Ik ben Lia Govers
Ik ben een vrouw en woon in Turijn (Italie) en mijn beroep is kantoorbeambte m. talenkennis, free-lance vertaalster, nu niet langer werkend.
Ik ben geboren op 22/01/1952 en ben nu dus 72 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: wandelen, lezen, familie, vrienden, trips, films, sport .
Op mijn 20e jr voorgoed naar Italie vertrokken. In NL de Pedagogische Akademie gedaan en in Italie ook in Pedagogiek afgestudeerd. Heb deze studie nooit voor werk gebruikt. Voor 1999 ben ik 4 jr lang 'paranoid schizofreen' geweest.
levensproblemen Genezen van 'schizofrenie' is mogelijk!
07-06-2013
Nog wat nieuwtjes...
Al sinds een jaar of zo hier niets meer geplaatst. Wel is ondertussen (of heb ik dat al hier vermeld?) het psychiatrische artikel dat ik samen met dr. Tibaldi (mijn ex-psychiater) al in september 2009 binnen het italiaanse tijdschrift 'Psichiatria di comunità' had geschreven en daar ook gepubliceerd had ook in een gewijzigde versie in het ISPS-tijdschrift Psychosis verschenen, eind 2012 circa.
De afgelopen week heb ik samen met dr. Tibaldi - via de telefoon - ook nog een interview voor de italiaanse radio afgestaan, in het programma van dr. Massimo Cirri ('La terra è blu'), interview dat binnenkort ook on line dààr vindbaar zal zijn.
Ondertussen is hier in Italie ook de tweede Schrijfwedstrijd voor ggz-genezingsverhalen van start gegaan, waaraan ik deels ook mee werk, qua organisatie (en misschien ook in de jury..). Mijn eigen verhaal heeft dus deel genomen aan de eerste Schrijfwedstrijd in Italie, die in 2008 beeindigde.
Ik was begin januari 2013 van plan om in augustus 2013 deel te nemen met een speech aan het ISPS-congres te Warschau, maar daar alles totaal door mijzelf gefinancieerd zal moeten worden, heb ik er ondertussen van af gezien.
In februari en maart 2013 heb ik, steeds samen met dr. Tibaldi, in Milaan ook nog een soort informatie-lessen of cursus gegeven aan ggz-medewerkers en familieleden.
Vorig jaar maart (maart 2012) heb ik ook nog een speech gehouden, toen dr. Luc Ciompi een hele dag door dr. Tibaldi en andere professionals te Orbassano werd uitgenodigd aan de Medicijnenfaculteit dààr. Misschien heb ik daar al eerder over geschreven hier? Lijkt mij van niet...
Tijdens mijn deelname aan twee congressen heb ik ook een vrouwelijke psychiater leren kennen, die met mijn ex-psychiater dr. Tibaldi bevriend is en aan de Universiteit van Napels psychiatrische vakken aan toekomstige doktoren onderwijst.
Een poos geleden heeft zij mij eens voorgesteld via een Skype-verbinding op antwoorden van haar studenten te antwoorden, iets wat tot op heden nog niet is gebeurd. Toevallig heeft zij op Internet het beknopte verhaal van mij kunnen vinden dat binnen en buiten het site van www.parlaconlevoci.it in het italiaans vindbaar is (als 'Storia di Lia Govers'). Eind 2011 heeft zij mij gevraagd dit beknopte verhaal door mijzelf hardop voor te lezen en als audio te registreren. Zo heeft zij deze registratie al tijdens verschillende lessen te Napels en Salerno gebruikt, aan toekomstige doktoren en aan toekomstige fysiotherapeuten.
Het schijnt aardig wat studenten opgeroepen te hebben, als facultatieve lessen tegen het stigma van de ongeneesbaarheid. Ook twee andere vrouwen hadden hun bijdrage hier geleverd.
In een toekomst zullen wij de directe Skype-verbinding uitproberen, geloof ik, met beantwoording van vragen van de kant van studenten.
Mijn ex-psychiater Tibaldi heeft mij al laten weten dat ik mij van 8 tot 10 juni 2012 beschikbaar moet houden om te Assisi, tijdens het Symposium van de internationale I.S.P.S., ook te spreken, samen met dr. Lucia Portis, de methodologe, die mij nog raad gaf voor 'n betere opstelling en opvulling van mijn boek/autobiografie.
Onze spreekbeurt dààr zal dus als inhoud hebben dat wij spreken over het nut van levensverhalen in verband met ggz- of andere levensmoeilijkheden.
Voor mij persoonlijk heeft het schrijven van mijn persoonlijke belevenissen en levenservaring zeker nog in grote mate tot een extra verwerking bijgedragen!
Na bijna 3/4 jaar dat ik hier niets meer plaats, merk ik dat er nog steeds lezers zijn van mijn blog, dus van al het al tijden geleden geplaatste, waaruit ik veel heb weggehaald (al met al ook té persoonlijke info en waarom ook eigenlijk ?).
Met mij ondertussen alles best: ik heb nog meermaals meegewerkt aan italiaanse en ook internationale ggz-bezigheden vorig jaar. Vanwege een lelijke polsbreuk eind oktober is mijn activiteit als leider van de turijnse zelfhulpgroep ook nog uitgesteld. Wij zullen ongeveer half januari weer opnieuw beginnen, met toevoeging van nieuwe deelnemers, die stemmen horen.
Met mijn pols alles beter - ben er aan geopereerd (heb een prothese, omdat hetzij ulna hetzij radio gebroken waren) en nu met rehabilitatieoefeningen bezet.
Voor de rest gaat alles redelijk goed, ook al zal ik niet meer persé aan alle aangeboden ggz-activiteiten deel gaan nemen, deels omdat de vraag ernaar vorig jaar té overdreven is geweest en deels omdat ik (het gaat voortdurend om gratis deelname van mijn kant, waarvoor ik alleen voor enkele ervan kostenvergoeding ontvang) niet bereid ben tot overdreven eisen voor iemand van mijn leeftijd. Eind deze maand word ik ook al weer 60 jaar en om welke reden zou ik tot overdreven activiteiten overreden moeten worden (zoals té veel reisuren op en neer in één dag, met bovendien eigen financiering ervan!)? Kortom begin ik ook mijn grenzen te trekken en op te leggen voor wat betreft mijn ggz-activiteiten. Deze laatste gratis deelname en eisen betreffen merendeels de italiaanse organisatie van Intervoice, dus www.parlaconlevoci.it en haar bezigheden.
In de a.s. maart of aprilmaand is prof. Luc Ciompi door mijn ex-psychiater in Turijn uitgenodigd en hoop ik er ook met een korte getuigenis aan deel te nemen.
Aan al mijn blogvolgers nog een gelukkig 2012 toegewenst!
I.B.S en zijn toepassing - info + tip voor professionals?
Ik heb al meermaals openbaar toegegeven dat de I.B.S.-oplegging (in het italiaans T.S.O) voor mij in 1998 achteraf gezien noodzakelijk was. Ook in mijn boek en in het psychiatrische artikel dat ik samen met mijn (ex-)psychiater heb geschreven en dat al in Italie in september 2009 is verschenen (en in een gewijzigde versie binnen niet al te lange tijd ook in het internationale tijdschrift 'Psychosis' zal verschijnen) geef ik dit toe.
Ik weet dat vele personen hier radikaal tegen zijn, ook vanwege de enorm negatieve psychiatrische praktijk overal in de wereld. Verder ben ik er van op de hoogte dat nederlandse patienten (misschien ook belgische?) duidelijk vooruit te kennen kunnen geven of zij in geval van behoefte (psychose-heropleving enz.) toestemmen in een I.B.S (= In Bewaring Stelling).
Op zich heb ik het geluk gehad binnen het systeem van een menselijke psychiatriche behandeling te zijn 'gevallen', in Noord-Italie.
Op zich geloof ik dat deze regel op wettelijk niveau ook is uitgevonden/bedacht omdat anderen (psychiaters en andere professionals) in een staat van zijn waarbinnen jijzelf ('waanzinnige') niet meer verantwoordelijk bent voor al je doen en laten voor jou beslissen en is deze regeling dus uiteindelijk bedoeld als een 'vaderlijke' /ouderlijke regeling. Dit natuurlijk INDIEN dit in de praktijk ook op een juiste manier wordt toegepast.
Ik heb over dit argument al meermaals gesprekken gehad met mijn psychiater, dr. Tibaldi (nu een goede vriend aan het worden).
Eerlijk gezegd heb ik dit zelf ook pas langzaamaan kunnen accepteren: en wel dat je binnen de psychotherapie uiteindelijk echt een 'ouderlijke' band ondervindt, beleeft enz. , iets wat persoonlijk niet al te gemakkelijk is toe te geven voor iedereen.
In de laatste periode heb ik hierover echter ook wel wat meer nagedacht. Deze 'vaderlijke' houding is iets wat volgens mij op mijzelf al effect had toen het I.B.S. mij werd opgelegd. Ik kan mij niet precies meer herinneren wanneer ik toen precies de stemmenvloed niet meer hoorde: of dit nu meteen was of circa 3-4 dagen na mijn I.B.S. en de psychofarmaca-toediening...
Momenteel geloof ik niet meer dat ik in 1998 ophield stemmen te horen omdat ik medicijnen kreeg toegediend. Volgens mij was dit òòk een effect van die 'ouderlijke' I.B.S. - oplegging. Uiteindelijk was ik op mijn 18° jaar ook al zelf in staat geweest - na toen een week lang stemmen te hebben gehoord - mijzelf een stop toe te roepen en de stemmen niet meer te horen.
Ook mijn zogenaamde toestemming, na twee maanden op de psychiatrische afdeling van een algemeen ziekenhuis, tot de toegang tot een therapeutische gemeenschap was een daad waar een ander 'ouderlijk' gebaar van mijn psychiater (in contrast met de vrouwelijke psychiater die die afdeling leidde) achter stond. Ik had er kennelijk behoefte aan, aan 'diepmenselijke' ouderlijke gebaren.
Natuurlijk zou dit (een tip? Iets om over na te denken?) op een diepmenselijke manier moeten worden toegepast, maar hoeveel mensen, die binnen de GGZ eindigen, hebben juist aan diepmenselijke ouderlijke gebaren of gedrag in hun jeugd het enorme gebrek gevoeld of ondergaan?
Vrijdag en zaterdag ben ik, samen met mijn (ex-)psychiater dr. Tibaldi te Legnago (Verona) te gast geweest, waar wij beiden in het Teatro Salieri mijn boek hebben gepresenteerd.
De psychiater Dario Lamonaca, die ik eind januari 2010 al tijdens een psychiatrie-congres te Genua had leren kennen, had ons daar uitgenodigd. Het publiek was gemengd: professionisten van verschillende aard, leken en familieleden. Prettige dagen zijn het geweest.
Dr. Lamonaca zullen wij begin mei (5 en 6) 2011 ook weer samen met een psychologe/psychotherapeut te Bozen (Bolzano) ontmoeten.
Tijdens de reis heeft dr. Tibaldi mij nog verschillende organisaties en personen genoemd, waar ik voor een recensie de engelstalige versie van mijn boek naar toe zou kunnen sturen. Voor een paar zal ik dit zeker doen.
Van de kant van de psychiater Marcello Macario, die grotendeels de italiaanse stemmenhoorders-organisatie vertegenwoordigt, ben ik op 26 maart te Reggio Emilia te weten gekomen dat men mij, ook samen met Cristina Contini, op nationaal niveau méér in wil zetten. Er worden namelijk na het congres in afgelopen november te Milaan steeds meer workshops enzovoort van verschillende kanten aangevraagd.
Hopelijk worden deze aanvragen niet té vaak gedaan... Momenteel heb ik gemiddeld al 1 reis per maand en dat is mij meer dan voldoende. Vooral het lange treinreizen is behoorlijk vermoeiend en bovendien gebeurt dit alles op vrijwillige basis, zonder betaling dus. Ik zou er op mijn leeftijd (pas 59 jaar geworden) toch géén baan van willen maken, hoor! Kalm aan dus, alles!
Steeds meer activiteiten komen nu in Italie van de grond.
Hoogstwaarschijnlijk zal mijn (ex-)psychiater er in slagen de bekende psychiater Luc Ciompi (nu 82 jaar oud, stichter van de Soteria-huizen en schrijver (en uitvinder van de theorie) van het boek 'Logica affettiva' (Logic affect), boek dat mij zò enorm inspireerde tijdens het schrijven van mijn verhaal) tegen eind juni of eind september in Turijn te laten spreken, samen met sommige anderen.
24 Juni zal ik ook samen met mijn psychiater Tibaldi te Savona een speech houden op een soort gesloten dag (toegang voor maar 150 professionisten), dag waarop ook Ron Coleman, Jaqui Dillon, Marius Romme, Sandra Escher en Dirk Corstens daar zullen spreken.
Als info voor mensen die hier interesse in mochten hebben: mijn engelstalige boek (Healing from schizophrenia. A personal account) is niet alleen via Amazon bestelbaar, hoor. Op het amazon.de-site zie ik daar bijvoorbeeld een absurd hoge prijs voor mijn boek, dat via dit site op het ogenblik alleen vanuit de Usa besteld kan worden. Ik bestelde enkele exemplaren van dit boek voor eigen gebruik via het Lulu.com-site, waar het voor iedereen (mij natuurlijk uitgesloten) maar 15 euro kost en de boekexemplaren had ik binnen hooguit twee weken al thuis, toegestuurd vanuit Spanje of vanuit Belgie.
Vanochtend heeft mijn vriend, die de engelstalige versie van mijn boek zo prachtig op Lulu.com heeft geplaatst ook de ePub-versie voor de iBookstore en andersoortige sites geplaatst.
Er komt nog aardig wat kijken bij het plaatsen van dit soort materiaal: totaal niets voor mij, hoor! Er is té veel technische kennis voor vereist,iets wat nu niet speciaal mijn sector en interessen betreft.
Wat kan ik hier voor de rest toevoegen? Op a.s. 1 april zal ik mijn italiaanstalige boek ook in de buurt van Verona presenteren; op 5 en 6 mei 2011 zal ik, samen met mijn (ex-)psychiater, een speech houden tijdens het internationale Congres over het thema Recovery te Bozen (Bolzano - Noord-Italie); op 1, 2 en 3 september 2011 zou ik te Savona ook weer speechen moeten houden, tijdens de Vierde Nationale Dag voor stemmenhoorders en tijdens het internationale Intervoice-congres, dat dit jaar in Italie gehouden zal worden.
Mijn activiteit als leidster van de zelfhulpgroep te Turijn gaat regelmatig verder, waarbij ik door een psychiatrische verpleegkundige wordt afgewisseld (voorlopig nog...? Of zal dit zo blijven?). Het is voor mijzelf ook erg leerzaam. Per slot van rekening houdt je mensenkennis eigenlijk nooit op.
Voor de rest zit ik steeds beter in mijn vel en lijkt het mij af en toe echt alsof ik op een totaal ander niveau van mogelijkheden leef. Dit als ik aan mijn voorhenige vaardigheden of observatie-mogelijkheden terug denk en mij daar nu momenteel mee vergelijk.
Ik geloof dat ik ook in overzichts- en begripvermogen heb gewonnen zodra ik andere mensen over hun ervaringen of gevoelens hoor praten.
Wauw, de engeltalige versie van mijn boek is vanochtend al op Amazon.com verschenen. Minstens anderhalve maand eerder dan verwacht...
Titel "Healing from Schizophrenia. A Personal account." by Lia Govers.
Door mijn naam in te typen verschijnt het niet (weet niet waarom...), maar die is wel op de kaft gedrukt. Lichtgroene (watergroene) kaft met een vogeltje dat boven op een tak zingt, terwijl er rechtsonder een open kooi staat.
De e-book-versie zal binnenkort dus ook wel verschijnen.
Ik heb vandaag voor het eerst een paar exemplaren ontvangen van mijn engelstalige boek (zie details in de archiefmaand van januari 2011), dat een vriend van mij op Lulu.com geplaatst heeft.
Het is perfect geworden! A happy day!
Binnen half of eind maart zal het ook op Amazon.com verschijnen en ook eerder als een e-book op de iBookStore.
