Vakantie Weissenhorn Beieren van zondag 17 september tot donderdag 21 september
De afgelopen week zijn we er even 5 dagen tussen uit geweest, mijn moeder werd in juli 80 en dat hebben we dus met een paar dagen Beieren gevierd.
Dag 1 zondag 17 september
We gingen als vanouds weer rond half 7 op pad en waren om kwart voor 7 uur aan de grens Om 7.30 waren we op de autobaan, dat is wat vroeger als anders, omdat we nu een andere autobaan genomen hebben. We ontbeten bij een rastätte genaamd Königsfort West in Rösrath. Helaas viel het hier een beetje tegen, de broodjes waren oud en het beleg en keuze was ook niet zo denderend.
We moesten even naar een parkeerplaats om iets te controleren en daar zagen we dat er nog telefoonpalen bestonden, zie foto 1. We dachten dat in deze mobiele tijden de telefoonpalen wel uitgestorven zouden zijn, maar niet dus.
Bij Pforzheim hebben we een half uurtje in de file gestaan, reden was ons onduidelijk, maar we konden daarna weer rijden.
Rond 4 uur kwamen we bij ons hotel in Weissenhorn aan, ons hotel heette Zur Rose. Bij aankomst bleek er een communicatiefout te zijn tussen Voordeeluitjes en het hotel. Gelukkig werd het probleem door het hotel opgelost, omdat er nog kamers over waren die voor ons geschikt waren. In het verleden hebben we nog nooit problemen gehad met voordeeluitjes, maar dit was wel heel afgesmakt, ook de reactie van hun na onze klacht, was echt niet om over naar huis te schrijven. De volgende keer proberen we toch bij een hotel ter plekke te reserveren.
Afijn nadat we de sleutel gekregen hadden, hebben we eerst genoten van onze "vakantieborrel", ik zet dit bewust tussen haakjes omdat mijn moeder en ik alcoholvrij drinken, maar het was het eerste drankje ter plekke. We hadden overigens mazzel, want het hotel was eigenlijk gesloten, maar gelukkig mochten we toch een rondje bestellen.
We hadden een super mooi hotel, mooie kamer met alles er op en er aan, goede badkamer, heerlijk eten, zowel het uitgebreide ontbijt als het diner dat we daar 2 keer genuttigd hebben en het was ook nog eens goed betaalbaar. Ik heb veel foto's van het hotel gemaakt, zie mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/, daar staan overigens ook nog veel meer foto's. Ze hebben hun hotelnaam letterlijk genomen, wat we erg leuk vonden, overal zag je rozenbehang, de decoratie op de ontbijttafel was met rozen enz. Zie foto 2.
Gegeten hebben we bij Sharmas, een klein restaurantje met een terras, waar wij gezeten hebben. Ook hier kregen we een goede service, als voorbeeld, ik wil graag sla zonder saus of olie en mijn moeder wil een klein beetje olie en azijn. Hij bracht een schaaltje zodat we zelf konden toevoegen wat we wilden. Super toch! We hebben hier heerlijk gegeten.
Weer in het hotel heb ik mijn administratie gedaan en daarna heerlijk geslapen.
Dag 2 maandag 18 september
Na een heerlijke nacht, door de wekker gewekt, werden we met een zonnetje wakker. Daarna vorstelijk ontbeten, echt ze hadden hier zoveel keuze dat je echt moeilijk kiezen kon, ik heb daarom elke dag wat anders genomen, zodat ik alles een beetje kon proeven,
We hebben eerst het stadje Weissenhorn bekeken. Natuurlijk eerst naar de NKD gegaan, die kennen ze ook in Weissenhorn en ja ook hier weer wat leuks gevonden, ik had vakantiegeld gekregen van een lieve vriend en die heb ik besteed aan een mooi shirt en een truijurk. Daarna het stadje verkent. Weissenhorn is een mooi oud stadje met stadspoort, oud en nieuw raadhuis en een mooie kerk. Zie foto 3.
Nadat we dit stadje bekeken hadden wilden we in eerste instantie naar een smederijmuseum, maar helaas het was dicht. We besloten toen om de omgeving een beetje te verkennen. We kwamen oa in het plaatsje Edelstall, hier kon je duidelijk zien dat er een hele rijke boer geweest was, die naast een kerk ook andere panden had laten bouwen. Het straalde echt een beetje macht uit en authenticiteit uit, vond ik.
De omgeving van Weissenhorn lijkt een beetje op Limburg bij ons. Het is glooiend, de ene keer meer dan op ander plaatsen, je hebt naast het glooiende landschap ook echte heuvels, zoals die ook in Limburg zijn te vinden. het landschap bestaat uit veel maisland, maar ook veel zonnebloemenvelden, zie foto 4. Dit alles afgewisseld met bos en weilanden, hoewel we weinig vee buiten zagen. Verder leuke kleine stadjes en dorpen en daarbij valt op dat veel van die stadjes en dorpen witte huizen hebben. Ook zijn er verschillende soorten kerken, met ui-toren, met puntdak, met een soort van zadeldak, al noem je het niet zo. In Krumbach hebben we geluncht. Tegen half vier waren we weer in het hotel en hebben daar ook warm gegeten. ook dit was erg naar onze zin.
Dag 3 dinsdag 19 september
Vandaag wilden we in eerste instantie de barokroute rijden, wij hebben ook echt bordjes gezocht, maar konden het beide dagen niet vinden, maar we hebben toch leuke alternatieven gevonden. Vandaag zijn we zuidelijk van Weissenhorn geweest, richting Bodensee. Het was een erg mooie tocht, we hebben hele mooie kerken gezien en ook mooie dorpspanorama's. We zijn eerst naar Friedrichshafen aan de Bodensee geweest, maar op de één of andere manier konden we er niet komen. Dus iets verder gereden en daar kwamen we bij het plaatsje Immenstaad, daar hebben we de Bodensee wel gevonden, zie foto 5, je ziet in de verte de Zwiterse bergen. Daar hebben we ook een lekker ijsje gegeten en kon ik naar de wc. Er was ook een leuk winkelstraatje, met een groenteboer, waar mijn moeder kwetsen, appels en peren gekocht heeft. Ook hebben we daar een tweedehands winkeltje bezocht en daar heb ik een broek gekocht en mijn vader 2 kettingen. Bij dat winkeltje stond ook een mooie oude Morris uit 1948, zie foto 6. Voor de mensen thuis nog wat kaarten gekocht, in Weissenhorn hadden ze dat niet, of althans niet gevonden.
Via Biberach weer naar huis gegaan, Biberach was een mooi plaatsje. Nadat we in het hotel ons wat opgeknapt hadden zijn we op dinerjacht gegaan. Het hotel heeft nl. dinsdag gesloten. We zijn eerst in het stadje zelf wezen kijken, helaas ons vorige restaurantje had die dag ook gesloten en ook andere restaurants in de buurt, behalve de pizza, maar daar hadden we geen trek in. Bij navraag werden we gewezen op der Adler, een restaurant, bij een stadje verderop. Daar waren we in 1e instantie alleen wat lekker rustig was, daarna kwamen een paar luidruchtige vrouwen, maar ja daar kon de bediening niets aan doen. Het eten was echter verrukkelijk.
Dag 4 woensdag 20 september
Vandaag hebben we noordelijke omgeving bekeken, we hebben geprobeerd om de barokroute zoveel mogelijk te volgen, want we hadden een kaartje met de belangrijkste plaatsen erop. Dit was weer een mooie tocht, we hebben reigers gezien, ooievaars, zie foto 7, reeén, ook nu veel kerken en mooie natuur. We reden ook op een zandpad en dat gaf ons een prachtig panoramabeeld van Ulm, zie foto 8. Ulm is een hele grote stad. Dat hebben we even bekeken, maar zijn er weer snel uitgegaan, want dat was te groot, wij houden van landelijke kleine dorpjes en stadjes.
In het hotel hebben we weer lekker gegeten, dit keer een Schwabische Schweinepfanderl, dat leek wel een beetje op de Tiroler Gröstl uit Kirchberg.
Dag 5 donderdag 21 september
Omdat dit onze vertrekdag was, hebben we iets eerder ontbeten dan de andere dagen, nl. om 8 uur. We hadden de koffers gisteren al in de bus gepakt en het laatste voor we gingen ontbijten. Nadat mijn moeder betaald had, wat ons reuze meeviel, zijn we op weg gegaan. De autobaan was in de buurt dus konden we snel vaart maken. De reis verliep voorsppoedig, alle baustellen konden we redelijk tot goed doorkomen.
In Limburg aan de Lahn, zie foto 9, zijn we even van de autobaan afgegaan voor de lunch. We waren nl in de rastätte, maar dat vonden we niet zo geschikt. Maar goed ook, we hebben de stad een stukje kunnen bewonderen en we hebben lekker gegeten in de buurt van het station bij een plaatselijke bakkerij.
De reis verliep verder goed, bij Keulen stonden we uiteraard in de file, dat hoort blijkbaar zo en daar begon het ook te regenen, we gingen met regen weg tot Keulen en we eindigden met regen ook weer vanaf Keulen.
Ons laatste vakantiediner hebben we bij El Paso in Vreden genuttigd, dat was ook nu weer erg lekker. Daarna waren we met een kwartiertje thuis en dat was ook wel weer fijn. ik vind vakantie heerlijk, maar je weet ook weer wat je thuis hebt als je er dan weer komt.
Dat was het relaas van onze extra vakantie. Ik hoop dat ik dit jaar nog een toertje maken kan, maar dat is erg onzeker, omdat ik een paar drukke weken voor de boeg heb en ik niet weet wat het weer daarna gaat doen. Maar als u het leuk vindt, blijf mijn blogje in de gaten houden, want mijn moeder en ik willen ook in de herfstwinter periode een paar leuke uitstapjes maken.
Vandaag vertel ik jullie weer over een route uit het boekje Wandelen in de Achterhoek van Truus Wijnen en ditmaal in de omgeving van Gorssel.
Ik moet er heel eerlijk bijzeggen dat de route niet helemaal gevolgd kon worden, deels omdat er een boom over een bospad gevallen was, deels omdat in de route vlonders waren opgenomen en dat risico durfde ik niet te nemen en het laatste probleem was een versmalling waar ze een paaltje voor gezet hadden, zodat alleen wandelaars er door konden.
Ik werd door mijn ouders gebracht naar Gorssel, ik had wel eens van de plaats gehoord, maar was er nog nooit geweest. Het is een mooi rustig dorp, wat denk ik bij een aantal van jullie bekend staat om museum MORE, zie foto 1. Dit is een kunstmuseum, ik heb het niet bezocht, omdat ik afgelopen vrijdag al het Mondriaanmuseum in Winterswijk bezocht had, zie vorig blogje en ik vond dat wel even voldoende.
Het 1e stuk kun je zonder problemen rijden en je komt vrijwel meteen langs een touwslagerij, zie foto 2. Deze touwslagerij bestaat al vanaf 1900 en is nu één van de laatste touwslagers in Nederland die nog in werking is.
De route vervolgt zich door bosrijk gebied en op een gegeven moment kom je over een wit bruggetje, foto 3, langzaam rijden. Links zie je villa Amelte, zie foto 4. Volgens het boekje zie je mooie vijvers, nu ik vond hem maar dicht begroeid, maar misschien was Truus er in een ander jaargetijde.
Ik heb blijkbaar de rechterweg gemist, dus ging ik op zoek naar een volgend ijkpunt, dat was tuinderij De Veldhof. Om hier te komen hoef je alleen maar aan het einde van de weg rechtsaf te slaan en dan kom je vanzelf over de spoorbaan en dan bij de tuinderij. op het kruispunt moest je een bospad in, maar daar kom je dus de omgevallen boom tegen.
Het volgende ijkpunt was Huis Joppe, hiervoor ga je bij de kruising bij de tuinderij rechtdoor en rijdt de hele weg uit, je komt nu bij de kruising bij de kerk van Joppe, zie foto 5. Dit is een mooie kerk en is te bezichtigen, zij het via tralies. Je hoeft niet perse naar het landgoed, maar als je dat wel wilt, sla je bij de kruising rechtsaf en het 1e pad weer rechtsaf. Via een mooie route zie je het landgoed op een gegeven moment mooi liggen, zie foto 6. Ik vond het de moeite waard en ben blij dat ik het even bekeken heb, je kunt het niet bezichtigen.
Wil je niet naar het huis rijden, dan sla je nu links af richting het boshuis, dus eerst het spoor over. Bij restaurant het Boshuis, kun je iets eten en drinken en naar de wc, niet onbelangrijk.
Route volgen tot wit hek "Huis te werken". Hier kunnen wij scootyrijders niet in ivm paal. Ik kon nu geen ijkpunt meer vinden en omdat het nog vroeg was, heb ik zelf een kleine route erbij gezocht, Hiervoor vervolg je de zandweg Amelteweg, bij de Veldhofweg blijf je links de Amelteweg volgen. Bij de kruising bij de manege volg je rechtdoor de Flierderweg, deze volg je tot de N348, deze weg steek je over, wel goed opletten. Je komt nu op de Quatrebrasweg, dit wordt later de Metrayweg. Die volg je tot je bij een kruising komt met een fietsknoopuntenbordje, hier ga je rechts de Valkenweg op. Alle kruisingen negeren tot je links of rechts kunt. Hier ga je rechts, dus laat je het bordje van de fietsknopenroute niet in.
Dan kom je weer uit op de Quatrebrasweg, hier ga je links en bij de 1e kruising meteen weer links de Eefdese Enkweg. Aan deze weg en de volgende weg zag ik veel ooievaars, ik heb er in totaal 14 geteld. Wat blijkt hier was vroeger een ooievaarskolonie en de ooievaars kwamen elk jaar weer terug, zie foto 7.
Aan het einde van deze weg ga je rechtsaf de Gorsselse Enkweg, je komt nu langs korenmolen Eesterhoek, zie foto 8 en 9. Deze weg rijdt je uit en net voor de grote weg kun je linksaf de weg vervolgen. Daarna de N348 oversteken en de Hoofdstraat inrijden, tot je weer bij het vertrekpunt komt.
Het is dus deels een route geworden van Truus en deels een stukje wat ik zelf uitgevogeld heb. Het is in elk geval de moeite waard, het 1e deel gaat door bossen en het 2e deel door weilanden en verre uitzichten.
Overigens als je het boekje wilt bestellen dan kan dat op https://www.gegarandeerdonregelmatig.nl/wandelgids/wandelen-in-de-achterhoek. Hij is voor €17.95 te bestellen.
Waarschijnlijk is dit de laatste scootytocht voorlopig of we moeten echt een Goldene Oktober hebben, want ik ga over anderhalve week naar Weissenhorn in Beieren, waar uiteraard ook een blog van komt en ook in de winter wil ik niet stil blijven zitten, hou dus mijn blogje in de gaten, als je dit leuk vind. Op X, voormalig Twitter kun je me vinden onder Jacqueline Annevelink en daar maak ik altijd bekend wanneer er een nieuw blogje online staat. Tot de volgende keer
Vrijdag jl. heb ik een bezoek gebracht aan het museum Villa Mondriaan. Ik was er nog nooit geweest en mijn vriendin is vrijwilligster daar. Toen ik opperde dat ik daar op zich wel oren naar had, zei ze dat ze een vrijkaartje had gekregen en dat ik die wel mocht gebruiken. Ik zei toen uiteraard leuk, maar gaan we dan samen? Dat vond ze een goed idee. Ik moet eerlijk bekennen, ik ben niet echt een kunstliefhebster, maar was wel nieuwsgierig, ik ging er dus vrij blanco in. Had van te voren wel even op hun website WWW.VILLAMONDRIAAN.NL gekeken, om een beetje te zien wat ik kon verwachten.
Ik werd netjes door mijn vriendin opgehaald en we gingen op pad. Het viel me meteen al op dat de entree goed te bereiken was, ik loop immers met een rollator. Binnen werden we verwelkomt en na alle administratieve dingen konden we op weg. Je kunt kiezen voor een audiotour, je krijgt dan een apparaatje mee met een oortje en je kunt ook verhalen lezen in geval je doof bent. Dus allemaal goed geregeld. Echter het oortje zat bij mij niet goed, dus heb ik een aantal dingen gelezen, maar er stond ook veel aan de zijkanten van de schilderijen te lezen, dus echt veel gebruik heb ik er niet van gemaakt. lag aan mij hoor. het is in elk geval aan te raden, de dame in kwestie heeft een rustige duidelijke stem, daarom goed te volgen.
De hoofdtentoonstelling is deze periode, nog tot 29 oktober te bekijken en heet Mondriaan de familie. Eerst even een kleine inleiding over Piet Mondriaan, zie foto 1. Piet Mondriaan is geboren in 1872 te Amersfoort. Zijn vader was onderwijzer en verhuisde naar Winterswijk met zijn gezin in 1880, hier werd hij onderwijzer en Piet Mondriaan bracht hier zijn jeugd door. jawel in villa Mondriaan, het witte gebouw, wat nu expositieruimte is. De oorspronkelijke foto zie je op foto 2. Piet hield van tekenen en schilderen, net als zijn vader Piet Mondriaan sr. In 1886 kreeg hij schilderles van zijn oom Frits Mondriaan foto 3 en tekenles van zijn vader. In 1889 slaagt hij voor zijn tekenakte en geeft les op de school van zijn vader. In 1890 krijgt hij zijn 1e tentoonstelling in Den Haag en in 1892 verhuist hij naar Amsterdam. Het gaat te ver om hier zijn hele levenswandel te bespreken, maar jullie kennen vast wel zijn beroemde schilderijen met zijn favoriete kleuren blauw, geel, rood en wit en Victor Boogie Woogie is ook een bekende, omdat hij een paar jaar geleden groot in het nieuws is geweest. Piet Mondraan sterft in New York aan een longontsteking in 1944 op 71 jarige leeftijd.
Terug naar de expositie. In 2 zalen zie je werken van Piet Mondriaan, zijn vader en oom Frits Mondriaan. Zijn oom schildert realistisch, dus je ziet duidelijk wat hij tekent. Piet Mondriaan jr schildert in deze fase veel abstracter, je kunt nog net zien wat het is, maar het zijn meer vlekken. Dat bedoel ik niet denigrerend, maar dan kun je er een kleine voorstelling van maken, zie foto 4. Je kunt wel duideljk zien dat Piet schilderlessen van zijn oom heeft gehad, het is een beetje in dezelfde stijl. Zijn vader is meer tekenaar en gebruikt zijn tekeningen, waar litho's van gemaakt zijn, als uiting van zijn politieke mening. Wat mij opviel was dat het erg donkere schilderijen zijn, ik kende natuurlijk de kleurrijke schilderijen en dit viel een beetje rauw op mijn dak, temeer ik van kleur houdt. Wel vond ik de schilderijen mooi, omdat het veel natuurschilderijen betrof en ik ben een natuurmens. Wat ik bij sommige schilderijen jammer vond was dat de lijsten een zo opvallende rol hadden, dat het schilderij niet uit de verf kwam of althans minder. Maar het is zeer de moeite waard om het eens te bekijken.
Naast deze hoofdtentoonstelling hebben ze ook nog 2 andere exposities. Nadat je de tentoonstelling van Piet en familie gehad hebt kom je in een glazen ruimte, een tussengang tussen het ene gebouw en de villa. Hierin worden jassen tentoongesteld met als titel Shelter Suit. Dit is design met een noodzaak. Bas Timmer heeft een stichting opgericht met als doel daklozen wereldwijd te voorzien van warmte en beschutting. Dit naar aanleiding van het overlijden van een vader van zijn vriend die door onderkoeling overleden is. Je ziet hier dus jassen die gemaakt zijn van slaapzakken en tentdoek. Zie foto 5
Als je de villa binnengaat dan kom je bij de volgende expositie en dat zijn schilderijen van Marjolein Rothman, die Achterhoekse roots heeft, want zij is geboren in Eibergen. Zij maakt schilderijen van olieverf op aluminium, zie foto 6. Zij maakt schilderijen met natuur als thema, het ene gedeelte kun je echt nog wel het een en ander in zien, bv in dit schilderij zag ik maisbladeren. Een ander deel van haar expositie heet irissen, nu die zag ik er met de beste wil van de wereld niet in. Maar ik vind het voordeel van abstracte kunst dat je je eigen fantasie er in uit kunt leven en zelf bekijken wat je in een schilderij ziet.
Als je even wilt rusten of nagenieten van hetgeen je gezien hebt kun je naar het Mondriaancafé. Hier kun je wat drinken kopen en een Mondriaangebakje. Ik moet er wel eerlijk bijzeggen dat je van zoet moet houden, want dat was hij. Maar het was wel lekker, een soort petit fourtje, maar dan net ietsje groter en ze hadden diverse kleuren of ze ook verschillende smaken hebben, weet ik niet, ik heb er eentje gegeten. Ze hebben ook een terras zie foto 7
Dit museum is goed te doen voor rolstoelers en rollatorrijders. In het ene gebouw kun je beide verdiepingen bekijken omdat er een lift aanwezig is en in de villa kun je alleen de begame grond bekijken, maar hebben ze wel loopplankjes om de verschillen in hoogtes te overbruggen, een dikke pluim dus.
De entree van het museum bedraagt voor volwassenen 12.00 euro, groepen 9.00 euro, ben je onder de 18 of heb je een museumkaart, dan mag je gratis naar binnen. Ook een begeleider van een mindervalide persoon mag gratis naar binnen. Daarnaast kun je voor 40 euro per jaar vriend van Villa Mondriaan worden, dan mag je ook gratis naar binnen en krijg je bovendien nog extra's zoals uitnodigingen voor lezingen, cursussen en openingen.
Villa Mondriaan is niet alleen een museum, ze organiseren ook nog andere activiteiten, zoals een Piet mondriaan wandeltocht, 22 september as. een Piet mondriaan fietstocht en diverse cursussen voor jong en oud.
Kortom ik vond het een geslaagde middag, we hebben er bijna 3 uur rond gelopen en ik was echt aangenaam verrast van wat ik er zag. Ik zou dus zeggen ga er eens heen en overtuig jezelf. Meer info en oa ook de onderstaande foto's kunnen jullie vinden op hun website WWW.VILLAMONDRIAAN.NL
Tot zover mijn blogje, de volgende activiteit komt er ook alweer aan, ik ga deze week route 5 van het boekje Wandelen in de Achterhoek rijden, ditmaal Gorssel, blijf mijn blogje in de gaten houden.
Extra foto's: foto 8 zaal impressie, foto 9 boerderij-interieur onlangs aangekocht door de heer Joling en nu in bruikleen te zien in het museum. Let wel, deze foto's zijn deze keer niet door mezelf gemaakt, maar van de site van het museum zelf gehaald, uiteraard met toestemming, zie bovengenoemde site in het verhaal
Route 3 en 4 uit het boekje Wandelen in de Achterhoek van Truus Wijnen
Vandaag behandel ik twee routes uit het boekje Wandelen in de Achterhoek van Truus Wijnen, route drie is omgeving Vorden en route 4 omgeving Bredevoort.
Ik begin bij route 3. Dit is een mooie route redelijk goed te doen met scooty, al adviseer ik enkele aanpassingen, want als je hem helemaal wilt rijden, heb je echt ervaring nodig. Dus ik zal de alternatieven hieronder behandelen.
Startpunt is de VVV, makkelijk te vinden, is tegenover de kerk, meteen even opletten, want je moet een paadje in voor de ijssalon, dat net lijkt of het geen paadje is. Meteen ben je al in het buitengebied van Vorden, een mooi park met speeltuin. Daarna steek je de weg over en begeef je je op een smal pad, dit is te doen, maar rijden met beleid, omdat er bomen langs het pad staan met vrij grote wortels.
Je rijdt nu door een mooie bosrijke omgeving en op een gegeven moment kom je bij het knopenlaantje. Dit laantje heet zo, omdat in het verleden verliefde stelletjes een knoop in de takken vouwde, als bevestiging van hun relatie, zie foto's 1 en 2.
Even verderop rij je op een zandweg met fietspad en langs dat fietspad zie je allemaal paaltjes met VRIGA erop, zie foto 3. VRIGA staat voor Vereniging Rijwielpaden In Gelderse Achterhoek
Op de route kom je langs drie landhuizen of kastelen, de 1e zie je vrij aan het begin, de 2e kom je nu tegen, dat is landgoed Griefskamp. Een mooi kasteel, zie mijn fotosite voor deze en meer foto's. https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/ en de laatste zie je aan het einde van de route.
Volgens het boekje moet je nu een klein bospaadje in, dat vertrouwde ik niet, dus ga je weer terug naar de weg, ga dan naar rechts en het 1e pad weer links en dan zit je weer op de route. Even later kom je op een open heideveld, ik had geluk, de heide stond in bloei. Daar staat ook oa een picknicktafel en daar heb ik geluncht.
Je komt op een gegeven moment in een vrij onbegaanbaar bospad, die is te doen, maar wel weer met beleid, hij is nl vrij smal en dicht begroeid, gelukkig kwam ik geen tegenligger tegen.
Eenmaal aangekomen bij de beek, moet je volgens het boekje langs de beek lopen, dat heb ik niet gedaan, het is heel makkelijk op te lossen, door het pad te blijven volgen, je komt uit op een klinkerweggetje, nu even naar rechts en meteen de 1e weer links en dan zit je weer op de route.
Nu kom je bij de Bosloods, foto 4, een restaurantje waar je heerlijk gebak en in mijn geval warme chocomelk kunt kopen, het is mooi aangekleed en de sfeer is optimaal, ook kun je hier makkelijk naar de wc, alles is gelijkvloers. Het heeft wel iets nostalgisch, hoewel moderne wc's, maar in een nostalgisch jasje aangekleed.
Je kunt hier ook kaarten kopen voor kasteel Vorden, ik heb het niet gedaan, omdat ik niet zo ver lopen kan. Maar de route gaat ook langs het kasteel, je ziet hem van 2 kanten, zie foto 5
Nu is de route bijna afgelopen, je loopt naar de grote weg en dan zo het dorp weer in.
Dit is een hele mooi route, voor wandelaars zeker, maar ook voor ons scootyrijders, goed te doen, maar zoals gezegd met beleid, je kunt niet met 15 km tempo door de paadjes rijden, maar dat lijkt me zo wie zo geen goed idee.
Je kunt het startpunt goed met het openbaar vervoer bereiken, ik ben met de trein gekomen en de afstand tot het dorp is denk ik een kleine 500 m.
Route 2 heb ik afgelopen zondag gereden, ook die is zeer de moeite waard.
Het 1e gedeelte maak je een rondje door het stadje Bredevoort met al zijn leuke oude straatjes en knusse huisjes, je kunt je echt nog wel een voorstelling maken hoe vroeger de vestingstad gelopen heeft. zie bv foto 6. voor mij was het ook even terug in de tijd, want ik heb stage gelopen op Gezinsvervangend tehuis de Veste, zie foto 7. Startpunt is overigens bij een gebouw wat eerst een bejaardenhuis was en nu omgetoverd is tot hotel en ijssalon, waar ik later uiteraard gebruik van gemaakt heb.
Als je dat rondje gedaan hebt ga je al snel richting Slingeplas, zie foto 8, daar heb ik even pauze gehouden, zoals je kunt zien. Je wandelt een klein stuk langs het water
Volgens het boekje moet je op een gegeven moment een klein paadje in bij de Pieriksweg, dit vertrouwde ik niet, dus zocht ik een alternatieve route en die was heel makkelijk te vinden. Je vervolgt de weg bij het kruispunt met de Pieriksweg, je komt dan als het goed is langs een informatiegebouwtje, waar je ook even kunt pauzeren. Aan het einde van de weg ga je links af en meteen daarna weer links de Schaarweg in, als je die doorrijdt komt je weer op de route, echter dan moet je weer een smal pad op, dus rijdt je die weg door, je komt uiteindelijk uit bij een driesprong met een beeld en hier pak je de route weer op bij punt nr 4 Kloosterdijk. Dit gebied heet het Klooster, omdat er ooit een klooster gestaan heeft, er zijn in het bos nog restanten van grondhopen te zien.
Je kunt de route helemaal verder volgen van het boekje. je komt langs de Bredevoortse gracht en gaat de Bernardustuin in. Hier vind je een permanente fotoexpositie, een mooi theekoepeltje, waar ik ooit mijn trouwfoto's gemaakt heb en een replica van de Lourdesgrot, zie foto 9. in het park staan verschillende bankjes en ik heb er van eentje gebruik gemaakt, ook was er een mooi prieeltje.
Als je het park uit bent, dan sla je rechts af en kom je weer in het stadje en loop je recht op het startpunt aan. Hier kon ik gelukkig even naar de wc en heb ik genoten van een lekker Italiaans ijsje. Ik had geluk want er was live muziek aanwezig, het was dan ook gezellig druk.
Wat ik natuurlijk niet moet vergeten te vertellen is dat Bredevoort een boekenstad is, je ziet dan ook tal van boekwinkeltjes en boekenkastjes en er is regelmatig een boekenmarkt, tegenwoordig in en rond de Koppelkerk.
Zoals gezegd zijn beide de moeite waard, die van Vorden als je van bossen houdt en die van Bredevoort als je oude stadjes en inkijkjes leuk vind en van water en het coulissenlandschap houdt.
Overigens als je het boekje wilt bestellen dan kan dat op https://www.gegarandeerdonregelmatig.nl/wandelgids/wandelen-in-de-achterhoek. Hij is voor €17.95 te bestellen.
Dit waren dan weer 2 routes op mijn avonturensite, ivm tijdgebrek 2 in 1. Ik hoop dat het nog weer even mooi weer wordt, zodat ik route nummer 5 kan rijden in Gorssel en als dat niet mocht lukken dan gaan we in September ook nog op vakantie, dus er blijft genoeg te zien om mijn blogje te blijven volgen.
Ik was deze dag jarig en ik mocht kiezen wat we zouden gaan doen, want de verjaardag had ik al samen gevierd met mijn moeder 2 weken geleden. Ik ben gek op routes zoals jullie weten en ik koos deze keer voor een autoroute van de ANWB, nl de Sagenlandroute. Heel eerlijk de naam heb ik nergens aan ontleend, maar het was wel een heel erg mooie route.
De route loopt rond en is 125 kilometer lang, zie foto 1 Je kunt dus overal beginnen, wij zijn begonnen in Zenderen. De route is goed te volgen via zeskantige borden zie foto 2. je kunt vooraf een heleboel informatie vinden op de site van de ANWB: https://www.anwb.nl/eropuit/dagje-uit/autoroute/routes/anwb-sagenlandroute en informatie over de meeste bezichtigheden op https://www.visittwente.nl/routes-Twente/autorijden/881/sagenlandroute/
Op de route zie je veel kerken en zelfs drie basilieken, wij begonnen bij de kerk in Zenderen, zie foto 3, tegenover de Smikkel, waarover ik later meer vertel.
De route vond ik erg mooi en gaat door veel natuurschoon en natuurgebieden, zoals het Springendal, Lutterzand, Hakenberg, het Hulsbeek, Boerskotten en Duivelshof. Ook steek je diverse beken en riviertjes over oa de Dinkel
Daarnaast kom je veel molens tegen zowel gewone molens als watermolens, zie foto 4, Verder zie je mooie hoeves en landhuizen, zie foto 5
Ook kom je door mooie plaatsen, de mooiste, volgens de omschrijving is Ootmarsum, helaas was er een omleiding omdat het centrum was afgesloten, een reden om een keer terug te gaan. Verder heeft Ootmarsum ook nog een openluchtmuseum en kun je het beeldje van schrijver en tekstdichter Willem Wilmink vinden
In Lattrop is een sterrenwacht. Denekamp heeft museum de Keizer, waarin je oa stijlkamers en een kruidenierszaakje van vroeger kon vinden, die de familie Keizer zelf jarenlang gerund heeft. De Lutte heeft een arboretum waar bijzondere bomen te vinden zijn en bestaat al sinds 1912. In Oldenzaal staat het Palthehuis, dit is een museum waar de geschiedenis van Oldenzaal verteld wordt.
Ik moet eerlijk zijn dat ik het stukje Oldenzaal minder vond, omdat je veel over de grote weg gaat en je moet bij het stoplicht naar het industrieterrein goed uitkijken, want meteen links kun je een klein weggetje in en die hadden we over het hoofd gezien. Maar dat vonden we niet zo erg, want we zagen wel hoe groot het transportbedrijf Heisterkamp is, echt supergroot, daar is DFDS bij ons niets bij.
We hebben al deze dingen uiteraard niet bezocht, omdat we de route reden, voor mij dus een reden om op het verlanglijstje te zetten om dit ooit met scooty nog eens over te doen.
We eindigden de route met een lekkere pannenkoek van Smikkel in Zenderen, ook dat was een keuze van mij. Ze hebben daar echt zoveel keuze en zoveel aparte pannenkoeken. Ik zelf heb gewoon een appelpannenkoek genomen, mijn vader spek en kaas en mijn moeder spek en appel. Dit is echt een aanrader, voor kinderen hebben ze zelfs een speeltuin en er is parkeerruimte genoeg en de prijzen zijn goed te noemen.
Dit was dan een keer een autoroute, ik hoop ook binnenkort nog een paar scootytochten te kunnen rijden, maar ja dan moet het weer wel meewerken en helaas het ziet er voorlopig niet naar uit dat het beter wordt. Hopen we maar op een mooie augustusmaand.
Voor meer foto's zie mijn fotosite:https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/
Maandag heb ik de 2e wandelroute uit het boekje "Wandelen in de Achterhoek" van Truus Wijnen gereden. Ditmaal in de omgeving van Laren Gelderland. Ik werd door mijn ouders naar Laren gebracht en startpunt was het beeldje van Albert Mol, zie foto 1. Albert Mol was een acteur, danser cabarettier en schrijver en was bekend van televisieprogramma's van oa Wie van de drie. Bekendheid kreeg hij door de film Fanfare. Waarom nu een standbeeld in Laren? Dat is omdat hij daar 38 jaar met zijn vriend heeft gewoond. Hij was één van de eerste bekende homoseksuelen in Nederland. Ik heb hem ooit mogen ontmoeten en heb zelfs nog een handtekening van hem.
Het eerste deel van de tocht wandel je Laren uit, ik had gezien dat er evt een schuilplaats was bij de Plus, iets wat ik later hard nodig bleek te hebben, maar dat komt straks. Dan steek je een grote weg over en gaat even later een weg in wat een bospad wordt. Zie foto 2, dit is met de scootmobiel goed te doen, mits je met beleid rijdt. Volgens het boekje kom je bordjes tegen, maar helaas die heb ik niet gezien, dus omdat ik niets vond heb ik dat pad helemaal uitgereden. Ik kwam toen op een zandweg uit en heb het boekje er op na gehouden om te kijken of ik een herkenningspunt zag en dat was de Henrikahoeve. Via het internet de weg ernaar toe gevonden en het bleek dat ik het zandpad gewoon verder kon rijden, dan kwam ik er langs. Ik heb hier geen foto van gemaakt, omdat er hard gewerkt werd aan het pand. De Henrikahoeve is een Hallenhuisboerderij uit 1892. Een hallenhuisboerderij is een huis met meerdere bouwwerken, voor het woonhuis en daarachter de stallen. In Winterswijk, waar ik woon, heten zulke boerderijen Scholtenboerderijen.
Hier kon ik de route weer vervolgen, maar ik moest op een gegeven moment een bospad in en dat vertrouwde ik niet, dus ben ik rechtdoor gereden en zag toen het bordje Huis Verwolde staan en ik ben daar in gereden, omdat ik had gelezen dat de route daar door heen reed. Huis Verwolde, stamt uit 1776. Dit huis had lange tijd geen water, stroom en telefoon, pas na een verbouwing in1926.Tot 1976 werd dit huis bewoond en daarna kwam het in handen van Stichting Gelders Landschap en Kastelen. Het is een mooie landgoed met oa een landwinkel, volgens het boekje van Truus, maar helaas het was gesloten, dus ik heb door de tralies van het hek deze foto gemaakt, zie foto 3. Op de parkeerplaats staan wel diverse bankjes en daar heb ik mijn lunchpauze gehouden. Nadat ik met mijn moeder gebeld had, keek ik voor de zekerheid op buienradar en dat was maar goed ook, want er zou een flinke bui aankomen. Dus heb ik alles weer ingepakt en heb de kortste weg naar Laren genomen. Gelukkig was ik net op tijd en kon ik schuilen onder de luifel van de Plus. Het bleek dat de buien de hele middag zouden voortduren, dus heb ik mijn ouders gebeld en die hebben me weer opgehaald.
Jammer dat ik het niet helemaal heb kunnen rijden, maar wie weet keer ik nog eens terug, het is in elk geval de moeite waard, ik was nog nooit in het dorp Laren geweest en het is best een leuk dorp met veel horeca en winkelaanbod en een kerk die open stond, maar waar ik dus niet geweest ben. Mijn ouders trakteerden nog op een ijsje in Ruurlo, dat was lief en lekker. Al met al heb ik toch genoten van deze route zij het dat het met wat hindernissen en aanpassingen was.
De volgende route is in Vorden, maar het lijkt erop dat het even duurt want de hele volgende week wordt er regen verwacht en ja je kunt niet altijd geluk hebben met schuilplaatsen, dus dat risico neem ik liever niet. Maar als je het leuk vindt, gewoon af en toe een keer kijken, lukt het de komende week niet, dan misschien de week erop.
De afgelopen week heb ik het Ludgerpad gereden dat loopt van Zutphen naar Winterswijk en beslaat een goede 100 km. Ik heb gekozen voor de wandelversie en op een paar kleine aanpassingen na was dat goed te doen. je ziet totaal andere wegen dan het fietsgedeelte, die kwam ik af en toe wel tegen, maar meer niet dan wel. Dat werkt nl via Fietsknooppunten. Mijn route echter wordt uitgebeeld via kleine paarse bordjes en voor verkorte routes gele bordjes, zie foto 1
Het Ludgerpad is een soort van pelgrimstocht, het gaat over de geestelijke Ludger, een missionaris. Je loopt langs hoger gelegen land, zoals het boekje het Ludgerpad vermeld. Deze route liep men vroeger om de lagere drasse delen te mijden. Overigens raad ik u aan, als u het pad ook wilt lopen of rijden om zowel het boekje, voor €5.95 te koop bij de VVV en bij de website www.ludgerkring.nl te kopen. In dit boekje staat niet alleen de route, maar is ook veel informatie te vinden, bovendien staat daar alle stations en bushaltes in vermeld, de route loopt dus van halte naar halte. Zelf ben ik opgehaald door mijn ouders en weggebracht door de Valystaxi en regiotaxi. Daarnaast raad ik u aan om de app te downloaden van het Ludgerpad, want de bordjes zijn soms echt moeilijk te vinden en soms helemaal afwezig en dan is het fijn dat je de app hebt, waar je precies kunt zien hoe je lopen of in mijn geval rijden moet. Dat vond ik het enige nadeel aan deze route.
Maar terug naar Ludger. Hij was één van de mensen die het Christendom rond 1200 naar de Achterhoek bracht. Eerst in Friesland, later op de Veluwe en de Achterhoek. Ook trok hij Duitsland in. Deze route gaat dus door de Achterhoek en ze willen het in de toekomst uitbreiden naar Duitsland.
Dag 1 maandag 26 juni
De dag begon met een avontuur, ik ging nl met de trein naar Zutphen, van de gemeente mag ik gratis reizen met de trein. Ik was 40 jaar niet in de trein geweest en nu ging scooty ook nog mee. Zie foto 2. Het inchecken was ook nieuw, maar dat ging eigenlijk vanzelf. Ik werd even geholpen door perronmedewerkers. Het is heel goed geregeld, ze hebben speciale instapdeuren voor mensen met een beperking. Het perron is gelijkvloers met de ingang. Je hebt wel een kleine opening, daar was ik een beetje huiverig voor, maar dat ging eigenlijk heel goed. Dus petje af voor Arriva, het is goed geregeld. Ook het uitstappen in Zutphen ging goed, al ging dat wel iets bokkig. De lift in Zutphen is goed toegankelijk. In Zutphen is een wc, let op, hier moet je met een bankpasje betalen, gelukkig had ik die bij me, meestal neem ik alleen wat contant geld mee, maar deze keer dus gelukkig niet. De treinreis was ook heel gezellig, ik zag dat er niets veranderd was in 40 jaren, ook nu zat er veel jeugd en de meesten hadden nog even tijd om schooldingen na te kijken, enig verschil, wij hadden boeken, nu had iedereen een laptop bij zich. Wat ook leuk was, er waren 2 kleine kinderen ingestapt met hun moeder, die gingen naar zangles blijkbaar en die oefenden vast, dat vond ik erg grappig, of de schooljeugd dit ook grappig vond, betwijfel ik, maar ik vond het leuk.
De tocht begint dus in Zutphen, Zutphen is een mooie oude stad, eigenlijk heel rustig voor een stad, misschien kwam dat omdat het maandagmorgen was. Het heeft een mooi oud winkelcentrum met vele leuke kleine straatjes en oude gebouwen. Voor mij een reden om hier samen met mijn moeder nog een keer terug te komen. Daarna ga je richting IJssel, een mooie rivier. Je komt bij het gemaal, hier moet je helaas omkeren als je met scooty rijdt, want er staan schaarhekjes, maar dat is makkelijk op te lossen, je gaat terug het dijkje af en volgt de weg naar rechts en dan weer rechts en je bent weer op de route. Toch is het even de moeite waard om er te kijken, je hebt een mooi rustig uitzicht op de IJssel en zijn uiterwaarden.
Voordat je de IJssel verlaat kom je bij het Ludgermonument, zie foto 3. Op deze plaats stak Ludger de IJssel over om naar de Achterhoek te gaan. Het monument staat er sinds 2009 en stelt 2 ramen voor, in het ene raam zie je Munster waar Ludger bisschop werd en in het andere raam zie je Werden bij Essen waar Ludger een klooster stichtte. Hier liggen zijn botten ook in een crypte.
Nu ga je langzaam de binnenlanden in en komt oa bij een melktap, hier kun je voor een klein bedrag melk kopen, tappen. Dus als je melk wilt tappen, neem dan een fles mee, die je kunt vullen. Hier kun je pauzeren, wat ik gedaan heb. Helaas geen rustpunt dus geen wc.
Daarna kom je in Vierakker, hier staat de Willibrorduskerk, die in 2009 is uitgeroepen als de één na mooiste kerk van Nederland. In de tuin van de kerk staat een levensgroot beeld van Ludger, zie foto 4 en naast de kerk is een uitspanning dat heet Bij Ludger, is volgens mij een oud schoolgebouw, helaas was dit op maandag gesloten.
In Hengelo Gld eindigde mijn eerste etappe en heb ik bij Trattoria aan de Raadhuisweg genoten van een lekkere appeltaart en een kop warme chocolademelk. Er is overigens veel horeca in Hengelo Gld, maar op maandag is veel gesloten op de Trattoria na dan.
Dag 2 woensdag 27 juni
Had gisteren een rustdag. Deze dag begint weer in Hengelo Gld, niet te verwarren met het grote Hengelo in Twente. Hengelo gld was vroeger bekend om zijn paardenmarkt, je komt ook langs een beeld van een paard, dat dus naar de paardenmarkten verwijst. Je komt bij boerderij de Muldersfluite. Deze boerderij is elk jaar met Hemelvaart het toneel van de broodlevering, een oude traditie waar brood werd verdeeld onder de armen. Heden ten dage worden grote broden geveild en de opbrengst gaat naar goede doelen.
Je loopt naar Zelhem, hier is bij museum Smedekinck, wat overigens het bezichtigen waard is, een klein kappelletje, dit is een replica van de Ludgerkapel van Salehem. Ik heb dit keer het museum niet bezocht, omdat ik dat al eens eerder gedaan had en ben dus mijn weg vervolgd.
Nu kun je kiezen voor de paarse route naar de Slangenburg of de verkorte versie naar Halle. Ik heb voor de verkorte versie gekozen. In Halle kun je een plaspauze inlassen bij de Waoge, in het café. Ik heb ook pauze genomen en genoten van een softijsje. Ik vervolgde mijn weg naar Mariënvelde, mijn eindpunt voor de dag. Ik had nog een poging gedaan om de kerk te bezichtingen, maar hij was op slot.
Dag 3 donderdag 28 juni
De taxi heeft me weer netjes afgezet bij de O.L.V Lourdeskerk en ja deze keer was hij wel open. Deze kerk is in 1932 gebouwd en bevat muurschilderingen, waaronder een muurschildering van Ludger, maar helaas je kon de kerk niet in ivm een hek, dus niet kunnen zien
De route volgt nu een aantal kerkepaden, dat zijn paden op particulier grondgebied, die opengesteld zijn. Vroeger waren dit paden die naar de diverse kerken liep, vandaar de naam. Onderweg kom je langs droebels. Dit zijn groepen boerderijen van hooguit 4 stuks die bij elkaar staan. Zo kom je oa langs droebel te Rolde. Op mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/ vind je een paar foto's van deze droebel. Daarnaast uiteraard nog veel meer foto's van deze tocht.
De route vervolgt zijn weg naar Zieuwent, hier staat de St Werenfriduskerk, deze wordt ook wel de Kathedraal van de Achterhoek genoemd, zie foto 6. Het is gebouwd in 1899. Achter in de kerk zie je 5 "glas in lood ramen". de meest linkse is een afbeelding van Ludger. het is echt de moeite waard om een kijkje te nemen. Hoewel ik dat wel voor alle kerken vind, die ik bezocht heb. In de tuin van de kerk zie je nog het hof van lof. Dit is een stuk tuin wat het christelijk jaar aanduidt, elke periode heeft zijn eigen kleur.
Nu volgt de route richting Lichtenvoorde, Lichtenvoorde met zijn kerkdorpen, waar Mariënvelde en Zieuwent onderdeel van zijn, is voornamelijk Katholiek van oorsprong. Dit kun je onderweg ook zien aan de kappelletjes en kruisbeelden die je tegenkomt en elk dorp heeft zijn eigen kerk. Heden ten dage worden veel van die kerken opgedoekt, ontheiligd zoals dat heet en krijgen ze een andere bestemming. In sommige worden appartementen gebouwd, een andere is weer een cultureel centrum etc. Daarom verbaasde het mij dat de kerken die ik bezocht heb, nog allemaal in tact waren als kerk.
In Lichtenvoorde kom je eerst langs de kerk van de Heilige Bonifatius en Ludgerus. Daarna rijd je door het centrum van Lichtenvoorde, dat best veel te bieden heeft. Je kunt een plaspauze nemen in het Blok, dat is een restaurant, maar je mag er gratis naar de wc, dus je bent geen consumptie verplicht. Dit kun je allemaal vinden in de Hoge Nood app, een ideale app, die onmisbaar is onderweg. Want daarin kun je zien waar je allemaal terecht kunt als je onderweg bent en je naar de wc moet. Ze zijn niet allemaal gratis, maar dat hoeft ook niet. Ik ben al lang blij dat ze het doen.
De volgende kerk die je tegenkomt is de Johanneskerk, die is al van 1648. Deze was gesloten helaas, had hem graag willen zien, zo'n oude kerk met zoveel geschiedenis. een voorbeeld van een nieuwe bestemming voor een kerk is de Ludgerhof. In de voormalige Ludgerkerk zijn nu appartementen in gebouwd, je vindt het aan de Ludgerstraat.
De route gaat verder richting Aalten, je gaat door Barlo en het Dale, voor mij bekend terrein want ik heb hier een aantal jaren gewoond, maar het blijft leuk om er weer even te toeven, bovendien is het een mooi stuk met landweggetjes en glooiend landschap.
In Aalten rijd je al snel naar de oude St Helenakerk, helaas hij zat in de steigers. Ik hoorde van iemand dat ook hier appartementen in zou komen, maar dat kan ik niet verifiëren. Op de hoek van de Hogestraat zie je het Helenahuis, hier zijn oa voorwerpen uit de Helenakerk te zien, maar ook een tentoonstelling over kunstschilder Piet te Lintum, dat is nog familie van mij., Helaas alleen zaterdags open, dus dat is een reden om daar ook nog eens te kijken, bovendien is dit ook het begin van het Saksenpad, wat geïllustreerd wordt met tekeningen van oom Piet. Dat staat dus ook nog op mijn verlanglijstje.
Even verderop kom je langs de nieuwe Helenakerk, die was katholiek, er staan nu brievenbussen bij, dus ik neem aan dat het ook woningen zijn geworden. Maar wat wel bijzonder is, is dat er in de tuin een Ludgerboom staat. Hij is in 1992 geplant, ter herdenking aan het feit dat Ludger 250 jaar daarvoor geboren was. Zie foto 7
Ik eindigde deze etappe bij Suzies farm, voorheen Schepersveld in het buitengebied van Aalten, waar ik door mijn ouders werd opgehaald.
Dag 4 vrijdag 29 juni
Het eerste wat je tegenkomt is de grote steen in het Woold, buurtschap van Winterswijk. Hier kun je ook weer kiezen, je kunt nog een stukje rijden tot aan de grens of de route naar Winterswijk nemen. Ik heb hier ook weer voor de laatste gekozen, omdat het plan er is om de route nog een stukje Duitsland in te laten lopen. Daar wacht ik op en begin dan weer bij de dikke steen. maar zo ver is het nog niet, dus heb ik de route naar Winterswijk gekozen.
Het Woold is een prachtig natuurgebied en bestaat uit veel bos en beken, ook wel de Bekendelle genoemd. Overigens moet je hier goed uitkijken, want er mist een bordje als je het bos in wilt. Ik kon er niet in omdat er paaltjes stonden. Omdat ik de omgeving ken, heb ik even 2x links om gereden en kwam toen weer op de route uit. Je komt daarna bij watermolen Berenschot uit. Normaal kun je hier ook altijd naar de wc, maar ze waren gesloten, dus ook het toiletgebouw was niet open, jammer. De molen overigens stamt uit 1652.
Wat je ook veelvuldig tegenkomt zijn Scholtenboerderijen. zij kenmerken zich door een groot rechthoekig voorhuis, soort herenhuis, met daar achter een boerderij. De bewoners, Scholtenboeren, hadden het in deze regio zo ongeveer voor het zeggen. Zij hadden pachtboertjes onder zich die voor hen moesten werken en echt niet zo'n fijn leven hadden bij de Scholten.
Via de andere watermolen, Den Helder, kom je langs het oude openlucht zwembad, nog steeds in gebruik overigens. Uiteindelijk kom je in Winterswijk. Hier kom je bij het eindpunt de Jacobskerk. Ludger werd de bischop van Münster, waar Winterswijk destijds toe behoorde. Omdat deze kerk helaas dicht zat, ben ik naar de andere kerk van Winterswijk gegaan, de Jacobuskerk. Deze was wel open en hier kon je ook naar binnen. Ik heb een kaarsje aangestoken als dank voor deze mooie tocht en dat ik het alle dagen droog heb gehouden.
Dit was dan mijn relaas van deze tocht, zoals gezegd echt de moeite waard, je ziet veel natuur, komt langs kleine dorpen en dorpjes en je ontmoet leuke mensen als je daar voor open staat. Ik hoop dat u zo geënthousiasmeert bent, dat u ook deze tocht of een andere van mijn blogjes, wilt rijden of wandelen.
Deze vakantie zit er weer op, maar treur niet, ik ga de komende tijd de routes van Truus Wijnen rijden uit haar boekje wandelen in de Achterhoek, dus als mijn blog u interessert, hou hem dan in de gaten, hopelijk komend weekend al de route in Laren Gelderland
We vertrokken als vanouds om kwart voor 7, want we wilden om 7 uur bij de grens zijn in Oeding. Omdat er nog steeds ergens in het Sauerland een brug los ligt, moesten we ook dit jaar een kleine omweg maken, maar het was wel een mooie omweg.
Om half tien waren we bij ons ontbijtadres in Werl, daar genoten van een lekker ontbijtje met een kopje thee en mijn ouders een kopje koffie. Om tien uur gingen we daar ook op de autobaan. Het was een rustige weg en we hadden geen vertragingen, dus kwamen we rond half 2 aan bij Tennenlohe, waar we onze lunch gebruikt hebben.
Daarna vervolgden we onze weg naar Kirchberg, waar we om kwart voor 6 aankwamen. We werden weer enthousiast onthaald door Leni, onze gastvrouw. Ze was blij met de bloemen die we meegebracht hadden en kregen een lekker glaasje vlierbessensap en mijn vader een koud biertje, dat had hij wel verdiend, want hij had ons goed in Oostenrijk gebracht.
Nadat we de tassen in ons huisje gepakt hadden, zijn we naar Ephesus gegaan waar we hebben gegeten. Er was weer nieuwe bediening, maar wel een aardige jongedame en het eten was lekker en we werden vlot bediend. Later hoorden we dat de andere bediening het allemaal niet aan kon en ontslagen was. Dus ik beveel het gewoon weer aan.
Nadat ik de administratie gedaan had en de kleren uitgepakt had, ging ik moe maar voldaan slapen.
Dag 2 woensdag 7 juni
We werden wakker met een lekker zonnetje en een goede temperatuur en dat betekende dat we buiten konden eten, wat we overigens elke ochtend konden doen, behalve de vertrekochtend, want dat was te vroeg en te fris. Ik vind het altijd echt vakantie als we daar buiten mogen eten. Zelf ontbijt ik nooit buiten, dus waarschijnlijk is het daarom.
De 1e dag is steevast de NKD dag, ook hier hebben we kleding gekocht, althans mijn vader en ik. Had wat vakantiegeld gekregen en geld van de belasting, dus heb een paar setjes gekocht. Mijn moeder en ik hebben dezelfde smaak en dezelfde maat ongeveer, dus kunnen we daar samen mee doen. We gaan altijd zowel naar Kirchberg als naar Hopfgarten. Al zijn het dezelfde winkels, ze hebben toch weer andere kleding. Dus ik zou, als jullie in de buurt zijn, beide bezoeken. Het is leuke mode voor weinig geld en het wordt niet veel gedragen in Nederland.
Geluncht hebben we zoals elk jaar bij de Spar in Brixlegg, om daarna de Gerlospas te gaan rijden. We hebben een ree gezien op de pas, althans mijn ouders, ik was net te laat met kijken. Er lag ook veel sneeuw, zowel daar als later op de Grossglockner, waarover later meer. We hadden mooi weer, dus veel vergezichten, vooral in het begin kregen we een mooie blik op het Zillertal, zie foto 1
Nadat we terug kwamen even gerust en naar ons favoriete restaurant Kalswirt gegaan. Ook daar werden we warm onthaald. We kregen meteen "onze" tafel en hebben weer lekker gegeten. We vroegen of we voor de vrijdag een Tiroler gröstl konden bestellen, dat staat nl niet meer op de kaart, maar gelukkig dat kon, dus hadden we weer een lekker vooruitzicht.
Dag 3 donderdag 8 juni
Het was deze dag Frohnleichnam, bij ons heet dat Sacramentsdag, dus stond heel Kirchberg in het teken van de paardenprocessie. Die zou pas om 2 uur beginnen, dus besloten we om eerst nog een kleine ronde te rijden. We reden oa naar Reith bij Kitzbühl, daar was ik nog nooit geweest en het was een mooie weg.
We moesten om 12 uur weer terug zijn, want de weg tussen Brixen en Klausen zou een paar uur afgesloten worden ivm de processie. Dus waren we op tijd terug, we hebben eerst even op de handwerkersmarkt gelopen, daar 2 paar echte wollen Tirolerkousen gekocht met een mooie korting, want de verkoopster hield er mee op. Daar had ik dus geluk mee. In de souvenirwinkel, waar we ook weer enthousiast begroet werden, heb ik wat poppetjes gekocht.
Daarna gingen we naar het terras van Kalswirt en we hadden geluk, er was nog een tafeltje vrij. Om 12 uur stelden de paarden zich op om naar Brixen te gaan, daar zou de pastoor worden opgehaald en kwamen de paarden van de andere dorpen om zich te verzamelen. Ondertussen genoten we van gebak en chocolademelk en was er live muziek.
Om 2 uur kwam de stoet van de Antlassrit, zoals de processie heet, door het dorp. Het is vrij uniek in Oostenrijk en het is al een eeuwenoude traditie. De pastoor komt met begeleiding van paarden en muziek de zegen brengen aan een ieder die aan de kant staat en uiteindelijk lopen ze naar een klein kappelletje in Klausen waar dan nog een ceremonie plaats vindt, om daarna weer terug te keren via Kirchberg naar Brixen. Op foto 2 zien jullie de pastoor met de monstrans om zijn nek.
Na de processie hebben we binnen nog nagenoten en lekker gegeten, weer iets nieuws voor mij, nl Semmelknödel, dat is een soort broodbal, wat je, in mijn geval, bij de Goulash gebruikt. Erg lekker. Tegen 18.00 uur vertrokken we naar ons huisje en na nog even nagepraat te hebben, ben ik lekker gaan slapen.
Dag 4 vrijdag 9 juni
Vandaag stond de Grossglockner op het programma, dat is de naam van een berg in de Tiroolse alpen en daar loopt een mooie panoramastraat doorheen. had ik al verteld over veel sneeuw bij de Gerlospas, hier lag nog veel meer sneeuw, zie foto 3. Ik heb ontzettend genoten van al dat moois. Ik ben absoluut geen winterfan, hou er dus ook niet van om in sneeuw te lopen of zo, maar ik vind het wel een prachtig gezicht. Elke bocht is ook weer anders en echt ik heb de Grossglockner vaker gereden, maar nog nooit zo mooi in de sneeuw gezien.
In de omgeving van Heiligenblut hebben we geluncht en ook hier weer iets nieuws gegeten, Spinatknödel. Dit is ook een broodbal, maar nu gevuld met spinazie, ook dit vond ik erg lekker.
Via de Felbertauerntunnel gingen we weer naar huis. We hebben een klein extra rondje gereden via Itter, ook die weg en dat dorp kende ik niet. Zo zie je maar weer, dat je elk jaar weer iets nieuws kunt zien in het mooie Tirol. in Hopfgarten een broek geruild, die mij te groot bleek. Heb een andere broek gevonden die 0.30 cent duurder was, maar die kreeg ik van de winkelierster geschonken, wat een service hé?
'S avonds genoten van onze Gröstl, dat is een pannetje met gebakken aardappels, spek, vlees en gebakken uien en een spiegelei erboven op.
dag 5 zaterdag 10 juni
Deze morgen zijn we naar de rommelmarkt in Ebbs geweest, dat viel ons alledrie een beetje tegen, a was er grind en dat reed erg moelijk met de rolstoel en b het was erg proffessioneel geworden, er stonden bijna geen particulieren, dat vonden we alledrie jammer. Toch nog 2 bloesjes en een sjaal gevonden.
Daarna gingen we op weg naar ons lunchadres in Schwend, voor de vaste lezers bekend, nl de Angelteich en ja u kunt het geloven of niet, maar ik heb echt een forel gegeten,zie foto 4. De insiders weten dat ik een visfobie heb, dus dat dit een hele overwinning was. Ik mocht een kinderportie proberen en ik vond het nog lekker ook. Volgend jaar neem ik de volwassen portie.
Via een mooie route gingen we weer naar huis. Bij Kalswirt een kleinigheid gegeten, een Wiener Suppentopf, lees groentesoep en een Nusstraum, een notencoupe.
Dag 6 Zondag 11 juni
Vandaag stond de 4 merentocht op het programma, de planning was om er 6 te rijden, maar de Walchsee en de Schwarzsee hadden we van de week al gezien, daarom dus 4 meren.
We begonnen bij de Achensee, waar we normaal altijd een boottocht op maken. Nou dat we dat deze keer niet besloten hadden was goed, want bij de afrit in het Zillertal stonden we al in de file. Daarna ging het richting de Tegernsee en via de Schliersee, foto 5, naar de Thiersee. Dat was een erg mooie route. Bij Kufstein vonden we een andere route naar Kirchberg en bij Schwoig hebben we een verlate lunch gegeten. Ditmaal Käseröllchen, een soort loempiadeeg gevuld met gesmolten kaas. Erg lekker en ook weer nieuw.
Tegen 4 uur weer thuis. na rustpauze en administratie weer lekker gegeten bij Kalswirt
Dag 7 maandag 12 juni
Het plan was om naar het Wildpark in Aurach te gaan, we hadden echter niet gekeken of het open was. Toen we daar aankwamen bleek het gesloten. Het Wildpark Aurach kennen jullie misschien, omdat het het park is van Hansi Hinterseeer, of het echt zijn park is weet ik niet, maar op tv is hij vaak daar te zien.
Afijn omdat we nu toch halverwege de Gerlospas waren zijn we die maar weer gaan rijden, maar nu andersom, dus via de Krimml Watervallen, zie foto 6. Deze keer hebben we wel loslopende koeien gezien, helaas niet op de weg, maar wel op een voetpad. Als je hem andersom rijdt, dan is je blik toch weer heel anders, ik heb er echt van genoten. Op mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/ kun je veel meer foto's zien van de Gerlospas, maar ook van de andere dagen.
Vanavond was dan voorlopig onze laatste avond in Kirchberg en uiteraard weer gevierd bij Kalswirt. Zie foto 7. Omdat mijn ouders voor het 20e jaar daar vaste gast zijn en naar volle tevredenheid altijd gegeten hebben, hebben we ze getrakteerd op een boeket bloemen. Dit vonden ze natuurlijk erg aardig. Traditie voor deze avond is de grillplatte. Deze platte is een tablet voor drie personen met vier verschillende soorten vlees, diverse groenten, aardappels, friet en rijst. Mijn afsluiter als toetje is steevast een alcoholvrije cocktail die niet op de kaart staat, maar die Thomas altijd voor mij persoonlijk maakt. Ik vind dat zo ontzettend lief.
Daarna de bus weer ingepakt, althans mijn ouders, want ik kon niet meer helpen, mijn lichaam was te moe, 8 dagen bleek net een dagje te lang geweest te zijn, maar dat is weer een leer voor de volgende keer.
Dag 8 dinsdag 13 juni
Na ons laatste ontbijt afscheid genomen van Leni en Gert, we vertrokken op een mooie tijd nl 08.08 uur. Om negen uur waren we aan de grens en hebben eerst getankt, want het scheelt een behoorlijk stuk of je daar tankt of in Duitsland. Op weg naar de grens kregen we ook nog een politiecontrole, Leerling politie-agenten kregen cursus hoe ze een controle moesten uitvoeren. We moesten onze pas laten zien en mijn vader de autopapieren en de binnenkant van de bus. Gelukkig hoefden we niet alles uit te pakken. Alles bleek in orde, dus konden we weer verder gaan. Was even bang dat ze wat zouden zeggen van het feit dat ik dwars in de bus zit, maar toen we uitlegde dat ik gehandicapt was vonden ze het goed, als we maar rustig reden. Nu dat doet mijn vader wel, dus konden we met een goed gevoel aan de terugreis beginnen.
In Schlusselfeld gingen we lunchen bij Petra, voor wie mijn blogje vaker leest, weet dat we Petra hebben leren kennen in Geisselwind, waar ze werkte. Mijn vader kent haar al vanaf de begintijd dat hij vrachtwagenchauffeur is. Ditmaal nodigde ze ons uit bij haar thuis, ze was verhuisd en woont nu beneden, dus konden we haar nieuwe huisje bewonderen en we zeiden alledrie ze woont daar erg mooi. Ze trakteerde op eigengemaakte kippensoep en als toetje 2 soorten gebak. Zie foto 8
De terugweg verliep zonder problemen, aan de andere kant zagen mijn ouders nog wel 2 vrij grote ongelukken, maar wij konden gewoon doorrijden en ik heb een paar keer heerlijk geslapen.
Tegen half 7 kwamen we weer in Oeding, daar gegeten bij El Paso, een balkanrestaurant. Daar konden we eindelijk onze asperges eten en het was lekker. We troffen daar een bekende van mijn vader, we zeiden hallo en eigenlijk meer niet. Maar toen mijn moeder wilde betalen, zei de barman dat alles al betaald was door die bekende. Helaas was de man al vertrokken, dus konden we hem niet bedanken, Wat overigens later uiteraard wel gebeurd is. Er bestaan dus nog echt aardige mensen.
Het was weer een mooie vakantie met als thema kunnen we wel zeggen nieuw. Nieuwe wegengevonden, nieuwe dingen gegeten en nieuwe beelden gezien van de alpen in de sneeuw. Wat helaas niet nieuw is en waar we afscheid van moesten nemen is ons huisje. Daar hebben we dit jaar voor het laatst geslapen. Het wordt nl afgebroken en er komen 2 appartementen in. Dus volgend jaar is alles weer anders. Zie foto 9
Zo dit waren weer onze vakantieperikelen in Oostenrijk. Als alles meezit en het weer laat het toe, dan wil ik over tien dagen het Ludgerpad rijden en ook de wandeltochten uit het boekje van Truus Wijnen, wandelen in de Achterhoek, staat ook nog op het programma. Als je mijn blogje leuk vindt, blijf hem dan de komende tijd in de gaten houden.
Zoals elk jaar met Pinksteren, wordt er in Winterswijk een evenement gehouden dat heet KunstOer. Zie foto 1. Kunstoer is een driedaags expositie van beeldende kunst op verschillende erfgoedlocaties. In totaal zijn er tien locaties en 12 kunstenaars plus 2 scholen. Voor €7.50 kunt u alle locaties bekijken en de kunstvoorwerpen bewonderen. De exposities zijn heel divers van foto's tot beelden, meubeltjes tot textiel, echt er is voor elk wat wils. Bovendien kunt u de erfgoederen ook nog van binnen bekijken.
Zelf heb ik maar 2 locaties bezocht ivm mijn mobiliteit, nl het oude Raadhuis en de Synagoge. Beide gebouwen heb ik eigenlijk nog nooit zo uitgebreid bekeken, je komt bv in het Raadhuis op 2 verdiepingen en ziet daar de raadszaal en de trouwzaal en het trappenhuis, zie foto 2 voor het trappenhuis. In de Synagoge, foto 3, ben ik zelfs nog nooit geweest en dat is eigenlijk best een schande, want ik wordt al 58 dit jaar en heb mijn hele leven in de buurt gewoond. Ik heb van de man die de informatie verschafte gehoord, dat deze Synagoge met zijn sjoel, de begraafplaats en de tuin vrij uniek was en dat het de oorlog heeft overleefd. Helaas geldt dat niet voor de bewoners, er zijn nu te weinig mensen om een dienst te kunnen verzorgen, daar zit een minimaal aan van 10 volwassenen en dat telt Winterswijk niet meer. Wel worden er nog speciale diensten gehouden, zoals een bruiloft, maar dat zijn dan meer voor Joden buiten Winterswijk. Ik vond het interieur erg mooi, zie foto 4. Overigens vertelde de man ook dat er elke zomer rondleidingen gehouden worden.
De kunst die ik gezien heb vond ik geinig, goed gevonden en soms wat luguber.
In het oude Raadhuis exposeert Miriam Meulepas. Zij maakt beeldhouwerk van keramiek, plasticine, watergedragen polyester en siliconen, zie foto 5, de smeltende man, die vond ik wel indrukwekkend. Daarnaast maakt ze fantasie-voertuigen van allerelei gebruiksvoorwerpen, zoals een schaats, een kan en bv deze kraan, zie foto 6.
Ook doen leerlingen van het Gerrit Komrijcollege voor het eerst mee en zij lieten zich inspireren door de omgeving van het Raadhuis. Ik dacht dat ze deze lessenaar, zie foto 7 hadden gemaakt, maar daarin heb ik me vergist. Helaas heb ik geen foto's gemaakt van datgene wat ze wel gemaakt hebben. Met dank aan Yvette, die me hier even op attendeerde
In de Synagoge zijn ook 2 kunstenaars actief. Ruud Smit kun je in de Synagoge zelf bekijken. Hij heeft allerlei foto's gemaakt van Joodse begraafplaatsen in de Achterhoek. Hij gebruikt een camera waar een verhaal aan zit. De camera was nl ooit in het bezit van een Joodse vrouw, zij volgde haar man naar Westerbork en gaf haar camera in bewaring aan de moeder van deze kunstenaar.
Buiten ziet u beelden van Wally Leiking. Zij raakt geinspireerd door de vergankelijkheid van de natuur en gebruikt dus veelal oud hout in combinatie met klei of beton. Ik vond dit de mooiste, zie foto 8.
Ik heb dus maar 2 locaties kunnen bekijken en dat vond ik eigenlijk wel jammer, want dit smaakte naar meer. U kunt het vandaag nog bekijken tot 17.00 uur. Mocht u geen tijd hebben of dit te laat lezen, geen probleem, volgend jaar rond Pinksteren zal er vast weer een nieuwe KunstOer zijn.
dagtocht 1 uit het boek Wandelen in de Achterhoek, Almen
dagtocht 1 uit het boek Wandelen in de Achterhoek, vandaag Almen
Donderdag 4 mei 2023
Om 10.15 startklaar voor de 1e tocht uit het boekje Wandelen in de Achterhoek van Truus Wijnen, zie foto 1. De wandeltocht vindt plaats in en rond het kleine dorpje Almen, wat ligt tussen Vorden en Deventer. Om half elf kwam de taxi, helaas de taxichauffeur zei geen woord, dus kon ik rustig genieten van de heenreis, een tochtje van een kleine drie kwartier. Om ca half 12 kwam ik bij het startpunt Ehzerwold. zie foto 2 Het Ehzerwold was van 1915 - 1993 een ziekenhuis. Eerst voor patienten die behandled werden op homeopatische basis. Naast het park bevond zich een groot wandelpark met speciale stofvrije paden. Door exploitatietekorten is de bestemming veranderd tot Sanatorium voor tbc patiënten. Dit en nog veel meer informatie kunt u teruglezen in het boekje van Truus. Dat overal te koop is, zelfs in het museum STAAL, waar ik u straks meer over vertel. Zelf mocht ik een bescheiden bijdrage leveren aan het boekje. Nu probeer ik de komende maanden enkele wandeltochten te rijden met mijn scootmobiel, waarvan vandaag dus nummer 1 is. Afijn de start was dus bij hotel Ehzerwold, wat het heden ten dage is. Je komt op de parkeerplaats, daar ga je verder op een mooi bospad, waar ik mijn lunch gebruikt heb. zie foto 3. Dit pad is goed berijdbaar, mits je het natuurlijk met beleid doet. Via dit pad kom je bij het Twentekanaal, Hier loopt een mooi geteerd fietspad langs, je komt langs een zgn zwaaikom, een kromming in het kanaal, zie foto 4. Daarna ga je via een bospaadje naar een zandpad, let op, hier zitten vrij stevige kuilen in. Uiteindelijk kom je aan de rand van Almen. je rijcdt langs de rand van het dorp. Bij het infobord van de Almense molen, zie foto 5, hoor je eigenlijk rechts het pad in te gaan, maar er zijn schaarhekjes, dus ipv daar in te gaan rij je gewoon rechtdoor. Einde van de weg ga je links de Dorpsstraat in. Bij de Spilholterbrug kun je pause houden, dat heb ik in elk geval gedaan. Volgens het boekje moet je nu langs de Berkel, maar dat is grasland en ik wist niet hoe drassig dat was, dus heb ik een alternatieve route gevonden. Je rijdt dus nog steeds op de Dorpsstraat, negeert de brug en gaat rechtdoor de Ehzerallee in. Vlak voor het bord Ehzerwold bij het knooppuntenroutebordje ga je rechtsaf. Dit wordt een smal fietspaadje en dan kom je uiteindelijk bij de witte brug uit, zie foto 6. Hier kun je de route weer volgen bij punt 2. Je gaat nu landgoed Velhorst op. je ziet een mooi koepeltje, 2 hooimijten en mooi natuurschoon. Bij wandelkruispunt T 24 heb je een keuze. Je kunt nl de route volgen, maar op een gegeven moment kun je niet verder, want je moet een bult op. Toch is het aan te raden om even die route te rijden en daarna terug te rijden. A is het een mooi bos, maar b als je het, net als ik, wil combineren met een bezoek aan museum STAAL, wordt daarin uitgebreid over dit bos verteld door de plaatselijk boswachter en dan is het leuk als je dat ook in het echt gezien hebt. Wil je dat gedeelte overslaan, dan kun je bij het wandelknooppunt linksaf slaan en rijden tot aan het huis Velhorst. Hier kun je de route weer helemaal volgen tot het einde. Het laatste stukje komt je bekend voor, maar dat komt omdat je het nu in tegengestelde richting rijdt en dat geeft toch weer een ander perspectief en dat is echt geen vervelende ervaring.
Ik heb mijn tijd dus nuttig besteedt en heb een bezoek gebracht aan museum STAAL. Hiervoor ga je van het eindpunt, als je dus voor het huis Ehzerwold staat linksaf, je komt dan weer langs de picknickplaats en rijdt dan Almen in. Het museum bevindt zich tegenover de kerk. foto 9 De laatste keer dat ik in Almen was, was hier het mosterdmuseum gevestigd. Nu dus museum STAAL. De letters staan voor STAring en ALmen. De familie Staring heeft hier in de buurt gewoond en vooral ACM Staring was een dichter, die veel bekendheid geniet in onze regio. Zij hebben dus diverse items die aan deze man en zijn familie herinnert. Daarnaast hebben ze nu een tijdelijke tentoonstelling over bomen en ik had eigenlijk verwacht dat je schilderijen zou aantreffen, maar het is veel ruimer dan dat. het gaat over foto's, meubeltjes van houten twijgen, videopresentaties, zoals bv de presentatie van de boswachter waar ik u eerder over vertelde en nog veel meer. De service is uitstekend, ik kon een rolstoel lenen van het museum, werd in de lift geholpen, kreeg uitleg en uiteindelijk ook nog een kopje thee. Mijn tas mocht in de kluis en dat alles voor €7.50. Echt het geld meer dan waard.
Ik heb bij de kerk op een bankje even gewacht op de taxi, die kwam en ik had nu een hele spraakzame jonge taxichauffeur uit Almelo.
Dit was mijn impressie van een hele mooie dagtocht, goed berijdbare paden, met af en toe een kleine routewijziging. Ik hoop dat ik u binnenkort weer op een route kan trakteren en wat ik nog meer hoop is dat u mijn voorbeeld volgt en er ook eens lekker op uit trewkt met een scootmobiel. uw wereld wordt zoveel groter en blijer. Ik heb al diverse tochten hier besproken en anders begin klein in uw eigen dorp. Veel plezier en de volgende keer hoop ik u graag terug te zijn voor nog meer mooie tochten
