Toen ik in de eerste klas zat van de
middelbare,
zag ik een jongen van mijn klas naar
huis
lopen met al zijn
boeken.
Kyle was de naam, ik vroeg me af waarom hij
al
die boeken mee naar huis
nam.
Ik dacht bij mezelf; ' Vast weer zo'n nerd.
'
Ik had een druk weekend gepland, zaterdag avond een
feest
en zondag zou ik gaan voetballen met mijn
vrienden.
Ik haalde mijn schouders op en liep
door.
Terwijl ik verder liep, zag ik een groepje
jongens
aan komen rennen.Ze renden naar Kyle
en
sloegen hem al zijn boekenuit zijn handen
en
lieten hem struikelen op de vieze natte
grond.
Ik zag zijn bril door de lucht
vliegen,
hij lande een paar meter verder in het
gras.
Hij keek op en ik zag een trieste blik in zijn
ogen.
Ik had medelijden met hem en liep op hem
af.
Ik hielp hem zijn boeken op te rapen en terwijl
hij
zocht om zijn bril zag ik een traan over zijn wang
rollen.
Toen ik de boeken weer
aan
hem gaf keek ik hem aan en zei tegen
hem;
' Alsof die Jongens niks beters te doen hebben
'.
Hij keek me aan en zei;' Hartstikke bedankt
'.
Er verscheen een glimlach op zijn
gezicht.
Dit was 1 van de glimlachen die echte
dankbaarheid
uitstraalden. Ik vroeg hem waar hij
woonde.
Hij bleek bij mij om de hoek te
wonen,
Hij vertelde me dat hij hiervoor altijd
naar
Voorheen zou ik nooit met dat soort mensen
omgaan.
Kyle en ik hebben de hele terugweg
gepraat.
Ik tilde zijn boeken. Ik vroeg hem of hij
zin
had om mee te gaan voetballen van het
weekend.
Hij wilde en in het weekend leerde ik Kyle
nog
beter kennen. Ik mocht hem
echt,
en mijn vrienden dachten er net zo
over.
Maandag; Daar was Kyle weer met zijn stapel
boeken.
Ik sprak hem aan en zei dat hij nog eens
gespierd
zou worden als hij elke dag die boeken mee zou
nemen.
Hij moest lachen en ik nam de helft van zijn boeken
over.
Vier Jaar ging er voorbij.Kyle en ik waren de beste
vrienden geworden.
In het laatste Jaar begonnen we te denken aan
studeren.
Kyle zou naar Groningen gaan en ik naar
Delft.
Ik wist dat we altijd vrienden zouden
blijven,
Ook al gingen we zo ver van elkaar
weg.
Kyle wilde dokter worden, ik hield het
bij
Prof-voetballer, Studeren was gewoon niks voor
mij.
Het eindexamen narderde, Kyle zou tijdens
de
uitreiking van zijn diploma een speech
houden.
Ik plaagde hem door te zeggen dat hij een nerd
was,
maar ik was zo blij dat ik zelf niet op dat
podium
Op de dag van de uitreiking zag ik
Kyle.
Hij zag er goed uit, zelf's die bril van
hem
stond hem goed.Er waren dagen dat hij
echt
geluk uitstraalde, waardoor hij soms
meer
Soms was ik gewoon jaloers op
hem.
Vandaag was 1 van die
dagen.
Ik kon zien dat hij zenuwachtig was voor de
speech.
Ik sloeg mn arm om hem heen en wenste hem
succes.
Hij keek met aan met zijn dankbaare blik, lachte, en
zei;
Daar stond hij dan.Hij schraapte zijn keel en
begon;
' Je eindexamen is een periode waarin
je
mensen bedankt die je hebben geholpen door
deze
moeilijke tijd heen te komen.Je ouders, broers,
zussen,
misschien Je mentor.. Maar het belangrijkste
van
allemaal; Je vrienden.Ik sta hier om
Jullie
te vertellen dat het hebben van een goeie
vriend
het mooiste is wat Je kunt
hebben.
Ik sta hier om Jullie te vertellen dat er
niets
mooiers is dan iets te kunnen betekenen voor een ander
'.
' Ik zal Jullie een verhaal vertellen.
'
Ik keek met ongeloof naar Kyle toen hij begon
te
vertellen over onze eerste
ontmoeting.
Hij wilde die week zelfmoord
plegen.
Hij vertelde dat hij zijn schoolkluis had
leeggehaald,
zodat zijn moeder later niet al die boeken naar
huis
Kyle keek me diep in mijn ogen aan en liet een
kleine
glimlach zien, ' Gelukkig leef ik nog
'.
Nadat Kyle zijn verhaal had gehouden over
dat
hoorde ik het publiek emotioneel
zuchten.
Ik zag zijn vader en moeder diezelfde dankbare
blik
zoals Kyle die had naar mij toe
werpen.
Nu pas realiseerde ik me wat ik had betekent voor
Kyle.
Onderschat nooit de kracht van een
actie,
Met een klein gebaar kun je iemands leven
veranderen.
In voor- en tegenspoed.Op de een of andere
manier
zijn we altijd met elkaar
verbonden!
1 : Stuur dit verhaal
door...
2 : Doe alsof het Je niet
raakt
Doe dit ook, en laat
zien
En Dat Moet Je Gewoon Waarderen | 
Ik ben Skottke Erich
