.Warme groetjes Duiveltje
Bedankt voor je bezoekje
08-12-2010 om 15:24
geschreven door Peter
29-10-2010
wat na ?
ons lana is overleden op 27 - 12 - 2007 , en wij kunnen er nog niet "mee om gaan" ... nog steeds niet . zij was 11 jaar en overleden in, het uz in wetteren tijdens de narcose . ik heb het gevoel hier niet op mijn plaats te zijn , met mijn verdriet . ben ik hier niet nog al eens geweest? en mij ook niet voelend op mijn plaats? je kind verliezen is het ergste dat er is , dat kan ik met iedereen eens zijn . maar , je kind verliezen in een kliniek , waar ze haar juist zouden opereren om haar "beter" te maken ..en dat ze dan sterft , dat hou je niet voor mogelijk .
je denkt juist alles te doen , wat het beste is , voor je kind , en dan sterft het . o schuldgevoel
had ik haar maar niet laten opereren aan haar scheel oogje ..
zodat de kinderen uit haar klas en school .. haar daar niet meer zouden mee pesten ..
"schele oen"
ik ga er aan onderdoor , het schuldgevoel , had ik maar niet haar laten opereren .. en haar vader ..vloekt en vloekt sindsdien
ik dacht goed te doen , voor haar , om het pesten te verminderen ..
ik heb haar dood nooit gewild , maar had ik haar niet laten opereren , voor de tweede keer , aan haar oogjes , dan zag ze nog steeds scheel , en het gepest op school .. dat was een marteling voor haar . hoeveel keer ik daar niet ben naar toe gegaan ! en "ze" souden er iets aan doen... maar neen hoor ! er gebeurde niets!
en zelfs na lana's dood !! een jaar is het "goed"(?) gegaan?
het jaar nadien was het al weer pest tot en mét!
ik wil lana niet ophemelen , maar zij kwam toch op voor de andere gepeste kinderen . ja , zo was zij ook , opkomen voor , terwijl zijzelf gepest werdt . ze was geen engel , soms verre van , maar zij was ons kind , mijn laatste kind , en ze is gestorven door een medische fout in het uz in wetteren . de narcositeur had haar "in slaap " gedaan , maar haar longwaarden of tegendruk van haar longen , dat staat in haar medische dossiers , hij had er moeten bijblijven en haar opvolgen , want haar waarden waren om in het oog te houden ..
nu wij gaan en gingen ervan uit dat een narcositeur zijn patiënt niet mag alleen laten , dat hij er altijd moet bij blijven ..
en niet zo maar even "mag gaan wandelen" ergens anders zijn..
terwijl lana's co2 waarden ook niet je dat waren , wat hij ook wist !
hij heeft lana achtergelaten onder de hoede van een verpleegster
terwijl lana nog niet stabiel was .
"hij" is terug gesneld , toen het co2 alarm afging
lana was toen al in schok , ze zijn direct begonnen met reanimatie , lezen uit het verslag : 10 minuten later is het alarm afgegaan. en moest hij nog terug snellen naar ..
vanwaar?? terug snellen naar ... geen plaats waar hij was , geen tijdsbepaling ..na het co2 alarm
de reanimatie
lana is in schok gegaan 15 minuten na 8 uur s'morgens , ik liep door de gangen , eentje gaan roken beneden , terug op har kamer die ze deelde , proberen te lezen , uit het raam staren , kijken .. terug eentje gaan roken beneden, teug kamer in , terug raam kijken , lezen , zittten te zitten ..
wachten wachten wachten
15 voor 11 ? terwijl lana normaal gezien al om 10 uur terug op de kamer zou zijn.. kwam er mij een "groene " persoon halen , of ik mee wou komen ?
dàt is al een klop op je kop , want dàt is niet! normaal..
een kamertje in , waar er nog groene personen staan ..
en die zeggen jou ; dat er een probleem is opgetreden , dat ze lana aan het reanimeren zijn .. dus je denkt oké oké , ze halen haar erdoor , reanimeren is haar weer wakker maken ..
en dzan vragen ze jou of ze open hart masage mogen doen
en je denkt natuurlijk natuurlijk àlles voor mijn kind !!
ik wil mijn kind , ik wil haar niet verliezen
red mijn kind!!
en daar ben ik een beetje in schok geraakt , ik sms te na proberen met mijn gsm mijn oudste dochter , daarna belde ik haar , ja gsm en bellen , op vijf , nog geen 10 minuten was mijn oudste dochter daar bij mij (ze woont en werkte in wetteren)en ik ?? ik beefde mezelve voorbij.. en weende en beefde , niet mijn kind!! niet mijn jongste laatste kind ..
niet mijn kind
maar jawel , mijn kind , werdt doodverklaard
joke is nog de gang opgeweest , en heeft mijn neurologe tegen gekomen , die heeft moeten komen vaststellen of lana , lana wel al hersendood was , voor ze alles hebben opgegeven .. denk ik
want het uur van overlijden dat de dokters tegen mij zegden , klopt niet met het overlijdens tijdstip op de akte van
maanden later pas , een jaar , hebben we inzage gekregen in haar dossier , omdat ik autoptie heb geëist , toen , direct na lana's dood! want het klopte niet , nergens !! in mijn ogen .
en ik moest thuis komen zonder ons lana , al was patreik toen wel al verwitigd..
maar sta daar maar eens een keer met enkel nog maar de kleren van je kind , zonder kind
en je man die weigerd om jullie kind te gaan "bekijken" in de verzegelde kamer in de klieniek ...
natuurlijk heb ik haar nog gezien !! en ze was al zo koud , zo koud
helemaal mijn warm kind niet meer
ik heb een proces aangespannen , via mijn verzekerings maatschappij , er zijn fouten begaan , bij haar narcose , en ook nadien , is bewezen op papier
maar , het is nu bijna drie jaar later , en er schiet niets op !
dit is echt handjes boven het hoofd houden van dokters boven dokters , en kliniek boven kliniek ..
en toch , bewijzen op papier , bewijzen uit machiene's moeten toch aanvazard worden? neen??
ik ben er nog steeds het hart van in , je kind verlies je niet zomaar
iemand is schuldig . toch in mijn geval .
wou graag iets van jullie horen , eventueel , hilde
29-10-2010 om 01:04
geschreven door hilde
29-07-2010
mijn kleine liam amper 11 weekjes oud
ons zoontje is ook overleden , hij was maar 11 weken oud , hij zat in de creche en stopte opeens met ademen , als 2 zotten zijn wij van ons werk gekomen naar daar , ik heb hem zien liggen als ze hem er probeerde door te halen ,dat beeld blijft mij bij , paars en blauw was hij , toen zeiden ze dat hij erdoor was hij had terug pols , 1 maal in het uz wist ik al dat het niet goed was , na een hele dag te wachte hebben we te horen gekregen dat hij hersendood was en niks meer uit zijn eigen kon doen , toen zei de dokter dat hij niet meer kon leven ook niet aan het beademingsmachine , hij is dan gestorven in ons armen , ik heb hem zelf gewassen en zelf aangekleed die moment wou ik dat hij was en blijft van mij , maar nu ik er aan terug denk krijg ik de kriebels in mijn maag , dat ik dat heb kunnen doen , wij hebben hem ook in zijn kistje gelegd ik wou da hij zo lag en niemand ging da kunnen gelijk ik . je draait idd op automatische piloot , je hebt de eerste dagen de tijd niet op te rouwen en om het te laten doordringen dat hij er niet meer is , ik ga nu nog alle dagen naar het crematorium en blijf hopen dat hij op een dag terug aan mij deur zal staan , ik ben nog maar 26 jaar en de gedachte alleen dat ik mijn zoontje nooit meer zal kunne vast houden of horen of zien , doet zo veel pijn .
29-07-2010 om 00:28
geschreven door marissa
16-02-2010
tranen als parels
Niets voelt als pijn en niets voelt als liefde
16-02-2010 om 14:31
geschreven door Inge
09-02-2010
dag lieve mensen
heel toevallig hier terecht gekomen op jullie blog, via "willekeurige seniorennetblogs" en heel uitvoerig jullie verhaal gelezen. Wat een gelijkenis vertoont jullie verhaal met dat van ons. Ook wij kregen via telefoon te horen dat onze zoon overleden was...(nu 16 jaar geleden)we waren misschien 3 uurtjes thuis om even te zorgen voor onze 3 andere kinderen. Je rijdt als een gek naar het ziekenhuis, onwezenlijk...niet begrijpend...op automatische piloot. Ja...kan jullie best begrijpen...zo'n telefoontje...en die ene zin...verandert je leven op slag. Niets is nog hetzelfde!
Mag ik jullie een hele dikke steunknuff geven, want ik weet dat het verdriet ook nog na al die jaren niet weg te steken is in een hoekje.
lieve groet. Cécile
09-02-2010 om 17:24
geschreven door klaproosje1
26-06-2009
Lieve-Groetjes
Hallo Een heel fijn weekend, Groetjes en liefs
26-06-2009 om 07:53
geschreven door Derktje
25-03-2009
sterkte
ik wens je veel sterkte toe, ik weet wat het is, ik heb zelf mn jongste dochter verloren voor mn eigen ogen, xxxxx sterkte
25-03-2009 om 06:33
geschreven door Guincy
19-11-2008
ik word er stil van
woorden schieten hier tekort ... het citaat, zoveel wat we voelen en zo weinig wat we kunnen zeggen ... dit is hier van toepassing.
Ik leef met jullie mee, en wens jullie BLIJVEND HEEL VEEL STEUN TOE.
Bri
19-11-2008 om 12:28
geschreven door brigitte
03-10-2008
DANK
HIER DE OUDERS VAN LIES
BEDANKT VOOR DE MOOIE STEUNENDE WOORDEN VAN ALLEN
03-10-2008 om 17:28
geschreven door MICHEL
18-08-2008
Groetjes
18-08-2008 om 08:21
geschreven door Derktje
17-08-2008
Medeleven
Beste mensen,
Ik leef echt met jullie mee en kan zeer goed jullie verdriet begrijpen.
Jaren geleden heeft mijn oudste broer ook zijn dochtertje van 6 jaar verloren door een dom ongeluk. (gestikt onder een ingestorte berg zand).
Hou er de moed maar in en nog veel sterkte.
17-08-2008 om 14:04
geschreven door Papacharlie
03-07-2008
verlies van een kind
sederd 6 maanden weet ik wat het is
ik herken bepaalde dingen uit je verhaal
03-07-2008 om 20:58
geschreven door Els
05-05-2008
koester de mooie herinneringen
lieve mensen als je zo iets leest ...men wordt er stil van zelf na al die jaren ik spreek van uit ondervinding het is net of de tijd heeft stilgestaan niets is niet meer hetzelfde als voorheen hoe men toch probeert de draad weer op te nemen...het ovvervalt ons op de meest onverwachte momenten dat men nood heeft om even stil te staan...en te mijmeren van welleer ...heel veel sterkte...Muriel....een 2 tal jaar geleden...heb ik ook eens stilgestaan bij deze mooie tekst...de tijd gaat voorbij maar de pijn en het verlies blijft...
05-05-2008 om 17:40
geschreven door muriel
koester de mooie herinneringen
lieve mensen als je zo iets leest ...men wordt er stil van zelf na al die jaren ik spreek van uit ondervinding het is net of de tijd heeft stilgestaan niets is niet meer hetzelfde als voorheen hoe men toch probeert de draad weer op te nemen...het ovvervalt ons op de meest onverwachte momenten dat men nood heeft om even stil te staan...en te mijmeren van welleer ...heel veel sterkte...Muriel....een 2 tal jaar geleden...heb ik ook eens stilgestaan bij deze mooie tekst...de tijd gaat voorbij maar de pijn en het verlies blijft...
05-05-2008 om 17:40
geschreven door muriel
een steuntje
lieve mensen als je zo iets leest ...men wordt er stil van zelf na al die jaren ik spreek van uit ondervinding het is net of de tijd heeft stilgestaan niets is niet meer hetzelfde als voorheen hoe men toch probeert de draad weer op te nemen...het ovvervalt ons op de meest onverwachte momenten dat men nood heeft om even stil te staan...en te mijmeren van welleer ...heel veel sterkte...Muriel
05-05-2008 om 17:24
geschreven door muriel
12-01-2008
Dag Lieve mensen
Het doet enorm pijn te lezen van jullie dochtertje;Toen ik een jaar of 12 was ,heb ik mijn broer verloren hij was 18,mijn ouders waren kapot van verdriet,tis erg een kind verliezen,en het was ook erg voor mij en mijn zussen en mijn andere broer.
Ik kan mij goed inbeelden hoe jullie zich voelen!
je vergeet da nooit en de wonde blijft!
ik wens jullie nu ook nog veel sterkte!
veel liefs en knuffeltjes
12-01-2008 om 01:54
geschreven door anita
07-12-2007
la vita è bella
lieve ouders en broer van Lies,
het doet me pijn te zien hoe erg jullie nog lijden nu 15 jaar na het afscheid van jullie kind. Inderdaad, haar plaats is onvervangbaar, en je kind verliezen is een van de hardste lessen die je kan krijgen tijdens je korte leven hier op aarde. Misschien is het goed even te overpeinzen welke boodschap Lies jullie zou brengen indien ze jullie nog kon aanspreken...
Waarschijnlijk zou ze graag willen dat jullie gelukkig zouden zijn en dankbaar voor de dagen en momenten die jullie samen hebben doorgebracht.
Misschien zou ze willen dat ze werd losgelaten, zodat ze zich volledig van haar aardse leven kan onthechten...
Ik weet echter zeker dat ze jullie vanuit haar huidige plaats alle goeds toewenst:
"Draag mij niet mee als een zware last, maar als een balonnetje aan je schouder"
Ik wens jullie veel liefde toe
07-12-2007 om 08:47
geschreven door karel
28-10-2007
dood van een kind
heel veel kracht gewenst en hopelijk brengt mijn mailtje een beetje troost
28-10-2007 om 10:36
geschreven door François
27-03-2007
Weet niet wat ik moet zeggen
IK wens U heel veel sterkte toe uw Liesje is echt een sterretje hoor daar ben ik zeker van vriendelijke groetjes van Barbara
27-03-2007 om 08:55
geschreven door barbara1950
28-02-2007
Warme groetjes
Beste mama, papa en broer van Lies*,
De tijd heelt niet alle wonden, hij verzacht alleen de pijn.
Zonder jullie Liesje* zal er blijvend een enorme leegte zijn...
Warme groetjes van de Mams (oma) van Kelseyke* xxx
28-02-2007 om 04:42
geschreven door Yvette
24-02-2007
Het verlies
Woorden schieten hier te kort. Ik weet gewoon niet wat te zeggen alleen voel ik de pijn met wat jullie meemaakten en nog meemaken mee.
Ik wens jullie alleszins heel veel sterkte nog.
Groetjes van Dion
24-02-2007 om 00:21
geschreven door Dion
10-01-2007
Dood
Een verlies van een kind kan je nooit of nooit verwerken. Ik leef met jullie mee. Heb ook een kind verloren en weet wat jullie voelen. Heb ook een gastenboek hier gemaakt waar ik veel van me af kan schrijven en ook de familie.
Er is woede en wraak, maar men krijgt je kind niet terug.
Veel sterkte nog en vele hartverwarmde knuffels.
Als jullie willen kijken op gastenboek vinden jullie dit terug op (alles aan elkaar geschreven) debackernicole
10-01-2007 om 16:24
geschreven door Nicole
17-12-2006
Afscheid,
Afscheid nemen is niet makkelijk, ik heb dat ook van dichtbij meegemaakt, ook mijn moeder verloor een kind en ik zag van dichtbij wat dat is voor een ouder. Sterkte!
--
17-12-2006 om 10:42
geschreven door Emmy
27-10-2006
Hallo
Wens je een mooi en rustig weekend . Daaaag
27-10-2006 om 12:57
geschreven door sloefke1
24-10-2006
Verlies van Arne
Mijn enige zoontje Arne stierf op 9 juli 2006 door een ongeval.Ik, zijn mama, was vrij snel op de plaats van het ongeval.Toen ik uit de auto stapte en zag dat een mug-team mijn Arne aan het reanimeren was,dacht ik dat ik gek werd.Op zo een moment storten je leven en al je toekomstplannen als een kaartenhuisje in mekaar.Ik zag onmiddellijk dat zijn toestand er niet goed uitzag aangezien ik zelf verpleegster ben.Arne werd met de heli naar AZ Brugge gebracht waar ik ongeveer 1 uur later te horen kreeg dat hij het niet gehaald had.Het is inderdaad zo dat het verdriet, de onmacht en het ongeloof dat je kind er nooit meer zal zijn verschrikkelijk is.Het is nu iets meer dan 3 maanden geleden en het gemis wordt steeds groter.Ik begrijp maar al te goed dat u na al die tijd toch nog over Lies praat en ook over uw verlies wilt praten.Een kind verliezen is het ergste wat een mens kan overkomen. Ook van mij, veel sterkte toegewenst. Houd de herinnering aan uw Lies levendig. Hilde.
24-10-2006 om 20:54
geschreven door Hilde
20-04-2006
Steven De Roo
Mijn zoon is vorig jaar verongelukt enig kind 20 jaar.Met pijn in mijn hart heb ik uw verhaal gelezen het is niet te beschrijven maar begrijpen doe ik het wel.Ik weet wat jullie voelen en hoe die pijn is.Ik kan alleen maar zeggen , een lieve groet in verbondenheid.Caroline ma van Steven*d
20-04-2006 om 19:17
geschreven door caroline
14-02-2006
Op bezoek !
Zopas heb ik een bezoek gebracht aan U blog ,en het aangrijpende relaas van je dochtertje gelezen. Ik wens je veel sterkte en leef met jullie mee.
.
.
.
.
.
.
