Ik ben dus in Dranouter en -zoals je op de foto kan zien - heb ik een nieuw vriendje: een egeltje. Dat komt alle dagen goeiedag zeggen en wij zijn de beste maatjes! Eindelijk eens een vriendje dat ook alles op zijn gemak doet en zich niet laat afjagen!!!
't Is hier bloedheet, maar ze hebben hier in de tuin lekker koele plaatsjes met veel schaduw en er staat ook een babyzwembadje. Daar durf ik wel niet in (bang om te verdrinken?), maar ik drink er wel regelmatig van! De buren hebben een golden retriever, Shiva, en die komt verschillende keren per dag met mij spelen. Wel, die deugniet gaat languit op haar rug in MIJN zwembadje (drinkbadje dus eigenlijk) liggen. En dan spettert ze erop los. En daarna schudt ze zich met veel tamtam uit en word ik ook nat natuurlijk!
Er zijn hier veel wilde katten en daar blaf ik dapper naar tot ze te dicht komen: dan maak ik snel dat ik wegkom! Gisterennacht en vandaag in de vooravond heeft het hier fel geonweerd, maar daar trek ik mij lekker niks van aan. Ik blijf in de tuin onder de boom liggen en als het luid dondert, kijk ik eventjes naar omhoog en slaap dan rustig verder.
Ik ben ook al verschillende keren meegeweest op restaurantbezoek: dan ben ik écht een engeltje. En iedereen roept: O, kijk, wat een mooie hond! Wat heeft hij aan zijn oogje? Is hij braaf? Moet hij niet een beetje drinken? En dan word ik overstelpt met aandacht en koekjes van bij hun koffie en bakjes lekker fris water. Nu, ik zeg niet nee: ik kijk heel ernstig met mijn maanoogje en neem de complimenten bescheiden in ontvangst. En mijn baasjes krijgen hun bord nooit leeggegeten, dus komt er aan het einde van de maaltijd altijd vanalles mijn richting uit: restjes biefstuk, gerookte hesp met geitenkaas, garnaaltjes, potjesvleesch (specialteit van de streek: ongelooflijk lekker!). Van zoetigheid houd ik niet zo: chocolade lust ik NIET (al goed, want dat is giftig voor een hond!), ijsjes zijn aan mij niet besteed en koekjes pak ik wel aan omdat ik niet ALTIJD kan weigeren, maar geef mij maar een brokje vlees of vis!
Van brokjes vlees gesproken: achterin de tuin is een draad gespannen en daarachter begint de tuin van de buren. Daar zitten kippen en de eerste avond waren er een paar op de draad gaan zitten en ....... ik had er eentje gepakt en doodgebeten!!! Toen het niet meer bewoog, had ik er ook geen belangstelling meer voor: zo'n kip speelt maar eventjes mee en gaat dan al direct dood!
Mijn vrouwtje is toen met de kip en met hangende pootjes naar de buren gegaan om mijn zonde op te biechten en de kip te betalen. Maar die mensen moesten hard lachen: ze zeiden dat ze kippen cadeau gekregen hadden, maar dat het geen legkippen, maar vetkippen bleken te zijn (?) en dat ze geen eieren legden. Ze hadden al tegen elkaar gezegd dat ze ze in de vol-au-vent gingen draaien, dus had ik eigenlijk een goed werk gedaan!!! Maar 't is ondertussen wel verboden me in de buurt van de kippen te begeven.
Ik heb een nieuwe halsband gekregen: een mooie rooie met een medaille met mijn naam en het telefoonnummer van mijn vrouwtje erop. Ik zie er nu echt elegant uit: iedereen kijkt naar mij als ik hier rondloop! De huisbazen van het vakantiehuisje (de andere buren dan die van de kippen) verwonderen er zich over dat ik zo extreem rustig ben voor een hond(je) van 9 maanden. Maar zelf voeren ze ook geen klap uit,hoor, met die hitte! De huisbaas heeft ook 2 honden (teefjes) en die liggen ook de hele dag te puffen van de hitte maar MIJ noemt hij een 'leegaard' (voor mijn nederlandse broertje en zusje: dat is het westvlaams woord voor luiaard!!!).
Ik heb het hier wel erg naar mijn zin, hoor! De hele dag buiten: links en rechts bij de buren hondenvriendjes om te spelen, bijna altijd loslopen (er komt hier haast geen auto voorbij en die paar wagens hoor je al van heel ver komen). Ik ben al eens op mijn eentje over de poort geklommen en op bezoek gegaan bij iemand uit de straat hier. Die mevrouw zat in haar tuin aardappelen te schillen en liet mij gewoon mijn gangetje gaan tot mijn vrouwtje mij kwam zoeken. Toen zei ze dat het geen probleem was, want dat ik heel braaf was (très gentille, want we zitten hier op de franse grens) en dat ik altijd langs mocht komen. Maar mijn vrouwtje had doodsangsten uitgestaan: die dacht dat ze mij kwijt was, hihi. Ik vind het stiekem wel fijn om te zien dat ze zo ongerust is, want dat is het bewijs dat ze mij graag zien en liever niet kwijt zouden zijn.
Morgen gaan we naar huis, jammer. Maar in augustus heeft er iemand afgezegd, dus komen wij heel onverwacht nog eens 2 weken terug, van 6 tot 20 augustus. Leuk, hè?
Zo, nu ga ik nog wat spelen met Shiva, die hier net aankomt. Dat is een hele onderdanige hond en dan kan ik ook 's de baas spelen over iemand, hihi!
Dikke zoenen en vette likjes van de vakantiestray,
