Zij heeft ons dan verlaten En bracht de familie en vrienden in alle staten Een sportieve dame is heen gegaan Twintig jaar geleden lag ze mede aan . De wieg van Schoordijkpetankers bestaan De enige sport die haar kon behagen En verlies of winst kon verdragen Vrienden had zij ten allen kant Of ze nu won of ze beet in t zand Gaf ze na iedere match een sportieve hand De leemte die ze achterlaat in de club Kan misschien gedicht worden met veel geluk Petanque was haar leven Buiten de strijd die zij leverde tegen de pijn Had ze ook nog zo graag op het terrein willen zijn Bij haar familie en de petanque vrienden Kon zij haar laatste gedachten vinden Maar het mocht niet zijn Zij verloor haar laatste match en dat deed nog het meeste pijn.
Willen wij de democratie bewaren, dan moeten de gemoederen bedaren. De democratie is een heilig goed, dat wonderen bij de mensen doet. Orde, tucht, vrijheid enig in zijn soort Zitten samen ingekapseld in dat woord. Vlaanderen, Wallonië of België in zijn geheel, maar Verenigd Europa trekt aan t zeel. Nu maar hopen dat het gevaar, van wie of waar niet de bovenhand zal halen Zoniet zullen de Staten nog veel moeten betalen om Europa een te behalen. Steeds zullen er personen opstaan, om de democratie te verslaan. En voor een totalitaire Statenbond te stichten, waaronder iedereen zal moeten zwichten. Geef deze mensen geen kans punten te behalen, anders zal de vreselijke geschiedenis zich herhalen. Leo Verbeeck 30/04/2006
Familie is een groot woord Maar met respect uit te spreken zoals het hoort. Familie is als sparen, Met liefde, geduld, zorgen en kinderen baren. En dan vliegen de jaren snel voorbij, Met hoogten en laagten daarbij. Men zegt dan pluk de dag. En dan maar hopen dat het met een goede gezondheid mag. De zilveren en gouden jubilee zijn reeds geweest, Om de diamanten bruiloft te mogen vieren Voor de 60 jaar het huwelijk met gezin te mogen bestieren De ganse familie zit in spanning te wachten, Om een groot feest te betrachten. Plots komt dan een niet te stuiten ziekte opduiken En tracht het lang verwachte te fnuiken. Zo gaan de opgespaarde duiten Op een ongewenste manier buiten. De laatste zin van het leven heeft zich aangeboden en komt de levensgezel halen. Iemand is heengegaan waarvan men houdt. Opeens is het erg koud.
Waar trekt men een lijn om meerderjarig te zijn? Wie kan bepalen wanneer een jongere meerderjarig is? De een is vroeg wijs terwijl de andere eventjes trager is. Als een kind van zes les kan geven aan de universiteit Waar blijft dan de realiteit in het onderwijsbeleid? Opvoeden moet steeds de taak van de ouders blijven Waar de moeder meestal zacht, soms streng, moet eens kijven Maar de allerbeste vervangmoeder kan niet geven Aan een kind zoals zij haar leven en bloed heeft gegeven Steeds zullen er kinderen, niet bewust van hun bestaan Alleen door het leven moeten gaan. Is het meerderjarig zijn, een handtekening alleen? Want is men niet bij, dan staat men op één been Daarom geef iedereen een kans naar best vermogen Om dan naar eigen kunnen iets te beogen Laat ons de zwakkeren helpen iets te betrachten Maar laat de beteren daarom niet wachten. Leo Verbeeck 01/05/2006
In donkere tijden is mijn stad geboren Een wilde stam kwam de natuur verstoren. En bouwden een hut op palen midden in het riet Eeuwen lang boorde een kronkelende rivier naar ons gebied. Zij vond de weg naar de zee En bracht hierdoor de getijden mee. Onze streek werd een waterland En bracht door de stroming duinen tot stand Van toen was ook de Scheldestroom geboren En liet zich dikwijls met stormen van zich horen. De Schelde en het Schijn gedijden hand in hand En maakten bij vloed telkens een overstroomde land De taaie bewoners van weleer Overwonnen de strijd tegen de natuur keer op keer En de eeuwen gingen voorbij En kwam de overspoeling van verschillende volkeren erbij Onze paalwoning van toen werd een Stad Die meermaals haar deel in de strijd heeft gehad Vele vrouwen en mannen van Oost en West Maakten hier voor eeuwig hun nest Samenhorigheid, t is raar maar waar En zo werden wij altegaar Antwerpenaar.
Sinds het aards paradijs heeft bestaan En Eva Adam liet begaan, Was het met de vrede gedaan. En zo is het ook met de politiek gegaan. Blauw, geel, rood,zwart of groen, Kleuren allemaal uit de tuin van toen. De een kan naar de appel kijken Terwijl de andere er kon in bijten. Een mooie kleur en lekker op zicht Daar zijn de meeste ogen op gericht. Maar eens op die vrucht zijn stem gezet Dan brak dikwijls het zuur op en gedaan met de pret. De schil geeft gewoonlijk de inhoud niet weer En dan doet uiteindelijk de uitslag zeer. Om dan toch een goede brij te maken Moeten verschillende kleuren een akkoord maken. Zo moeten er velen aan hun gedane beloften verzaken En heeft de kiezer een nutteloze uitstap moeten maken. Ten slotte moet men dan de rotte appels verwijderen Om ons van een aanslag op de democratie te bevrijden.
Internet wat een pret Alle kwaad en alle net Fijn op het scherm gezet Maar wat wij moeten vrezen Is wie het allemaal komt te zien en te lezen De wereld ligt nu voor iedereen open Maar het samenzijn en gezelligheid is gaan lopen Alles kan men vinden voor de bouw En is mogelijk Internet de aanzet tot ontrouw Velen vinden daar nu hun plezier In de plaats van her of der, gezellig vertier
Kijk! Die mooie Scheldestroom Met een prachtige bocht in toom. Voorbij onze stad met ebbe en vloed Brengt steeds verse gloed in ons bloed. Het is een zegen en rijkdom voor iedereen En houdt met zijn kracht, jong en oud op de been. Ginds aan de overkant een hand die ons wil aanraken Alsof deze een brug wil maken. Een prachtig stalen weefsel om te binden Om beide zijden te verbinden En op het droge in het midden van de stroom Dat houdt geen enkele Antwerpenaar in toom Men zou met dit sein kunnen beleven Onze Scheldestad een nieuw leven te geven. O f is dan toch dromen bedrog??
Liefde is veelzijdig en charmant Zoals facetten van een diamant Liefde blinkt ten allen kant Maar met zoveel kleuren en heel variant Liefde kan vreugde geven En kan elkeen doen zweven Liefde is broos en zacht Voor wie het geluk toelacht Liefde kan alles geven Zelfs ziek zijn maar ook genezen Liefde brengt verdriet Als men het langs één zijde ziet Liefde is geen spel En kan pijn doen als een gezwel Liefde moet van beide komen Dan bespeelt men de juiste tonen Liefde draagt men in zijn hart Dan is het nooit te hard En dan pas kan men liefde geven En naar snakken uw ganse leven.
Antwerpen mijn Stad, Antwerpen, mooi juweel Mijn hart dat ik graag met je deel Geboren aan de Waterpoort Enig in zijn soort Waar de vissers met hun vracht, Manden vol met vis aan de kade bracht Nu een gedempte dok, een kale plein, Waar vandaag de klanken van arbeid verdwenen zijn De geschiedenis van het Zuid ligt daar begraven Waar de Antwerpse werkers uit alle lagen, Het beste van hun leven gaven Alles is voorbij omdat het moet ? Maar nog eens terug denken doet toch goed.
Vrijheid, een mooi woord, Maar wie begrijpt het zoals het hoort? Kunnen wij nog in vrijheid leven? Zonder dagelijks te moeten beven Wij zien ons hoogste goed verdwijnen in tranen en bloed, Daarom, als het moet Als één man en vrouw voor behoud van dit goed, Dag na dag worden meer gebonden aan wetten, zomaar uitgevonden Stukje voor stukje breekt de vrijheid af Van hetgeen men ons vroeger gaf Daarom, hand in hand! Voor echte vrijheid in ons land.
