DAISY,
Morgen is het een bijzonder moeilijke dag voor al je geliefden.
We missen je dan een jaar.
ik weet het duidelijk in mijn hoofd
en toch snap ik het nog altijd niet
ik doe maar voort
"flink zijn"
"het leven gaat door"
"dat is het leven"
"je moet het allemaal vlug vergeten"
maar ik kan niet anders dan denken en praten over jou
wel duizend maal en nog een keer
opstandigheid over zoveel onrechtvaardigheid
de weg die jij moest gaan hatend

Herinneringen aan jou doen pijn en tegelijkertijd kunnen herinneringen aan jou me vreugde geven.
Vreugde en verdriet smelt soms samen en dekt elkaar toe.
Daisy, je bent afwezig, wordt gemist, maar er is ook is de onredelijke zekerheid dat je zo nabij bent.

in stille ruimtes ervaar ik vrede en je aanwezigheid
daar kan ik ganse dagen zitten
ik heb er behoefte aan;
zwijgend, luisterend
zonder pijn, zomaar

muziek dat is ook een godsgeschenk en pure schoonheid
ik buig mijn hoofd en mijn hart zingt mee
hier raak jij mij in de diepte

ik vond je een vrouw met veel kracht.
jouw woorden blijven door mijn hoofd gaan
een heel bijzondere vrouw was je
gedragen door vele handen 
jij kon geven
jij kon vergeven
jij hebt het beste in mensen wakker geschud

jij bent samen met je familie door zoveel ellende en verdriet gekropen
jij bent door alle mogelijke menselijke emoties gegaan
Door zoveel lijden en pijn
maar jij was altijd de sterkste
jij kon aanvaarden
jij durfde jezelf over te geven en de sprong te wagen naar de armen van god
het is alsof jij voor honderden mensen een signaal moest zijn van vriendelijkheid, hartelijkheid, van warmte, van respect voor iedereen en alles.
jouw ziekte en dood zijn niet tevergeefs geweest.
je hebt een stroom van menselijkheid op gang gebracht.
je deed ons zoveel betere mensen worden: zachter,milder, rustiger

ik probeer nu verder te  kijken dan de pijn
opnieuw denken aan mensen, trouwe mensen, milde mensen
ik bewaar je als een kostbare schat.