Het is voor mij de eerste keer dat ik zoiets ga doen. De reden is dat het mij opvalt dat er weinig te vinden is over mijn onderwerp. Ik zal me eerst even voorstellen, ik ben Lisa en oma van drie kleinderen en de vierde wordt in mei a.s. verwacht. Ilse en Tara zijn mijn kleindochters van 4 en bijna 1 jaar, Sem is mijn kleinzoon van 3 jaar. Ik heb twee zoons en schoondochters. Ik ben een hele blije oma en pas regelmatig op de kleinkinderen en help de jonge gezinnen daar waar nodig is. Tenminste dat denk ik zo te doen. Een van mijn zoons heeft nu besloten om te stoppen met zijn gezin en het geluk elders te zoeken, zegt hij. Hard maar waar. En nu komt mijn probleem, ik maak mij zo'n zorgen om dit gezin, dat de omgeving weer bezorgd is om mij. Allemaal goed bedoeld en ik snap het ook wel, maar hoe laat je los en kijk je op afstand naar een gezin wat naar de knoppen gaat, maar bovenal hoe kan ik ze ondersteunen.
Mij vraag aan lezers is : zijn er oma's, moeders, opa's en vaders die hier iets in herkennen en hoe ga je daarmee om?
