselijke vormen van leven. Pas wanneer een boom in al zn oorspronkelijkheid boom voor je is, krijg je een relatie met hem. Je zult je dicht tegen hem moeten aandrukken Hij zal moeten wortelen in je bewustzijn, zo krijg je het geluk van verbondenheid.
