Vakantie Weissenhorn Beieren van zondag 17 september tot donderdag 21 september

De afgelopen week zijn we er even 5 dagen tussen uit geweest, mijn moeder werd in juli 80 en dat hebben we dus met een paar dagen Beieren gevierd.

Dag 1 zondag 17 september

We gingen als vanouds weer rond half 7 op pad en waren om kwart voor 7 uur aan de grens Om 7.30 waren we op de autobaan, dat is wat vroeger als anders, omdat we nu een andere autobaan genomen hebben. We ontbeten bij een rastätte genaamd Königsfort West in Rösrath. Helaas viel het hier een beetje tegen, de broodjes waren oud en het beleg en keuze was ook niet zo denderend.

We moesten even naar een parkeerplaats om iets te controleren en daar zagen we dat er nog telefoonpalen bestonden, zie foto 1. We dachten dat in deze mobiele tijden de telefoonpalen wel uitgestorven zouden zijn, maar niet dus.

Bij Pforzheim hebben we een half uurtje in de file gestaan,  reden was ons onduidelijk, maar we konden daarna weer rijden.

Rond 4 uur kwamen we bij ons hotel in Weissenhorn aan, ons hotel heette Zur Rose. Bij aankomst bleek er een communicatiefout te zijn tussen Voordeeluitjes en het hotel. Gelukkig werd het probleem door het hotel opgelost, omdat er nog kamers over waren die voor ons geschikt waren. In het verleden hebben we nog nooit problemen gehad met voordeeluitjes, maar dit was wel heel afgesmakt, ook de reactie van hun na onze klacht, was echt niet om over naar huis te schrijven. De volgende keer proberen we toch bij een hotel ter plekke te reserveren.

Afijn nadat we de sleutel gekregen hadden, hebben we eerst genoten van onze "vakantieborrel", ik zet dit bewust tussen haakjes omdat mijn moeder en ik alcoholvrij drinken, maar het was het eerste drankje ter plekke. We hadden overigens mazzel, want het hotel was eigenlijk gesloten, maar gelukkig mochten we toch een rondje bestellen.

We hadden een super mooi hotel, mooie kamer met alles er op en er aan, goede badkamer, heerlijk eten, zowel het uitgebreide ontbijt als het diner dat we daar 2 keer genuttigd hebben en het was ook nog eens goed betaalbaar. Ik heb veel foto's van het hotel gemaakt, zie mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/, daar staan overigens ook nog veel meer foto's. Ze hebben hun hotelnaam letterlijk genomen, wat we erg leuk vonden, overal zag je rozenbehang, de decoratie op de ontbijttafel was met rozen enz. Zie foto 2.

Gegeten hebben we bij Sharmas, een klein restaurantje met een terras, waar wij gezeten hebben. Ook hier kregen we een goede service, als voorbeeld, ik wil graag sla zonder saus of olie en mijn moeder wil een klein beetje olie en azijn. Hij bracht een schaaltje zodat we zelf konden toevoegen wat we wilden. Super toch! We hebben hier heerlijk gegeten.

Weer in het hotel heb ik mijn administratie gedaan en daarna heerlijk geslapen.

Dag 2 maandag 18 september

Na een heerlijke nacht, door de wekker gewekt, werden we met een zonnetje wakker. Daarna vorstelijk ontbeten, echt ze hadden hier zoveel keuze dat je echt moeilijk kiezen kon, ik heb daarom elke dag wat anders genomen, zodat ik alles een beetje kon proeven,

We hebben eerst het stadje Weissenhorn bekeken. Natuurlijk eerst naar de NKD gegaan, die kennen ze ook in Weissenhorn en ja ook hier weer wat leuks gevonden, ik had vakantiegeld gekregen van een lieve vriend en die heb ik besteed aan een mooi shirt en een truijurk. Daarna het stadje verkent. Weissenhorn is een mooi oud stadje met stadspoort, oud en nieuw raadhuis en een mooie kerk. Zie foto 3.

Nadat we dit stadje bekeken hadden wilden we in eerste instantie naar een smederijmuseum, maar helaas het was dicht. We besloten toen om de omgeving een beetje te verkennen. We kwamen oa in het plaatsje Edelstall, hier kon je duidelijk zien dat er een hele rijke boer geweest was, die naast een kerk ook andere panden had laten bouwen. Het straalde echt een beetje macht uit en authenticiteit uit, vond ik. 

De omgeving van Weissenhorn lijkt een beetje op Limburg bij ons. Het is glooiend, de ene keer meer dan op ander plaatsen, je hebt naast het glooiende landschap ook echte heuvels, zoals die ook in Limburg zijn te vinden. het landschap bestaat uit veel maisland, maar ook veel zonnebloemenvelden, zie foto 4. Dit alles afgewisseld met bos en weilanden, hoewel we weinig vee buiten zagen. Verder leuke kleine stadjes en dorpen en daarbij valt op dat veel van die stadjes en dorpen witte huizen hebben. Ook zijn er verschillende soorten kerken, met ui-toren, met puntdak, met een soort van zadeldak, al noem je het niet zo. In Krumbach hebben we geluncht. Tegen half vier waren we weer in het hotel en hebben daar ook warm gegeten. ook dit was erg naar onze zin.

Dag 3 dinsdag 19 september

Vandaag wilden we in eerste instantie de barokroute rijden, wij hebben ook echt bordjes gezocht, maar konden het beide dagen niet vinden, maar we hebben toch leuke alternatieven gevonden. Vandaag zijn we zuidelijk van Weissenhorn geweest, richting Bodensee. Het was een erg mooie tocht, we hebben hele mooie kerken gezien en ook mooie dorpspanorama's. We zijn eerst naar Friedrichshafen aan de Bodensee geweest, maar op de één of andere manier konden we er niet komen. Dus iets verder gereden en daar kwamen we bij het plaatsje Immenstaad, daar hebben we de Bodensee wel gevonden, zie foto 5, je ziet in de verte de Zwiterse bergen. Daar hebben we ook een lekker ijsje gegeten en kon ik naar de wc. Er was ook een leuk winkelstraatje, met een groenteboer, waar mijn moeder kwetsen, appels en peren gekocht heeft. Ook hebben we daar een tweedehands winkeltje bezocht en daar heb ik een broek gekocht en mijn vader 2 kettingen. Bij dat winkeltje stond ook een mooie oude Morris uit 1948, zie foto 6. Voor de mensen thuis nog wat kaarten gekocht, in Weissenhorn hadden ze dat niet, of althans niet gevonden.

Via Biberach weer naar huis gegaan, Biberach was een mooi plaatsje. Nadat we in het hotel ons wat opgeknapt hadden zijn we op dinerjacht gegaan. Het hotel heeft nl. dinsdag gesloten. We zijn eerst in het stadje zelf wezen kijken, helaas ons vorige restaurantje had die dag ook gesloten en ook andere restaurants in de buurt, behalve de pizza, maar daar hadden we geen trek in. Bij navraag werden we gewezen op der Adler, een restaurant, bij een stadje verderop. Daar waren we in 1e instantie alleen wat lekker rustig was, daarna kwamen een paar luidruchtige vrouwen, maar ja daar kon de bediening niets aan doen. Het eten was echter verrukkelijk.

Dag 4 woensdag 20 september

Vandaag hebben we noordelijke omgeving bekeken, we hebben geprobeerd om de barokroute zoveel mogelijk te volgen, want we hadden een kaartje met de belangrijkste plaatsen erop. Dit was weer een mooie tocht, we hebben reigers gezien, ooievaars, zie foto 7, reeén, ook nu veel kerken en mooie natuur. We reden ook op een zandpad en dat gaf ons een prachtig panoramabeeld van Ulm, zie foto 8. Ulm is een hele grote stad. Dat hebben we even bekeken, maar zijn er weer snel uitgegaan, want dat was te groot, wij houden van landelijke kleine dorpjes en stadjes.

In het hotel hebben we weer lekker gegeten, dit keer een Schwabische Schweinepfanderl, dat leek wel een beetje op de Tiroler Gröstl uit Kirchberg.

Dag 5 donderdag 21 september

Omdat dit onze vertrekdag was, hebben we iets eerder ontbeten dan de andere dagen, nl. om 8 uur. We hadden de koffers gisteren al in de bus gepakt en het laatste voor we gingen ontbijten. Nadat mijn moeder betaald had, wat ons reuze meeviel, zijn we op weg gegaan. De autobaan was in de buurt dus konden we snel vaart maken. De reis verliep voorsppoedig, alle baustellen konden we redelijk tot goed doorkomen.

In Limburg aan de Lahn, zie foto 9, zijn we even van de autobaan afgegaan voor de lunch. We waren nl in de rastätte, maar dat vonden we niet zo geschikt. Maar goed ook, we hebben de stad een stukje kunnen bewonderen en we hebben lekker gegeten in de buurt van het station bij een plaatselijke bakkerij.

De reis verliep verder goed, bij Keulen stonden we uiteraard in de file, dat hoort blijkbaar zo en daar begon het ook te regenen, we gingen met regen weg tot Keulen en we eindigden met regen ook weer vanaf Keulen.

Ons laatste vakantiediner hebben we bij El Paso in Vreden genuttigd, dat was ook nu weer erg lekker. Daarna waren we met een kwartiertje thuis en dat was ook wel weer fijn. ik vind vakantie heerlijk, maar je weet ook weer wat je thuis hebt als je er dan weer komt.

Dat was het relaas van onze extra vakantie. Ik hoop dat ik dit jaar nog een toertje maken kan, maar dat is erg onzeker, omdat ik een paar drukke weken voor de boeg heb en ik niet weet wat het weer daarna gaat doen. Maar als u het leuk vindt, blijf mijn blogje in de gaten houden, want mijn moeder en ik willen ook in de herfstwinter periode een paar leuke uitstapjes maken.

24-09-2023 om 16:28 geschreven door lientje  

Vandaag vertel ik jullie weer over een route uit het boekje Wandelen in de Achterhoek van Truus Wijnen en ditmaal in de omgeving van Gorssel.

Ik moet er heel eerlijk bijzeggen dat de route niet helemaal gevolgd kon worden, deels omdat er een boom over een bospad gevallen was, deels omdat in de route vlonders waren opgenomen en dat risico durfde ik niet te nemen en het laatste probleem was een versmalling waar ze een paaltje voor gezet hadden, zodat alleen wandelaars er door konden.

Ik werd door mijn ouders gebracht naar Gorssel, ik had wel eens van de plaats gehoord, maar was er nog nooit geweest. Het is een mooi rustig dorp, wat denk ik bij een aantal van jullie bekend staat om museum MORE, zie foto 1. Dit is een kunstmuseum, ik heb het niet bezocht, omdat ik afgelopen vrijdag al het Mondriaanmuseum in Winterswijk bezocht had, zie vorig blogje en ik vond dat wel even voldoende.

Het 1e stuk kun je zonder problemen rijden en je komt vrijwel meteen langs een touwslagerij, zie foto 2. Deze touwslagerij bestaat al vanaf 1900 en is nu één van de laatste touwslagers in Nederland die nog in werking is.

De route vervolgt zich door bosrijk gebied en op een gegeven moment kom je over een wit bruggetje, foto 3, langzaam rijden. Links zie je villa Amelte, zie foto 4. Volgens het boekje zie je mooie vijvers, nu ik vond hem maar dicht begroeid, maar misschien was Truus er in een ander jaargetijde.

Ik heb blijkbaar de rechterweg gemist, dus ging ik op zoek naar een volgend ijkpunt, dat was tuinderij De Veldhof. Om hier te komen hoef je alleen maar aan het einde van de weg rechtsaf te slaan en dan kom je vanzelf over de spoorbaan en dan bij de tuinderij. op het kruispunt moest je een bospad in, maar daar kom je dus de omgevallen boom tegen.

Het volgende ijkpunt was Huis Joppe, hiervoor ga je bij de kruising bij de tuinderij rechtdoor en rijdt de hele weg uit, je komt nu bij de kruising bij de kerk van Joppe, zie foto 5. Dit is een mooie kerk en is te bezichtigen, zij het via tralies. Je hoeft niet perse naar het landgoed, maar als je dat wel wilt, sla je bij de kruising rechtsaf en het 1e pad weer rechtsaf. Via een mooie route zie je het landgoed op een gegeven moment mooi liggen, zie foto 6. Ik vond het de moeite waard en ben blij dat ik het even bekeken heb, je kunt het niet bezichtigen.

Wil je niet naar het huis rijden, dan sla je nu links af richting het boshuis, dus eerst het spoor over. Bij restaurant het Boshuis, kun je iets eten en drinken en naar de wc, niet onbelangrijk.

Route volgen tot wit hek "Huis te werken". Hier kunnen wij scootyrijders niet in ivm paal. Ik kon nu geen ijkpunt meer vinden en omdat het nog vroeg was, heb ik zelf een kleine route erbij gezocht, Hiervoor vervolg je de zandweg Amelteweg, bij de Veldhofweg blijf je links de Amelteweg volgen. Bij de kruising bij de manege volg je rechtdoor de Flierderweg, deze volg je tot de N348, deze weg steek je over, wel goed opletten. Je komt nu op de Quatrebrasweg, dit wordt later de Metrayweg. Die volg je tot je bij een kruising komt met een fietsknoopuntenbordje, hier ga je rechts de Valkenweg op. Alle kruisingen negeren tot je links of rechts kunt. Hier ga je rechts, dus laat je het bordje van de fietsknopenroute niet in.

Dan kom je weer uit op de Quatrebrasweg, hier ga je links en bij de 1e kruising meteen weer links de Eefdese Enkweg. Aan deze weg en de volgende weg zag ik veel ooievaars, ik heb er in totaal 14 geteld. Wat blijkt hier was vroeger een ooievaarskolonie en de ooievaars kwamen elk jaar weer terug, zie foto 7.

Aan het einde van deze weg ga je rechtsaf de Gorsselse Enkweg, je komt nu langs korenmolen Eesterhoek, zie foto 8 en 9. Deze weg rijdt je uit en net voor de grote weg kun je linksaf de weg vervolgen. Daarna de N348 oversteken en de Hoofdstraat inrijden, tot je weer bij het vertrekpunt komt.

Het is dus deels een route geworden van Truus en deels een stukje wat ik zelf uitgevogeld heb. Het is in elk geval de moeite waard, het 1e deel gaat door bossen en het 2e deel door weilanden en verre uitzichten.

Overigens als je het boekje wilt bestellen dan kan dat op https://www.gegarandeerdonregelmatig.nl/wandelgids/wandelen-in-de-achterhoek. Hij is voor €17.95 te bestellen.

Waarschijnlijk is dit de laatste scootytocht voorlopig of we moeten echt een Goldene Oktober hebben, want ik ga over anderhalve week naar Weissenhorn in Beieren, waar uiteraard ook een blog van komt en ook in de winter wil ik niet stil blijven zitten, hou dus mijn blogje in de gaten, als je dit leuk vind. Op X, voormalig Twitter kun je me vinden onder Jacqueline Annevelink en daar maak ik altijd bekend wanneer er een nieuw blogje online staat. Tot de volgende keer

07-09-2023 om 15:25 geschreven door lientje  

Bezoek aan Villa Mondriaan te Winterswijk

Vrijdag jl. heb ik een bezoek gebracht aan het museum Villa Mondriaan. Ik was er nog nooit geweest en mijn vriendin is vrijwilligster daar. Toen ik opperde dat ik daar op zich wel oren naar had, zei ze dat ze een vrijkaartje had gekregen en dat ik die wel mocht gebruiken. Ik zei toen uiteraard leuk, maar gaan we dan samen? Dat vond ze een goed idee. Ik moet eerlijk bekennen, ik ben niet echt een kunstliefhebster, maar was wel nieuwsgierig, ik ging er dus vrij blanco in. Had van te voren wel even op hun website WWW.VILLAMONDRIAAN.NL gekeken, om een beetje te zien wat ik kon verwachten.

Ik werd netjes door mijn vriendin opgehaald en we gingen op pad. Het viel me meteen al op dat de entree goed te bereiken was, ik loop immers met een rollator. Binnen werden we verwelkomt en na alle administratieve dingen konden we op weg. Je kunt kiezen voor een audiotour, je krijgt dan een apparaatje mee met een oortje en je kunt ook verhalen lezen in geval je doof bent. Dus allemaal goed geregeld. Echter het oortje zat bij mij niet goed, dus heb ik een aantal dingen gelezen, maar er stond ook veel aan de zijkanten van de schilderijen te lezen, dus echt veel gebruik heb ik er niet van gemaakt. lag aan mij hoor. het is in elk geval aan te raden, de dame in kwestie heeft een rustige duidelijke stem, daarom goed te volgen.

De hoofdtentoonstelling is deze periode, nog tot 29 oktober te bekijken en heet Mondriaan de familie.
Eerst even een kleine inleiding over Piet Mondriaan, zie foto 1. Piet Mondriaan is geboren in 1872 te Amersfoort. Zijn vader was onderwijzer en verhuisde naar Winterswijk met zijn gezin in 1880, hier werd hij onderwijzer en Piet Mondriaan bracht hier zijn jeugd door. jawel in villa Mondriaan, het witte gebouw, wat nu expositieruimte is. De oorspronkelijke foto zie je op foto 2. Piet hield van tekenen en schilderen, net als zijn vader Piet Mondriaan sr. In 1886 kreeg hij schilderles van zijn oom Frits Mondriaan foto 3 en tekenles van zijn vader. In 1889 slaagt hij voor zijn tekenakte en geeft les op de school van zijn vader. In 1890 krijgt hij zijn 1e tentoonstelling in Den Haag en in 1892 verhuist hij naar Amsterdam. Het gaat te ver om hier zijn hele levenswandel te bespreken, maar jullie kennen vast wel zijn beroemde schilderijen met zijn favoriete kleuren blauw, geel, rood en wit en Victor Boogie Woogie is ook een bekende, omdat hij een paar jaar geleden groot in het nieuws is geweest. Piet Mondraan sterft in New York aan een longontsteking in 1944 op 71 jarige leeftijd.

Terug naar de expositie. In 2 zalen zie je werken van Piet Mondriaan, zijn vader en oom Frits Mondriaan. Zijn oom schildert realistisch, dus je ziet duidelijk wat hij tekent. Piet Mondriaan jr schildert in deze fase veel abstracter, je kunt nog net zien wat het is, maar het zijn meer vlekken. Dat bedoel ik niet denigrerend, maar dan kun je er een kleine voorstelling van maken, zie foto 4. Je kunt wel duideljk zien dat Piet schilderlessen van zijn oom heeft gehad, het is een beetje in dezelfde stijl. Zijn vader is meer tekenaar en gebruikt zijn tekeningen, waar litho's van gemaakt zijn, als uiting van zijn politieke mening.
Wat mij opviel was dat het erg donkere schilderijen zijn, ik kende natuurlijk de kleurrijke schilderijen en dit viel een beetje rauw op mijn dak, temeer ik van kleur houdt. Wel vond ik de schilderijen mooi, omdat het veel natuurschilderijen betrof en ik ben een natuurmens. Wat ik bij sommige schilderijen jammer vond was dat de lijsten een zo opvallende rol hadden, dat het schilderij niet uit de verf kwam of althans minder. Maar het is zeer de moeite waard om het eens te bekijken.

Naast deze hoofdtentoonstelling hebben ze ook nog 2 andere exposities.
Nadat je de tentoonstelling van Piet en familie gehad hebt kom je in een glazen ruimte, een tussengang tussen het ene gebouw en de villa. Hierin worden jassen tentoongesteld met als titel Shelter Suit. Dit is design met een noodzaak. Bas Timmer heeft een stichting opgericht met als doel daklozen wereldwijd te voorzien van warmte en beschutting. Dit naar aanleiding van het overlijden van een vader van zijn vriend die door onderkoeling overleden is. Je ziet hier dus jassen die gemaakt zijn van slaapzakken en tentdoek. Zie foto 5

Als je de villa binnengaat dan kom je bij de volgende expositie en dat zijn schilderijen van Marjolein Rothman, die Achterhoekse roots heeft, want zij is geboren in Eibergen. Zij maakt schilderijen van olieverf op aluminium, zie foto 6. Zij maakt schilderijen met natuur als thema, het ene gedeelte kun je echt nog wel het een en ander in zien, bv in dit schilderij zag ik maisbladeren. Een ander deel van haar expositie heet irissen, nu die zag ik er met de beste wil van de wereld niet in. Maar ik vind het voordeel van abstracte kunst dat je je eigen fantasie er in uit kunt leven en zelf bekijken wat je in een schilderij ziet.

Als je even wilt rusten of nagenieten van hetgeen je gezien hebt kun je naar het Mondriaancafé. Hier kun je wat drinken kopen en een Mondriaangebakje. Ik moet er wel eerlijk bijzeggen dat je van zoet moet houden, want dat was hij. Maar het was wel lekker, een soort petit fourtje, maar dan net ietsje groter en ze hadden diverse kleuren of ze ook verschillende smaken hebben, weet ik niet, ik heb er eentje gegeten. Ze hebben ook een terras zie foto 7

Dit museum is goed te doen voor rolstoelers en rollatorrijders. In het ene gebouw kun je beide verdiepingen bekijken omdat er een lift aanwezig is en in de villa kun je alleen de begame grond bekijken, maar hebben ze wel loopplankjes om de verschillen in hoogtes te overbruggen, een dikke pluim dus.

De entree van het museum bedraagt voor volwassenen 12.00 euro, groepen 9.00 euro, ben je onder de 18 of heb je een museumkaart, dan mag je gratis naar binnen. Ook een begeleider van een mindervalide persoon mag gratis naar binnen. Daarnaast kun je voor 40 euro per jaar vriend van Villa Mondriaan worden, dan mag je ook gratis naar binnen en krijg je bovendien nog extra's zoals uitnodigingen voor lezingen, cursussen en openingen.

Villa Mondriaan is niet alleen een museum, ze organiseren ook nog andere activiteiten, zoals een Piet mondriaan wandeltocht, 22 september as. een Piet mondriaan fietstocht en diverse cursussen voor jong en oud.

Kortom ik vond het een geslaagde middag, we hebben er bijna 3 uur rond gelopen en ik was echt aangenaam verrast van wat ik er zag. Ik zou dus zeggen ga er eens heen en overtuig jezelf.
Meer info en oa ook de onderstaande foto's kunnen jullie vinden op hun website WWW.VILLAMONDRIAAN.NL

Tot zover mijn blogje, de volgende activiteit komt er ook alweer aan, ik ga deze week route 5 van het boekje Wandelen in de Achterhoek rijden, ditmaal Gorssel, blijf mijn blogje in de gaten houden.

Extra foto's: foto 8 zaal impressie, foto 9 boerderij-interieur onlangs aangekocht door de heer Joling en nu in bruikleen te zien in het museum.
Let wel, deze foto's zijn deze keer niet door mezelf gemaakt, maar van de site van het museum zelf gehaald, uiteraard met toestemming, zie bovengenoemde site in het verhaal

03-09-2023 om 17:37 geschreven door lientje  

Route 3 en 4 uit het boekje Wandelen in de Achterhoek van Truus Wijnen

Vandaag behandel ik twee routes uit het boekje Wandelen in de Achterhoek van Truus Wijnen, route drie is omgeving Vorden en route 4 omgeving Bredevoort.

Ik begin bij route 3. Dit is een mooie route redelijk goed te doen met scooty, al adviseer ik enkele aanpassingen, want als je hem helemaal wilt rijden, heb je echt ervaring nodig. Dus ik zal de alternatieven hieronder behandelen.

Startpunt is de VVV, makkelijk te vinden, is tegenover de kerk, meteen even opletten, want je moet een paadje in voor de ijssalon, dat net lijkt of het geen paadje is. Meteen ben je al in het buitengebied van Vorden, een mooi park met speeltuin. Daarna steek je de weg over en begeef je je op een smal pad, dit is te doen, maar rijden met beleid, omdat er bomen langs het pad staan met vrij grote wortels. 

Je rijdt nu door een mooie bosrijke omgeving en op een gegeven moment kom je bij het knopenlaantje. Dit laantje heet zo, omdat in het verleden verliefde stelletjes een knoop in de takken vouwde, als bevestiging van hun relatie, zie foto's 1 en 2.

Even verderop rij je op een zandweg met fietspad en langs dat fietspad zie je allemaal paaltjes met VRIGA erop, zie foto 3. VRIGA staat voor Vereniging Rijwielpaden In Gelderse Achterhoek

Op de route kom je langs drie landhuizen of kastelen, de 1e zie je vrij aan het begin, de 2e kom je nu tegen, dat is landgoed Griefskamp. Een mooi kasteel, zie mijn fotosite voor deze en meer foto's. https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/ en de laatste zie je aan het einde van de route.

Volgens het boekje moet je nu een klein bospaadje in, dat vertrouwde ik niet, dus ga je weer terug naar de weg, ga dan naar rechts en het 1e pad weer links en dan zit je weer op de route. Even later kom je op een open heideveld, ik had geluk, de heide stond in bloei. Daar staat ook oa een picknicktafel en daar heb ik geluncht.

Je komt op een gegeven moment in een vrij onbegaanbaar bospad, die is te doen, maar wel weer met beleid, hij is nl vrij smal en dicht begroeid, gelukkig kwam ik geen tegenligger tegen.

Eenmaal aangekomen bij de beek, moet je volgens het boekje langs de beek lopen, dat heb ik niet gedaan, het is heel makkelijk op te lossen, door het pad te blijven volgen, je komt uit op een klinkerweggetje, nu even naar rechts en meteen de 1e weer links en dan zit je weer op de route.

Nu kom je bij de Bosloods, foto 4, een restaurantje waar je heerlijk gebak en in mijn geval warme chocomelk kunt kopen, het is mooi aangekleed en de sfeer is optimaal, ook kun je hier makkelijk naar de wc, alles is gelijkvloers. Het heeft wel iets nostalgisch, hoewel moderne wc's, maar in een nostalgisch jasje aangekleed.

Je kunt hier ook kaarten kopen voor kasteel Vorden, ik heb het niet gedaan, omdat ik niet zo ver lopen kan. Maar de route gaat ook langs het kasteel, je ziet hem van 2 kanten, zie foto 5

Nu is de route bijna afgelopen, je loopt naar de grote weg en dan zo het dorp weer in.

Dit is een hele mooi route, voor wandelaars zeker, maar ook voor ons scootyrijders, goed te doen, maar zoals gezegd met beleid, je kunt niet met 15 km tempo door de paadjes rijden, maar dat lijkt me zo wie zo geen goed idee.

Je kunt het startpunt goed met het openbaar vervoer bereiken, ik ben met de trein gekomen en de afstand tot het dorp is denk ik een kleine 500 m.

Route 2 heb ik afgelopen zondag gereden, ook die is zeer de moeite waard.

Het 1e gedeelte maak je een rondje door het stadje Bredevoort met al zijn leuke oude straatjes en knusse huisjes, je kunt je echt nog wel een voorstelling maken hoe vroeger de vestingstad gelopen heeft. zie bv foto 6. voor mij was het ook even terug in de tijd, want ik heb stage gelopen op Gezinsvervangend tehuis de Veste, zie foto 7. Startpunt is overigens bij een gebouw wat eerst een bejaardenhuis was en nu omgetoverd is tot hotel en ijssalon, waar ik later uiteraard gebruik van gemaakt heb.

Als je dat rondje gedaan hebt ga je al snel richting Slingeplas, zie foto 8, daar heb ik even pauze gehouden, zoals je kunt zien. Je wandelt een klein stuk langs het water

Volgens het boekje moet je op een gegeven moment een klein paadje in bij de Pieriksweg, dit vertrouwde ik niet, dus zocht ik een alternatieve route en die was heel makkelijk te vinden. Je vervolgt de weg bij het kruispunt met de Pieriksweg, je komt dan als het goed is langs een informatiegebouwtje, waar je ook even kunt pauzeren. Aan het einde van de weg ga je links af en meteen daarna weer links de Schaarweg in, als je die doorrijdt komt je weer op de route, echter dan moet je weer een smal pad op, dus rijdt je die weg door, je komt uiteindelijk uit bij een driesprong met een beeld en hier pak je de route weer op bij punt nr 4 Kloosterdijk. Dit gebied heet het Klooster, omdat er ooit een klooster gestaan heeft, er zijn in het bos nog restanten van grondhopen te zien.

Je kunt de route helemaal verder volgen van het boekje. je komt langs de Bredevoortse gracht en gaat de Bernardustuin in. Hier vind je een permanente fotoexpositie, een mooi theekoepeltje, waar ik ooit mijn trouwfoto's gemaakt heb en een replica van de Lourdesgrot, zie foto 9. in het park staan verschillende bankjes en ik heb er van eentje gebruik gemaakt, ook was er een mooi prieeltje.

Als je het park uit bent, dan sla je rechts af en kom je weer in het stadje en loop je recht op het startpunt aan. Hier kon ik gelukkig even naar de wc en heb ik genoten van een lekker Italiaans ijsje. Ik had geluk want er was live muziek aanwezig, het was dan ook gezellig druk.

Wat ik natuurlijk niet moet vergeten te vertellen is dat Bredevoort een boekenstad is, je ziet dan ook tal van boekwinkeltjes en boekenkastjes en er is regelmatig een boekenmarkt, tegenwoordig in en rond de Koppelkerk.

Zoals gezegd zijn beide de moeite waard, die van Vorden als je van bossen houdt en die van Bredevoort als je oude stadjes en inkijkjes leuk vind en van water en het coulissenlandschap houdt.

Overigens als je het boekje wilt bestellen dan kan dat op https://www.gegarandeerdonregelmatig.nl/wandelgids/wandelen-in-de-achterhoek. Hij is voor €17.95 te bestellen.

Dit waren dan weer 2 routes op mijn avonturensite, ivm tijdgebrek 2 in 1. Ik hoop dat het nog weer even mooi weer wordt, zodat ik route nummer 5 kan rijden in Gorssel en als dat niet mocht lukken dan gaan we in September ook nog op vakantie, dus er blijft genoeg te zien om mijn blogje te blijven volgen.                                                                          

25-08-2023 om 16:09 geschreven door lientje  

Sagenlandroute Overijssel 29 juli 2023

Ik was deze dag jarig en ik mocht kiezen wat we zouden gaan doen, want de verjaardag had ik al samen gevierd met mijn moeder 2 weken geleden. Ik ben gek op routes zoals jullie weten en ik koos deze keer voor een autoroute van de ANWB, nl de Sagenlandroute. Heel eerlijk de naam heb ik nergens aan ontleend, maar het was wel een heel erg mooie route.

De route loopt rond en is 125 kilometer lang, zie foto 1 Je kunt dus overal beginnen, wij zijn begonnen in Zenderen. De route is goed te volgen via zeskantige borden zie foto 2. je kunt vooraf een heleboel informatie vinden op de site van de ANWB: https://www.anwb.nl/eropuit/dagje-uit/autoroute/routes/anwb-sagenlandroute en informatie over de meeste bezichtigheden op https://www.visittwente.nl/routes-Twente/autorijden/881/sagenlandroute/

Op de route zie je veel kerken en zelfs drie basilieken, wij begonnen bij de kerk in Zenderen, zie foto 3, tegenover de Smikkel, waarover ik later meer vertel.

De route vond ik erg mooi en gaat door veel natuurschoon en natuurgebieden, zoals het Springendal, Lutterzand, Hakenberg, het Hulsbeek, Boerskotten en Duivelshof. Ook steek je diverse beken en riviertjes over oa de Dinkel

Daarnaast kom je veel molens tegen zowel gewone molens als watermolens, zie foto 4, Verder zie je mooie hoeves en landhuizen, zie foto 5

Ook kom je door mooie plaatsen, de mooiste, volgens de omschrijving is Ootmarsum, helaas was er een omleiding omdat het centrum was afgesloten, een reden om een keer terug te gaan. Verder heeft Ootmarsum ook nog een openluchtmuseum en kun je het beeldje van schrijver en tekstdichter Willem Wilmink vinden

In Lattrop is een sterrenwacht. Denekamp heeft museum de Keizer, waarin je oa stijlkamers en een kruidenierszaakje van vroeger kon vinden, die de familie Keizer zelf jarenlang gerund heeft. De Lutte heeft een arboretum waar bijzondere bomen te vinden zijn en bestaat al sinds 1912. In Oldenzaal staat het Palthehuis, dit is een museum waar de geschiedenis van Oldenzaal verteld wordt.

Ik moet eerlijk zijn dat ik het stukje Oldenzaal minder vond, omdat je veel over de grote weg gaat en je moet bij het stoplicht naar het industrieterrein goed uitkijken, want meteen links kun je een klein weggetje in en die hadden we over het hoofd gezien. Maar dat vonden we niet zo erg, want we zagen wel hoe groot het transportbedrijf Heisterkamp is, echt supergroot, daar is DFDS bij ons niets bij.

We hebben al deze dingen uiteraard niet bezocht, omdat we de route reden, voor mij dus een reden om op het verlanglijstje te zetten om dit ooit met scooty nog eens over te doen.

We eindigden de route met een lekkere pannenkoek van Smikkel in Zenderen, ook dat was een keuze van mij. Ze hebben daar echt zoveel keuze en zoveel aparte pannenkoeken. Ik zelf heb gewoon een appelpannenkoek genomen, mijn vader spek en kaas en mijn moeder spek en appel. Dit is echt een aanrader, voor kinderen hebben ze zelfs een speeltuin en er is parkeerruimte genoeg en de prijzen zijn goed te noemen.

Dit was dan een keer een autoroute, ik hoop ook binnenkort nog een paar scootytochten te kunnen rijden, maar ja dan moet het weer wel meewerken en helaas het ziet er voorlopig niet naar uit dat het beter wordt. Hopen we maar op een mooie augustusmaand.

Voor meer foto's zie mijn fotosite:https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/

31-07-2023 om 15:26 geschreven door lientje  

Wandelroute Laren

Maandag heb ik de 2e wandelroute uit het boekje "Wandelen in de Achterhoek" van Truus Wijnen gereden. Ditmaal in de omgeving van Laren Gelderland. Ik werd door mijn ouders naar Laren gebracht en startpunt was het beeldje van Albert Mol, zie foto 1. Albert Mol was een acteur, danser cabarettier en schrijver en was bekend van televisieprogramma's van oa Wie van de drie. Bekendheid kreeg hij door de film Fanfare. Waarom nu een standbeeld in Laren?  Dat is omdat hij daar 38 jaar met zijn vriend heeft gewoond. Hij was één van de eerste bekende homoseksuelen in Nederland. Ik heb hem ooit mogen ontmoeten en heb zelfs nog een handtekening van hem.

Het eerste deel van de tocht wandel je Laren uit, ik had gezien dat er evt een schuilplaats was bij de Plus, iets wat ik later hard nodig bleek te hebben, maar dat komt straks. Dan steek je een grote weg over en gaat even later een weg in wat een bospad wordt. Zie foto 2, dit is met de scootmobiel goed te doen, mits je met beleid rijdt. Volgens het boekje kom je bordjes tegen, maar helaas die heb ik niet gezien, dus omdat ik niets vond heb ik dat pad helemaal uitgereden. Ik kwam toen op een zandweg uit en heb het boekje er op na gehouden om te kijken of ik een herkenningspunt zag en dat was de Henrikahoeve. Via het internet de weg ernaar toe gevonden en het bleek dat ik het zandpad gewoon verder kon rijden, dan kwam ik er langs. Ik heb hier geen foto van gemaakt, omdat er hard gewerkt werd aan het pand. De Henrikahoeve is een Hallenhuisboerderij uit 1892. Een hallenhuisboerderij is een huis met meerdere bouwwerken, voor het woonhuis en daarachter de stallen. In Winterswijk, waar ik woon, heten zulke boerderijen Scholtenboerderijen.

Hier kon ik de route weer vervolgen, maar ik moest op een gegeven moment een bospad in en dat vertrouwde ik niet, dus ben ik rechtdoor gereden en zag toen het bordje Huis Verwolde staan en ik ben daar in gereden, omdat ik had gelezen dat de route daar door heen reed. Huis Verwolde, stamt uit 1776. Dit huis had lange tijd geen water, stroom en telefoon, pas na een verbouwing in1926.Tot 1976 werd dit huis bewoond en daarna kwam het in handen van Stichting Gelders Landschap en Kastelen. Het is een mooie landgoed met oa een landwinkel, volgens het boekje van Truus, maar helaas het was gesloten, dus ik heb door de tralies van het hek deze foto gemaakt, zie foto 3. Op de parkeerplaats staan wel diverse bankjes en daar heb ik mijn lunchpauze gehouden. Nadat ik met mijn moeder gebeld had, keek ik voor de zekerheid op buienradar en dat was maar goed ook, want er zou een flinke bui aankomen. Dus heb ik alles weer ingepakt en heb de kortste weg naar Laren genomen. Gelukkig was ik net op tijd en kon ik schuilen onder de luifel van de Plus. Het bleek dat de buien de hele middag zouden voortduren, dus heb ik mijn ouders gebeld en die hebben me weer opgehaald.

Jammer dat ik het niet helemaal heb kunnen rijden, maar wie weet keer ik nog eens terug, het is in elk geval de moeite waard, ik was nog nooit in het dorp Laren geweest en het is best een leuk dorp met veel horeca en winkelaanbod en een kerk die open stond, maar waar ik dus niet geweest ben. Mijn ouders trakteerden nog op een ijsje in Ruurlo, dat was lief en lekker. Al met al heb ik toch genoten van deze route zij het dat het met wat hindernissen en aanpassingen was.

De volgende route is in Vorden, maar het lijkt erop dat het even duurt want de hele volgende week wordt er regen verwacht en ja je kunt niet altijd geluk hebben met schuilplaatsen, dus dat risico neem ik liever niet. Maar als je het leuk vindt, gewoon af en toe een keer kijken, lukt het de komende week niet, dan misschien de week erop.

19-07-2023 om 15:35 geschreven door lientje  

Ludgerpad juni 2023

De afgelopen week heb ik het Ludgerpad gereden dat loopt van Zutphen naar Winterswijk en beslaat een goede 100 km. Ik heb gekozen voor de wandelversie en op een paar kleine aanpassingen na was dat goed te doen. je ziet totaal andere wegen dan het fietsgedeelte, die kwam ik af en toe wel tegen, maar meer niet dan wel. Dat werkt nl via Fietsknooppunten. Mijn route echter wordt uitgebeeld via kleine paarse bordjes en voor verkorte routes gele bordjes, zie foto 1

Het Ludgerpad is een soort van pelgrimstocht, het gaat over de geestelijke Ludger, een missionaris. Je loopt langs hoger gelegen land, zoals het boekje het Ludgerpad vermeld. Deze route liep men vroeger om de lagere drasse delen te mijden. Overigens raad ik u aan, als u het pad ook wilt lopen of rijden om zowel het boekje, voor €5.95 te koop bij de VVV en bij de website www.ludgerkring.nl te kopen. In dit boekje staat niet alleen de route, maar is ook veel informatie te vinden, bovendien staat daar alle stations en bushaltes in vermeld, de route loopt dus van halte naar halte. Zelf ben ik opgehaald door mijn ouders en weggebracht door de Valystaxi en regiotaxi. Daarnaast raad ik u aan om de app te downloaden van het Ludgerpad, want de bordjes zijn soms echt moeilijk te vinden en soms helemaal afwezig en dan is het fijn dat je de app hebt, waar je precies kunt zien hoe je lopen of in mijn geval rijden moet. Dat vond ik het enige nadeel aan deze route.

Maar terug naar Ludger. Hij was één van de mensen die het Christendom rond 1200 naar de Achterhoek bracht. Eerst in Friesland, later op de Veluwe en de Achterhoek. Ook trok hij Duitsland in. Deze route gaat dus door de Achterhoek en ze willen het in de toekomst uitbreiden naar Duitsland.

Dag 1 maandag 26 juni 

De dag begon met een avontuur, ik ging nl met de trein naar Zutphen, van de gemeente mag ik gratis reizen met de trein. Ik was 40 jaar niet in de trein geweest en nu ging scooty ook nog mee. Zie foto 2. Het inchecken was ook nieuw, maar dat ging eigenlijk vanzelf. Ik werd even geholpen door perronmedewerkers. Het is heel goed geregeld, ze hebben speciale instapdeuren voor mensen met een beperking. Het perron is gelijkvloers met de ingang. Je hebt wel een kleine opening, daar was ik een beetje huiverig voor, maar dat ging eigenlijk heel goed. Dus petje af voor Arriva, het is goed geregeld. Ook het uitstappen in Zutphen ging goed, al ging dat wel iets bokkig. De lift in Zutphen is goed toegankelijk. In Zutphen is een wc, let op, hier moet je met een bankpasje betalen, gelukkig had ik die bij me, meestal neem ik alleen wat contant geld mee, maar deze keer dus gelukkig niet. De treinreis was ook heel gezellig, ik zag dat er niets veranderd was in 40 jaren, ook nu zat er veel jeugd en de meesten hadden nog even tijd om schooldingen na te kijken, enig verschil, wij hadden boeken, nu had iedereen een laptop bij zich. Wat ook leuk was, er waren 2 kleine kinderen ingestapt met hun moeder, die gingen naar zangles blijkbaar en die oefenden vast, dat vond ik erg grappig, of de schooljeugd dit ook grappig vond, betwijfel ik, maar ik vond het leuk.

De tocht begint dus in Zutphen, Zutphen is een mooie oude stad, eigenlijk heel rustig voor een stad, misschien kwam dat omdat het maandagmorgen was. Het heeft een mooi oud winkelcentrum met vele leuke kleine straatjes en oude gebouwen. Voor mij een reden om hier samen met mijn moeder nog een keer terug te komen. Daarna ga je richting IJssel, een mooie rivier. Je komt bij het gemaal, hier moet je helaas omkeren als je met scooty rijdt, want er staan schaarhekjes, maar dat is makkelijk op te lossen, je gaat terug het dijkje af en volgt de weg naar rechts en dan weer rechts en je bent weer op de route. Toch is het even de moeite waard om er te kijken, je hebt een mooi rustig uitzicht op de IJssel en zijn uiterwaarden.

Voordat je de IJssel verlaat kom je bij het Ludgermonument, zie foto 3. Op deze plaats stak Ludger de IJssel over om naar de Achterhoek te gaan. Het monument staat er sinds 2009 en stelt 2 ramen voor, in het ene raam zie je Munster waar Ludger bisschop werd en in het andere raam zie je Werden bij Essen waar Ludger een klooster stichtte. Hier liggen zijn botten ook in een crypte.

Nu ga je langzaam de binnenlanden in en komt oa bij een melktap, hier kun je voor een klein bedrag melk kopen, tappen. Dus als je melk wilt tappen, neem dan een fles mee, die je kunt vullen. Hier kun je pauzeren, wat ik gedaan heb. Helaas geen rustpunt dus geen wc.

Daarna kom je in Vierakker, hier staat de Willibrorduskerk, die in 2009 is uitgeroepen als de één na mooiste kerk van Nederland. In de tuin van de kerk staat een levensgroot beeld van Ludger, zie foto 4 en naast de kerk is een uitspanning dat heet Bij Ludger, is volgens mij een oud schoolgebouw, helaas was dit op maandag gesloten.

In Hengelo Gld eindigde mijn eerste etappe en heb ik bij Trattoria aan de Raadhuisweg genoten van een lekkere appeltaart en een kop warme chocolademelk. Er is overigens veel horeca in Hengelo Gld, maar op maandag is veel gesloten op de Trattoria na dan.

Dag 2 woensdag 27 juni

Had gisteren een rustdag. Deze dag begint weer in Hengelo Gld, niet te verwarren met het grote Hengelo in Twente. Hengelo gld was vroeger bekend om zijn paardenmarkt, je komt ook langs een beeld van een paard, dat dus naar de paardenmarkten verwijst. Je komt bij boerderij de Muldersfluite. Deze boerderij is elk jaar met Hemelvaart het toneel van de broodlevering, een oude traditie waar brood werd verdeeld onder de armen. Heden ten dage worden grote broden geveild en de opbrengst gaat naar goede doelen.

Je loopt naar Zelhem, hier is bij museum Smedekinck, wat overigens het bezichtigen waard is, een klein kappelletje, dit is een replica van de Ludgerkapel van Salehem. Ik heb dit keer het museum niet bezocht, omdat ik dat al eens eerder gedaan had en ben dus mijn weg vervolgd.

Nu kun je kiezen voor de paarse route naar de Slangenburg of de verkorte versie naar Halle. Ik heb voor de verkorte versie gekozen. In Halle kun je een plaspauze inlassen bij de Waoge, in het café. Ik heb ook pauze genomen en genoten van een softijsje. Ik vervolgde mijn weg naar Mariënvelde, mijn eindpunt voor de dag. Ik had nog een poging gedaan om de kerk te bezichtingen, maar hij was op slot.

Dag 3 donderdag 28 juni

De taxi heeft me weer netjes afgezet bij de O.L.V Lourdeskerk en ja deze keer was hij wel open. Deze kerk is in 1932 gebouwd en bevat muurschilderingen, waaronder een muurschildering van Ludger, maar helaas je kon de kerk niet in ivm een hek, dus niet kunnen zien

De route volgt nu een aantal kerkepaden, dat zijn paden op particulier grondgebied, die opengesteld zijn. Vroeger waren dit paden die naar de diverse kerken liep, vandaar de naam. Onderweg kom je langs droebels. Dit zijn groepen boerderijen van hooguit 4 stuks die bij elkaar staan. Zo kom je oa langs droebel te Rolde. Op mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/ vind je een paar foto's van deze droebel. Daarnaast uiteraard nog veel meer foto's van deze tocht.

De route vervolgt zijn weg naar Zieuwent, hier staat de St Werenfriduskerk, deze wordt ook wel de Kathedraal van de Achterhoek genoemd, zie foto 6. Het is gebouwd in 1899. Achter in de kerk zie je 5 "glas in lood ramen". de meest linkse is een afbeelding van Ludger. het is echt de moeite waard om een kijkje te nemen. Hoewel ik dat wel voor alle kerken vind, die ik bezocht heb. In de tuin van de kerk zie je nog het hof van lof. Dit is een stuk tuin wat het christelijk jaar aanduidt, elke periode heeft zijn eigen kleur.

Nu volgt de route richting Lichtenvoorde, Lichtenvoorde met zijn kerkdorpen, waar Mariënvelde en Zieuwent onderdeel van zijn, is voornamelijk Katholiek van oorsprong. Dit kun je onderweg ook zien aan de kappelletjes en kruisbeelden die je tegenkomt en elk dorp heeft zijn eigen kerk. Heden ten dage worden veel van die kerken opgedoekt, ontheiligd zoals dat heet en krijgen ze een andere bestemming. In sommige worden appartementen gebouwd, een andere is weer een cultureel centrum etc. Daarom verbaasde het mij dat de kerken die ik bezocht heb, nog allemaal in tact waren als kerk.

In Lichtenvoorde kom je eerst langs de kerk van de Heilige Bonifatius en Ludgerus. Daarna rijd je door het centrum van Lichtenvoorde, dat best veel te bieden heeft. Je kunt een plaspauze nemen in het Blok, dat is een restaurant, maar je mag er gratis naar de wc, dus je bent geen consumptie verplicht. Dit kun je allemaal vinden in de Hoge Nood app, een ideale app, die onmisbaar is onderweg. Want daarin kun je zien waar je allemaal terecht kunt als je onderweg bent en je naar de wc moet. Ze zijn niet allemaal gratis, maar dat hoeft ook niet. Ik ben al lang blij dat ze het doen.

De volgende kerk die je tegenkomt is de Johanneskerk, die is al van 1648. Deze was gesloten helaas, had hem graag willen zien, zo'n oude kerk met zoveel geschiedenis. een voorbeeld van een nieuwe bestemming voor een kerk is de Ludgerhof. In de voormalige Ludgerkerk zijn nu appartementen in gebouwd, je vindt het aan de Ludgerstraat.

De route gaat verder richting Aalten, je gaat door Barlo en het Dale, voor mij bekend terrein want ik heb hier een aantal jaren gewoond, maar het blijft leuk om er weer even te toeven, bovendien is het een mooi stuk met landweggetjes en glooiend landschap.

In Aalten rijd je al snel naar de oude St Helenakerk, helaas hij zat in de steigers. Ik hoorde van iemand dat ook hier appartementen in zou komen, maar dat kan ik niet verifiëren. Op de hoek van de Hogestraat zie je het Helenahuis, hier zijn oa voorwerpen uit de Helenakerk te zien, maar ook een tentoonstelling over kunstschilder Piet te Lintum, dat is nog familie van mij., Helaas alleen zaterdags open, dus dat is een reden om daar ook nog eens te kijken, bovendien is dit ook het begin van het Saksenpad, wat geïllustreerd wordt met tekeningen van oom Piet. Dat staat dus ook nog op mijn verlanglijstje.

Even verderop kom je langs de nieuwe Helenakerk, die was katholiek, er staan nu brievenbussen bij, dus ik neem aan dat het ook woningen zijn geworden. Maar wat wel bijzonder is, is dat er in de tuin een Ludgerboom staat. Hij is in 1992 geplant, ter herdenking aan het feit dat Ludger 250 jaar daarvoor geboren was. Zie foto 7

Ik eindigde deze etappe bij Suzies farm, voorheen Schepersveld in het buitengebied van Aalten, waar ik door mijn ouders werd opgehaald.

Dag 4 vrijdag 29 juni

Het eerste wat je tegenkomt is de grote steen in het Woold, buurtschap van Winterswijk. Hier kun je ook weer kiezen, je kunt nog een stukje rijden tot aan de grens of de route naar Winterswijk nemen. Ik heb hier ook weer voor de laatste gekozen, omdat het plan er is om de route nog een stukje Duitsland in te laten lopen. Daar wacht ik op en begin dan weer bij de dikke steen. maar zo ver is het nog niet, dus heb ik de route naar Winterswijk gekozen.

Het Woold is een prachtig natuurgebied en bestaat uit veel bos en beken, ook wel de Bekendelle genoemd. Overigens moet je hier goed uitkijken, want er mist een bordje als je het bos in wilt. Ik kon er niet in omdat er paaltjes stonden. Omdat ik de omgeving ken, heb ik even 2x links om gereden en kwam toen weer op de route uit. Je komt daarna bij watermolen Berenschot uit. Normaal kun je hier ook altijd naar de wc, maar ze waren gesloten, dus ook het toiletgebouw was niet open, jammer. De molen overigens stamt uit 1652.

Wat je ook veelvuldig tegenkomt zijn Scholtenboerderijen. zij kenmerken zich door een groot rechthoekig voorhuis, soort herenhuis, met daar achter een boerderij. De bewoners, Scholtenboeren, hadden het in deze regio zo ongeveer voor het zeggen. Zij hadden pachtboertjes onder zich die voor hen moesten werken en echt niet zo'n fijn leven hadden bij de Scholten.

Via de andere watermolen, Den Helder, kom je langs het oude openlucht zwembad, nog steeds in gebruik overigens. Uiteindelijk kom je in Winterswijk. Hier kom je bij het eindpunt de Jacobskerk. Ludger werd de bischop van Münster, waar Winterswijk destijds toe behoorde. Omdat deze kerk helaas dicht zat, ben ik naar de andere kerk van Winterswijk gegaan, de Jacobuskerk. Deze was wel open en hier kon je ook naar binnen. Ik heb een kaarsje aangestoken als dank voor deze mooie tocht en dat ik het alle dagen droog heb gehouden.

Dit was dan mijn relaas van deze tocht, zoals gezegd echt de moeite waard, je ziet veel natuur, komt langs kleine dorpen en dorpjes en je ontmoet leuke mensen als je daar voor open staat. Ik hoop dat u zo geënthousiasmeert bent, dat u ook deze tocht of een andere van mijn blogjes, wilt rijden of wandelen.

Deze vakantie zit er weer op, maar treur niet, ik ga de komende tijd de routes van Truus Wijnen rijden uit haar boekje wandelen in de Achterhoek, dus als mijn blog u interessert, hou hem dan in de gaten, hopelijk komend weekend al de route in Laren Gelderland

02-07-2023 om 00:00 geschreven door lientje  

Zomervakantie Kirchberg juni 2023

Dag 1 Dinsdag 6 juni

We vertrokken als vanouds om kwart voor 7, want we wilden om 7 uur bij de grens zijn in Oeding. Omdat er nog steeds ergens in het Sauerland een brug los ligt, moesten we ook dit jaar een kleine omweg maken, maar het was wel een mooie omweg.

Om half tien waren we bij ons ontbijtadres in Werl, daar genoten van een lekker ontbijtje met een kopje thee en mijn ouders een kopje koffie. Om tien uur gingen we daar ook op de autobaan. Het was een rustige weg en we hadden geen vertragingen, dus kwamen we rond half 2 aan bij Tennenlohe, waar we onze lunch gebruikt hebben.

Daarna vervolgden we onze weg naar Kirchberg, waar we om kwart voor 6 aankwamen. We werden weer enthousiast onthaald door Leni, onze gastvrouw. Ze was blij met de bloemen die we meegebracht hadden en kregen een lekker glaasje vlierbessensap en mijn vader een koud biertje, dat had hij wel verdiend, want hij had ons goed in Oostenrijk gebracht.

Nadat we de tassen in ons huisje gepakt hadden, zijn we naar Ephesus gegaan waar we hebben gegeten. Er was weer nieuwe bediening, maar wel een aardige jongedame en het eten was lekker en we werden vlot bediend. Later hoorden we dat de andere bediening het allemaal niet aan kon en ontslagen was. Dus ik beveel het gewoon weer aan.

Nadat ik de administratie gedaan had en de kleren uitgepakt had, ging ik moe maar voldaan slapen.

Dag 2 woensdag 7 juni

We werden wakker met een lekker zonnetje en een goede temperatuur en dat betekende dat we buiten konden eten, wat we overigens elke ochtend konden doen, behalve de vertrekochtend, want dat was te vroeg en te fris. Ik vind het altijd echt vakantie als we daar buiten mogen eten. Zelf ontbijt ik nooit buiten, dus waarschijnlijk is het daarom.

De 1e dag is steevast de NKD dag, ook hier hebben we kleding gekocht, althans mijn vader en ik. Had wat vakantiegeld gekregen en geld van de belasting, dus heb een paar setjes gekocht. Mijn moeder en ik hebben dezelfde smaak en dezelfde maat ongeveer, dus kunnen we daar samen mee doen. We gaan altijd zowel naar Kirchberg als naar Hopfgarten. Al zijn het dezelfde winkels, ze hebben toch weer andere kleding. Dus ik zou, als jullie in de buurt zijn, beide bezoeken. Het is leuke mode voor weinig geld en het wordt niet veel gedragen in Nederland.

Geluncht hebben we zoals elk jaar bij de Spar in Brixlegg, om daarna de Gerlospas te gaan rijden. We hebben een ree gezien op de pas, althans mijn ouders, ik was net te laat met kijken. Er lag ook veel sneeuw, zowel daar als later op de Grossglockner, waarover later meer. We hadden mooi weer, dus veel vergezichten, vooral in het begin kregen we een mooie blik op het Zillertal, zie foto 1

Nadat we terug kwamen even gerust en naar ons favoriete restaurant Kalswirt gegaan. Ook daar werden we warm onthaald. We kregen meteen "onze" tafel en hebben weer lekker gegeten. We vroegen of we voor de vrijdag een Tiroler gröstl konden bestellen, dat staat nl niet meer op de kaart, maar gelukkig dat kon, dus hadden we weer een lekker vooruitzicht.

Dag 3 donderdag 8 juni

Het was deze dag Frohnleichnam, bij ons heet dat Sacramentsdag, dus stond heel Kirchberg in het teken van de paardenprocessie. Die zou pas om 2 uur beginnen, dus besloten we om eerst nog een kleine ronde te rijden. We reden oa naar Reith bij Kitzbühl, daar was ik nog nooit geweest en het was een mooie weg.

We moesten om 12 uur weer terug zijn, want de weg tussen Brixen en Klausen zou een paar uur afgesloten worden ivm de processie. Dus waren we op tijd terug, we hebben eerst even op de handwerkersmarkt gelopen, daar 2 paar echte wollen Tirolerkousen gekocht met een mooie korting, want de verkoopster hield er mee op. Daar had ik dus geluk mee. In de souvenirwinkel, waar we ook weer enthousiast begroet werden, heb ik wat poppetjes gekocht.

Daarna gingen we naar het terras van Kalswirt en we hadden geluk, er was nog een tafeltje vrij. Om 12 uur stelden de paarden zich op om naar Brixen te gaan, daar zou de pastoor worden opgehaald en kwamen de paarden van de andere dorpen om zich te verzamelen. Ondertussen genoten we van gebak en chocolademelk en was er live muziek.

Om 2 uur kwam de stoet van de Antlassrit, zoals de processie heet, door het dorp. Het is vrij uniek in Oostenrijk en het is al een eeuwenoude traditie. De pastoor komt met begeleiding van paarden en muziek de zegen brengen aan een ieder die aan de kant staat en uiteindelijk lopen ze naar een klein kappelletje in Klausen waar dan nog een ceremonie plaats vindt, om daarna weer terug te keren via Kirchberg naar Brixen. Op foto 2 zien jullie de pastoor met de monstrans om zijn nek.

Na de processie hebben we binnen nog nagenoten en lekker gegeten, weer iets nieuws voor mij, nl Semmelknödel, dat is een soort broodbal, wat je, in mijn geval, bij de Goulash gebruikt. Erg lekker. Tegen 18.00 uur vertrokken we naar ons huisje en na nog even nagepraat te hebben, ben ik lekker gaan slapen.

Dag 4 vrijdag 9 juni

Vandaag stond de Grossglockner op het programma, dat is de naam van een berg in de Tiroolse alpen en daar loopt een mooie panoramastraat doorheen. had ik al verteld over veel sneeuw bij de Gerlospas, hier lag nog veel meer sneeuw, zie foto 3. Ik heb ontzettend genoten van al dat moois. Ik ben absoluut geen winterfan, hou er dus ook niet van om in sneeuw te lopen of zo, maar ik vind het wel een prachtig gezicht. Elke bocht is ook weer anders en echt ik heb de Grossglockner vaker gereden, maar nog nooit zo mooi in de sneeuw gezien.

In de omgeving van Heiligenblut hebben we geluncht en ook hier weer iets nieuws gegeten, Spinatknödel. Dit is ook een broodbal, maar nu gevuld met spinazie, ook dit vond ik erg lekker.

Via de Felbertauerntunnel gingen we weer naar huis. We hebben een klein extra rondje gereden via Itter, ook die weg en dat dorp kende ik niet. Zo zie je maar weer, dat je elk jaar weer iets nieuws kunt zien in het mooie Tirol. in Hopfgarten een broek geruild, die mij te groot bleek. Heb een andere broek gevonden die 0.30 cent duurder was, maar die kreeg ik van de winkelierster geschonken, wat een service hé?

'S avonds genoten van onze Gröstl, dat is een pannetje met gebakken aardappels, spek, vlees en gebakken uien en een spiegelei erboven op.

dag 5 zaterdag 10 juni

Deze morgen zijn we naar de rommelmarkt in Ebbs geweest, dat viel ons alledrie een beetje tegen, a was er grind en dat reed erg moelijk met de rolstoel en b het was erg proffessioneel geworden, er stonden bijna geen particulieren, dat vonden we alledrie jammer. Toch nog 2 bloesjes en een sjaal gevonden.

Daarna gingen we op weg naar ons lunchadres in Schwend, voor de vaste lezers bekend, nl de Angelteich en ja u kunt het geloven of niet, maar ik heb echt een forel gegeten, zie foto 4. De insiders weten dat ik een visfobie heb, dus dat dit een hele overwinning was. Ik mocht een kinderportie proberen en ik vond het nog lekker ook. Volgend jaar neem ik de volwassen portie.

Via een mooie route gingen we weer naar huis. Bij Kalswirt een kleinigheid gegeten, een Wiener Suppentopf, lees groentesoep en een Nusstraum, een notencoupe.

Dag 6 Zondag 11 juni

Vandaag stond de 4 merentocht op het programma, de planning was om er 6 te rijden, maar de Walchsee en de Schwarzsee hadden we van de week al gezien, daarom dus 4 meren.

We begonnen bij de Achensee, waar we normaal altijd een boottocht op maken. Nou dat we dat deze keer niet besloten hadden was goed, want bij de afrit in het Zillertal stonden we al in de file. Daarna ging het richting de Tegernsee en via de Schliersee, foto 5, naar de Thiersee. Dat was een erg mooie route. Bij Kufstein vonden we een andere route naar Kirchberg en bij Schwoig hebben we een verlate lunch gegeten. Ditmaal Käseröllchen, een soort loempiadeeg gevuld met gesmolten kaas. Erg lekker en ook weer nieuw.

Tegen 4 uur weer thuis. na rustpauze en administratie weer lekker gegeten bij Kalswirt

Dag 7 maandag 12 juni

Het plan was om naar het Wildpark in Aurach te gaan, we hadden echter niet gekeken of het open was. Toen we daar aankwamen bleek het gesloten. Het Wildpark Aurach kennen jullie misschien, omdat het het park is van Hansi Hinterseeer, of het echt zijn park is weet ik niet, maar op tv is hij vaak daar te zien.

Afijn omdat we nu toch halverwege de Gerlospas waren zijn we die maar weer gaan rijden, maar nu andersom, dus via de Krimml Watervallen, zie foto 6. Deze keer hebben we wel loslopende koeien gezien, helaas niet op de weg, maar wel op een voetpad. Als je hem andersom rijdt, dan is je blik toch weer heel anders, ik heb er echt van genoten. Op mijn fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/ kun je veel meer foto's zien van de Gerlospas, maar ook van de andere dagen.

Vanavond was dan voorlopig onze laatste avond in Kirchberg en uiteraard weer gevierd bij Kalswirt. Zie foto 7. Omdat mijn ouders voor het 20e jaar daar vaste gast zijn en naar volle tevredenheid altijd gegeten hebben, hebben we ze getrakteerd op een boeket bloemen. Dit vonden ze natuurlijk erg aardig. Traditie voor deze avond is de grillplatte. Deze platte is een tablet voor drie personen met vier verschillende soorten vlees, diverse groenten, aardappels, friet en rijst. Mijn afsluiter als toetje is steevast een alcoholvrije cocktail die niet op de kaart staat, maar die Thomas altijd voor mij persoonlijk maakt. Ik vind dat zo ontzettend lief.

Daarna de bus weer ingepakt, althans mijn ouders, want ik kon niet meer helpen, mijn lichaam was te moe, 8 dagen bleek net een dagje te lang geweest te zijn, maar dat is weer een leer voor de volgende keer.

Dag 8 dinsdag 13 juni

Na ons laatste ontbijt afscheid genomen van Leni en Gert, we vertrokken op een mooie tijd nl 08.08 uur. Om negen uur waren we aan de grens en hebben eerst getankt, want het scheelt een behoorlijk stuk of je daar tankt of in Duitsland. Op weg naar de grens kregen we ook nog een politiecontrole, Leerling politie-agenten kregen cursus hoe ze een controle moesten uitvoeren. We moesten onze pas laten zien en mijn vader de autopapieren en de binnenkant van de bus. Gelukkig hoefden we niet alles uit te pakken. Alles bleek in orde, dus konden we weer verder gaan. Was even bang dat ze wat zouden zeggen van het feit dat ik dwars in de bus zit, maar toen we uitlegde dat ik gehandicapt was vonden ze het goed, als we maar rustig reden. Nu dat doet mijn vader wel, dus konden we met een goed gevoel aan de terugreis beginnen.

In Schlusselfeld gingen we lunchen bij Petra, voor wie mijn blogje vaker leest, weet dat we Petra hebben leren kennen in Geisselwind, waar ze werkte. Mijn vader kent haar al vanaf de begintijd dat hij vrachtwagenchauffeur is. Ditmaal nodigde ze ons uit bij haar thuis, ze was verhuisd en woont nu beneden, dus konden we haar nieuwe huisje bewonderen en we zeiden alledrie ze woont daar erg mooi. Ze trakteerde op eigengemaakte kippensoep en als toetje 2 soorten gebak. Zie foto 8

De terugweg verliep zonder problemen, aan de andere kant zagen mijn ouders nog wel 2 vrij grote ongelukken, maar wij konden gewoon doorrijden en ik heb een paar keer heerlijk geslapen.

Tegen half 7 kwamen we weer in Oeding, daar gegeten bij El Paso, een balkanrestaurant. Daar konden we eindelijk onze asperges eten en het was lekker. We troffen daar een bekende van mijn vader, we zeiden hallo en eigenlijk meer niet. Maar toen mijn moeder wilde betalen, zei de barman dat alles al betaald was door die bekende. Helaas was de man al vertrokken, dus konden we hem niet bedanken, Wat overigens later uiteraard wel gebeurd is. Er bestaan dus nog echt aardige mensen.

Het was weer een mooie vakantie met als thema kunnen we wel zeggen nieuw. Nieuwe wegengevonden, nieuwe dingen gegeten en nieuwe beelden gezien van de alpen in de sneeuw. Wat helaas niet nieuw is en waar we afscheid van moesten nemen is ons huisje. Daar hebben we dit jaar voor het laatst geslapen. Het wordt nl afgebroken en er komen 2 appartementen in. Dus volgend jaar is alles weer anders. Zie foto 9

Zo dit waren weer onze vakantieperikelen in Oostenrijk. Als alles meezit en het weer laat het toe, dan wil ik over tien dagen het Ludgerpad rijden en ook de wandeltochten uit het boekje van Truus Wijnen, wandelen in de Achterhoek, staat ook nog op het programma. Als je mijn blogje leuk vindt, blijf hem dan de komende tijd in de gaten houden.

16-06-2023 om 18:05 geschreven door lientje  

KunstOer Winterswijk 29 mei

Zoals elk jaar met Pinksteren, wordt er in Winterswijk een evenement gehouden dat heet KunstOer. Zie foto 1. Kunstoer is een driedaags expositie van beeldende kunst op verschillende erfgoedlocaties. In totaal zijn er tien locaties en 12 kunstenaars plus 2 scholen. Voor €7.50 kunt u alle locaties bekijken en de kunstvoorwerpen bewonderen. De exposities zijn heel divers van foto's tot beelden, meubeltjes tot textiel, echt er is voor elk wat wils. Bovendien kunt u de erfgoederen ook nog van binnen bekijken.

Zelf heb ik maar 2 locaties bezocht ivm mijn mobiliteit, nl het oude Raadhuis en de Synagoge. Beide gebouwen heb ik eigenlijk nog nooit zo uitgebreid bekeken, je komt bv in het Raadhuis op 2 verdiepingen en ziet daar de raadszaal en de trouwzaal en het trappenhuis, zie foto 2 voor het trappenhuis. In de Synagoge, foto 3, ben ik zelfs nog nooit geweest en dat is eigenlijk best een schande, want ik wordt al 58 dit jaar en heb mijn hele leven in de buurt gewoond. Ik heb van de man die de informatie verschafte gehoord, dat deze Synagoge met zijn sjoel, de begraafplaats en de tuin vrij uniek was en dat het de oorlog heeft overleefd. Helaas geldt dat niet voor de bewoners, er zijn nu te weinig mensen om een dienst te kunnen verzorgen, daar zit een minimaal aan van 10 volwassenen en dat telt Winterswijk niet meer. Wel worden er nog speciale diensten gehouden, zoals een bruiloft, maar dat zijn dan meer voor Joden buiten Winterswijk. Ik vond het interieur erg mooi, zie foto 4. Overigens vertelde de man ook dat er elke zomer rondleidingen gehouden worden.

De kunst die ik gezien heb vond ik geinig, goed gevonden en soms wat luguber.

In het oude Raadhuis exposeert Miriam Meulepas. Zij maakt beeldhouwerk van keramiek, plasticine, watergedragen polyester en siliconen, zie foto 5, de smeltende man, die vond ik wel indrukwekkend. Daarnaast maakt ze fantasie-voertuigen van allerelei gebruiksvoorwerpen, zoals een schaats, een kan en bv deze kraan, zie foto 6.

Ook doen leerlingen van het Gerrit Komrijcollege voor het eerst mee en zij lieten zich inspireren door de omgeving van het Raadhuis. Ik dacht dat ze deze lessenaar, zie foto 7 hadden gemaakt, maar daarin heb ik me vergist. Helaas heb ik geen foto's gemaakt van datgene wat ze wel gemaakt hebben. Met dank aan Yvette, die me hier even op attendeerde

In de Synagoge zijn ook 2 kunstenaars actief. Ruud Smit kun je in de Synagoge zelf bekijken. Hij heeft allerlei foto's gemaakt van Joodse begraafplaatsen in de Achterhoek. Hij gebruikt een camera waar een verhaal aan zit. De camera was nl ooit in het bezit van een Joodse vrouw, zij volgde haar man naar Westerbork en gaf haar camera in bewaring aan de moeder van deze kunstenaar.

Buiten ziet u beelden van Wally Leiking. Zij raakt geinspireerd door de vergankelijkheid van de natuur en gebruikt dus veelal oud hout in combinatie met klei of beton. Ik vond dit de mooiste, zie foto 8.

Ik heb dus maar 2 locaties kunnen bekijken en dat vond ik eigenlijk wel jammer, want dit smaakte naar meer. U kunt het vandaag nog bekijken tot 17.00 uur. Mocht u geen tijd hebben of dit te laat lezen, geen probleem, volgend jaar rond Pinksteren zal er vast weer een nieuwe KunstOer zijn.

29-05-2023 om 00:00 geschreven door lientje  

dagtocht 1 uit het boek Wandelen in de Achterhoek, vandaag Almen

Donderdag 4 mei 2023

Om 10.15 startklaar voor de 1e tocht uit het boekje Wandelen in de Achterhoek van Truus Wijnen, zie foto 1. De wandeltocht vindt plaats in en rond het kleine dorpje Almen, wat ligt tussen Vorden en Deventer.
Om half elf kwam de taxi, helaas de taxichauffeur zei geen woord, dus kon ik rustig genieten van de heenreis, een tochtje van een kleine drie kwartier.
Om ca half 12 kwam ik bij het startpunt Ehzerwold. zie foto 2 Het Ehzerwold was van 1915 - 1993 een ziekenhuis. Eerst voor patienten die behandled werden op homeopatische basis. Naast het park bevond zich een groot wandelpark met speciale stofvrije paden. Door exploitatietekorten is de bestemming veranderd tot Sanatorium voor tbc patiënten. Dit en nog veel meer informatie kunt u teruglezen in het boekje van Truus. Dat overal te koop is, zelfs in het museum STAAL, waar ik u straks meer over vertel. Zelf mocht ik een bescheiden bijdrage leveren aan het boekje. Nu probeer ik de komende maanden enkele wandeltochten te rijden met mijn scootmobiel, waarvan vandaag dus nummer 1 is.
Afijn de start was dus bij hotel Ehzerwold, wat het heden ten dage is.
Je komt op de parkeerplaats, daar ga je verder op een mooi bospad, waar ik mijn lunch gebruikt heb. zie foto 3. Dit pad is goed berijdbaar, mits je het natuurlijk met beleid doet. Via dit pad kom je bij het Twentekanaal, Hier loopt een mooi geteerd fietspad langs, je komt langs een zgn zwaaikom, een kromming in het kanaal, zie foto 4. Daarna ga je via een bospaadje naar een zandpad, let op, hier zitten vrij stevige kuilen in. Uiteindelijk kom je aan de rand van Almen. je rijcdt langs de rand van het dorp. Bij het infobord van de Almense molen, zie foto 5, hoor je eigenlijk rechts het pad in te gaan, maar er zijn schaarhekjes, dus ipv daar in te gaan rij je gewoon rechtdoor. Einde van de weg ga je links de Dorpsstraat in. Bij de Spilholterbrug kun je pause houden, dat heb ik in elk geval gedaan.
Volgens het boekje moet je nu langs de Berkel, maar dat is grasland en ik wist niet hoe drassig dat was, dus heb ik een alternatieve route gevonden. Je rijdt dus nog steeds op de Dorpsstraat, negeert de brug en gaat rechtdoor de Ehzerallee in. Vlak voor het bord Ehzerwold bij het knooppuntenroutebordje ga je rechtsaf. Dit wordt een smal fietspaadje en dan kom je uiteindelijk bij de witte brug uit, zie foto 6. Hier kun je de route weer volgen bij punt 2. Je gaat nu landgoed Velhorst op. je ziet een mooi koepeltje, 2 hooimijten en mooi natuurschoon.
Bij wandelkruispunt T 24 heb je een keuze. Je kunt nl de route volgen, maar op een gegeven moment kun je niet verder, want je moet een bult op. Toch is het aan te raden om even die route te rijden en daarna terug te rijden. A is het een mooi bos, maar b als je het, net als ik, wil combineren met een bezoek aan museum STAAL, wordt daarin uitgebreid over dit bos verteld door de plaatselijk boswachter en dan is het leuk als je dat ook in het echt gezien hebt.
Wil je dat gedeelte overslaan, dan kun je bij het wandelknooppunt linksaf slaan en rijden tot aan het huis Velhorst. Hier kun je de route weer helemaal volgen tot het einde. Het laatste stukje komt je bekend voor, maar dat komt omdat je het nu in tegengestelde richting rijdt en dat geeft toch weer een ander perspectief en dat is echt geen vervelende ervaring.

Ik heb mijn tijd dus nuttig besteedt en heb een bezoek gebracht aan museum STAAL. Hiervoor ga je van het eindpunt, als je dus voor het huis Ehzerwold staat linksaf, je komt dan weer langs de picknickplaats en rijdt dan Almen in. Het museum bevindt zich tegenover de kerk. foto 9
De laatste keer dat ik in Almen was, was hier het mosterdmuseum gevestigd. Nu dus museum STAAL. De letters staan voor STAring en ALmen. De familie Staring heeft hier in de buurt gewoond en vooral ACM Staring was een dichter, die veel bekendheid geniet in onze regio. Zij hebben dus diverse items die aan deze man en zijn familie herinnert.
Daarnaast hebben ze nu een tijdelijke tentoonstelling over bomen en ik had eigenlijk verwacht dat je schilderijen zou aantreffen, maar het is veel ruimer dan dat. het gaat over foto's, meubeltjes van houten twijgen, videopresentaties, zoals bv de presentatie van de boswachter waar ik u eerder over vertelde en nog veel meer.
De service is uitstekend, ik kon een rolstoel lenen van het museum, werd in de lift geholpen, kreeg uitleg en uiteindelijk ook nog een kopje thee. Mijn tas mocht in de kluis en dat alles voor €7.50. Echt het geld meer dan waard.

Ik heb bij de kerk op een bankje even gewacht op de taxi, die kwam en ik had nu een hele spraakzame jonge taxichauffeur uit Almelo.

Dit was mijn impressie van een hele mooie dagtocht, goed berijdbare paden, met af en toe een kleine routewijziging.
Ik hoop dat ik u binnenkort weer op een route kan trakteren en wat ik nog meer hoop is dat u mijn voorbeeld volgt en er ook eens lekker op uit trewkt met een scootmobiel. uw wereld wordt zoveel groter en blijer. Ik heb al diverse tochten hier besproken en anders begin klein in uw eigen dorp. Veel plezier en de volgende keer hoop ik u graag terug te zijn voor nog meer mooie tochten

05-05-2023 om 15:56 geschreven door lientje  

Boekje wandelen in de Achterhoek

Vandaag ga ik een beetje reclame maken voor het wandelboekje van Truus Wijnen getiteld : Wandelen in de Achterhoek, waar ik een kleine bijdrage aan mocht geven. Zie foto 1

Truus staat bekend om haar wandel - en fietstochten, zij heeft al eerder een boekje uitgegeven en staat al seizoenen met haar wandel - fietstochten in de plaatselijke krant de Tubantia.
Het boekje bestaat uit 20 rondwandelingen van 8 tot 13 km. De routes gaan langs beken, kastelen, landgoederen en watermolens en ook de plaatselijke horeca wordt niet vergeten. Naast deze wandeltochten zijn er ook 2 die geschikt zijn voor scootmobielen en daar kom ik in het verhaal, ik heb samen met Truus, zie foto 2 een tocht gemaakt rondom Zieuwent.

Deze tocht is dus helemaal geschikt voor een scootmobiel, het gaat meestal op geteerde paden en wegen en soms een zandpad, maar die is stevig verhard, dus makkelijk op te rijden. Startpunt is de kerk in Zieuwent, ook wel de kathedraal van de Achterhoek genoemd, zie foto 3. Toen wij van de zomer de tocht reden was er kermis, vandaar dat de kerk er niet helemaal op staat. Je gaat via een paar huizen de natuur in, je komt allerlei bruggetjes tegen, fiets- en bospaden, zie foto 4 en 5. Onderweg kun je ook goed pauze houden bij een natuurgebied waar een picknicktafel staat, daar hebben wij een broodje gegeten en genoten van de mooie natuur. Bijna aan het einde heb je een mooi zicht op Zieuwent, zie foto 6. Onderweg zijn ook veel andere leuke dingen te zien, naast vee in de weiden bv ook een kunstwerk, zie foto 7 en blijkbaar hebben ze ook een kabouterroute, want we zagen dit Kabouterhuisje.

Ik heb een leuke ochtend met Truus gehad, ze heeft me nog getrakteerd op een patatje van de kermis, normaal kun je in het Witte Paard nog even nagenieten van een kopje koffie of lunch etc,

Je kunt het boekje bestellen bij https://www.gegarandeerdonregelmatig.nl/wandelgidsen, daar betaal je tot 17 december 12.95 euro, daarna is het in de boekhandel te koop voor 17.95. het boekje telt 20 rondwandelingen, waarvan er dus 2 geschikt voor de scooty. In het komende jaar wil ik de routes rijden al dan niet aangepast, die zal ik hier in mijn blogje melden, ook met evt aanpassingen, zodat ook de andere routes voor scootmobielen geschikt blijft. Want de routes van Truus, zijn meer dan de moeite waard en ze stippelt ze allemaal zelf uit, is geen proffessional, ze duurt het puur uit hobby.

Wat algemen gegevens:

formaat 12.6 cm - 21.0 cm
bladzij 128
km 8 - 13 km

Het is voor nu een leuk kerstcadeau, ook voor de kleine portemonnee betaalbaar en later misschien een leuk verjaarscadeau of gewoon om aan iemand te geven die van wandelen en onze mooie Achterhoek houdt

Bijlagen:
http://www.gegarandeerdonregelmatig.nl/wandelgids/wandelen-in-de-achterhoek   

Vakantie september 2022 van Hasselt naar Utrecht

Na een voor mij doen, goede nachtrust, zijn we om half negen vertrokken. Beetje vroeg, maar mijn vader moest onderweg nog naar Oldenbroek om er iets te kopen en dat bedrijf ging om 12 uur dicht. Vandaar het vroege tijdstip van vertrek.
We waren mooi op tijd, dus kon mijn vader rustig de tijd nemen en mijn moeder en ik genoten van een paar kleine kittens, die aan het spelen waren, naast onze bus.
Toen ging de reis verder naar Hasselt. We hebben daar op een terrasje geluncht. Helaas viel er een buitje, maar met wat geschuif zaten we toch allemaal droog onder de parasol, zelfs scooty.
Na scooty weer helemaal gepakt te hebben, nam ik afscheid van mijn ouders en ging ik Hasselt ontdekken.
Hasselt is een Hanzestad, Hanzesteden waren steden waar kooplieden een handelsverbond mee hadden.
Mijn 1e doel was een stempel halen van het Jacobspad van vorig jaar, die had ik nl toen gemist en die heb ik gekregen bij de VVV aldaar. Tegenwoordig heet het daar TIP, Toeristisch Informatie Punt. Helaas kon ik niet naar binnen ivm trapje, maar de vrouw was zo vriendelijk om het stempelkussen naar buiten te halen en zo kreeg ik alsnog mijn stempel. Overigens ook de enige stempel dit jaar, sterker nog, ik heb alleen aan het begin en aan het einde een kerk gezien en ook bezocht.
Mijn 2e doel was broodjes halen, we hadden gezien dat er markt was, maar het bleek dat die ten einde liep. Toch mocht ik nog wat mueslibollen kopen, erg aardig. De broodkraam was dezelfde die bij ons ook altijd staat.
Het 3e doel was de Stephanuskerk, hier kreeg ik een kleine rondleiding. Het was nl Open Monumentendag, omdat ik alleen was, kreeg ik een prive rondleiding. Hier hebben ze een bijzonder orgel, met allemaal beelden erop, zie foto 1. In het midden staat David met de harp, aan de zijkanten beelden van Geloof, hoop en liefde.
Daarna ging ik verder naar de RK Kerk. Daar zong het Hasselts Mannenkoor, maar ik was net te laat, ze waren met het laatste nummer bezig. Ik wist dat ze ook in de Stephanuskerk zouden zingen. Het lied smaakte naar meer, dus nadat ik de RK kerk had bewonderd, een kaarsje aangestoken en de tuin bekeken, ging ik weer terug naar de Stephanuskerk. Ik was mooi op tijd en had een plaatsje vooraan. Daar kwam ik aan de praat met een stel, ik denk vader en dochter, maar je weet het tegenwoordig niet hoe de vork in de steel zit.
Afijn ze vroegen of ik uit Hasselt kwam. Nee dus, daarom mijn verhaal verteld, hoe ik daar toe was gekomen en hoe dat met slapen ging enz. Kortom het was gezellig en de wachttijd vloog om.
Het koor zong heel mooi, het leek een beetje Gregoriaans, maaar dan met Nederlandse, Duitse en Engelse teksten. Vooral de bas was indrukwekkend. Ook de dirigente zong een Hongaars lied, dat was nog mooier, afijn ik heb genoten.
Ik volg deze tocht via Knooppunten, maar bij de 1e beste afslag was het al raak, wegwerkzaamheden, dus ik braaf de omleiding gevolgd. Geluk bij een ongeluk, ik zag een supermarkt. een Boni, ik had er nog nooit van gehoord, maar in deze streken komen ze vaker voor, ik ben er diverse tegengekomen. Daar heb ik kaas en nectarines gekocht. Dit was nl de enige dag dat ik geen ontbijt had bij de slaapplaats, omdat ik op een camping gestaan heb. Voor de rest van de week sliep ik op plaatsen van Vrienden Op De Fiets.
Toen ik weer op de route zat, ging ik veel langs water en over diverse bruggetjes. Het waren mooie kleine paadjes, waar ik geen mens gezien heb, o ja een visser, daar heb ik nog even een praatje mee gemaakt. Na de drukte van Hasselt, was dit voor mij zeer aangenaam.
Onderweg ook nog 2 koppel zwanen gezien, niet in het water, maar in de wei langs het water.
Bij de camping zag ik meteen de pipowagen. Dus gestopt en de boel uitgeladen en Scooty aan de lader gedaan.
Het was een erg rustige camping, er was niemand, er kwam later alleen een camper aanrijden met een jong stel erin.
Ik had een "emmertje" meegenomen voor de nachtplas, maar wat bleek er lag een po onder het bed, wat een service. Eenmaal geïnstalleerd genoten van een mueslibol met kaas en een nectarine, lekker buiten opgegeten en mijn verslag bijgewerkt. Daarna het thuisfront gebeld en lekker onder de wol gekropen.

Dag 2 zondag 11 september

Na een heerlijke nacht werd ik met zon en nevel wakker, het beloofde een mooie dag te worden.
Nadat ik ontbeten had en mijn moeder gebeld, ging ik om half tien op pad. Eerst moest ik weer terug naar Hasselt, onderweg opnieuw een koppel zwanen gezien, ditmaal in het water.
In Hasselt was het nu uitgestorven, hier geldt nog echt de zondagsrust en dat was te merken, zelfs geen fietser op pad, later toen ik richting Zwolle ging overigens wel weer. Het is dus echt plaatsgebonden.
Via het industrieterrein van Hasselt kwam ik langs een water, deze dijk liep helemaal tot aan Zwolle. Eerst heette hij de Zwolse dijk en later de Hasseltse dijk. Hier zag ik ook een mooie skyline van Zwolle, zie foto 2
Omdat de knooppunten een omweg maakte en ik niet zeker wist of scooty het zou halen, heb ik een verkorte route genomen. Ook dit ging deels over het industrieterrein, maar later werd de omgeving weer mooi. Ben een paar keer water over gestoken en ik denk dat het de IJssel was.
Ik ging verder op weg naar Hattem, daar zou ik vrienden ontmoeten, die in Drenthe op vakantie zijn. Een paar kilometer voor Hattem, overigens ook een Hanzestad, stonden mijn vrienden aan de kant van de weg, Ze hadden me zien rijden. Na elkaar even begroet te hebben, gingen we beide op weg naar Hattem, waar we elkaar weer zouden ontmoeten op de Markt bij de Jongens, een café restaurant. Helaas wist ik niet dat het centrum autovrij was, dus het duurde even voordat mijn vrienden een plaats voor de auto gevonden hadden. maar uiteindelijk hebben we elkaar getroffen. We hebben samen gezellig bijgekletst, ook met zijn vrouw Joep. Genoten van warme chocolademelk en een appelgebakje, het leuke is dat ze mij getrakteerd hebben, erg lief dus.
Er was nog tijd eer mijn taxi zou komen, dus ging ik nog op verkenning. Ik kwam bv langs een molen, één van de velen die ik zou zien onderweg. Iets verder in de straat was het Anton Pieckmuseum, daar ben ik ook even in geweest. Anton Pieck was een schilder, tekenaar en ik denk dat iedereen hem wel kent van de Oud Hollandse taferelen, oa schaatstekeningen etc. Maar de man had veel meer in zijn mars, bleek in het museum. Hij heeft oa veel tekeningen gemaakt op de Efteling, maar ook vele reizen gemaakt en dat vast gelegd op papier..
Omdat het al bijna sluitingstijd was, mocht ik gratis naar binnen, omdat de rolstoel die ze hadden, niet geschikt was voor mij. Heb een film gezien met een interview van hem en het museum en daarna beneden wat rond gekeken.en in de shop voor mijn moeder en mij een boekenlegger van Anton Pieck gekocht. Mijn moeder en ik zijn verwoede lezers en al kunnen we ons behelpen met van alles en nog wat, een heuse boekenlegger met een tekening van Anton Pieck is toch wel een extraatje.
Omdat scooty aan haar einde was, had ik van te voren al een taxi besteld naar mijn slaapplaats Wezep, ik wist nl al van te voren dat hij dat niet zou redden.
Daar werd ik warm onthaald door een lieve dame met thee en een lekkere koek.
Na me geïnstalleerd te hebben en mijn ouders over de dag verteld heb, kwam ik erachter dat ik mijn oplader op het vorige adres had laten liggen, erg handig...... Inmiddels is hij naar mijn huis gestuurd, maar ja daar had ik op dat moment niets aan. Gelukkig was de lieve mevrouw mijn reddende engel. Ik mocht kijken of haar stekker aan mijn telefoon pastte en gelukkig dat deed hij, dus kon ik hem in ieder geval voor de volgende dag opladen.Ik erg blij en opgelucht natuurlijk.
We hebben nog heerlijk buiten gezeten, mevrouw haar vriend was er ook, hij bleek familie in Winterswijk te hebben, mijn woonplaats. Wat is de wereld dan weer klein. Na dit verslag bij gewerkt te hebben, ging ik moe maar voldaan slapen.

Dag 3 maandag 12 september

Deze morgen eerst gebeld met een plaatselijke tankstation, of ze mijn telefoonstekkertje hadden, hoera ze hadden de goede, dus ik helemaal opgelucht. Daarna me aangekleed en ontbeten, de koelkast en trommel waren rijkelijk gevuld. Na het inpakken nog even schapen en walliby's op de foto gezet, zie foto's op mijn fotopagina, waar ik de link weer onder aan dit bericht zal zetten..
Hartelijk afscheid genomen en toen de rit voortgezet richting benzinestation. Ik was blij dat ik hem op had kunnen laden, want ik heb onderweg weer veel moois gezien om te fotograferen.
Het tankstation lag ook nog op de route. Die ging eerst over 2 landgoederen met heuse oprijlanen, Het ene landgoed, ik bedoel dan het huis, was niet echt veel bijzonders naar mijn smaak, je kon het ook wat moeilijk zien, maar het andere was een statig herenhuis, zie foto 3
Daarna ging het over fietspaden en landwegen, opvallend was dat de naam van de wegen en paden allemaal "boven" in hun naam hadden. Dus Bovenweg, Bovenpad, Bovenstraatweg etc, zelfs de volgende dag zou dat verder gaan,. Ik heb niet kunnen achterhalen, waarom dat nu zo heette, want het was helemaal niet hoog of zo.
Dat ik in de buurt van het Harde zat, was duidelijk te horen, ze schoten met ........., echt hele harde knallen,het leken wel kanonnen van het Grolsch beleg.
Het leuke van een scootyreis, naast dat je veel natuur en leuke dorpjes tegenkomt, is de ontmoeting met mensen. De meesten zeggen gewoon hallo en goedemorgen. Maar ook veel mensen zijn nieuwsgierig en belangstellend en willen graag weten wat ik doe en dan kom je vanzelf tot een gesprekje. Blijkbaar zijn er niet veel mensen als ik, die met een scootmobiel op vakantie gaan. Ze vinden het allemaal bijzonder. Nu ik vind het gewoon leuk en leerzaam.
Van Oldebroek niet veel gezien, de route ging er als het ware langs heen, je kon het van de verte zien liggen. Maar ik ben er met mijn ouders 2 keer doorheen gereden, zo zie je maar weer niets komt voor niets......
Rond het middaguur kwam ik in het Harde en daar heb ik wel even het centrum bezocht. Dat stelde niets voor, 2 supermarkten, een bloemenzaak en een drogist. Ik heb toen even op de navigatie gekeken naar een horecagelegenheid en ja ze hadden een veredelde cafetaria met terras. Daar naar de wc gegeaan en genoten van een tosti Hawaii.
Verder ging de route, nu over kleine maar geteerde bospaadjes. Overigens heb ik wel geteld 1 zandpad, deze vakantie gehad, dus ik kan u verzekeren, deze route is met scooty goed te doen. Aan het einde zal ik de diverse knooppunten noteren, voor het geval u er ook eentje wilt rijden.
Het heette het Oude Schietveld, dus als mijn fantasie klopt, dan was dit vroeger een oud militair oefenterrein.
Op sommige punten leek het net het donkere bos van Hans en Grietje.
Midden in het bos was een rustpunt, letterlijk een oase van rust. Helaas waren er wel 2 mensen zeer luidruchtig aanwezig, ik was blij dat ze vertrokken. Maar verder een leuke plaats met veel dieren, alpaca's, kippen, hertjes, pauwen en fazanten. Ik heb daar een ijsje gegeten en 2 zakjes chips gekocht voor het geval ik even wat nodig had. Ik heb daar ook mijn verslag bijgewerkt.
Ik was te vroeg op mijn slaapplaats en scooty had nog wat energie over, dus heb ik nog een klein rondje gereden. Het was erg mooi daar, er was zelfs een zandverstuiving, maar dat was weer net te ver voor scooty, bovendien had ik er niet echt veel van kunnen zien, zei een bewoonster van het pad.
Dus rond 4 uur weer naar mijn slaapaadres. Ik sliep in een huisje groter dan die van zondag. Alleen de ontvangst was, zeker vergeleken met gisteren, puur zakelijk. Er werd getoond waar alles stond, geld in ontvangst genomen en gezegd, "Je red je zelf wel hé? Morgen kun je gewoon vertrekken" en daar kon ik het mee doen. Afijn, ik had het lekker rustig en kon lekker buiten zitten, mijn ouders bellen, broodje eten en wat mensen appen.

Dag 4 dinsdag 13 september

Het ontbijt was wel volop, ik heb een bruine boterham met kaas gegeten en een beschuit met eigen gemaakte aardbeienenjam. Ik eet 's morgens niet echt veel, dus dat lag echt aan mij.
Tegen kwart over negen vertrokken, ik kon de route meteen weer oppakken, want de slaapplaats lag nl aan de route.
Deze dag bestond uit bos, molens en dieren. het begon al met een ruiter als tegenligger, verder gezien alpaca's, geiten, kippen, paarden, koeien, schapen en ganzen, die laatste kon je al van ver horen.
Het 1e dorp was Nunspeet, het is een dorp als Winterswijk met een leuk winkelcentrum. Heb hier een kussen gekocht, ik had de mijne nl in de taxi laten liggen, het was wel de week van vergeten, alhoewel het ook wel weer mee viel.
Deze omgeving is van oorsprong heel rijk, want er stonden ontzettend veel grote huizen, nieuw en oud.
In Hulshorst kwam ik ook langs een molen, waar de deuren van open stonden. Ik dacht ik neem een kijkje, maar het bleek een pannenkoekenmeelwinkeltje te zijn. Ik heb daar een kilo Veluws pannenkoekmeel gekocht, ik kon de verleiding niet weerstaan. en ook een pakje ministroopwafeltjes. Ze smaakten echt lekkerder dan bv bij de supermarkt en ze waren niet eens zo gek veel duurder. Het verschil met gewoon pannenkoekmeel is overigens de vanille die ze er aan toegevoegd hebben, dus het zal wat zoeter smaken, denken mijn moeder en ik. Binnenkort zullen we gaan proeven.
Uiteindelijk kwam ik aan in Harderwijk. Mijn ouders hebben daar een favoriet visrestaurant genaamt Dries van de Berg en dat ook een palingmuseum heeft. Dit uiteraard bezocht, het was leerzaam en nog gratis te bezoeken ook. Je leert over de voortplanting van de paling, de vangst, het roken en de geschiedenis van dit alles. Aanrader dus, zelfs voor mensen als ik die niets met vis hebben. zie foto 4
Natuurlijk moest ik daar ook vis proeven. Ik heb geleerd om kibbeling te eten, dus ook hier gegeten. Die van de foodcorner zijn lekker, maar heel eerlijk, deze waren echt stukken lekkerder.
Ik was veel te vroeg voor mijn taxi, ja ook hier wist ik dat scooty mijn slaapplaats niet zou redden, dus heb ik Valys gebeld of de rit vervroegd kon worden. Normaal kan dit niet, maar ik dacht wie niet waagd die niet wint. En tot mijn verbazing kon er al een taxi komen binnen het kwartier. Dus dat was wat anders dan 2 uur te wachten.
In Putten, mijn overnachtingsadres, werd ik warm onthaald met een kopje thee en we hebben even gezellig gekletst
Kon nog lekker buiten zitten tot 6 uur en heb dus mijn dagelijkse dingen gedaan.

Dag 5 woensdag 14 september

Het zou een spannende dag worden qua weer, de voorspellingen waren niet zo denderend, dus had een plan b in gedachten, dat was dat ik me met de taxi zou laten afzetten bij het artilleriemuseum in Amersfoort.
Echter het was droog toen ik op stond en ik dacht ik waag de gok. Dat was maar goed ook, want ik heb geen regen gehad onderweg.
Eerst echter genoot ik van een vorstelijk ontbijt, er was van alles wat, echt een grote keus. Er stond zelfs een bakje vers fruit, dat ik later mee kreeg voor onderweg, ik kon het nl allemaal niet op.
Nadat ik mijn moeder gebeld had en scooty weer rijklaar was, ging ik op weg.
Het knooppunt waar ik heen moest was makkelijk te vinden, dankzij de hulp van mijn slaappadres. Het dorp Putten heeft een vrij groot winkelscentrum en deze dag was er ook nog markt. De route ging er dwars doorheen. Daarna ging de route langs drukke N wegen, dat vond ik minder geslaagd. Zo wie zo had ik deze dag veel last van auto's. De route was verder mooi, langs landweggetjes en door bos, maar het waren allemaal smalle verkeerswegen, dus ik moest vaak stoppen voor een auto, zodat die er langs konden, anders zou ik een file veroorzaken.
In Hoevelaken had ik met de taxi afgesproken, dus toen ik er rond 2 uur was, heb ik gezocht naar een VVV, die was er niet. Ik dacht ik heb tijd voor een museum, maar helaas ook die had Hoevelaken niet, kon niets op internet vinden. Dus toen maar kijken wat het winkelcentrum bood, dat viel me een beetje tegen. Wel hadden ze een tweedehands winkel, daar even rond gelopen, genoeg leuke dingen gezien, maar kon helaas niets mee nemen.
Toen zag ik een Hema en dacht hier kan ik naar de wc, dus niet, die hadden ze daar niet. Bij ons in Winterswijk wel, jammer maar helaas. Ze wisten ook geen andere plek. Nu ja dan maar even ophouden. Wel heb ik 2 paar handschoenen gekocht, het was nl behoorlijk fris aan de handen en deze waren in de aanbieding..
Toen zag ik ook nog een Bruna en dacht eindelijk een kaartje kopen voor een vriendin. Helaas geen enkele kaart uit Hoevelaken, dus toen maar voor een alternatief gekozen.
Ik zag een bankje en heb daar de kaart en dit verslag geschreven. Bij een plaatselijke cafetaria een broodje kroket gegeten en naar de wc geweest. Tegenover het cafetaria was een supermarkt, daar heb ik in de opruimbak voor onderweg krentenbrood gekocht en ging ik naar buiten om te wachten op de taxi. Die was een beetje aan de late kant, maar er was genoeg te zien langs de straatkant. Door het onverwachte weer was er veel volk op straat.
Op mijn slaapplaats, in Amersfoort, aangekomen moest ik mijn rijkunsten vertonen, scooty moest nl langs smalle tuinpaadjes die ook nog hoekig was, maar het is me gelukt. Wel heb ik de dag erop scooty voor bij de parkeerplaats gezet en daar scooty ingepakt, want ik vond het toch behoorlijk eng. Nog niet eens dat ik bang was om scooty te beschadigen, maar meer dat ik de tuin zou vernielen met mijn bandjes. Maar goed het is gelukt en ik kreeg ook nog hulp van de "beheerder".
Het was ook goed dat ik de beschermhoes had meegenomen, want scooty moest hier buiten staan.
Zelf sliep ik in een leuk huisje genaamd het vogelhuisje. Hierin stond veel decomateriaal op het gebied van vogels, zelfs het behang had vogels. Ik vond een leuk welkomstbord bij binnenkomst, zie foto 5.
Ik kon ook deze middag nog even buiten zitten, hoewel je wel kon merken dat het richting herfst ging, door de luchtvochtigheid. Het verbaasde mij overigens, dat de bomen nog zo goed als groen waren. Ik had gedacht dat door de warme zomer en de droogte dat ze al veel in herfsttitnten zouden zijn, maar dat was dus niet zo. Wel lag de grond bezaaid met eikels, kastanjes en dennenappels.

Dag 6 donderdag 15 september

Deze mnorgen ook hier genoten van een vorstelijk ontbijt, eigenlijk identiek aan die van woensdag en ook hier aardige mensen.
Rond kwart over negen vertrokken richting de Leusdense hei, uiteraard niet meer in bloei, maar het was er niet minder om. Toen ging de route verder richting Soesterberg. Ik kwam langs diverse kazernes en langs kamp Soest. Deze laatste had ik al eens bezocht, dus deze keer links laten liggen.
Daarna kwam ik in Zeist, ook deze plaats is van oudsher rijk en groen, met een moooi winkelcentrum en het was er niet overdreven druk. Voor mij dus ideaal. Alle merken winkels waren voorhanden en ook een Gerry Weber winkel. Wij dragen regelmatig tweedehands kleding van Gerry Weber, mooie mode en past altijd. Ik heb de nieuwe collectie bekeken, maar deze keer was het niet echt mode naar mijn smaak.
Even verderop was slot Zeist, helaas kon ik er niet in, want er was een zakenparty. Wel kon ik op het terras zitten bij de Orangerie en daar gebeurde iets wonderlijks. Ik had warme chocomelk en een stuk appeltaart besteld. Ondertussen ging ik naar de wc en er bleek een VVV te zijn, die een tentoonstelling in een deel van het slot had. Ik besloot die later te bekijken. Dus ik ging weer naar buiten en genoot van mijn bestelde. Tot zover ging alles nog normaal.
Toen ik echter wilde afrekenen, bleek de rekening al betaald te zijn, door een dame die anoniem wilde blijven. Je kunt je wel voorstellen dat ik erg verbaasd en verrast was. Uiteraard de dame hartelijk laten bedanken, ze zouden het doorgeven. Echt wonderen bestaan nog, is nu wel gebleken en lieve mensen ook.
De tentoosntelling ging over de geschiedenis van het slot. De kleinzoon van Willem van Oranje had het slot laten bouwen. Echter de man had veel schulden gemaakt en toen de familie het later erfden moesten ze het verkopen en kwam het beheer in handen van 2 families. Eerst was het een zomerresidentie, later ging men er permanent wonen. Voor de oorlog heeft de gemeente het gekocht en heeft het diverse functies bekleed. Sinds 1969 is het gerenoveerd en in oude stijl teruggebracht en het dient het als congres- partycentrum. De Orangerie is wel voor het publiek bijna elke dag toegankelijk en er zijn soms rondleidingen. Wat echt de moeite waard is, want ik heb een virtuele toer gemaakt bij de tentoonstelling en ik vond het erg mooi wat ik zag. Vanaf oktober hebben ze een nieuwe expositie Bierenbroodspot, van de kunstenaar Gerti Bierenbroodspot.
De route ging verder naar Bunnik, daar vond ik niet veel aan. Wel ben ik nog even in de Mariakapel geweest, heb daar een kaarsje aangestoken en bedankt voor een hele mooie en bijzondere tocht. en dat ik ontzettend geboft heb met het weer.
De kapel had overigens ikonen, dat vond ik wel heel apart, mijn moeder vertelde me dat het waarschijnlijk een oud Katholieke kerk was. Zie foto 6.
Verder ging de tocht naar het eindpunt van deze dag, klein Armelisweerd, een zorginstelling voor mensen die hulp nodig hebben.
De laatste slaapplaats was erg sober. In 1e instantie was er geen gas, water en elektra, maar dat laatste kreeg ik wel eventjes om mijn telefoon op te laden. Verder was het heel primitief. Wel kreeg ik 2 warme ouderwetse wollen dekens, waar ik heerlijk onder geslapen heb.

Dag 7 vrijdag 16 september

Ik heb heerlijk geslapen, alleen het aankleden ging vrij primitief in het donker, maar ik heb me gered. Het is voor avonturiers echt een leuk adres, maar voor mensen als ik is het niet echt aan te raden. De service daarentegen was prima. Ik werd op allelei manieren geholpen.
Het weer was niet zo best en ik vroeg de beheerder of ik mocht blijven tot mijn ouders mij op zouden halen en dat mocht gelukkig. Normaal moet je nl tussen negen en tien uur vertrekken. Ook het ontbijt was goed, er was van alles wat, zoet, hartig, en zelfs komkommer, tomaat en 2 pruimen.
Zie foto 6 voor mijn minihuisje ofwel trekkershut.
Tegen half 12 werd ik opgehaald, scooty werd weer ingeladen en we togen opnieuw richting Oldebroek, waar mijn vader iets om moest ruilen. Maar we kwamen nu ook langs Harderwijk, we hebben daar met zijn drietjes vis gegeten, dat was dus 2 keer kibbeling in een paar dagen, maar ook deze keer smaakte het goed. In Oldebroek waren deze keer de kleine kittens niet, wel vader en moeder kat. Toen mijn vader het geruilde weer in de auto had gingen we op weg naar huis. In Vorden heb ik mijn ouders getrakteerd op een ijsje, ik had nog iets geld over gehouden.
Eenmaal thuis nog even samen wat gegeten, de bagage naar boven gebracht, lekker onder de press gegaan, die had ik nl echt gemist en toen moe maar voldaan gaan slapen.

Ik kan terug kijken op een hele fijne vakantie, waarin ik veel dieren heb gezien, veel mooie mensen heb ontmoet, veel kleine wondertjes heb beleefd en op leuke slaapplaatsen heb overnacht.
Dit was de laatste vakantie op deze manier. Volgend jaar pak ik het ietsje anders aan. Dan bespreek ik 1 of 2 slaapplaatsen en maak van daaruit dagtochten. Ik ben nu een hele dag bezig geweest om slaapplaatsen te zoeken en dat was teveel stress voor mij, heb ik gemerkt. Ik was er een dag helemaal door van slag en dat is niet bevordelijk vlak voor een vakantie.
Onder aan de foto's ziet u de link, (in het klein, kan dat niet groter krijgen) naar de fotosite van mij, waar u nog veel meer foto's zult vinden.
U hoeft niet te wachten tot volgend jaar om mijn blog te volgen, want ik hoop dat ik deze winter met mijn moeder een paar leuke middaguitjes mag beleven, mits er geen coronamaatregelen meer zijn uiteraard.
Ik hoop dat u genoten heeft en een beetje met mij meegereisd bent, lieve groet Lientje.

Hieronder de knooppunten die ik gereden heb, voor het geval u in de buurt bent en ook de route wilt rijden:

dag 1 Hasselt - Rouveen: 38, 31, 33
dag 2 Hasselt - Hattem : 33. 31. 38. 37. 62. 63. 64. 65. 17. 92. 90. 94. 58
dag 3 Wezep - Doornspijk 52. 55. 50. 07. 14. 05. 06. 28. 27.
dag 4 Doornspijk - Harderwijk 27. 98. 31. 40. 83. 57. 97. 54. 70. 76. 74. 90. 46. 10. 11
dag 5 Putten - Amersfoort 20. 14. 19. 68. 06. 04. 03. 07. 45. 32. 01. 96. 78. 80
dag 6 Amersfoort - Utrecht 80. 51. 52. 54. 84. 82. 81. 97. 43. 42. 40. 39

Bijlagen:
http://https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/   

Vakantie Kirchberg van 11 augustus tot 18 augustus

Dag 1 donderdag 11 augustus

Vanmorgen om kwart over 5 opgestaan, het wordt een lange dag, immers Oostenrijk ligt niet naast de deur.
Nadat we de laatste dingen ingepakt hadden, gingen we om 7 uur op weg en om kwart over 7 passeerden we de eerste grens, nog een kleine 850 km te gaan.
Omdat er een brug in de Sauerlandroute uit lag, hebben we deze keer een andere weg gekozen. Ditmaal zijn we via Kassel gegaan. Maar we zijn eerst een stuk binnendoor gereden, hebben ontbeten in Hilberg, dat ligt vlakbij Hamm. Zie foto 1 Na een heerlijk ontbijt dat echt een aanrader is, zijn we vlak daarna op de autobaan gegaan.
Lunch hebben we gehad in Geisselwind, daar heeft Gerard genoten van zijn Nudeln a la mama. Is van oorsprong een gerecht van de truckers, alleen zij die dat weten kunnen dit nog bestellen, het staat dus niet op de kaart.
Tegen half 7 kwamen we in Kirchberg, waar we weer warm onthaald werden door Leni met Holundersaft ofwel vlierbessensap en Gerard kreeg zijn welverdiende biertje.
Na het uitpakken gingen we naar Efesus, waar we ook hier weer herkend werden en welkom geheten. Maar hier was deze keer een dikke maar, er waren maar 2 personen, ze moesten koken en bedienen en het terras zat helemaal vol. We hebben 2 uur op ons eten gewacht en toen kon ik niets meer zien, geen goede verlichting in het donker en ik was doodmoe, dus gingen we zonder eten weer terug naar ons huisje bij Leni. Gelukkig hadden we nog wat krentenbroodjes over van de reis, dus helemaal met een lege maag zijn we niet gaan slapen.
Dinsdags zijn we het toch nog een keer gaan proberen, iedereen krijgt van ons een tweede kans. Toen kregen we niet alleen excuses, maar ook binnen het kwartier ons eten. Dus we nemen dit akkefietje voor lief en gaan volgend jaar gewoon weer naar Efesus op de aankomstdag.
Jullie zullen begrijpen dat ik daarna als een blok in slaap viel.

Dag 2 vrijdag 12 augustus

Zoals we elke dag gedaan hebben, ontbeten we buiten, lekker met de zon op mijn bolletje en zoals we gewend zijn, erg uitgebreid.
Natuurlijk was vandaag ons eerste doel de NKD. Er was deze keer wel opruiming, maar niet zo gek als de vorige keer, maar ja toen zaten ze natuurlijk ook met een corona collectie. Maar ik heb leuke setjes gevonden en wat truien, ik had verjaardagsgeld gekregen en die heb ik hier goed besteed en ik ben zeker in de herfst weer een mooie dame.
Geluncht hebben we in Brixlegg bij de Spar. Daar hadden ze deze keer iets nieuws, een broodje warm vlees, in dit geval Holzfáller steak. Dat vonden Gerard en ik erg lekker, mama had iets anders genomen.
Na de lunch gingen we richting Gerlospas, de vaste lezers weten dat dit mijn vaders favoriete pas is.
Deze keer lag de berg helemaal in de wolken, dat hadden we nog niet meegemaakt, was weer een ervaring op zich, het is net of je in een dichte mist rijdt met regen. Zo zie je maar weer dat ieder weertype zijn charme heeft. Mits je in dit geval natuurlijk in de auto zit. foto 2
Daarna via de Krimml watervallen weer naar huis gereden.
We komen dan ook altijd langs Mittersil en Pas Thurn en normaal kun je dan op de eeuwige sneeuw kijken, maar helaas zie je ook hier dat de natuur veranderd en de aarde aan het opwarmen is, want je zag bijna geen sneeuw. Dat baart me wel zorgen.
Thuis gingen we eten bij ons favoriete restaurant Kalswirt, ook hier werden we warm onthaald door Thomas, Carmen en dochter Diana en o ja kleindochter Leonie was er ook en hielp opa Thomas al goed mee.
We hadden ons verheugd op een Tiroler Gröstl, maar helaas dat stond niet meer op de kaart, maar omdat we vaste klanten waren, mochten we dat bestellen voor de volgende dag. Dus dat hebben mijn vader en ik meteen gedaan.
Daarom koos ik dit keer voor een schnitzel cor don bleu.

Dag 3 zaterdag 13 augustus

We zijn ook vandaag weer naar de supermarkt geweest, naast de NKD is de ADEGG en daar hadden we gisteren lekker fruit gekocht, nl kwetsen en kruisbessen, ik had beide lang niet gegeten en we vonden het alledrie erg lekker, dus dat moest opnieuw gekocht worden.
Deze keer gingen we achter de Wilde Kaiser langs, zoals jullie weten een mooi ruwe berg. Dan kom je ook langs de forellenkweker in Schwendt, daar geniet mama altijd van 3 verschillende soorten forel en mijn vader en ik van een lekker ijs. Mama liet me van elk soort een beetje proeven en volgend jaar als we weer gaan, dan probeer ik ook een forel, niet meteen drie zoals zij, maar eentje wil ik proberen, ik vond het echt lekker en dan moet je weten dat ik een heus vistrauma heb en normaal geen vis wil eten. Compliment dus voor de kok aldaar. Helaas konden we deze keer niet aan het water zitten, want er was veel gereserveerd.
Daarna zijn we we voor de Kaiser langs weer terug gegaan.
Tegen half drie weer thuis in het huisje, daar de dagelijkse administratie gedaan, dat bestaat uit een steekwoordenverslag maken in mijn reisboekje en wat apjes sturen naar bekenden.
Na mijn slaapje eerst naar de souvenirwinkel geweest, ook daar werden we weer herkend. Ik heb daar 3 leuke kerstdingen gevonden. Ik heb dit jaar nl als thema kerststallen en zo vond ik een sneeuwbal met een stalletje erin, een waxinelichthouder en een houten stalletje.
Daarna weer naar Kalswirt gegaan. Daar hadden ze voor ons al een tafel gereserveerd en de kan met water en 2 glazen stonden al klaar voor mijn moeder en mij. We hebben dus genoten van de Tiroler Gröstle, zoals ik net beschreef. Tiroler Gröstle is echt een Tirools gerecht, het bestaat uit gebakken aardappelen, uitgebakken spekjes en vleesstukjes erin en daar bovenop een spiegelei. Echt een aanrader mocht je ooit in Tirol komen.
Dit keer hebben we een bijzonder toetje gekregen, de moeder van Thomas had veenbessen geplukt en had daar Moosbeernocken van gemaakt. Hoe het precies gemaakt wordt weet ik niet,maar het was erg lekker en het was bestrooid met poedersuiker, zie foto 3.
Weer thuis heb ik enkele mensen een kaart geschreven, die we gekocht hadden bij Helmut, hij heeft nu een tabaks/kioskzaak in Kirchberg. Maar we troffen zijn vrouw, Helmut zelf hebben we niet gezien, want die heeft de zaak tijdelijk nog in Hopfgarten.

Dag 4 zondag 14 augustus

Deze dag stond de Raritäten Zoo Ebbs op het programma, Raritäten betekent in dit geval aparte dieren, zoals een lachende Hans, een vogel die lacht als een mens, helaas hield hij deze keer zijn mond, anders had ik een video gemaakt. Het is niet echt groot, maar leuk om er door heen te wandelen, het is goed geschikt voor rolstoelers, kinderwagens en mijn scooty kon ook goed mee komen. Je kunt foto's zien op mijn fotosite, waar ik hieronder de link zal noemen. Helaas was het warm en dat merkten we aan de dieren, want ze sochten hun schaduw op en waren erg loom. foto 4
We hebben daar ook geluncht.
Daarna zijn we naar St Johann gereden, daar hebben we door het dorpje gelopen en even bij het souvenirwinkeltje gekeken en ja hoor, ook hier herkende de man mijn vader weer en hij had niet eens klompen aan.
In st Johann zou 's middags wat te doen zijn, overal stonden banken en een groot podium, daar werd ook al wat ingespeeld. Maar het duurde te lang om te wachten, wel hebben we ijs gegeten bij een Italiaans ijsrestaurant.
Uiteraard weer iets lekkers gegeten bij Kalswirt en toen moe maar voldaan naar bed.

Dag 5 maandag 15 augustus

Deze dag is in Oostenrijk een feestdag, Maria Hemelvaart wordt er gevierd, in Kirchberg is dan het jaarlijkse bloemencorso, waarover later meer. Maar er werd ook een rommelmarkt gehouden in Brixlegg, bij Rattenberg. Mijn ouders gaan graag naar een rommelmarkt en ik vind het ook af en toe leuk om op zo'n markt te struinen.
Ik heb oa 2 skibroeken op de kop weten te tikken, dat is erg handig voor mij in de winter op scooty. Bij ons zie je ze niet zo vaak en hier trof ik er twee. Verder een mooie paddestoel, die een meneer zelf gemaakt had als hobby en voor mijn vriendin ook een kadootje voor haar verjaardag, maar dat verklap ik hier uiteraard niet. Ook hier vond ik wat spulletjes voor mijn kerstthema en wat kleding.
Daarna terug naar Kirchberg gegaan. Zoals gezegd voor het bloemencorso. Het is net als bij ons, grotendeels een dahliacorso, maar veel kleiner als bij ons, maar het is een mooie optocht, zie foto 5, meer foto's dus op mijn fotosite.
We zaten op het terras bij Kalswirt en hebben genoten van het mooie weer, de goede sfeer en lekkere eten. Het zou die dag eigenlijk gaan regenen. Daar was mama ook op gekleed, maar de praktijk heeft uitgewezen, dat wanneer mama warme kleren aantrekt en het liefst met lange mouwen ,dan blijft het droog en wordt het warm, dus zo ook vandaag. Voor haar natuurlijk vrij warm, maar voor de mensen van Kirchberg en omgeving een verademing. Ik zeg letterlijk omgeving, want er komen zelfs bussen uit Frankrijk en Zuid Tirol naar het bloekencorso kijken. Het kleine stadje was dan ook vol met mensen. Maar gelukkig had mijn vader voor een stoel voor mij gezorgd, dus ik zat mooi pontificaal vooraan en kon alles goed zien.
Helaas was deze dag een beetje te vemoeiend voor mij, dus ik sliep als een blok, toen ik weer thuis kwam.

Dag 6 dinsdag 16 augustus

Vandaag hebben we een boottocht op de Achensee gemaakt, één van onze favoriete uitjes in Tirol. Het was schitterend weer, was alleen zo dom om mijn petje in de bus te laten liggen, maar ik kon het goed volhouden. De boottocht duurt ongeveer anderhalf uur en het is werkelijk rustgevend genieten. Af en toe komt er een zeilbootje voorbij of van die suppers. Maar vooral het bergpanorama is echt prachtig om te zien. Op 1 punt zagen we zelfs paragliders van de berg af gaan, ook dat is een mooi gezicht, als je ze zo in de lucht ziet zweven, al doe ik het ze zelf niet na. Maar ik heb de ervaring meegemaakt in de luchtballon en dat was ook een heel bijzonder, zie één van mijn eerdere blogs. Zie foto 6
In Maurach hebben we ijs gegeten en kon ik naar de wc, dat kun je op de boot ook wel, maar dan moet je een trapje af en ja dat lukt deze dame niet.
Weer thuis even geslapen en toen het dus bij Efesus weer geprobeerd, genoten van een tosti Hawaii.
Normaal als ik thuis kom ben ik echt heel moe, maar we hadden vroeg gegeten en ik heb dus even gezellig buiten gezeten met mijn ouders, Leni en Duitse gasten, die we ook al een paar jaar eerder ontmoet hadden.

Dag 7 woensdag 17 augustus

Na weer een lekker ontbijt gingen we op weg naar de Pillersee, deze meer is vele malen kleiner als de Achensee, maar heel vroeger toen ik 18 was, ben ik daar met mijn moeder op vakantie geweest en hebben we oa dit meer bezocht. Nu was er bijna geen leven meer te bekennen.
Daarna over de Mautstrasse, tolweg, naar de Steinplatte. Op deze berg is een dinopark, genaamd Triassic Park, daar hebben we niets van gezien, want dan moet je eerst nog een stuk lopen. Je kon vanaf beneden nog met een kabelbaan, maar zowel mijn vader als ik zijn niet echt liefhebbers. Wel was het jammer dat er zoveel bomen langs de weg stonden, dus echt van het uitzicht kon je niet genieten. Dan kun je beter de Kitzbühler Horn op gaan bij Kitzbühl, daar heb je bijna de hele weg zicht op de Wilde Kaiser en het Brixental, waar Kirchberg in ligt.
Mijn moeder stelde voor om nu vast te tanken, dan hoefden we dat de volgende dag niet te doen, dus togen we weer richting Kufstein. We kwamen weer langs de forellenkwekerij en deze keer koos ik voor een apfelstrudel. Niet voor de vis, want we hadden een grillplatte besteld bij Kalswirt en dat zou ik dan niet op kunnen.
In Kufstein getankt, overigens het is niet zo duur als dat gezegd werd, wel veel duurder als andere jaren, maar we konden nog elke keer onder de 1 euro 80 blijven.
Thuis de kleding voor de volgende dag klaar gelegd en de tassen weer dicht gedaan, klaar voor de terugtocht van de volgende dag.
Zoals gezegd is de laatste dag traditioneel de grillplatte, die moet je overigens wel reserveren, dan kunnen ze daar rekening mee houden. Je krijgt dan een grote plaat op een warmhoudplaatje en daar zitten diverse soorten vlees en groenten op, patat, gebakken aardappels en rijst. zie foto 7
Ook traditioneel voor mij is de alcoholvrije cocktail., wordt altijd speciaal voor mij gemaakt door Thomas, want ook dat staat niet op de kaart.
Toen we binnen kwamen hebben we ze een bos bloemen gegeven, ze zitten nl in november 25 jaar op Kalswirt. Kalswirt zelf is al vele jaren ouder, het heeft ook echt een rustieke en gemoedelijke sfeer. Dat komt niet alleen door het gebouw en de inrichting, maar ook het enthousiasme van Thomas, Carmen en Diana.

Dag 8 donderdag 18 augustus

Voor de laatste keer buiten ontbeten, tegen half 8. Rond kwart over 8 afscheid genomen en vertrokken.
Weer richting Geiselwind, daar hebben we Petra getroffen, we kennen Petra, al jaren van het Autohof aldaar. Deze keer zijn we van onze traditie afgeweken en een keer naar Subway gegaan. Dat was een goed alternatief, ze hadden heerlijke warme belegde broodjes.
We hadden voor Petra een hart meegenomen voor onze vriendschap en wat bleek ze had voor ons een eigen gemaakte kaars meegenomen, zie foto 8. We hebben gezellig met elkaar gekletst, zo gezellig dat we de tijd vergaten en na anderhalf uur toch echt weer verder moesten.
De terugreis zijn we via Limburg aan de Lahn en Keulen gegaan. In Limburg aan de Lahn hebben we getankt en ijs gegeten. Deze keer gewoon een cornetto op het vuistje.
Tegen half zeven waren we in Vreden waar we gegeten hebben, daarna nog wat boodschappen gehaald voor de volgende dag en toen kon ik weer in mijn eigen bedje slapen, maar ik zat nog zo vol indrukken, dat eerst de slaap niet eens kwam, maar later wel en ik werd weer redelijk uitgerust wakker.

Dit was een heerlijke vakantie met mooi weer, niet zo gek heet als hier in Winterswijk, nee gewoon aangenaam. De sfeer zat er alle dagen goed in en we hebben naast mooie routes ook weer oude bekenden gezien en dat maakte het tot een fijne vakantie.

Maar dit is als het goed is niet mijn enige vakantie dit jaar, als de weergoden het willen, dan ga ik ook nog met scooty op vakantie, dus als je mijn blogs leuk vindt, hou hem dan in de gaten, want ook daar wordt uiteraard weer een verslag van gemaakt.

fotosite https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/

Bijlagen:
http://https://www.flickr.com/photos/40979853@N03/   

Tour door het Woold, Miste en Corle

Afgelopen vrijdag heb ik een kleine tour gemaakt in de buurtschappen van Winterswijk en wel de Buurtschappen, Woold, Miste en Corle.
Ik heb eerst een paar knooppunten gereden nl 20. 21. 19. 18 en 13 en toen mijn eigen weg naar huis gereden.
Ik ben begonnen bij het industrieterrein, omdat ik naar de Rova moest. De knooppuntenroute komt er langs, dus dat was makkelijk.
Als je een route door het Woold rijdt, kom je bijna altijd langs de beide watermolens die het Woold rijk is, ik heb er al eens eerder over verteld en deze keer heb ik beide molens eens anders gefotografeerd. Watermolen den Helder vanaf de Wooldseweg gezien, foto 1 en watermolen Berenschot heb ik het oude graanpakhuis gefotografeerd, nu is het volgens mij een deel van het restaurant aldaar. foto 2.
Daarna ging het door de mooie Bekendelle en kwam je achterlangs camping Vreehorst, hier heb ik heel wat kinderstapjes staan, maar je kon niet zo goed meer zien dat het een camping was, het is nu helemaal vol gegroeid, dat was in mijn kindertijd niet zo. Ik heb op de kruising met de Vreehorstweg gepauzeerd. Even later kwam je weer langs de vistrap, ook hier heb ik al eens over geschreven, de mensen die mijn blogje regelmatig lezen, weten het vast nog wel.
Even later ging de tocht over het Krozenbrinkpad, dit pad is genoemd naar de Winterswijkse schrijver Henk Krozenbrink. Er is bij de plaatselijke VVV zelfs een hele Krozenbrinkroute verkrijgbaar, ook die heb ik hier al eens beschreven.
Dat pad komt uit op de Misterweg, hier moet je even goed uitkijken, want je steekt hem vrijwel recht over en komt in de buurtschap Miste. Via een mooie klinkerweg kom je uit bij knooppunt 13. Hier ben ik niet verder gegaan, maar richting huis gereden, via een klinkerweg kom je bij de Corleseweg, die steek je over, gaat dan naar rechts het fietspad op richting Winterswijk en het 1e zandpad links ga je weer in. Dit is een goed begaanbaar pad voor de scooty. Uiteindelijk kom je dan bij Galerie Ankommen, zie foto 3. Hier kun je iets te drinken en eten nemen, maar ze hebben ook regelmatig wisselende tentoonstellingen en voordrachten. In de plaatseljke krant wordt hier melding van gemaakt. Het zit nog altijd in de planning om daadwerkelijk een keer een kijkje te nemen, maar nu was de tijd op. Dus ging ik via de Mentinkweg verder en ging daar even op een bankje zitten om mijn medicatie in te nemen. Daar kwam ik aan de praat met een meisje dat ook op de bank zat en het bleek een dochter te zijn van een vroegere vriendin van de Mavo. Dat was dus een onverwacht leuk gesprek en zo kun je weer zien dat de wereld wel heel klein is af en toe. Vanaf de Mentinkweg ben ik rechtstreeks naar huis gereden.
Onderweg kwam ik ook nog een minibieb tegen, foto 4. Hier kun je vaak boeken omruilen of soms tegen betaling een boek kopen. Ik heb niets gekocht, omdat ik tegenwoordig grote letterboeken moet lezen.

Het is de bedoeling om nog meer knooppunten in Winterswijk te rijden, dus hou mijn blogje in de gaten als u dit interesseert.

05-06-2022 om 15:31 geschreven door lientje  

Scootyvakantie Scholtenpad Winterswijk

De afgelopen week heb ik het Scholtenpad gereden, een wandeltocht van 103 km lang, hoewel ik er waarschijnlijk een paar meer gereden heb. Reden is dat ik met mijn scootmobiel niet overal bij kon en ik dus alternatieve routes moest zoeken. Wilt u deze route ook rijden met een scootmobiel, dan kunt u bij mij de aanpassingen aanvragen, stuur een mailtje naar medelander123@gmail.com.
Het Scholtenpad dankt zijn naam aan Scholtenboerderijen, dit waren vanaf de Middeleeuwen grote boerderijen, kenmerkend met een Herenhuis en daarachter de boerderij, zie foto 1. Scholtenboerderijen zijn uniek in onze omgeving, het werd bevolkt door de landadel, een soort leenheren, die door de adel of bisschop werd aangesteld om hun eigendommen te beheren. Later eigenden de Scholten zich zelf allerlei rechten toe. Aldus het boekje van het Scholtenpad. Je had hele Scholten, halve Scholten en kwartjesscholten. Mijn oma behoorde tot de laatste.

De route is bewegwijzerd met roodgele vlakken, maar u doet er verstandig aan om het boekje Streekpad Winterswijk, Scholtenpad, erbij te houden. Soms was het erg moeilijk om een markering te vinden en soms zag ik het helemaal niet en ook voor de alternatieve routes was het handig om het boekje ter hand te nemen. Het boekje is via diverse kanalen op het internet te koop en ook bij de bibliotheek is het nog te leen, maar dan moet je wel rekenen op een lange wachttijd, heb ik vernomen. Gelukkig had ik lieve wandelvrienden, die het boekje destijds gekocht hadden en ook gelopen hebben en ik mocht het lenen, samen met een navigatieapp kon ik de alternatieve routes goed vinden.

Onderweg zijn er diverse horecagelegenheden en zelfs enkele rustpunten, al zijn die wel iets uit de route, maar toch vrij dichtbij, zodat het niet een overkomelijkheid is en als je nodig moet plassen, een welkome verrassing.

Hieronder dan mijn verslag van de belevenissen van mijn vakantie en het Scholtenpad:

Maandag 9 mei, dag 1

Om 10 uur vertrokken vanaf het station in Winterswijk. 1e attractie was de Borkense baan, hier heeft ooit de trein gelopen van Winterswijk naar Borken. Nu liggen deels de rails er nog, maar hebben ze het teruggegeven aan de natuur en bloeien er bijzondere planten en komen er veel insekten, vogels ed voor.
Algauw zie je de 2e attractie nl het openlucht zwembad, het gebouw is in al die jaren niet veranderd, ik ging hier vroeger als kind al heen. Het is even gesloten geweest, maar door de Winterswijkse bevolking, die een actie ter behoud op touw heeft gezet, is het nog steeds in gebruik als zwembad. Heel actueel is dat het zwembad met dit mooie weer gesloten is, omdat er personeelstekort is. Naast zwemmen kun je er ook nog naar een restaurant.
Even verderop kom je bij de 1e watermolen, nl Den Helder. Deze watermolen draait niet meer, maar wel kun je er roeibootjes huren, waarmee je over de Slinge kunt varen of iets nuttigen in het restaurant.
Via allerlei zandweggetjes kom je bij de 2e watermolen, Berenschot, deze molen draait nog wel. Dit is een toplocatie, hier kun je bv naar de wc, is er een informatiepunt en kun je ook wat eten en drinken. Helaas was deze keer de wc defect.
Ik heb geluncht op de Kreilweg, het leuke was dat ze hier stenen hadden liggen en op 1 van die stenen kon je boter kaas en eieren spelen, leuk voor als je met kinderen onderweg bent. Daarna pauze gehouden bij de Bosweg, bij de schapen, het grappige was dat er alleen maar donkere schapen waren, meestal zie je witten en af en toe een donkere er tussen. Wel hadden ze allemaal een witte bles.
Daarna ging de tocht richting Aalten, ik ben even van de route afgeweken, want ik zag een bordje rustpunt staan en toen kon ik eindelijk naar de wc. Het was tevens een ijsboerderij genaamd het Oude Pietenpol, aan de Lieversdijk nr 4, Ik heb me dus getrakteerd op een lekker boerdeij-ijsje. Op Nummer 1 zou je olifanten moeten zien, daar werd ik over getipt, maar helaas ik heb ze niet gevonden. Dit was 800 meter uit de route, dus dat viel mee.
Mijn eindpunt van deze dag was bij de Huiskermatedijk, daar heb ik de taxi besteld en kon ik op een bankje zitten wachten en mijn dag overdenken en wat eten uit de proviandtas.

Dinsdag 10 mei, dag 2

Om half elf was ik weer in de Haart, ik heb me met de taxi laten brengen naar jongerencentrum Atlantic, dat was bijna bij het eindpunt van gisteren en makkelijker voor mij te bestellen.
Rond kwart over 11 had ik mijn 1e pauze bij de Walfortlaan. Dit ligt in Landgoed Walfort, wat weer hoort bij Havezate Het Walfort, een havezate is een versterkt huis of boerderij,
De route ging verder langs de beek, richting Bredevoort, hier heb ik op het Zand geluncht. Op het Zand staat een standbeeld van Hendrikje Stoffels, zij was de vrouw of minnares van Rembrand van Rijn, de bekende schilder.
Ik heb hier veel voetstappen staan, want ik heb op de Veste, dat gevestigd is aan het Zand, stage gelopen en een leuke tijd beleeft. Bij de plaatselijke VVV mocht ik even naar de wc, er was nl geen openbare toilet, dat vond ik dus erg lief. We kwamen nog even aan de praat, omdat mijn moeder hier in het stadje een winkel gehad had, maar ze waren te jong om het zich te herinneren.
Ben ook even in de enige kerk dat Bredevoort nog heeft, geweest. Helaas hebben ze het mooie interieur afgebroken en staan er alleen nog maar stoelen, dat vond ik reuze jammer. Wel een kaarsje aangestoken.
Via natuurgebied het Klooster naar Vragender gereden. Het Klooster dankt zijn naam aan een klooster wat hier ooit gestaan heeft, het enige dat daar nog aan herinnert is een klein standbeeldje van de oprichter, bij een driesprong.
In Vragender heb je twee horecagelegenheden, maar helaas beiden waren gesloten, althans, ik zag er geen leven in. Voor Vragender heb ik even gepauzeerd bij een picknickplaats met een kruisbeeld. Vragender is één van de kerkdorpen van Lichtenvoorde, Lichtenvoorde is Katholiek van oorsprong, dus vandaar overal in de omgeving kapelletjes en kruisbeelden.
Via Vragender en natuurgebied de Schans ging het richting het Station van Lievelde. In de Schans heb je nog restanten van de schanzen ten tijden van de oorlog met Frederik Hendrik, zo heb je bv de Engelse Schans.
Bij het station in Lievelde heb ik weer op de taxi gewacht. Nu denk je dat je bij een station een toilet vindt, helaas dus niet. Nu kun je wel in de horecagelegenheid terecht, maar dat wilde ik niet, omdat ik immers op de taxi moest wachten.

Woensdag 11 mei, dag 3

Ik heb me met de taxi weer naar Station Lichtenvoorde - Groenlo laten brengen, zo heet het station in Lievelde officieel. Via mooie zandwegen kwam ik vlak voor Zwolle uit, Zwolle bij Groenlo of Grolle zoals ze hier zeggen, Bij de beek heb ik geluncht. Hier kun je een perceel zien waar ooit ook een kamp van Frederik Hendrik of zijn tegenstanders hebben gestaan.
Via het Reirinckpad, wat hoort bij het Reirinck, een oude boerderij, nu een groepsaccomodatie, langzaam richting Meddo gereden. Meddo is een buurtschap van Winterswijk, maar het enige Katholieke, want Winterswijk is eigenlijk Nederlands Hervormd. Bij café Spiekerman heb ik een plaspauze gehouden en een ijsje gegeten.
De tocht ging verder richting het Hilgelo in Winterswijk. Hier heb ik de route weer moeten omzeilen, want de tocht ging langs een beek en als er geen pad langs loopt, is dat voor scooty niet te doen, maar de aanpassing was vrij simpel en ook erg mooi. Bij het Hilgelo heb ik de laatste pauze gehouden en gereden tot aan de Sevink Molen ben op eigen kracht weer naar huis gereden. Overigens het Hilgelo is een grote zandafgraving en nu recreatiegebied.

Donderdag 12 mei dag 4

Heb me weer af laten zetten bij de Sevink Molen, vanaf hier ging het eerst goed, een heel mooi zandpad, later asfaltweg tussen bomen door, tot we weer langs de beek verder moesten. Dus maar weer voor een alternatieve route gekozen, deze dag moest ik zelfs meerdere keren voor een alternatief kiezen.
Maar evengoed het was een mooie route. Geluncht bij de Balkende ezel, een rustpunt, die overigens ook weer iets uit de route ligt, maar daar kun je een plaspauze doen en wat lekkers gebruiken als je dat wilt, ik koos voor Thee en eigen gebakken chocoladecake. Hier kun je ook ezeltochtjes maken, maar heel eerlijk ik heb geen ezels gezien, wel schapen.
Ben geeindigd in Ratum, ook nu kon ik weer zelfstandig naar huis rijden.

Vrijdag 13 mei dag 5

Weer met de taxi naar gebouw Emma in Ratum laten brengen, vandaar ging de tocht naar de Steengroeve, deze bestaat uit meerdere groeven, de ene groeve is nog steeds in bedrijf en de andere is terug gegeven aan de natuur en hier broeden oa elk jaar uilen, die je via de site WWW.BELEEFDELENTE.NL in de lente kunt volgen. Het is een trekpleister voor natuurliefhebbers en voor archeologen, maar ook voor kunstliefhebbers, want meestal elke 2 jaar wordt er een musical uitgevoerd in het zogenaamde Steengroevetheater. Dit jaar wordt er Freule van Dorth opgevoerd. Ook kun je daar beschilderde silo's vinden. Dat is tegenwoordig helemaal hot, ze zijn natuurlijk een doorn in het oog, maar nu ze beschilderd worden is het een heuse trekpleister. Heel eerlijk ik kon niet echt goed ontdekken wat het voor moest stellen, maar dat ligt beslist aan mij, zie foto en oordeel zelf.
Ook hier moest ik weer een stukje anders rijden, want in het bos lag een dikke boomstam op het pad en ja daar kunnen we niet overheen, maar via de Vosseveldseweg kwam ik toch weer op het goede punt uit.
Overigens mijn roots liggen hier in de buurt, want ik ben hier geboren, een paar huizen eerder dan de Steengroeve, vanuit Winterswijk gezien, maar dat terzijde.
Ik heb geluncht bij de Italiaanse Meren, ook dat was even uit de route, maar het was vrij fris op scooty, omdat het weer niet zo mooi was als ze voorspeld hadden. De Italiaanse Meren is een camping, maar ze hebben ook een cafetaria en een restaurant en daar heb ik me tegoed gedaan aan een kop warme choclademelk en een lekker kopje champignonroomsoep. Een leuke afsluiting dus en ik was meteen weer lekker opgewarmd.
Via het Woold en de Bocholtsebaan richting huis gereden. Ook de Oude Bocholtsebaan is een oude spoorlijn en deze ging naar het Duitse Bocholt. Nu is dat een mooi fietspad geworden, tussen bomen door en die komt uiteindelijk weer uit waar we begonnen zijn bij de Borkense baan.

Deze vakantie zit er weer op, ik hoop in september het vervolg te rijden van het Jacobspad, waar ik vorig jaar aan begonnen ben. Maar tussendoor zullen er vast nog wel mooie ritjes op mijn pad komen. Blijf dus mijn blohgje in de gaten houden. Veel leesplezier en als u een reactie wil sturen, schroom niet, dat zou ik erg leuk vinden, via bovenstaand emailadres of via de link onder het blogje

17-05-2022 om 16:43 geschreven door lientje  

Museum Wereld van Wenters

Onze bedoeling was om in de wintermaanden wat uitstapjes te maken en daarover te schrijven, helaas dat is maar ten dele gelukt, door allerlei omstandigheden. Nu het voorjaar weer is begonnen, wil ik toch weer een nieuwe start maken en beginnen we met het plaatselijke Museum Wereld van Wenters, waar we gisteren geweest zijn en waarover ik graag iets meer wil vertellen.

Het museum Wereld van Wenters is een onderdeel van Vereniging het Museum en beslaat drie panden in de Meddosestraat. Dit zijn alle drie voormalige winkelpanden. Je komt binnen in de middelste "winkel", dat is de ontvangstruimte. Bij de balie betaal je 4 euro entree, dit is het geld meer dan waard. Je kunt niet alleen het museum bekijken, maar je krijgt aan het einde ook een heel informatiepakket mee, met zelfs een boekje waarin oud Winterswijkers in staan, helaas mijn moeders oom, Piet te Lintum, ontbreekt hierin, dat vond ik jammer, maar ja een beetje chauvinisme van mijn kant mag wel, vind ik. Tenslotte was hij een echte Wintersdwijke kunstschilder, geen Mondriaan of Max van Dam, maar toch hij heeft veel geschildert en getekend in de Achterhoek, Maar dat terzijde.

Dit museum is, samen met de Museumfabriek onderdeel van Vereniging het Museum. Als je de kassabon bewaard en je bezoekt binnen een maand het andere museum, dan hoef je maar 2 euro entree daarvoor te betalen, dus echt waar voor je geld. In de ontvangstruimte staan ook tafels en stoelen waar je tijdens of na het bezoek een kopje koffie of thee kunt drinken, uiteraard tegen betaling.

Het rechterpand gezien vanaf de entree is de expositieruimte. Hier komen periodiek wisselende tentoonstellingen in. Deze keer tot en met volgende week is het thema: Toen was Geluk heel gewoon. Mijn moeder had nog een discussie over de titel, want vroeger was Geluk helemaal niet zo gewoon, maar goed dat terzijde. In elk geval bestaat de expositie uit voorwerpen uit de jaren 50 en begin jaren 60. Hier kun je denken aan gebruiksvoorwerpen, speelgoed, muziek uit die jaren, een tv toestel, vervoersmiddelen etc. Mijn moeder herkende natuurlijk veel omdat ze die jaren zelf bewust heeft meegemaakt, maar ook ik herkende veel voorwerpen, omdat ik gewoon geinteresseerd ben in oude voorwerpen en we natuurlijk vroeger een tweedehands winkel hebben gehad. het is echt de moeite waard om deze expositie te bekijken, voor de ouderen uit pure nostalgie, voor de jeugd om te zien welke voorwerpen ze vroeger gebruikte, toen er bv nog niet veel dingen op elektrisch ging, zoals je nu bv een mixer hebt, deden ze dat toen met een handklopper, een mixer dat je met de hand moest draaien en dat is maar 1 voorbeeld.

Als je de expositie bekeken hebt, kun je naar het linkergedeelte van het museum. eerst kom je in een ruimte waarin bekende Winterswijkers aandacht krijgen, zoals Tante Riek, verzetsvrouw uit de 2e wereldoorlog, kunstschilders Piet Mondriaan en Max van Dam, verzetsheld Gradus Kobus en nog veel meer. Ook heeft deze ruimte een rariteitenkabinet, dus zeg maar een kast waarin je allerlei aparte voorwerpen in ziet.

Wat ze ook nog hebben, maar wat ons niet zo erg interesseerde was een hele hoek over de Molukse muziek. In Winterswijk is een vrij grote gemeenschap Molukkers en die waren blijkbaar zeer muzikaal, denk maar aan Daniel Sahuleka, maar er was ook een bandje, daar ben ik de naam helaas van vergeten. In elk geval van de Winterswijkse Molukse muzikanten, is ook een hele hoek gewijdt

Loop je wat verder dan kom je in het oudste gedeelte en wel in de bakkerij, hier zie je een heuse origniele bakkerij die je terugwaant in de beginjaren van de 20e eeuw, zelfs de stenen vloer is nog helemaal authentiek. Ook zie je een bakkerswinkeltje van toen, ik vond dat erg interessant en verder allerlei foto's van de vele bakkerijen die Winterswijk ooit rijk was. Wij hadden pas geleden een bakkertrilogie gelezen, dat ging over die tijd en we konden het verhaal ons nu helemaal voorstellen.

Als je dat allemaal gezien hebt, kun je nog een video bekijken over de Museumfabriek, het andere onderdeel van de Vereniging, zoals gezegd. Voor ons was dat niet zo interessant, dus waarschijnlijk gaan we die niet bezoeken, maar je weet het maar nooit. Dat houdt niet in, dat u het niet moet bezoeken, smaken verschillen nu eenmaal en iets moet je interesseren of niet.

Het museum wordt gerund door vrijwilligers, die erg veel van het Museum afweten, je kunt een soort van rondleding krijgen, maar je kunt ze ook van alles vragen of zij vragen aan jou of je iets wilt weten. Dus ik wil maar zeggen ze zijn heel gastvrij en vertellen uit volle overgave over hetgeen je ziet.

Het is aan u hoe lang u erover doet, wij hebben er ongeveer een drie kwartier over gedaan, daarna een kopje koffie gedronken, omdat we op de taxi moesten wachten. Ook toen hebben we met de vrijwilligers nog gesproken, oa dus gediscussieerd over de titel van de tentoonstelling.

Wat ik persoonlijk leuk vond was dat er een schilderij hing van mijn moeders oom Piet te Lintum en een trouwfoto van een andere oom en tante van mijn moeder bij het Item over stalhouderij Arie van Putten, die was ik nog vergeten te noemen. Arie van Putten was een begrip in Winterswijk, zeker in de jaren 60 en 70 en waarschijnlijk ook al wel eerder, trouwde iedereen in een koets van Arie van Putten, later had hij ook trouwauto's. Ook begrafenissen werden verzorgd door hem.

Kortom het is een klein museum, maar wel eentje voor ieder wat wils, ik vind het een absolute aanrader voor het geval u in Winterswijk vertoefd. Tuurlijk winkelen is leuk, maar ondertussen kunt u gerust een kijkje nemen, want het zit in één van de winkelstraten die Winterswijk rijk is en nog wel het oudste winkelstraatje, met veel nostalgische en authentieke winkeltjes.

Informatie kunt u vinden op www.vereniginghet museum.nl, het museum is dus gevestigd aan de Meddossestraat 39-40 en de openingstijden zijn dinsdag t/m vrijdag van 13.00 – 17.00 uur (inloop tot 16.00) en zaterdag van 11.00 – 17.00 uur (inloop tot 16.00).
Bent u nu heel enthousiast geworden dan kunt u ook nog lid worden van de vereniging, dit kost u 25 euro per jaar, maar hiervoor krijgt u gratis entree van de beide musea voor het hele gezin, gratis deelname aan activiteiten of met korting, ontvant u 4x per jaar een magazine met veel wetenswaardigheden en je ontvangt korting op de diverse boeken die het museum verkoopt. Daarnaast krijgt u als welkomsgeschenk een boek naar keuze bv van Henk Krosenbrink, W Peletier of een boek over verhalen in oorlogstijd van schoolkinderen uit Winterswijk. Dus een aantrekkelijk aanbod lijkt me.

Als laatste kregen we nog een infopakket mee dat bestond uit enkele folders, enkele ansichtkaarten en dus een boekje over bekende Winterswijkers. Kortom wij zijn erg enthousiast over dit museum en raden dit dan ook zeker aan

Hieronder staan enkele foto's, de 1e twee heb ik van de website van het museum gehaald en de rest heb ik zelf gemaakt.

Bijlagen:
http://www.wereldvanwenters.nl   

Helaas even geen blogje, mijn gezondheid laat me even in de steek, dus ik ben niet naar het sinterkjlaasmuseum geweest, wordt dus een punt voor het volgende jaar en ook de kerstkribbententoonstelling in Kranenburg verschuif ik ook naar het volgend jaar.

Ik hoop dat ik rond de kerstdagen de kerstkribbenroute in Dinsperlo kan rijden met mijn ouders, als dat lukt, dan volgt uiteraard hier weer een verslag. Sorry voor het ongemak,

groetjes Lientje

09-12-2021 om 18:49 geschreven door lientje  

Etentje bij Pronova Winterswijk

Afgelopen woensdag zijn we wezen eten bij Pronova Winterswijk. Pronova is een school voor leerlingen met een leerachterstand of een sociale achtergrond. Het is een VMBO school en in 5 jaar worden ze of klaargestoomd om aan het werk te gaan of ze kunnen doorstromen naar een vervolgopleiding.

Wij kwamen op het idee om een keer te gaan eten nav een tasje met inhoud dat we gekregen hadden in het kader van Burendag. Het zijn nl onze overburen. In dat tasje zaten eigen gebakken koekjes, een plantje, een pen en dus ook een waardebon om te gaan eten bij de school. Voor ons dus een reden om eens te gaan kijken en te genieten wat ze daar allemaal doen, in dit geval op het gebied van koken. De school heeft nl diverse takken van opleidingen, zoals bv groen, verzorging, metaal en houtbewerking en nog meer. Ik zal hieronder de weblink naar de website van de school zetten, zodat geinteresseerden een kijkje kunnen nemen.

Zo hebben ze dus ook een tak horeca waarin ze leren koken en bedienen. Elke woensdagmiddag tussen 12 en 14 uur kun je reserveren voor een plekje in het restaurant. Voor maar €8.00 krijg je een drie gangen menu, je kunt niet uit de kaart kiezen, het menu stippelen zij al van te voren uit. Dus een verrassingselement. Dat is leuk, maar je kunt ook voor verrassingen komen te staan, maar zoals wij het ervaarden was het een goed en gedegen menu, wat denk ik iedereen wel lust.

Afijn wij melden ons tegen 12 uur en we werden netjes ontvangen door een leerling, die ons naar het restaurant bracht, wat overigens op begane grond is, dus voor mensen zoals ik, hoeft dat geen bezwaar te zijn. Eenmaal bij het restaurant werden we weer ontvangen door een andere leerling en die bracht ons naar de plaats. We konden zelfs kiezen waar we wilden zitten. Vanwege mijn ogen kozen we voor het plaatsje bij het raam.
In totaal kunnen 26 mensen reserveren. Deze week was ongeveer de helft van de stoelen bezet.
We kregen een kan met water en een menukaart, waarop je evt extra drank kon bestellen en wat we die dag te eten zouden krijgen.

Voor ons was het menu zeer geschikt nl:
Kippepasteitje vooraf, geserveerd in een pasteibakje
Hoofdgerecht bestond uit Karbonade in een tijmsaus, broccoli met kaassaus, witte koolsla en kleine blokes gebakken aardappelen.
Het dessert bestond uit Banane Royal, dus ijs met bananen en een vanillesaus en dat heel mooi geserveerd.

Zoals het in een goed restaurant behoort werden we netjes bediend en werd ook regelmatig gevraagd of alles goed was. Wij hadden iemand die het voor de 1e keer deed en echt we kunnen hem een dikke pluim geven, het ging helemaal super.

Na het eten hebben we nog wat achtergrondinformatie gevraagd en hebben we meteen een nieuwe datum geprikt en wel halverwege december. Dus het was zeer geslaagd, anders hadden we dat beslist niet gedaan.

Naast dit restaurant hebben ze ook nog andere activiteiten, zoals bv een kerstmarkt, mits corona dit natuurlijk toelaat. Ik denk dat tegen die tijd het wel op de site zal staan of in de plaatselijke krant aandacht aan besteedt zal worden.

Bent u net als wij enthousast geworden, dan kunt u reservereren via https://www.pronovapraktijkonderwijs.nl/reserveren/71 Dat gaat heel eenvoudig, u vult het formulier in, dan krijgt u een bevestiging via de mail en komt u op de afgesproken datum bij de school aan de Wielewaalstraat 2 te Winterswijk. U kunt ook telefonische reserveren onder nummer 0543-531574.
Wilt u meer weten over de school, dan kunt u kijken op de website van de school https://www.pronovapraktijkonderwijs.nl

Voor ons is het dus voor herhaling vatbaar en ik hoop dat mijn verhaal u enthousiast heeft gemaakt, want leerlingen worden pas echte beroepskoks en bedienden door ervaring en die ervaring krijg je nu eenmaal alleen uit de praktijk. Dus komen er geen eters, dan is er voor hen ook niets te leren.

Ik plaats hieronder enkele foto's, ik heb niet alle gerechten gefotografeerd, omdat het er allemaal zo lekker uitzag, dat ik vergat om foto's te maken.

Dit was dan mijn 2e blogje over de Winteractiviteiten, over 14 dagen hopen we naar het Sinterklaasmuseum in Neede te kunnen, blijf mijn blogje dus in de gaten houden.

12-11-2021 om 00:00 geschreven door lientje  

Vandaag dan de primeur, de winterblog is een feit. In dit winterblog probeer ik zoveel mogelijk elke 14 dagen een aktiviteit neer te zetten die ik samen met mijn moeder onderneem. Je kunt dan denken aan Musea- of concertbezoek, iets culinairs, iets feestelijks of iets voor een goed doel.

Met dat laatste begin ik, we zijn nl naar de DORCAS winkel in Aalten geweest. De DORCAS winkel is een winkel in tweedehands goederen en het verschil met een gewone kringloopwinkel is dat je hier ook een goed doel steunt. Dus hier sla je drie vliegen in één klap, je geeft een afdankertje van iemand anders een tweede leven, dus dat scheelt voor het milieu, je komt vaak goedkoop aan leuke spullen en je steunt nog een goed doel ook. en als je spullen inlevert, dat kan nl ook, dan heb je je huis opgeruimd en zoals gezegd spaar je het milieu. Dus wat wil je nog meer.

Maar laten we bij het begin beginnen:

Dorcas is een internationale Christelijk instellling die doet aan ontwikkkelingssamenwerking, met name voor landen in Oost Europa, Afrika en het Midden Oosten. De naam DORKAS verwijst naar een bijbels figuur, genaamd Dorkas, die een vroegere volgeling van Jezus was en bekend stond om het feit dat zij veel deed voor de armere bevolking.

DORCAS heeft meedere activiteiten om geld in te zamelen voor het goede doel, zo hebben ze een voedselsactie, waarbij in het verleden bij supermarkten dozen stonden waar je etenswaar in kon doneren, maar door corona is alles anders en nu kun je tot 7 november geld doneren en daar kopen ze dan voedselpakketten van, meer info op de website, die ik hieronder zal noemen.

Maar ze hebben dus ook een tweedehands winkel in Aalten, er zijn er in totaal 33 las ik op het internet, dus er is vast wel eentje bij jou in de buurt te vinden, maar voor ons was deze in Aalten van belang.

Het assortiment in Aalten is heel groot, zo groot dat we te weinig tijd hadden, we hadden er een uur voor uitgetrokken, maar helaas we hebben maar een derde van de winkel gezien, dat kwam ook door de kerstshop, die was erg groot en ze hadden leuke prijsjes, we hebben dan ook goed ingeslagen.
Maar zoals gezegd het assortiment is zeer uitgebreid, van kleding en accessoires tot huishoudelijke artikelen, van meubels tot boeken en speelgoed, elektrische apparaten tot decoratieartikelen. Echt teveel om op te noemen. Dus een kijkje meer dan waard!

Als je spullen over hebt, dan hoef je dat dus niet naar de vuilstort te brengen, maar kun je dat afgeven bij de winkel van de DORCAS, mits het natuurlijk heel en schoon is. Je kunt echt ontzettend veel brengen bij de winkel, maar ze hebben toch ook een paar uitzonderingen, zowel de spullen die je kunt brengen en de spullen die ze liever niet willen hebben, kun je vinden op onderstaande website onder het kopje in het menu spullen brengen.
Je kunt de spullen tijdens de openingstijden inleveren. Je kunt, weet ik inmiddels, ook meubels en evt in combinatie met ander huisraad, op laten halen. Ook kun je grote spullen laten thuis bezorgen in overleg, Gewoon even cpontact opnemen met de winkel, zie gegevens hieronder.

Lijkt het je leuk om bij DORCAS te werken, ze vragen momenteel vrijwilligers voor diverse taken, oa: prijzen en inrichten huishopudelijke artikelen, kerst en paasartikelen, schilderwerkplaats en de kassa. Lijkt je dit leuk dan kun je bellen of mailen, de contactgegevens vertel ik hier onder aan de tekst.

Je kunt op verschillende manieren DORCAS ondersteunen, je kunt een bedrag schenken, zoals nu bij het voedselpakket, je kunt DORCAS laten erven bij overlijden, je kunt goederen doneren, je kunt in de winkel goederen kopen en ze hebben ook nog een online winkel waar je goederen kunt kopen, niet voor jezelf maar voor iemand die het echt nodig heeft. Dit kan zijn voedselpaketten, maar ook een doktersbezoek, een bijenkorf, een hygiënepakket enz. Deze bedragen varierem van €5.00 tot €200.00. Dus er zit voor elke portemonee wel iets bij, als je dat wilt natuurlijk. Ik heb geen aandelen in DORCAS, dus ik laat iedereen hier vrij in, ik geef alleen aan dat de mogelijkheid er is.

Kortom wij zijn heel erg tevreden en we gaan zeker nog een keer terug om de rest van de winkel te bekijken. Mocht je door mijn verhaal ook enthousiast geworden zijn, hieronder zet ik de contactgegevens van de diverse websites en het adres van de winkel in Aalten.
Helaas had ik geen tijd meer om foto's te maken, sorry, maar ik hoop dat mijn verhaal u toch inspireert om het allemaal met eigen ogen te bewonderen.

Adresgegevens DORCAS Aalten:

Nijverheidsweg 1
7122 LC Aalten

T 0543 537 458 (tijdens openingstijden)

E dorcaswinkelaalten@dorcas.nl of website https://dorcas.nl/winkels/aalten
F https://www.facebook.com/DorcasAalten/

Landelijke organisatie:

w https://dorcas.nl landelijke website
w https://webshop.dorcas.nl webshop van DORCAS, waar je goederen kunt kopen en doneren.

Donderdag 09:30 - 15:30

Vrijdag        09:30 - 15:30

Zaterdag     09:30 - 15:30

Dit was dan mijn 1e winterblogje, ik hoop dat het jullie bevallen is en dat ik jullie geënthousiasmeerd heb.
De volgende is ook al bekend, over 14 dagen gaan we nl naar Pro Nova, de school bij ons aan de overkant. Zij hebben een koksopleiding en daar kun je elke woensdag tussen 12 en 2 uur genieten van een diner. Wordt dus vervolgd.

30-10-2021 om 00:00 geschreven door lientje  

Grasduinen route Wandelen bij Winterswijk

Ik kreeg van een vriendin een wandelroute, dat in het tijdschrift Grasduinen heeft gestaan, ik heb even gegoogeld, maar het blad bestaat al 10 jaar niet meer. Dus mocht iemand geinteresseerd zijn om ook deze route te lopen of te rijden met de scootmobiel, dan kun je hier onder een berichtje doen en dan zal ik een kopie sturen via de mail.

In elk geval is de route 20 km en in te korten tot 13 kilometer, ik heb voor het laatste gekozen, maar dat vertel ik zo wel. Het begin is bij het Station, wel aan de andere kant van waar ik de foto gemaakt heb, zie foto hieronder.

Echter ik ben de route anders begonnen, omdat ik eerst naar de ROVA moest om wat weg te brengen. Dus ik ben richting de Wooldseweg gereden en daarna via de watermolen Den Helder en het openluchtzwembad naar het einde van punt 1 gereden. Daar las ik dat ik eigenlijk bij het bruggetje langs de beek moest lopen, ik weet dat ik daar niet langs en overheen kan met mijn scootmobiel, dus heb ik de kaart bestudeerd en ben in plaats daarvan rechtdoor gereden, de Badweg volgend. Dan kom je bij de Kottenseweg, een gevaarlijke oversteek, dus even uitkijken. Ik wilde bij punt 3 de route weer oppakken. Ik heb het geprobeerd, maar durfde het niet aan, het 1e deel van het pad ging nog wel, maar dan moest je tussen 2 akkers door en dat zag ik echt niet zitten, veel teveel onkruid en graspollen en dan zie je niet wat er onder zit. Dus weer terug gereden naar de Kottenseweg even rechtdoor gereden richting Kotten, bij de Stemerdinkweg oversteken en vanaf dat punt kon ik de route weer gewoon volgen.

Gelukkig dat ik dat gedaan had, want ik kwam op een gegeven moment een mooi kunstwerk tegen, zie foto 1 en 2. Ik dacht eerst dat het puzzelstukjes waren, maar het bleek glad te zijn, toen ik het aanraakte. Toen ben ik beter gaan kijken en zag dat het allemaal kleine fotootjes waren met mensen erop. Heel apart, ik had het nog nooit gezien. Ik vertelde het aan een vriendin en die zei dat ze ook ooit zoiets bij het Johan Cruyff stadion gedaan hadden met de verjaardag van Johan Cruyff. Dus het komt vaker voor.

De tocht was verder mooi, langs rustige paadjes en wegen en allen goed begaanbaar. Ik kwam toen ook langs en bij de oude Borkense baan, dat deel kende ik niet, zie foto 3, later kwam ik ook weer bij het beginpunt van die baan en nu stond er niets voor, dus kon ik het eindelijk fotograferen. Vroeger was Winterswijk een heus knooppunt van spoorlijnen, niet alleen naar Zutphen en Arnhem, zoals nu nog het geval is, maar ook naar Bocholt en Borken, beide in Duitsland. Vandaag heb ik beide banen gezien. De oude Bocholtsebaan is een mooi begaanbaar zandpad, wat bijna tot aan de grens loopt en de Borkense Baan hebben ze voor een groot deel aan de natuur terug gegeven, Als je dit pad loopt, dan kom je in het begin over de Borkense baan, het schijnt dat hier vele mooie aparte bloemen en planten en dieren te zien zijn. Toen ik jong was, heb ik hier vaak met de hond gelopen, het is echt de moeite waard, maar met scooty lukt dat dus totaal niet.

Afijn op een gegeven moment was het drie uur en ik koos voor de verkorte versie, a moest ik naar de wc, b las ik dat ik weer eindigen moest langs de beek en ik moest ook nog naar de bieb. Dus de keus was snel gemaakt. De terugtocht ging in het geheel over de Oude Bocholtse Baan, nu denk je een recht stuk, dat kan niet mooi zijn. Niets is minder waar. Het bestaat uit bos en je ziet onderweg nog 2 wachtershuisjes staan, je kunt op diverse bankjes pauze houden. Ik heb bij de laatste gekozen bij de Puls, een favoriete plek van mij, je ontmoet altijd wel fietsers en je kijkt op de puls, een visvijver van de plaatselijke visvereniging.

Het laatste deel ging onder het tunneltje door, langs de Borkense Baan en het fietspad op naar de Wooldseweg. Ik heb nu gekozen om niet langs het fietspad te gaan van het spoor, maar om de Paralelweg aan de andfre kant van het spoor te nemen, ik moest immers naar de bieb. Daar zag ik dat ik een mooi uitzicht had op Winterswijk, meestal laten ze de toren zien van de kant van Het Mondriaanschilderij op het Weeninkpad, ik vond dit net zo mooi, zie foto 5. Je had ook een mooi beeld van de achterkant van het station, foto 6 en na die oude dorpsgezichten, heb ik ook een modern gebouw gefotografeerd, wat in eerste instantie lelijk lijkt, maar dat toch best past in het plaatje. Het is het Gerrit Komrij college en de sporthal. In dat college is ook de bieb gevestigd.

Ik ging eigenlijk met het doel om eikels, kastanjes etc te zoeken voor de herfstschaal, maar of ik was te vroeg of de natuur aan de late kant. In elk geval ik hoop dat er toch nog een mooie dag komt, dat er wel wat ligt, over een week of 2 of zo.
Maar als dat niet lukt, heb ik iets nieuws bedacht voor de winterdagen, zodat u mijn blogje kunt blijven volgen als u dat leuk vindt. het plan is nl om, samen met mijn moeder, elke 14 dagen een museum of concert te bezoeken en daar dan mijn bevindingen over geef. Ik wist eerst niet of ik dit wel mocht doen, omdat ik bang was dat je dan als influencer wordt gezien en ze dan denken dat je er geld voor krijgt. Maar ik verzeker u, ik ben een gewone vrouw, die van natuur houdt, maar ook van kunst en cultuur en u graag deelgenoot wil maken. Tot mijn schande heb ik een aantal musea in de buurt nog nooit gezien of heel lang geleden en om mezelf te plezieren en indirect ook u, heb ik dit plan geopperd.
Dus mocht u dit idee leuk vinden, houdt dan mijn blogje in de gaten, de 1e zal ergens begin oktober zijn. Ik heb nog geen keuze gemaakt, wat de 1e zal zijn, laat me een beetje leiden door de plaatselijk krant.

23-09-2021 om 16:02 geschreven door lientje