Het zal geweest zijn omstreeks 20 december 1946 of 1947. Het was een regenachtige dag; ik had een zwarte cape aan en was juist klaar met mijn krantenwijkje. Bij een bloemenkar zag ik paar duindoorntakken staan. Ik keerde me om en liep terug naar de duinen, waar ik een bos duindoorntakken plukte en met deze takken onder mijn cape naar een bloemenkoopman stapte en vroeg of hij belangstelling had voor deze takken. En met de kerst in het vooruitzicht hapte hij gretig toe. Ik was heel erg tevreden over de betaling van de verboden- te- plukken takken. Foto: gisteren waren we even in de polder.

De duindoorn of met de geleerde naam ’ hippophae rhamnoides’ komt voor in kalkrijke duinen, maar ook in de woestijnachtige gebieden van Centraal Azië en in de Alpen. Het is een struik, die in de nazomer gekleurd is met oranje bessen. De bessen zijn zuur, maar rijk aan vitamine C. Ze worden o.a. verwerkt tot: duindoornolie, duindoornbesolie, duindoornsap, duindoornsiroop, duindoornjam en duindoornelixer. Het gebeurt wel eens, dat de bessen in de winter gaan gisten; als de vogels dan de vruchtjes eten worden ze stomdronken. Foto: gisteren gemaakt in de Scheveningse duinen.

Ik zat te twijfelen over welk onderwerp ik vandaag zou schrijven: de duindoorn of Guido Gezelle. Ik heb een besluit genomen: Guido Gezelle van morgen en de duindoorn deze middag. Waarom Guido Gezelle? Toen ik  jong was werd Joost van den Vondel altijd geroemd als de grootste Nederlandse dichter. Hoewel Vondel echt wel mooie gedichten geschreven heeft vond ik Vondel, vooral in zijn grote toneelwerken erg gezocht en bombastisch. Ik had meer op met de grootste Vlaamse dichter Guido Gezelle, die ik nog steeds graag lees. Zo kwam ik deze week in zijn gedicht ‘Oogentroost’ uit de ‘bundel’ Herfstmaand de volgende strofe tegen :
“De boomen staan, half uitgeleefd,
in kakelbonte reken,
te midden al dien bodempracht,
vol stervend goud gesteken.”

foto: een stukje duin bij Scheveningen

Hier in het westen is het weer uiteindelijk toch best meegevallen. In de ochtend enige regen, maar daarna woei de wind de regen naar elders. De wind is er nog, maar boven zee en de kust is de hemel blauw gekleurd, Het kan best nog een aardige avond worden. Foto: de duindoorn is niet alleen een sieraad in de duinen, maar het is ook een plant, die veel vitamines bevat.

Ik zet net de radio aan en ik verwachtte eigenlijk het lied “September morning”van Neil Diamond te horen. Maar nee hoor. Dat lied wordt de laatste jaren vergeten. Maar misschien zal het deze maand wel in een of ander programma te beluisteren zijn. Niet getreurd: september is gestart met mooi morgenlicht. Ook in België zijn nu de scholen begonnen. Toen ik jong was vond ik dat het vervelendste  schoolkwartaal begon. Eigenlijk vreemd, dat wij in die tijd spraken van een kwartaal: het was helemaal geen kwartaal; een kwartaal telt drie maanden en de periode september – kerstfeest is bijna 4 maanden; een trimester dus. Op het gymnasium spraken we van trimester en dat kwam beter in de buurt; maar dat klopte ook weer niet want de periode tussen kerst en Pasen omvatte meestal drie maanden en dat was dan weer een kwartaal. En de periode tussen Pasen en augustus was weer vier maanden; een trimester dus. Kwartaal of trimester, vandaag is het 1 september. En in mij zing ik “September morning” van Neil Diamond. Foto: oogstkleuren of zijn het herfstkleuren in de duinen.

Met enige vertraging toch nog even op het blog om u een fijne avond te wensen. Weer een vreemd probleem met de FTP-server. Alles loopt behalve twee sites. Ook de expert kan er nog niet uitkomen.

Vroeger, heel  vroeger werd op 31 augustus Koninginnedag gevierd en de dag daarna begonnen de scholen weer. Ik  kan me die dag niet zo goed meer herinneren. Ik denk dat dat feest zich meer in de binnenstad afspeelde of op een paar locaties, waar een oranjecomité actief was. Maar het kan ook zijn, dat in die jaren Bevrijdingsdag veel meer aandacht kreeg. Ik vond in ieder geval Koninginnedag nooit zo een succes, want op 1 september begonnen de scholen weer en daar had ik toen nog echt geen zin in. We kenden in die tijd geen herfstvakantie en tot Kerstmis was het een heel lange en saaie tijd. Foto: de laatste zondag van augustus 's morgens vroeg, de stoelen zullen nu wel wat vaker leeg staan.

Of hinkelend naar huis?

Om 06.30 uur opgestaan; na het douchen krant gelezen, ontbijt gedaan en daarna op de wandeltour. Door de duinen naar het strand en via de boulevard weer op het honk. Even een bakkie doen met een kookie en daarna de foto’s, die ik onderweg genomen heb, op de computer gezet. Vandaag waren er bijzonder fraaie luchten en een stevige wind en … kwallen op de kust. Kwallen vinden we eigenlijk allemaal vieze beesten: het lijken net klodders snot. Maar ze zijn o zo mooi. Ik plaats weer een foto vandaag en bekijkt u de vergroting maar eens, dan zult u het met mee eens zijn dat ze bijzonder mooi zijn.

Het is al lang geleden, maar ook ik ben klein geweest. Daarvan kan bijgevoegde foto getuigenis geven. Ik weet niet exact wanneer deze foto gemaakt is. Vermoedelijk begin 1936.Ik moet op deze foto – ik zit in het midden – ongeveer 16 of 17 maanden jong zijn. Links op de foto mijn broer Jan, die nu in Nieuw Zeeland, woont en rechts mijn oudste zus Lenie, die helaas overleden is. Deze foto vond Annemiek vandaag in een oude schoenendoos.

Na een drukke week dan nu eindelijk een rustig weekend. Lekker luieren want in huis is er weinig te doen. Even de stofzuiger er doorheen en dan maar wachten op nieuw stof. Als het droog blijft zou een wandeling of een fietstochtje door de duinen tot de mogelijkheden behoren, maar met de straffe westenwind is dat nu geen aanrader. We zullen wel zien, misschien gebeurt er iets onverwachts. Foto: we varen vandaag maar eens de andere kant op.

Na een redelijke zonnige dag, wordt de dag besloten met onweer, wind en regen. Foto vandaag genomen om 20.02 uur.

Verschil moet er zijn: zon in Vlaanderen; regen en gure wind in Holland. Het is wel weer wennen aan het weer. Over een paar weken hebben we de blogmeeting in Antwerpen en kort daarna gaan we weer op vakantie. En dan hopen we onze Belgische vrienden weer te ontmoeten. In ons vakantieoord lijkt het ook wel wat op een blogmeeting: wij delen ons hotel met veel Belgen en genieten daar iedere dag van.

In Frankrijk staan velden vol met deze bloemen. In Holland moeten we het met een bosje stellen.

Gisteren stond mijn teller op 77777, 5 keer het geluksgetal. Nog een 7 erbij zal nooit meer lukken. Oké, het is maar een cijfer; het zegt verder niet veel. Want als ik het wegdruk ben ik het kwijt. En als ik of Annemiek of wie dan ook naar mijn blog gaat, dan verandert dat cijfer weer. Toch vond ik het leuk om er een foto van te maken. Per toeval gezien. Ik heb dat cijfer in ieder geval met mijn camera, die altijd bijdehand ligt, vastgelegd.

Ik kwam u even een goede avond wensen. Aaanvankelijk een beetje fris vandaag, maar nu is het best een mooie zomeravond. Geniet er maar van. Onze hibiscus staat eindelijk in bloei. Zeker een laatbloeier. De bloemgrootte varieert tussen 12 en 13 centimeter.

In de centrale gang van ons complex heb ik ongeveer vier jaar geleden een overtollige eikenhouten sidetable geplaatst met de bedoeling eventuele gelezen tijdschriften of boeken een tweede leven te gunnen. Aanvankelijk was er nogal wat kritiek, maar die verstomde snel, toen de mensen het nut er van zagen. Als ik die tafel nu weg zou halen zou er een storm van kritiek losbarsten. Deze week lag er weer een stapel boeken, waarvan ik er een paar heb meegenomen: Zeevisserijschepen, Langs oude en nieuwe wegen, Sail 90 en Peter Freuchen’s boek van de zeven zeeën. Boeken vol informatie en leuke anekdotes. Leesvoer voor vakantie of donkere winterdagen. Foto: de sidetable.

Ik denk dat de avond van vandaag een gunstig verloop zal hebben. Ik bedoel de vergadering. Zal er dan eindelijk rust in de tent komen. We kunnen het in ieder geval best gebruiken. Ik hoop, dat we vanavond op de goede afloop kunnen toasten. Er kunnen echter nog altijd een paar verborgen haken en ogen zijn. Afwachten maar. Gelukkig is het niet zo heet meer, dat zou de gemoederen alleen maar kunnen verhitten.

De zee heeft vaak iets bijzonders te bieden. Soms zijn het de kwallen, soms aangespoelde postvissen, soms een gestrand schip, soms…ga zo maar door. Maar van ” êl-bêl” zullen velen van u nog nooit gehoord hebben: êl-bêl is namelijk een oud woord dat door vissers wordt gegeven aan een natuurverschijnsel op zee. De betekenis lijkt afkomstig van êl = ijl en bêl = schittering op het water. Je zou het kunnen vertalen met luchtspiegeling. En gisteren was er weer zo een êl-bêl; zie bijgevoegde foto. De schepen aan de horizon lijken boven de zee te zweven. Lijken: het is een luchtspiegeling.

Na een drukke dag kom ik iedereen toch nog even een prettige avond wensen. Er volgen nog drie drukke dagen en hopelijk volgt er dan wat meer tijd voor mijzelf.