Luister als de boom
Als de wind haar verhalen vertelt
Het is een wijsheid die fluistert
Maar zo veel liefde legt in
een dansend samen spelen
Wensen, dromen en idealen,
een ieder heeft ze in de jeugd
Lachend, vechtend, huilend of vol vreugd
Op een lange weg het leven door
Maar aan het einde van het spoor,
welke wegen je ook deed inslaan,
zijn het de wensen, de dromen en de idealen
die nog altijd bestaan ...
Een interessant adres?
Te vaak beseffen wij niet,
wat wij hebben,tot dat het weg is.
Vaak wachten we te lang om te zeggen
Sorry ik was fout
Mensen denken veel
Mensen praten veel
Mensen voelen weinig
Denk na voordat je iets zegt
Kijk eerst in je eigen hart
Voor je anderen beklad
Woorden doen soms vreselijk pijn
Laat ons lief voor elkander zijn
Vrienden hebben we broodnodig
Al vinden we ze soms overbodig
Maar hoe fijn is het
Als je op een slechte dag
Een ruggesteun van een vriend
Verwachten mag
Zet je hart open en
Laat de zon erin
We zeggen geen grote woorden
maar hopen dat een klein gebaar volstaat
en hopen dat tranen het verdriet verdunt
Zeg nooit: dat kan ik niet
Maar zeg: ik zal het proberen
Dan zul je versteld staan
Hoeveel een mens kan leren
Van harte welkom op mijne blog over psychiatrische problemen bv borderline,depressief,verslaafde,fobie ,enzo....
Iedereen is welkom...........
02-02-2011
onzeker
-onzeker-
Vanochtend stond ik op,
met een harde klomp in mijn buik,
ik voel me niet goed...
Zonder enig besef,
zijn daar ineens die tranen,
voel ik een snijdende pijn
en krimp ik inelkaar van ellende.
Ik wil graag schreeuwen
maar uit mijn mond komt geen geluid.
Ik sla mijn hoofd tegen de muur,
hoor nogsteeds mijn spoken uit het verleden,
is het alsof mijn lichaam schreeuwt om verlossing
en ik grijp als een razende om mij heen.
Ik voel mij zo eenzaam,
ik voel mij zo zwak,
ik voel mij zo schuldig,
aan alles dat ik vergat...
Ik grijp naar de fles
om mijn pijn te verdoven
en doe alles om maar in mijn lot te geloven.
Ik weet dat ik sta te wankelen,
ik besef dat ik ga vallen
en toch laat ik mij gaan.
Laat mij maar vallen...
ik kan niet meer staan.
Ik wil iemand bellen,
met iemand praten...
mijn beklemmende gevoel delen en
gewoon doorgeven die beker...
De beker van pijn,
verdriet, verbittering en angst.
Ik ben onzeker...
Reacties op bericht (0)
geniet van de rust
die deze kaars uitstraalt
ik hoop in stilte
dat iedereen er kracht uithaalt
ook voor hen
die van ons zijn gegaan
in gedachte altijd aanwezig
ergens tussen zon en maan
