Als je voelt dat al het goede je heeft verlaten,

als je je eenzaam, rot en vervelend voelt,

als je je hart en ziel niet meer kunt voelen

en iedere troost je onbereikbaar voorkomt.

Zie dan dat ook verdriet mooi kan zijn,

schep vreugde in het verdriet.

Accepteer het, verdring het niet, maar laat het stromen.

Verdriet hoort bij het leven,

net zoals een bloem of een vogel.

Verdriet zul je nooit kwijtraken

en dat hoeft ook niet.

Als je de schoonheid kunt zien van verdriet

dan is verdriet niet zo verdrietig meer.

Dan heeft het zijn eigen waarde,

en heeft het zijn eigen licht.

Vreugde is niet iets wat te maken heeft met één bepaalde emotie.

Veel verschillende emoties kunnen vreugde brengen,

verdriet is zo'n emotie.

Verdriet maakt stil en rustig,

het kan je naar je ziel voeren,

als je je er voor openstelt.

In de triestheid kan je je grootste schat vinden

en je grootste bron van vreugde.

Maar laat het toe,

ga zo diep mogelijk in je verdriet.

Alleen als je diep genoeg graaft zul je je ziel vinden,

Als je tegen je verdriet vecht dan blijf je aan de oppervlakte

en dat is pas echt verdrietig.