Hallo! Hallo!
Hier ben ik dus eindelijk weer: dat is lang geleden, hè? Er is
dan ook veel gebeurd in mijn leventje. Wij zijn namelijk verhuisd.
Wij wonen nu in Zandhoven en de ouders van mijn vrouwtje wonen nu bij
ons in en ook de broer van mijn vrouwtje. We wonen hier nu dus met 5
volwassenen (oma, opa, baasje, vrouwtje en nonkel) in een groot huis
met tuin. Zandhoven is heel groen en er zijn veel bossen en daar mag
ik dan altijd loslopen. Mijn vriend Max, de golden retriever, is hier
al op bezoek geweest, maar als hij bij ons binnen is, moet hij braaf
zijn, want anders grom ik lekker naar hem. Ik kan zien dat hij dan
niet op zijn gemak is en mijn vrouwtje heeft dan compassie met hem,
maar ik vind dat ik mijn plicht doe als grote, gevaarlijke waakhond!
Ik lig hier hele dagen op het terras of in de tuin en heb het
verschrikkelijk naar mijn zin. We wonen vlak bij een bos, dus doe ik
daar een paar keer per dag een klein toertje en draai dan om om terug
naar mijn nestje te kunnen. Daar plof ik vervolgens met een diepe
zucht in. Er zijn hier altijd mensen rond mij en dat vind ik
superleuk. In het begin vond ik het niet fijn dat ik beneden moest
slapen en mijn baasjes boven: dat was ik niet gewend, dus heb ik twee
nachten heel 't kot bijeen gejankt. . In mijn vorige appartement was
alles gelijkvloers en sliep ik in de hall, vanwaar ik mijn baasjes in
hun bed kon zien liggen en nu zag ik ze nergens meer. Ik durf namelijk
nog altijd geen trappen doen en hier is het dan nog een open trap:
GEVAARLIJK!!!
Maar nu ben ik het al gewoon en kruip 's avonds stiekem in alle
zetels in plaats van in mijn nest. Dat zien ze toch niet. Alleen
vergeet ik er tegen de ochtend terug uit te komen... zodat ik in het
begin met mijn meest slachtofferige kop 's morgens betrapt werd in de
zetel. Maar ze zeggen er niks van: ik heb ondertussen zelfs mijn EIGEN
zetel met uitzicht op de straat, zodat ik flink kan blaffen als er een
hond voorbijkomt. Mijn vrouwtje noemt het 'mijn teevee', hihi. Betere
programma's dan op de echte teevee!
Mijn vrouwtje heeft op de site van Sosstrays gelezen over de
kenmerken en karaktertrekken van de Mastin Espanol mixen en ze heeft
ook alle foto's bekeken van geadopteerde mastins. Er zijn er een paar
bij die helemaal op mij lijken (maar natuurlijk niet met dat mooie
witte maanoogje van mij, hè). Ik probeer haar te vertellen dat ik
helemaal niet 'espagnol' ben, maar Grieks, maar ze zegt dat dat geen
toeval kan zijn en dat ik dus waarschijnlijk ook zo'n mastin ben.
Bij de 3 foto's die gewonnen hadden bij de fotowedstrijd van Sosstrays was er ook al eentje bij waar ik sprekend op leek.
Eén keer ben ik weggelopen in het bos van Zandhoven, hihi. Dat
kwam zo: er zat zomaar ineens een konijn in de struiken en die bangerik
ging lopen voor mij. Ik dus full speed erachter, want als ik een
konijn zie ben ik een rappe hoor! En mijn vrouwtje maar roepen, maar
ik zag of hoorde niks meer. Mijn vrouwtje heeft toen een paar bange
momenten meegemaakt, want ze rende al wat ze kon door het bos en riep:
Lissa! Lissa! Tot ze bijna boem! op mijn botste, want ik stond daar
ergens rustig wat gras te eten en begreep niet waar zij al die drukte
om maakte.
Ik zal 's aan mijn vrouwtje vragen of ze 's een foto van mij maakt
in het bos: ik zie er daar uit als een echte wolf!!! Ik heb al een
paar keer andere loslopende honden ontmoet, maar die moeten niet in
mijn buurt komen, hoor! Ik grol en grom erop los en al mijn haren
staan recht op mijn rug. Zèlf kom ik niet dichter, maar ZIJ ook niet
meer als ze mij zo zien staan: ze blijven op eerbiedige afstand en
begrijpen meteen dat het er niet inzit dat ik zou SPELEN met hen.
Behalve één cockertje, daar ben ik dol op. 't Is een reu van twee jaar
oud en die jankt al van ver als hij mij ziet komen en ik ben ook dol op
hem. We staan dan wat te snuffelen aan mekaar, want hij snapt dat ik
geen speelvogel ben. We kwispelen en snuffelen en draaien wat rond
mekaar en gaan dan elk onze eigen weg: zo heb ik het graag. Nog een
dikke twee weken en mijn baasjes hebben grote vakantie. Dan gaan we
weer naar de zee in die reusachtige tuin vol konijnen. Pfffffff, wat
zal ik weer moe zijn als ik terug ben.
Veel grollen, grommen, likjes, pootjes en extra droevige blikken van de enige echte Mastin Espagnol
Lissa Monchou.
|