Dag
Ja als ik de beelden zag deze morgen was ik op slag wakker, ik dacht die mensen willen gewoon naar hun werk en op zulke vreselijke manier wordt hun dit belet.
Ik hoorde dat er misschien wel twintig doden te betreuren vielen, en 50 gewonden waarvan 11 zeer zwaar.
Als ik dan hoor dat de oorzaak is dat een machinist het rode licht genegeerd heeft, vraag ik mij af hoe dit in deze tijd nog mogelijk is dat dit de oorzaak kan zijn van zo'n vreselijk drama.
Zulke treinen zouden toch onmiddelijk tot stoppen moeten gedwongen worden, ze zien dit toch in de dispatching, of een treinbestuurden zulke fouten maakt, enfin ik begrijp dit allemaal niet meer zo goeg.
Ik zit hier thuis gevangen, ik kan nergens meer naar toe, ik kan niet buiten met al die sneeuw, ik hoop dat hij gauw weg is, het zal beteren als we ooit aan de kust zullen wonen, dan kan ik wandelen op de dijk en zelf naar de winkel gaan, mijn man zegt dat de winkel kort bij de deur is, en niet als hier waar we voor alles minstens 7 km. moeten rijden om aan iets te raken, als het er al van zal komen, er moet nog zoveel geregeld worden, we weten nog niet wat we met ons huis hier moeten doen, verkopen, verhuren leeg, verhuren gedeeldelijk gemeubeld, ik weet het niet, maar ikwil dus ook niet van de eerste keer achter mij de bruggen opblazen, moest het niet lukken aan zee dan wil ik toch nog altijd kunnen terug komen, alhoewel dit misschien niet zo evident is, nu wonen we in een vrij groot huis, maar bij meer dan de helft kan ik niet bij, misschien met een beetje moeite wel, maar dat ontbreekt mij tegenwoordig, ik zoek een leuke hobby, maar weet echt niet wat, het zoeken naar een job om thuis te doen heb ik min of meer al een beetje opgegeven, maar ja je weet nooit dat er misschien toch nog iets uit de bus valt. Ik ben aan het breien maar heb er weinig zin in tegenwoordig, en toch zal ik er moeten aan voortdoen als ik wil dat het vestje van mijn kleinzoon af geraak.
Groetjes
15-02-2010, 16:16 geschreven door Lena
|
