Gigantisme : van ' To big to fail '  naar trager, kleiner, menselijker. 

 Geert Noels, Econoom

Als de crisis achter de rug is, waarom pompen de centrale banken dan nog altijd geld in het financiële systeem?  De groeiobsessie is zo ver gegaan dat alles wordt opgeofferd om maar verder te groeien. Het is ongezond dat een financiële superstructuur groter wordt dan de onderliggende reële economie.

De centrale banken zijn echte systeembanken geworden, niemand die helemaal begrijpt wat ze doen, of hoe hun invloed op het financiële systeem en de wereldeconomie goed gecontroleerd kan worden.

Daarom is het nodig om over het systeem zelf na te denken.

De klimaatzorgen of de financiële crisis van 2008 hebben voor een stuk dezelfde oorzaak: Gigantisme. Dit begrip duidt aan dat iets groot, té groot is.

Het centraliseren van macht en beslissingen is fout: veel wereldproblemen kunnen we beter gedecentraliseerd  en klein aanpakken: recycleren, afval scheiden, lokaal produceren en als consument bewuster kopen. Het klimaat zal niet gered worden door grote akkoorden, maar door bewuste mensen en vernuftige wetenschappers.

 De politiek zal moeten leren zichzelf  heruit te vinden, macht af te staan aan lagere entiteiten, minder in te grijpen en meer vertrouwen te geven aan burgers en ondernemers die een goed gestuurd eigenbelang nastreven, en daardoor beter het algemeen belang dienen. Het is overduidelijk dat de groeiobsessie zich heeft vertaald in ecologische en maatschappelijke onevenwichten.

We beginnen dus aan een gewaagde denkoefening. De huidige oplossingen worden breed gesteund door de gevestigde machten: politiek,institutioneel en de grote bedrijven. Verandering roept weerstand op. De mens zelf houdt evenmin van verandering. Maar deze ommekeer zal niet van bovenaf worden gestuurd: om succesvol te zijn zal hij van onderuit ingang vinden, stap voor stap.

Tot zover de inleiding, het boek zelf is rijk gedocumenteerd met cijfers en grafieken die ons een objectief beeld geven over wat we onder gigantisme moeten verstaan. Als je een overzichtelijk beeld wil, over wat nu eigenlijk de impact is op onze samenleving van megabedrijven zoals Google, Microsoft, Amazon, Facebook, Apple, Netflix, maar ook General Motors, Texaco en andere reuzen, dan is dit boek een aanrader.

Als conclusie wordt in het laatste deel van het boek gesteld dat 'Duurzaamheid de basisspelregel moet zijn'. Gigantisme belast onnodig zwaar het milieu, lokale productie zal het milieu veel minder zwaar belasten, en ook positieve sociale gevolgen hebben. Als mogelijke oplossing wordt een 'tien stappen spelregel' aangereikt om het gigantisme een halt toe te roepen.