Hallo Doran, Jef en Josy,

 

Hoe leuk om een briefje van jullie te krijgen, en dan nog wel op mijn blog!  Ik ga het mee in mijn dagboek zetten, want ik heb over jou , Doran, al een en ander verteld in mijn dagboek.

 

Op de wei gaat alles zijn gewone gangetje: ik mag ook niet meer in mijn eentje op de eerste wei, omdat ik ook het gat in de omheining ontdekt heb en al 's graag een uitstapje maak naar het kerkhof.  Het vrouwtje is bang dat ik vandaag of morgen met een knook terugkom, hihi!  Maar Urko mag niet op de tweede wei, omdat zijn vacht dan vol plakt met die vreselijke onkruidbollen (zelf heb ik daar geen last van) en ook omdat Jos hem daar niet zo goed in de gaten kan houden.

 

Dus gaan mijn vrouwtje en ik eerst (zo rond 9 u) op de tweede wei (ONZE wei, zal ik maar zeggen, hè Doran, je begrijpt me wel).  En als de anderen dan komen, verhuizen we.  Ik ben wel nog altijd een beetje bang van Urko: hij is een schat, maar zo sterk en wild dat hij me soms ongewild pijn doet...   Dat probleem hadden wij niet, hè Doran, wij konden fantastisch goed spelen samen en ik heb je de eerste dagen écht lopen zoeken.

 

Urko heeft Jos omvergetrokken en die heeft 1 gebroken en 1 gekneusde rib.  En Marcel is ook al vaak gevallen: deze voormiddag steil achterover, dat was wel eventjes schrikken!!!  Ik ben 's benieuwd of hij er morgen zal zijn, want hij had zich wel pijn gedaan!!

 

Ik vind het jammer dat je niet kan rennen in Spanje: hebben ze daar geen strand waar je in en uit het water kan lopen en lekker wild zijn?  Misschien moet je toch maar beter vriendjes worden met je Spaanse broer, dan heb je tenminste toch al 1 speelkameraadje...  Maar ik weet dat je niet zo houdt van andere mannetjes, hè, en als ze dan nog Spaans spreken..

 

Gelukkig kunnen we af en toe nog eens een briefje sturen naar mekaar, dat is wel fijn om te weten.  Ik stuur dit mailtje dan ook met het mailadres van mijn vrouwtje, dan heb je dat ook meteen en hoef je niet altijd via het blog te gaan...  Niet dat ik daar bezwaar tegen heb, hoor, hoe meer ik van je hoor, hoe liever!!!

 

Geef maar heel veel kusjes en likjes en pootjes en grompjes aan je baasjes, maar de dikste zoen is toch voor jou, Doran, ik hoop je over niet al te lange tijd terug te zien om samen heerlijk te ravotten...

 

Je vriendinnetje lissa monchou (die knappe griet van de hondenwei met haar maanoogje!!!)

 

PS:  Het weer is hier ook wel heerlijk hoor! Morgen wordt het 19 graden, maar natuurlijk regent het wel af en toe...