De zwaarddrager (Xiphoporus helleri) is een subtropische aquariumvis, afkomstig uit Guatemala en zuid Mexico. Hij als 'levenbarende' (ovovipaire) soort tot de familie Poecilidae, die allemaal net zo 'levendabarend zijn.
De bekende kweekvormen van zwaarddragers zijn makkelijk te houden en doen het goed bij heel veel andere vissoorten. De beste watertemperatuur is rond de 24°C, niet warmer. Wildvormen zijn echter veel moeilijker te verzorgen en dienen kouder gehouden te worden, net als verwante soorten uit het geslacht Xiphophorus.
De soort dankt zijn naam aan het "zwaard", het gonopodium, dat het mannetje draagt, Xiphophorus is Grieks voor zwaarddrager. Dit gonopodium wordt gevormd door de voorste vinstralen van de aarsvin, die bij vrouwtjes niet vervormt.
Echter, aangezien het gonopodium een kenmerk is voor alle soorten uit de familie, wordt in de praktijk het staartzwaard, gevormd uit de onderste staartvinstralen als het 'zwaard' beschouwd. Dit is echter niet het zwaard dat de naam heeft gegeven.
Afhankelijk van de herkomst worden mannetjes tot 8 cm lang, sommige vrouwtjes wel 12 cm. Bevruchte vrouwtjes zijn te herkennen aan de donkere "drachtigheidsvlek" en aan de gespannen buik. Zodra het mannetje zijn gonopodium vormt, groeit het niet meer, en daarom zijn in ene groep zwaardragers altijd grotere en kleinere mannetjes te vinden. Helaas is de nakweek van kleine mannetjes kleiner dan van grote mannen, een reden om de kweek met kleine mannen te voorkomen.
Een zwaarddrager is een levendige vis en houdt van gezelschap; veel zwemruimte en een dichte beplanting.
De vuurneon (Hemigrammus erythrozonus) is een vis uit het noorden van Zuid-Amerika die veel wordt gehouden in een aquarium.
Deze mooie neon heeft een zachtrode lengtestreep over zijn hele lichaam met een tere koperkleurige glans. De rest van zijn lichaam kan van groen-grijs naar lichtbruin variëren.
Hij is fijntjes en vreedzaam en een ideale metgezel in een aquarium met kleine vissen. Hij eet zonder moeite droogvoer, maar toont een duidelijke voorkeur voor kleine wormen.
Om de ideale omstandigheden voor de voortplanting te scheppen is het voldoende de temperatuur van het water te verhogen tot tussen de 26 en 28°C, wat planten aan de bestaande vegetatie toe te voegen en het licht te temperen.... Dat is het decor voor het grote schouwspel
De Sumatraan (Barbus tetrazona) is een tropische vis die ook als aquariumvis gehouden wordt. Het is familie van de Cyprinidae (Karpers) . Ze komen oorspronkelijk uit Zuidoost-Azië (Indonesië).
Het is een levendige vreedzame scholenvis die veel vrije zwemruimte nodig heeft in een aquarium van minimaal 80 centimeter dat aan de randen en achtergrond dicht beplant is. Hij moet met minimaal 8 - 10 exemplaren worden gehouden. Hij is af en toe een beetje bijterig ten opzichte van vissen met lange vinnen (bv Maanvissen). In de school heerst een bepaalde rangorde. Hij kan dus niet direct met alle vissen samen gehouden worden. De planten moeten enigszins hard zijn, daar de dieren aan zachte planten vreten.
Het is een alleseter waarbij plantaardige kost zeker niet op het menu mag ontbreken.
De kweek niet echt eenvoudig. De kweekdieren moeten goed uitgezocht worden voor wat betreft conditie, kleur en tekening. Ze moeten tevoren goed gevoerd worden. De eieren worden in trosjes afgezet tussen de planten. Na het afzetten moeten de ouderdieren worden verwijderd omdat ze zich anders aan de eieren vergrijpen. De jongen komen na 30 uur uit en na een dag of vijf zwemmen ze vrij. Ze kunnen worden groot gebracht met Artemia-naupliën en wat later met fijngewreven droogvoer.
Poecilia wingei (ook wel Endler, Endlers levendbarende, Endlers guppy of Campona guppy genoemd) is een visje van de familielevendbarende tandkarpers en een geliefde soort in aquaria.
Verspreiding
Het oorspronkelijke leefgebied van Poecilia wingei is het noordoosten van Venezuela.
Kenmerken
De mannetjes tonen felle kleuren. De patronen kunnen verschillen. Vergeleken met het 'gewone' guppy (Poecilia reticulata) zijn de kleuren van P. wingei meer sprankelend, en de grenzen tussen de verschillende kleuren scherp afgebakend. De mannetjes bereiken een totale lengte van 2 tot 3 cm. P. wingei vrouwtjes zijn vrijwel egaal van kleur, in schakeringen van bruin, grijs, zilver en goud. Ze zijn plomper gebouwd dan de mannetjes en bereiken een totale lengte van 4 tot 5 cm.
Kweek
Poecilia wingei behoort tot de zogenaamd eierlevendbarende vissen, zie ovovivipariteit. Bij goede verzorging krijgen de vrouwtjes ongeveer eens per maand jongen. Het aantal jongen varieert tussen circa 5 en circa 30. De ouders tonen geen broedzorg en zijn kannibalistisch. Bij aanwezigheid van voldoende schuilplaatsen zullen de meeste jongen wel overleven.
Gedrag en verzorging
Poecilia wingei is een levendige en niet-agressieve vis. Wel kunnen de mannetjes fanatiek proberen de vrouwtjes te bevruchten. Vooral op momenten dat het vrouwtje vruchtbaar is kan ze flink worden "lastig gevallen" door de mannetjes. P. wingei kan zowel in een speciaalaquarium als in een gezelschapsbak worden gehouden. Ze kruisen gemakkelijk met guppy's, dus om zuivere P.wingei te houden mogen ze niet in contact komen met guppen. De ideale waterwaarden voor deze soort zijn 24 tot 27 graden Celsius, pH circa 7,5 en een gematigde hardheid. P. wingei is een gemakkelijke kostganger, alle gangbare soorten voer worden geaccepteerd. Wel dient het voer klein genoeg te zijn. P. wingei is een omnivoor; plantaardige kost mag dan ook niet op het menu ontbreken.
Ontdekking en onderzoek
In 1975 ging Prof. Dr. John A. Endler naar Venezuela om daar onderzoek te doen naar de verspreiding van guppen in Zuid-Amerika, een ander doel was om te zien of de erfelijkheidsfactoren van de gup verschilden van andere vindplaatsen. In de wat koelere poelen met harder water vond Endler inderdaad guppen maar in de warmere poelen die vol zaten met groene eencellige algensoorten vond hij een ander visje, wat kleiner en met enorm veel kleuren had. Hij wist op dat moment niet dat deze soort al eens eerder 'ontdekt' was. Hij nam een aantal exemplaren mee terug naar de Verenigde Staten en gaf ze aan Dr. Donn Erik Rosen die op dat moment curator was voor het Amerikaans natuurhistorisch museum, en tevens ichthyoloog was. Deze overleed echter voordat hij de soort kon determineren. Voor zijn dood had hij enkele exemplaren van de soort aan een wederzijdse vriend van hem en Endler gegeven, Dr. Klaus Kallman. Kallman werkte op dat moment bij het New York Aquarium en was ook een bekend geneticus.
Het was deze man die aantoonde dat het een op zichzelf staande vissoort was uit het geslacht Poecillia. Het DNA van de soort verschilt zoveel van de Poecillia reticulata (de gup) dat vast kwam te staan dat we hier met een nieuwe soort te maken hadden die geen ondersoort was van een andere vis en ook geen plaatselijke variatie van een elders voorkomende soort. Kallman gaf de soort een nieuwe naam: Endlers levendbarende of Poecilia endler. Dit overigens zonder dit aan zijn vriend Prof.John Endler te vertellen! Professor Endler hoorde de naam voor het eerst in 1980 terwijl hij in het publiek zat tijdens een grote bijeenkomst in Duitsland.
Al tientallen jaren is er discussie over de relatie tussen Endler's Levenbarenden en guppy's. Sommige mensen bepleiten dat de Endler een andere soort zou moeten zijn en geen guppy, anderen hielden het er op dat een Endler gewoon een type wildgup was. Lange tijd werd de soort als ondersoort van de guppy (Poecilia reticulata) gezien (P. r. cumanensis). Tegenwoordig (2005) wordt de vis weliswaar als aparte soort beschouwd, maar de wetenschappelijke naam Poecilia endler wordt niet meer erkend. In 2005 publiceerden Fred Poeser, Michael Kempkes and Isaäc Isbrücker een wetenschappelijk artikel over dit visje. Zij concludeerden dat het een andere soort is dan de 'normale' guppy (Poecilia reticulata). Ze gaven de nieuwe soort de wetenschappelijke naam Poecilia wingei, met als reguliere naam 'Campona guppy'
De platy is één van de visjes die vaak voorkomt in aquaria. Het is een levendbarend visje, wat wil zeggen dat ze de jongen direct op de wereld zetten en niet eerst eitjes afzetten. Platys zijn door de kweek in allerlei soorten en maten te verkrijgen. Je hebt hoogvin platys, platys met een zwaard, tuxido platys, dalmatiër platys etc. Dit zijn wel allemaal kweekvormen. Van oorsprong komt dit visje uit Atlantische kusten van Mexico, Guatemala en hij komt ook voor in het noorden van Honduras. De platy is een uitstekend beginnersvisje en kan ook aardig wat hebben. Je houd het visje op een temperatuur van 18 tot 25 graden en het liefst in een klein schooltje. Het visje wordt rond de 6 cm groot. De mannetjes altijd iets kleiner dan de vrouwtjes
Aquarium
De platy kan in bijna elk aquarium zwemmen. Ze vinden het zelf ook lekker om in dichtbegroeide, ruime bakken te leven. Het is een rustige vis die erg geschikt is voor gemengde aquariums. De minimum aquariumlengte is 40 cm. De temperatuur van het water bedraagt tussen de 18 en 25º. De pH waarde: 7,0-8,2. De hardheid van het water: 10-25º. Als de platy zich aangevallen voelt, gaan ze schuilen achter planten en/of decoratiemateriaal. Houdt dit visje (net zoals guppen) in een kleine school / een groep. Zorg dat je meer vrouwen hebt dan mannen. (1 man op 2 / 3 vrouwen). > De verschillende kleuren waarin platy's worden gekweekt.
Voeding
De voeding voor de platy is redelijk eenvoudig. Platys zijn alleseters. Ze vinden vlokvoer en algen ook lekker. Rode muggenlarven, tubifex en ander levend of gevriesdroogd voedsel eten ze ook graag. Omdat ze van alles lusten is het goed om af te wisselen met verschillende soorten voedsel, zo houd je de vissen fit.
Kweek
Platys zijn al na 3 tot 4 maanden in staat om zich voort te planten. De zwangerschap kan net zoals bij guppen zo'n 4 weken bedragen, dit kan verlengt worden door stress of verandering in de bak. Voor een getraind oog kan je snel zien wanneer een platy gaat bevallen, maar als je het visje voor het eerst houdt is het altijd een verrassing. Veel levendbarende vissen zonderen zichzelf af van de rest. Ze gaan schuilen achter plantjes etc. Ze willen voorkomen dat de meeste jongen worden opgegeten door de medebewoners van het aquarium. Zodra er vissen in de buurt komen kunnen ze stoppen met de bevalling en het uitstellen totdat ze weer met rust worden gelaten. Je kan de moeder in een kweekbakje zetten, maar zo'n krap bakje zal vaak de vis helemaal stressen. Zodra de jonge vissen zijn geboren zwemmen ze al vrij. Ze rusten eerst eventjes uit op de bodem en gaan dan lucht halen voor hun zwemblaas. De kleine visjes worden vaak ook groot in het gezelschapsaquarium, zolang je maar veel schuilplaatsen maakt in je bak. Veel grotere vissen lusten zo af en toe wel een jong visje en ook de ouders willen zich er wel eens aan vergrijpen! Om de hele kweek over te houden kun je ze bijv. in een kweekbakje zetten, en daar voeren met stof voer.
Geslachtsonderscheid
Het geslachtsonderscheid van een mannetje en een vrouwtje is niet zo moeilijk. Het vrouwtje heeft namelijk een donkere stip achter in de buik. Dat is de baarmoeder. De man heeft onder zn buik een soort stokje, ook wel het gonopodium genoemd. Dat is hun geslachtsorgaan. Het steekt ook geregeld naar voren als ze met een vrouwtje proberen te paren. Zo kan je ook bij de guppen, zwaarddragers en mollies de man en de vrouw van elkaar onderscheiden. Als je het niet direct kan zien ga dan goed voor je aquarium zitten en kijk onder de buikjes van de guppen en de platys, vergelijk ze maar eens onderling. De mannen jagen ook vaker op de vrouwen en ook zijn de vrouwen meestal wat groter en ronder gebouwd.
Laatste tip: om met deze dieren succesvol te kweken moet je goed opletten of de baby platy's genoeg te eten krijgen. Ze zijn namelijk wat trager dan de guppen jongen en daardoor kunnen ze wel eens wat te weinig eten krijgen. Je kan ze natuurlijk ook gewoon apart laten opgroeien. Als je jonge vissen terug wil zetten in de grote bak, kijk dan of de jongen groot genoeg zijn om niet opgegeten te worden door de grotere vissen.
De paradijsvis (Macropodus opercularis) wordt in aquaria gehouden en komt oorspronkelijk uit Oost-India, Maleisië en Java.
De paradijsvis wordt ongeveer 10 cm groot. De kleur van de paradijsvis hangt af van van de waterkwaliteit. De kleuren van deze vis is meestal lichtgroen met daarop bruine strepen, en aan de rand van de vinnen een zeer licht blauwe tint. Men kan de mannetjes onderscheiden van de vrouwtjes doordat ze veel feller gekleurd zijn, langer zijn en vinpunten hebben.
De paradijvis is enorm populair in de aquariumwereld. Het was één van de eerste ingevoerde aquariumvissen (rond 1869). Men houdt de vis het best in paartjes, in een middelgrote goed beplant aquarium. Het is aan te raden om de vrouwtjes een week voor de mannetjes in de aquarium te zetten. Hierdoor worden een te dominant gedrag, wat tot vinnen bijten kan leiden, vermeden. De houder moet er voor zorgen dat er op het aquarium een goede dekruit ligt zodat tocht boven de bak vermeden wordt (indien dit niet het geval is, kunnen de vissen sterven). Deze vis kan ook erg agressief zijn tegenover andere kleine vissen, het is dus af te raden de paradijsvis bij kleine vissen zoals Zuid-Amerikaanse tetrasoorten, of vissen met sluiervinnen/staarten zoals guppy of de Siamese Kempvis te zetten.
De vis heeft water nodig met een PH-waarde tussen de 6 en 7 en een waterhardheid van ongeveer 24-26 dGH; de temperatuur van het water is ideaal tussen minimum 23°C en maximum 26°C. Men moet ongeveer 15% van het water in de bak maandelijks vervangen, maar tijdens de broedtijd mag men het water niet vervangen. De beplanting van de bak is belangrijk, enerzijds moeten er veel planten zijn, voor de vis zodat hij kan schuilen, anderzijds zijn er voor de kweek drijvende planten nodig. De verlichting moet vrij sterk zijn omdat de planten moeten groeien, de drijvende planten vangen veel licht op.
Wat het voedsel betreft, kan men de paradijsvis het best levend voer geven, maar vlokvoer en diepvriesvoer accepteert hij ook
De kweek van deze dieren gaat vrij gemakkelijk. Als de waterkwaliteit en de omgeving voldoen aan de eisen dan gaat het vanzelf. Het mannetje bouwt een nest uit planten en schuim. Het vrouwtje legt er dan de eieren in, daarna bevrucht het mannetje de eitjes. Het mannetje zal dan alle vissen die in de buurt komen verjagen, meestal ook het vrouwtje, dus het is best dat met de vis en het nest in een aparte kweekbak, met het zelfde water uit de oorspronkelijke aquarium zet. In deze kweekbak mag het water zeker niet ververst worden, de kleine visjes kunnen de verandering van waterkwaliteit niet aan, en zullen sterven.
De dwergmeerval (Otocinclus affinis) is een kleine (zo'n 5 cm) algenetende harnasmeerval die zich het best thuis voelt in groepjes. Ze houden van een goed beplant aquarium van tenminste 50 cm. De vis is vreedzaam en kan goed samen met andere vreedzame vissen worden gehouden. Het is belangrijk de waterkwaliteit in de gaten te houden, aangezien de Otocincli erg gevoelig zijn voor te hoge nitraatconcentraties. Helder stromend water met een temperatuur van 21-26 graden Celsius is optimaal, een hogere temperatuur is niet goed voor de diertjes. Naast algen lusten zij ook zachtere (geblancheerde) groenten als spinazie, courgette, spruitjes en sla
Neontetra's lijken erg veel op kardinaaltetra's. Het grootste verschil is de rode streep die onderaan de buik loopt; deze loopt bij kardinaaltetra's helemaal door. Neontetra's kunnen ongeveer 4 cm lang worden onder gunstige omstandigheden. Mannetjes en vrouwtjes zijn erg moeilijk te onderscheiden. Het verschil zit namelijk in de buikgrootte, waarbij vaak bij het vrouwtje ook een kronk in de streep zit.
Omgeving
Deze visjes zijn erg makkelijk in een aquarium te houden; een aquarium van 50cm lang met wat randbeplanting en drijfplantjes is genoeg. Wel is het aan te raden doorstroming in het water te nemen, met extra planten en een donkere bodem. Ze kunnen een licht basische omgeving (pH 7.0 tot 7.5) wel aan, maar ook wordt lichtzurend water rond pH 6.5 aangeraden.
Copopulatie
Neontetra's zijn heel vreedzaam en dus uitermate geschikt voor een gezelschapsbak. Ze moeten minimaal per 6 tot 8 gehouden worden. Aan te raden is de vis niet met te grote vissen, zoals de maanvis te houden, omdat ze vaak voor voer aangezien worden. Met andere tetra's kunnen ze vaak goed overweg.
Ziekten
Als de vis mager wordt en de kleuren flets worden, bestaat er een kans dat ze de tetra-ziekte hebben. Hier is tot op heden niets aan te doen. Bij witte stippen bestaat de kans dat ze de Witte Stip hebben opgelopen. Hiervoor zijn bij de meeste dierenwinkels snelwerkende medicijnen verkrijgbaar.
Kweek
De kweek is niet eenvoudig. Het water moet zeer zacht en zuur zijn, namelijk maximaal 4GH en 6 PH. Het wordt aangeraden een temperatuur van ongeveer 24°C te nemen. De tot 130 eieren worden afgezet tussen fijnbladerige planten. Na het afzetten de ouders verwijderen. De bak moet verduisterd blijven. Na 24 uur komen de jongen uit en na 5 dagen zwemmen ze vrij. Voeren met infuus.
De maanvis (Pterophyllum scalare) behoort tot de baarsachtige beenvissen en de cichliden. Hij heeft een hoge rug; ongeveer 10 tot 15 cm lang en 18 tot 25 cm hoog. De maanvis is geen snelle zwemmer. Hij houdt zich niet graag in open water op, maar laat zich liever door stromingen meedrijven door riet en plantenmassa's.
Maanvissen kunnen met heel veel soorten samen in een aquarium, behalve met neon- en kardinaaltetra's omdat hij deze als voer zal aanzien. De ideale watertemperatuur voor de maanvis is 25°. Sumatraantjes zijn eveneens niet geschikt om bij maanvissen te zetten. Ze knabbelen namelijk aan de baarddraden van de maanvis.
Hij komt voor in Zuid-Amerika: de rivieren van Guyana en Noord-Brazilië zijn de hoofdvanggebieden.
Er bestaat vaak enige verwarring tussen deze vis en de soort Mola mola, een zoutwatervis die ook wel maanvis genoemd wordt
De luipaardpantsermeerval (Corydoras julii) is een kleine aquariumvis van 4-6 cm. Hij komt vooral voor in het oostelijk en noordoostelijk deel van Zuid-Amerika en verkiest temperaturen van 23 tot 26°C en pH 7-0. De luipaard pantsermeerval eet bijna alles, met een voorkeur voor wormachtigen als tubifex, enchytreeen en rode muggelarven. Na de paring zwemt het wijfje naar een tevoren door haar schoongemaakte steen of wortel (soms ook het aquarium glas) en zet haar eieren daarop af. De eieren komen na 5 tot 8 dagen uit.
Net als vele andere leden van de pantsermeervallen is de luipaardpantsermeerval gestippeld (wit met donkere stippeltjes).
Evenals alle andere corydorassoorten moet deze soort in een schooltje van minimaal 6 stuks gehouden worden. De bak mag dicht beplant zijn maar er moet ook een gedeelte vrijgemaakt worden. Op dat gedeelte moet de bodem bestaan uit fijn zand waarin de dieren voedsel kunnen zoeken.
Het zijn alleseters met een voorkeur voor levend voer zoals tubifex dat uit de grond gehaald kan worden. Ook droogvoer wordt geaccepteerd.
De kersenbuik (Pelvicachromis pulcher) is een soort vis, die behoort tot de Cichlidae. Typisch voor dit soort is de broedzorg: ze zorgen voor hun jongen. Wanneer ze eenmaal eitjes of jongen hebben is dit soort agressief.
Over de kersenbuik
Kersenbuikjes zijn kleurrijk en worden veel in aquaria gehouden. Net als andere cichliden kan men ze het best in koppels houden. Wanneer er een vrouwtje of mannetje teveel is zal deze letterlijk de dood ingejaagd worden.
Het mannetje wordt 10 centimeter lang terwijl het vrouwtje meestal 2 tot 3 centimeter korter blijft. Het vrouwtje heeft een gouden gloed over haar lichaam, meestal wat meer ogen op haar vin dan het mannetje en op haar buik is de rood/roze vlek goed zichtbaar. Bij het mannetje blijft deze hooguit wazig roze en gaat pas iets feller kleuren wanneer het koppel eitjes en jongen heeft. Het mannetje is te herkennen aan de puntige bovenvin en aarsvin. Bij het vrouwtje is deze meer rond van vorm.
Aquarium
Wanneer men kersenbuikjes in een aquarium wil houden, moet men op een aantal dingen letten:
Kersenbuikjes hebben graag wat schuilruimte. Het aquarium moet daarom minstens 60 centimeter lang zijn, goed beplant en voorzien van rotsen en schuilplekken zoals een omgekeerd bloempotje of een halve kokosnoot.
Omdat kersenbuikjes vaak op de bodem naar voedsel zoeken, kan men het beste fijn grind of eventueel zand gebruiken.
Het kweken van kersenbuikjes gaat het best bij een zuurtegraad van 6 tot 6.5 pH, al gaat het bij 7 tot 7.5 ook nog goed. De optimale hardheid van het water is 8 tot 12. De temperatuur van het water moet liggen tussen de 24 en 28 graden Celsius.
Kersenbuikjes zijn goed te houden in een gezelschapsbak. Ze gedijen het best met rustige vissen van hun eigen lengte of kleiner. Drukke vissen zoals tetra's of andere cichliden zien ze liever niet in hun territorium. Ook al wil je drukkere vissen hebben kan dat, maar dan raad ik aan vissen te nemen die redelijk bij het oppervlakte blijven.
Wanneer kersenbuiken jongen hebben en eitjes worden ze agressiever, en niemand mag in de buurt van de jongen of hun schuilplek komen. Guppys worden letterlijk afgemaakt dus sterke vissen kan een optie zijn. In dit geval kun je het best schooltje sumatraantjes hebben of zwaarddragers.
Een kersenbuik kan niet met vissen die kleiner zijn dan tetra's.
Als je een bloempot neemt maak het gat aan de onderkant groter en schuur die glad met een schuur papiertje zet deze vervolgens op de kop in het aquarium waar ze kunnen rusten en hun eitjes afkunnen zetten.
Eitjes en jongen
Vrouwelijk kersenbuikje verleidt het mannetje
Net als bij mensen bouwen kersenbuikjes een relatie met elkaar op voordat ze koppelen en zich voortplanten. Dit kan meerdere weken duren. Er gaat een balts aan de paring vooraf: Het vrouwtje trekt zich helemaal krom in een U-vorm waarop het mannetje gaat sidderen (bibberen). Daarna zorgt het mannetje dat de nestruimte schoon is, zodat het vrouwtje haar eitjes kan afzetten. Als ze haar eitjes heeft afgezet komt het mannetje naar binnen om de eitjes te bevruchten. Dit gebeurt meerdere keren achtereen, omdat het vrouwtje niet in één keer al haar eitjes afzet. Daarna zorgt het vrouwtje voor de eitjes en het mannetje verdedigt het territorium.
Het vrouwtje in het holletje waaiert de eitjes helemaal schoon zodat de beschimmelde verdwijnen en de eitjes vers water hebben. Meestal mag het mannetje het holletje wel inkomen, maar soms is het vrouwtje zodanig agressief dat zelfs hij niet meer toegestaan wordt. In dit geval kunt U het beste andere vissen in de bak hebben zodat het mannetje het territorium verdigt en minder drang heeft om naar het nestje te gaan. Het vrouwtje kan dan op haar gemak bij haar eitjes blijven. Af en toe komt voor dat Kersenbuikjes hun eitjes opeten dan moet je het mannetje ergens anders in doen. In dat geval hebben ze niet door wat broedzorg inhoudt. Dit gebeurt soms als ze door kwekers van hun ouders zijn gescheiden, meestal gebeurt dit niet. Let op dat U niet de kersenbuikjes per se hoeft te ruilen. Instinctief komen ze na meerdere keren erachter wat broedzorg inhoud. Meestal gaat het de eerste twee, drie keer fout. Wat U wel zou doen, en het vrouwtje erg fijn zou vinden is het mannetje even twee weken verwijderen. Het vrouwtje is nog niet paringsrijp na het leggen van haar eieren en dat duurt een paar weken. Het mannetje heeft dit niet door en kan daarom het vrouwtje erg verwonden of doden.
vrouwelijk kersenbuikje met jongen
De eitjes komen na 2 tot 3 dagen uit en worden dan larven. Het kersenbuikje neemt ze in de bek om ze schoon te spoelen en spuugt ze vervolgens weer uit. Dit duurt 4 a 5 dagen en dan zijn de larven uitgegroeid tot kleine visjes. Daarna worden ze enkele weken verzorgd door hun ouders. Soms maar 2 weken, soms 2 maanden lang.
De jongen kunnen worden gevoed worden met infuusdiertjes, fijngemalen vlokvoer of gedroogde tubifex Wanneer ze net geboren zijn en U geen infuusdiertjes heeft kun U ook Liquifry no1 geven. Dit is heel erg klein en de jongen kunnen het in de bek nemen. Pas wanneer ze een week oud zijn is fijngemalen vlokvoor fijn gemalen tubiflex en dergelijke mogelijk. Afwisseling is goed voor de groei. Na vier maanden zijn ze 3 tot 4 centimeter groot. Na 6 maanden zijn ze volwassen en kunnen ze paren en eigen jongen krijgen.
Reacties op bericht (0)
gastenboek
Druk op onderstaande knop om een kribbel achter te laten in mijn gastenboek
.jpg)
.jpg)
