Hallo! Hallo!

 

Hier ben ik dus eindelijk weer: dat is lang geleden, hè?  Er is dan ook veel gebeurd in mijn leventje.  Wij zijn namelijk verhuisd.  Wij wonen nu in Zandhoven en de ouders van mijn vrouwtje wonen nu bij ons in en ook de broer van mijn vrouwtje.  We wonen hier nu dus met 5 volwassenen (oma, opa, baasje, vrouwtje en nonkel) in een groot huis met tuin.  Zandhoven is heel groen en er zijn veel bossen en daar mag ik dan altijd loslopen.  Mijn vriend Max, de golden retriever, is hier al op bezoek geweest, maar als hij bij ons binnen is, moet hij braaf zijn, want anders grom ik lekker naar hem.  Ik kan zien dat hij dan  niet op zijn gemak is en mijn vrouwtje heeft dan compassie met hem, maar ik vind dat ik mijn plicht doe als grote, gevaarlijke waakhond!

 

Ik lig hier hele dagen op het terras of in de tuin en heb het verschrikkelijk naar mijn zin.  We wonen vlak bij een bos, dus doe ik daar een paar keer per dag een klein toertje en draai dan om om terug naar mijn nestje te kunnen.  Daar plof ik vervolgens met een diepe zucht in. Er zijn hier altijd mensen rond mij en dat vind ik superleuk.  In het begin vond ik het niet fijn dat ik beneden moest slapen en mijn baasjes boven: dat was ik niet gewend, dus heb ik twee nachten heel 't kot bijeen gejankt. .  In mijn vorige appartement was alles gelijkvloers en sliep ik in de hall, vanwaar ik mijn baasjes in hun bed kon zien liggen en nu zag ik ze nergens meer.  Ik durf namelijk nog altijd geen trappen doen en hier is het dan nog een open trap: GEVAARLIJK!!!

 Maar nu ben ik het al gewoon en kruip 's avonds stiekem in alle zetels in plaats van in mijn nest.  Dat zien ze toch niet.  Alleen vergeet ik er tegen de ochtend terug uit te komen...  zodat ik in het begin met mijn meest slachtofferige kop 's morgens  betrapt werd in de zetel.  Maar ze zeggen er niks van: ik heb ondertussen zelfs mijn EIGEN zetel met uitzicht op de straat, zodat ik flink kan blaffen als er een hond voorbijkomt.  Mijn vrouwtje noemt het 'mijn teevee', hihi.  Betere programma's dan op de echte teevee!

 

Mijn vrouwtje heeft op de site van Sosstrays gelezen over de kenmerken en karaktertrekken van de Mastin Espanol mixen en ze heeft ook alle foto's bekeken van geadopteerde mastins.  Er zijn er een paar bij die helemaal op mij lijken (maar natuurlijk niet met dat mooie witte maanoogje van mij, hè).  Ik probeer haar te vertellen dat ik helemaal niet 'espagnol' ben, maar Grieks, maar ze zegt dat dat geen toeval kan zijn en dat ik dus waarschijnlijk ook zo'n mastin ben.

Bij de 3 foto's die gewonnen hadden bij de fotowedstrijd van Sosstrays was er ook al eentje bij waar ik sprekend op leek.

 

Eén keer ben ik weggelopen in het bos van Zandhoven, hihi.  Dat kwam zo: er zat zomaar ineens een konijn in de struiken en die bangerik ging lopen voor mij.  Ik dus full speed erachter, want als ik een konijn zie ben ik een rappe hoor!  En mijn vrouwtje maar roepen, maar ik zag of hoorde niks meer.  Mijn vrouwtje heeft toen een paar bange momenten meegemaakt, want ze rende al wat ze kon door het bos en riep: Lissa!  Lissa!   Tot ze bijna boem! op mijn botste, want ik stond daar ergens rustig wat gras te eten en begreep niet waar zij al die drukte om maakte.

Ik zal 's aan mijn vrouwtje vragen of ze 's een foto van mij maakt in het bos: ik zie er daar uit als een echte wolf!!!  Ik heb al een paar keer andere loslopende honden ontmoet, maar die moeten niet in mijn buurt komen, hoor!  Ik grol en grom erop los en al mijn haren staan recht op mijn rug.  Zèlf kom ik niet dichter, maar ZIJ ook niet meer als ze mij zo zien staan: ze blijven op eerbiedige afstand en begrijpen meteen dat het er niet inzit dat  ik zou SPELEN met hen.  Behalve één cockertje, daar ben ik dol op.  't Is een reu van twee jaar oud en die jankt al van ver als hij mij ziet komen en ik ben ook dol op hem.  We staan dan wat te snuffelen aan mekaar, want hij snapt dat ik geen speelvogel ben.  We kwispelen en snuffelen en draaien wat rond mekaar en gaan dan elk onze eigen weg: zo heb ik het graag.  Nog een dikke twee weken en mijn baasjes hebben grote vakantie.  Dan gaan we weer naar de zee in die reusachtige tuin vol konijnen.  Pfffffff, wat zal ik weer moe zijn als ik terug ben.

 

Veel grollen, grommen, likjes, pootjes en extra droevige blikken van de enige echte Mastin Espagnol