ik zag lucht
als landschap
zo weids
zelfs torens waagden het niet
aan de rand te knagen
de horizon vervaagde
werd traag land

ik zag leven
in de witte wolken
soms slechts pluk of streep
meestal taferelen
waarin draken dreven
of goden in hun karren
paarden bezweepten

ik zag vormen veranderen,
enorm verdonkeren,
zwaar geladen water
dat zich over land zou storten
de lucht dorst te barsten
in zijn dreiging

maar in de avond
droogde hij roodkleurig op
kwam tot rust
en ik trok hem mee
naar de zee
waar ik hem
 
heb gekust