Voor de Borderliner zal de behandeling het eerst bestaan uit medicatie, dit is in verband met het bestrijden van de ziekte verschijnselen. Tevens zijn er verschillende methodieken van behandeling, dit kan verschillen van opname in (psychiatrisch) ziekenhuis tot individuele gesprekken bij een therapeut, dit alles is van patiënt tot patiënt verschillend.

Bij opname of behandeling zullen de symptomen zich meestal verergeren, maar kunnen (soms) ook afnemen. Hierbij moet je denken aan automutilatie (zelfverwonding). Vooral bij ernstige depressiviteit of ernstige suïcidale neigingen is opname vereist. Helaas moet ik er wel bij vermelden dat er nog steeds veel ziekenhuizen zijn die de symptomen onderkennen en de borderliner vaak wegstuurt. Het percentage borderliners dat zelfmoord pleegt wordt geschat op 10 procent.

Pas nadat de medicatie is ingezet (antidepressiva, antipsychotica, stemmingsregulerende middelen en/of kalmeringsmiddelen), zal de therapeut een vertrouwensrelatie proberen op te bouwen. Pas als deze vertrouwensband is ontstaan zal echte psychotherapie zin hebben. Het doel zal meestal zijn om je te leren omgaan met je handicap.

De behandeling zal uiterst grillig en moeilijk verlopen, met veel vallen en opstaan. Tijdens de therapie zullen zich vaker crisissen voordoen waar zeker voor gewaakt moet worden. Deze crisissen zijn vaak zeer heftig en gemeen.