|
Toen God het verzorgend personeel schiep, deed hij de zesde dag al overuren. Terwijl hij even rustte en zich afvroeg of het goed was, kwam er een engel naast Hem zitten.
"Hebt U die lange lijst met speciale wensen op het bestelformulier gezien?" vroeg Hij.
"Deze mensen moeten geleverd kunnen worden in een mannelijke en in een vrouwelijke versie, en zonder wachttijd. Ze moeten gemakkelijk te desinfecteren zijn, maar ze mogen niet gemaakt zijn van plastic. Ze moeten stalen zenuwen hebben en een brede rug die alles kan dragen wat anderen kwijt willen. Maar toch moeten ze tenger genoeg zijn om zich goed te voelen in veel te kleine personeelskamers. Ze moeten vijf dingen tegelijk kunnen doen en daarbij nog altijd een hand vrij hebben".
Den engel schudde het hoofd..."Zes handen, dat zal moeilijk gaan!".
"Over handen lig ik niet wakker" zei God.
"Maar zelfs het standaardmodel moet drie paar ogen hebben:
een paar dat 's nachts door alle muren heen kan kijken; een tweede paar in het achterhoofd waarmee ze kan zien wat men voor haar probeert te verbergen en wat ze absoluut moet weten, en natuurlijk een paar gewone ogen waarmee ze een bewoner kan aankijken en hem laten voelen: "Ik begrijp u en ik ben er voor u zonder dat u een woord moet zeggen."
De engel trok God aan de mouw en zei: "Ga slapen Heer, doe morgen verder."
"Geen sprake van " zei God. "Nu ik er toch al een hele dag aan gewerkt heb, wil ik ze ook afwerken. Ik ben er net in geslaagd om ze zo te maken dat ze nooit ziek worden en mochten ze toch bezwijken, dan kunnen ze zichzelf genezen;"
"Kunnen ze denken?" vroeg de engel.
"Ze kunnen niet alleen denken, ze kunnen ook zelf een oordeel vormen en als het nodig is compromissen sluiten" antwoordde God.
"Ze kunnen begrijpen dat 20 bewoners soms evenveel werk vragen als 40, en dat 10 betrekkingen vaak maar door 5 personen ingevuld worden. Ze houden van hun beroep ook al eist het al hun energie op en worden ze er niet rijk van. Ze kunnen leven met wisselende werktijden en zich ermee verzoenen dat ze weinig
vrije weekends hebben.
De engel bekeek het model langs alle kanten.
"Het materiaal is te zacht", zuchtte hij.
"Maar wel ongelooflijk taai", antwoordde god meteen.
"Je hebt geen idee van wat het allemaal kan verdragen!"
De engel boog zich voorover en streek met zijn vinger over de wang van het model.
"Er zit een lek in!" zei hij verontrust.
"Ik heb u toch gezegd dat U veel te veel in één model hebt willen stoppen..."
"Dat is geen lek, dat is een traan," Glimlachtte God.
"En waarvoor dient die dan?"
"Ze vloeit bij vreugde en verdriet, bij pijn en ontgoocheling, bij onmacht en verlatenheid," antwoordde God.
De traan is haar overloopklep..."
Auteur onbekend.
|
