Een koolwitje heeft mijn Oost-Indische kers uitgekozen als kraamkamer voor haar nageslacht. Hoe ze dat gedaan heeft is een raadsel. Ik heb hier op ons vluchtbalkon, dat wordt opgesierd door een aantal verschillende soorten planten, nog nooit een koolwitje gezien. De Oost-Indische kers zelf heb ik ingezaaid. Toch zitten er heel wat rupsen te genieten en te smullen van de rand van het blad van de Oost-Indische kers. Zij doen niet veel schade; dus bestrijd ik ze niet. We hebben toch al zo weinig vlinders dit jaar. Misschien overleven zij het en komen volgend jaar mijn bloemen weer bezoeken. Ik heb er wel even een foto van gemaakt.

Het is zomer, voorwaar. Vandaag zomer zoals ik dat wens. Niet te heet, niet te veel wind, weer voor de tuin. Gisteren heb ik nog een aantal jonge prinsesseboonplantjes kunnen krijgen; geen stam, maar stokbonen. Die gaan we vanmorgen planten. We zeg ik, want Annemiek gaat ook mee naar de tuin om van het mooie weer te genieten. Het huis ziet er netjes uit, de zon lokt, wat houd ons tegen. Foto: Natuurlijk in de mooie polder weer wat foto’s genomen.

Vandaag wat later dan op andere dagen. Het was gisteren een gezellige dag. Niet te druk maar wel erg gespreid over de hele dag. Van vroeg in de ochtend tot ongeveer 23.00 uur in de avond. 77 is dan ook heel wat. Maar stoppen doen we nog niet, als het aan ons ligt. Maar we weten allemaal dat we de tijd niet in eigen hand hebben. Vandaag zijn we er en morgen hopen we er weer te mogen zijn. Daarom proberen we van iedere dag, die ons gegeven is, te genieten. Carpe diem; pluk de dag. Ik wens iedereen een fijne dag: pluk de dag: de zon schijnt en wie weet krijgen we nog een mooie nazomer. Vandaag, morgen en overmorgen, ’s avonds vuurwerk op Scheveningen. Vuurwerk vanaf een platform in zee. Pluk de sterren uit de hemel en geniet van een mooie dag. Foto: Annemiek werd wel in de bloemetjes gezet.

Een paar dagen geleden maakte ik nieuwe foto’s van Annemiek. Vandaag 08-08-2012 wordt ze jarig om 10.30 uur. Natuurlijk heb ik haar al eerder gefeliciteerd met zeven kussen. Vroeger, maar dat is al heel lang geleden kusten wij elkaar bij verjaardagen het aantal keren van de verjaring. Maar tegenwoordig hebben we daar dagwerk aan en hebben het maar ingekort tot het eerste getal van het aantal jaren. De zon schijnt en dat lijkt een goed begin van de nieuwe dag. Als we het maar droog houden vandaag en de keeltjes gesmeerd. Als plaatje vandaag de dubbel zeven jarige Annemiek.

Voor de tuinen is het niet zo een goed weer dit jaar. Mijn bonen doen het niet en de aardappelen liggen te rotten in de drassige grond. Maar het onkruid groeit welig. Ik heb nog wat bonen in een kistje gelegd in de hoop dat ik in het najaar toch nog wat verse groente van de tuin heb. Volgende week wil ik ze uitplanten en wie weet. Zonnig weer in het najaar maakt misschien nog iets goed. In de sloten zwemmen weer veel ganzen. Dat schijnt wel gelukt te zijn. Ook in de duinen waar het wemelt van de konijnen. Dat zal wel eens kunnen betekenen, dat we het volgende jaar weer wat meer vossen hebben. Op de foto geen vos, geen konijn, maar een jonge nijlgans. Prettige dag.

De zon zit weer achter het wooncomplex, dat in het oosten ligt. De zon kan ik nu een tijdje niet zien opkomen. De nachten worden weer langer en de dagen korter. Je begint het nu echt te merken. Over een paar weken zien we de zon weer aan de horizon. Het heeft hier vannacht geregend. De daken en straten zijn nat. Gisteren was het stil in Scheveningen. Er was volop (betaalde) parkeerplaats. Ik ben even naar de duinrand en het Westbroekpark geweest: ik wilde vlinders fotograferen. Maar veel vlinders heb ik dit jaar nog niet gezien. Tijdens mijn wandeling slechts drie gezien. De hele zomer waren er al zo weinig vlinders. Te nat. Ze verschuilen zich. Ze zijn bang om nat te worden en een parapluutje hebben ze niet. Ik wens iedereen een fijne maandag en een goed beging van de nieuwe week. Foto: ik zag de kleine vos, het witje en de gehakkelde aurelia. Hier de kleine vos.

In de Nieuwe Scheveningse Bosjes hebben de bezetters in WOII bunkers gebouwd of anders gezegd laten bouwen. De naam van die bouwer wordt in Scheveningen niet meer genoemd. Geen plein, geen straat draagt zijn naam. De Stichting Atlantikwall Museum Scheveningen heeft toestemming om zo een oude bunker uit te graven. Niet als herinnering aan de naam van de bouwer, maar als een herinnering aan die afschuwelijke oorlog en als waarschuwing voor wat ons opnieuw zou kunnen overkomen. Vandaag is er een open dag in een al eerder uitgegraven bunker. Er liggen in Scheveningen nog veel van die bunkers: in de duinen en de bossen, maar ook een verscholen in het groen en gebruikt als onderbouw van een zeer moderne woning. Foto: de bunker, die nu uitgegraven wordt en later een bijzondere bestemming krijgt.

Zaterdag, 4 augustus. Augustus was lang bij ons de feestmaand. We begonnen met de verjaardag van een van mijn zusjes, daarna volgde de verjaardag van mijn jongste broer, vervolgens mijn oudste zus en Annemiek, daarna mijn schoonvader en tenslotte mijn moeder. Nu zijn er nog drie over. Ieder viert nu zijn/haar verjaardag in eigen kring. We sturen elkaar een kaartje als teken van leven of soms vergeten wij dat zelfs nog. Onze familieband in niet zo sterk.
Gisteren hebben we weer genoten van een avontuurlijke tocht door een ander gebied van onze provincie. We kwamen bij Braassemermeer, Alphen aan de Rijn, Woubrugge, Groenendijk, Leiden en via Voorschoten weer op huis aan. Een mooie tocht soms langs hele smalle weggetjes, waar je elkaar niet kon passeren. Foto: Zuid-Holland heeft naast zijn groene weiden ook korenvelden in de weidsheid van zijn vlakke land. 

Gisteren was het een dag van kletsen en weinig werken. Marktdag in Scheveningen. Kennissen ontmoeten en dan aan de praat, waar geen einde aan lijkt te komen. Even een boodschap doen en je komt ongetwijfeld wel weer iemand tegen; zo iemand als een kennis die je toevallig kent. Gisteren liep ik een bloggenoot van het seniorennet tegen het lijf. Een echte Scheveningse, die niet meer in Scheveningen woont, maar wel bijna wekelijks de Scheveningse markt bezoekt en toevallig deze keer op het moment, dat ik ook op de markt stond bij dezelfde kraam, waar zij en haar man even later ook aansloten. Ik herkende haar in eerste instantie niet en gaf haar een andere naam, maar dat corrigeerde ze als snel. De kleurspoeling was er uit en nu zag ik haar in ware gedaante. Op een geven moment stonden alleen wij bij de kraam, haar aanhang was verdwenen en stond ergens verderop op de markt. Ik ging naar huis en had weer een nieuw verhaal aan Annemiek te vertellen. Foto: de sloep van eergisteren.

Gisteren. Het werd toch een volle en goed bestede dag. In de morgen de perkjes rondom de bomen kuisen en om 13.00 uur met de auto naar Warmond om daar in te stappen in een sloep voor een tocht over de Kaag en een avontuurlijke toch door Leiden. Onze vriend kent de weg op het water nog beter dan de weg over land. Zodoende kwamen we op plekjes waar de rondvaartboten niet kunnen komen. Spannend en avontuurlijk. Dat allemaal bij een zomerse temperatuur en een prachtige Hollandse wolkenhemel. Niet zonverbrand, maar wel met een extra portie vitamnine D weer terug naar Warmond en  huis.Foto: vanuit de sloep genomen, maar dat is wel duidelijk te zien ook. 

Vandaag is de nieuwe maand begonnen: de oogstmaand, augustus. Met een helder hemel, zon en weinig wind. Weer om van te genieten. Op het strand en op het water. Als het ook vanmiddag zo mooi weer is gaan we met een vriend in zijn motorsloep varen over de Kagerplassen. Genieten van Hollands midden maar nu gezien vanaf het water. Voor Annemiek een fijne verpozing, rust en frisse lucht. Natuurlijk gaat de camera mee. In de middag: mooie Hollandse luchten over een weids landschap. Foto: tijdens een korte wandeling kwam ik de atalantavlinder tegen. Een vlinder, die net als veel vogels, trekt van het zuiden naar het noorden en in de herfst andersom

Gisteren was een vrij saaie dag. Ik weet niet eens meer wat ik gedaan heb. In de ochtend wat herfstchrysanten geplant: dat was een half uurtje werk, In de middag wat onkruid gewied en uitlopers van een paar bomen verwijderd: dat was ongeveer een uurtje werk. Voorbereiding, want morgen gaan een buurman/vrijwilliger en ik de perkjes rondom de bomen in de straat aan de andere kant van ons appartement schonen, zodat het ook daar er weer een beetje vriendelijker uitziet. Onverzorgde pleinen en straten komen onvriendelijk over en hebben een negatieve uitstraling. Daar probeert de stichting ZOS(Zicht op Scheveningen) een positieve wending aan te geven. Voorbijganger reageren erg positief op dat werk. Zo positief zelfs, dat iemand een schoffel heeft meegenomen en (nog) niet heet teruggebracht. Die gaat zeker zijn eigen tuintje onkruidvrij maken. Foto: Annemiek in "t Woudt houdt van rust en zit hier in alle rust de omgeving vast te leggen voor haar eigen blog.

Het is maandag. Het einde van de vakanties is weer in zicht. Misschien een mooi eindschot voor een geslaagde vakantieperiode. Vannacht heeft het hier geonweerd; hoe lang weet ik niet: ik werd vrij vroeg in de nacht wakker van een flits en een donderslag en om ongeveer vier uur nog een keer, maar verder heb ik niets gehoord en ben misschien wel door een heftig onweer heen geslapen. Vandaag begint de dag met zon en mooie ochtendwolken. De vlag op het Kurhaus lijkt een rustdag te krijgen na de toch wel winderige dag van gisteren. Het is mooi weer om vandaag wat te doen voor de Stichting Zicht op Scheveningen. De grote stranddrukte lijkt voorbij; hopelijk niet voor de strandtentexploitanten, maar wel voor de vele  fietsers, die van Scheveningen één grote fietsenstalling maakten. Ik wens iedereen een fijne dag en een heel mooie nieuwe week, waarin op woensdag de nieuwe maand begint. Foto: het lijkt een goed konijnenjaar te zijn. Het is in de duinen erg druk met konijntjes.

Zondag en al weer de laatste van de maand. Woensdag is het al weer augustus. Augustus heeft bij mij nog steeds de klank van vakantie. Vroeger kenden we drie vakanties: de paasvakantie, de zomervakantie en de kerstvakantie. Tenzij er een algemene of katholieke feestdag was, gingen we iedere dag naar school. Alleen de zondag was vrij en op woensdag en zaterdag hoefden we in de middag niet naar school. Om negen uur begon de school tot twaalf uur en van half twee tot vier uur. In de vrije tijd speelden we op straat. Knikkertijd, hoepeltijd. Op zaterdag naar de welpen of verkenners; tegenwoordig noemen ze dat scouting. O ja, de dag begon om 7.30 uur, dan moest je naar de kerk. Je moest het zelfs melden op school en op je rapport werd het aantal dagen, dat je naar de kerk was geweest vermeld. Spijbelen ging niet. Mijn hoogste punt op mijn rapport was ongeveer 25 of iets hoger. Over de andere punten praat ik maar niet: die lagen aanzienlijk lager. Maar we zorgden er wel voor dat de leer cijfers toch ten minste zessen waren. Meestal lagen die wel iets hoger. Met een onvoldoende – en dat was minder dan zes – kon je niet thuis komen: dan zwaaide er wat. Mijmeringen over vroeger: die goede oude tijd(?). Foto: het kleinste restaurant van Scheveningen: een zitsteen op het plein voor ons appartement.

Gisteravond. 22.00 uur. Opening van de Olympische Spelen 2012. Ik ging er even recht voor zitten. Het duurde niet lang voor ik onderuit ging en mijn ogen bijna dichtvielen. Om 22.30 uur heb ik de televisie maar uitgezet en ben slaapdronken in bed gestapt. Het zou gaan regenen, donderen en bliksemen. Om twee uur werd ik even wakker. (Nog) geen regen, bliksem of donder. Nu staat de thermometer op 18 graden. Het is 06.50 uur. De lucht is grijs. De daken en straten zijn een beetje vochtig en hier en daar ligt er wat water op de daken. Het heeft dus toch geregend, maar ik heb er niets van gemerkt. Ik denk dat de zon wel zal komen vandaag. Maar misschien wordt het niet zo warm als gisteren. Afwachten maar en genieten van de nieuwe dag. Foto: Water hebben we veel op Scheveningen. Dit meisje kan er zelfs (eventjes) op lopen.

Drukke dagen voor politie en ambulance. Zon, strand en zee lokken veel mensen naar Scheveningen. Op de toegangswegen, maar ook op de boulevard veel drukte. Dan gebeuren er wel vaak kleine ongelukken of worden mensen door de warmte bevangen. Vooral in de middag en avond worden we getrakteerd of de sirenes van brandweer-, ambulance- en politieauto’s. Er is wel politie op de fiets, maar die zie je zelden. Gisteravond gaven vier politieauto’s en één ambulance acte de présense. Waarom zo veel, dacht ik bij mezelf. Geen verkeersovertreding of aanrijding; alleen iemand die niet goed geworden was en later naar het ziekenhuis is vervoerd. Maar waarom zoveel agenten; er liepen er een stuk of acht rond. Nadat de ambulance was vertrokken stapten de agenten in hun auto’s om elders te handhaven(?). In ieder geval keken ze niet naar de vele foutief geparkeerde fietsen, brommers en scooters. Foto: niet de foto van de paal met het verkeersbord, waar tegenaan een aantal fietsen geparkeerd stond, maar van de hulpverlening: het is toch goed, dat dat ook een taak van de politie is.

Gewassen, geluncht en nu dan even tijd om wat te schrijven. Over de zon hoef ik niet te schrijven, over de drukte op het stand ook niet, over de fietsen, brommers, scooters etc., die overal het straatbeeld vervuilen hoef ik eigenlijk ook niet te schrijven: we zien het dagelijks om ons heen. Het Palaceplein liggen en staan tegen bomen, tegen palen en tegen alles, dat maar een steuntje kan geven, zelfs tegen de paal, waaraan een verbodsbord is bevestigd, waarop staat dat het verboden is om op het plein fietsen te parkeren. Niemand gelooft nog in dit bord. De politie weet waarschijnlijk ook niet dat dat bord er staat: op het plein schijnt alles te mogen. Ik dacht toch echt, dat een belangrijke taak van de politie was(en nog steeds is) handhaven van de wet. Waarschijnlijk is het verbodsbord geen wettelijk bord en/of staat het niet vermeld in de politiehandleiding. Foto: vroeg op de dag genomen; later op de dag is er geen doorkomen meer aan. Wat het mooiste plein van Scheveningen moest worden, is nu de grootste fietsenstalling. 

Ik ben nog lui van het warme slapen. De meeuwen wekten mij, terwijl de hemel in het noordoosten langzaam kleurde. De zon kijktal weer nieuwsgierig binnen en doe de temperatuur buiten al oplopen naar 21.8 graden. Ik houd mij rustig vandaag, zodat ik van de warmte niet te veel last zal hebben. Gisteren kwamen al vroeg de zonaanbidders naar Scheveningen per tram, maar ook veel op de fiets. Het strand leek wel een mierennest, zo druk was het daar en vanaf ongeveer vijf uur stond het tram/busstation vol met mensen, die weer naar huis wilden. Zonverbrand en dorstig. Op zoek naar koelte in het eigen huis. Toen we om 22.30 naar bed gingen stonden en nog steeds rijen wachtenden… Er zijn nog een paar honderd wachtenden voor u. Daarna werd het rustig en kon de gemeente beginnen met het ruimen van de rommel, die de mensen hadden achtergelaten. Foto: krijsende meeuwen.

De douche heeft weer verfrissend gewerkt; de elastische kous is bij Annemiek weer aan gedaan; de zon lacht me weer vriendelijk tegen; de krant heb ik nog niet gehaald(die zit toch nog niet in de brievenbus); de zon lacht me weer vriendelijk tegen. De nieuwe dag is begonnen. Alleen mijn barometer is van streek: die gaf gisteren regen aan – gedachtig de spreuk: na regen komt zonneschijn – en doet dat vanmorgen weer; hij zal wel gelijk hebben, maar dit keer toch op langere termijn, hoop ik. De temperatuur buiten op mijn balkon, waar nu de zon op schijnt, maar de temperatuurmeter hangt in de schaduw, is al 18 graden. Weinig wind, maar toch zag ik al vroeg een zeilboot op zee voorbijschuiven. De zeewatertemperatuur is voor de tijd van het jaar laag; pas 14 graden en dat had toch al ongeveer 17 moeten zijn. Als je toch in zee gaat, dan niet duiken: dan kan namelijk door de kou je oriëntatie aangetast worden. Pas op: met koud water wordt die heel klein. Ik wens iedereen een heel fijne, zonnige dag. Foto: zie bericht eerder: zo zag Mars in 1n 1897 de meisjes op het Scheveningse strand. Nu is dat heeeel wat anders.

En daar is hij dus: de zon. Bij een aflandige wind. Dat wordt een mooie zomerse dag. Er valt nog wel wat te doen in huis, maar misschien is buiten zijn toch een betere optie. Zaterdag heb ik onkruid gewied en dat ligt nu lekker te drogen in de zon. Morgen kan ik dan het droge onkruid verwijderen en de tuin netjes aanharken. Veel zal er wel niet meer gezaaid worden. Maar nu hebben de boontjes de kans ook van het mooie weer te genieten en dan in september een nieuwe voorraad voor de winter te geven. Voor iedereen een heel fijne en zonnige week gewenst. Foto: de duinen, gisteravond.