Wie medemensen wil begeleiden,
zieken en gezonden,
op hun weg ten leven
moet van ze houden:

moet leren luisteren
naar al wat leeft in hun hart
aan verlangens en pijn

en zal zacht nabij komen
bij hun vreugde en verdriet
hun vragen en vertwijfeling

en stil worden
in zwijgende aandacht en diepe eerbied
voor de mens en het levensgrote mysterie
van het bestaan

zal diep in zichzelf
tekenen en taal van liefde
laten geboren worden
om dan schroomvol te proberen,
in eenvoud en oprechtheid,
het broze woord te spreken,
zo uit Gods hart genomen,
een tekenwoord van begrip
geborgenheid en vergeving
van eindeloos vertrouwen
en hoop op leven...

zal zichzelf zijn
en zo waarden voorleven
waaraan een mens zich kan rechttrekken

en zal ook
in de pijn om eigen onmacht,
niet moedeloos worden
maar in sterk geloof de hand vasthouden
van Hem die altijd groter is
in liefde en trouw

wie medemens wil begeleiden
zal zelf ook gewoon maar mens zijn
die echt oprecht probeert
te leven.