Ik ben Loek en woon in Scheveningen. Ik ben geboren op 24/11/1934
golvende eindeloosheid ruimte en licht weerkaatst in de eeuwigheid
Gisteren is geschiedenis morgen is toekomst vandaag leven we maak er iets moois van
water, mist, regen, samengevloeid in één beeld tot verwondering
hoog in de lucht door vleugels gedragen ongekende verten
ik wil als mijn tijd gekomen is stil wegglijden in de eeuwigheid waar geen licht is en geen duisternis waar geen dag is en geen nacht is maar alleen de stilte van het tijdloos samen zijn
Alle korreltjes samen maken het strand
De nieuwe dag: je krijgt hem cadeau, maar je moet er zelf iets van maken.
ZEE EN WIND EN WOLKEN: SCHEVENINGEN, WAAR IEDEREEN WELKOM IS.
foto's en tekst: Loek de Koning. Als het werk gedaan is
Als het werk gedaan is
de zon achter de kim verdwenen is
de wereld verdwijnt in duisternis
de wijn in het glas geschonken is
er alleen de stilte van de avond is
dan hef ik het glas
op wat mij vandaag overkomen is.
Het regende gisteren tussen 13.00 en 16.00 uur. In die tijd was ik in de sportschool en had daar dus weinig last van. Toen ik terugwandelde over de boulevard was het ondanks de regen tamelijk druk. Daar de temperatuur redelijk was en de wind zwak tot matig lieten de mensen zich niet afschrikken.In de ochtend heb ik een fotowandeling gemaakt in onze directe omgeving. Toen was het nog droog. Fotograferen in de duinen is altijd een boeiende belevenis. En het is er altijd anders dan de vorige keer. Ik heb dit keer wat fotos van de bloemen en planten gemaakt. O ja, vorige week verraste mijn zwager mij met vier komkommerplanten. Ze staan nu in de serre en zijn al hard gegroeid. De hoogte van grond tot top is nu 100 cm. En binnenkort komkommers uit eigen serre.
Niet alleen konijntjes en nachtegalen bevolken onze achterduin, maar ook de vos en veel vogelsoorten als de veldleeuwerik, de gaai, tortel- en houtduiven, valken, buizerds, mezen, vinken enz. enz. Ook een grote verscheidenheid van planten waaronder de salomonszegel, waarvan ik u vandaag een foto laat zien.
Het is tweede Pinksterdag en hier op Scheveningen prachtig wandel- en fietsweer: weinig wind en een versluierde zon. Ik heb even wat rondgewandeld in mijn achterduin. Ja, het is geen typefout: achterduin, zo noem ik het duingebied waarop we vanaf ons appartement uitzicht hebben. Op de foto staat een toren met een gouden bol en vrijwel direct links daarvan, waar u een kleine witte liftkoker ziet, daar wonen wij. In die (duin)tuin ben ik even wezen wandelen. Overal om me heen een symfonie van vogelgeluiden, waarin de nachtegaal zijn partij wel heel erg duidelijk meezingt. Als toehoorders de duinkonijntjes en ik, die heel stil meegenieten van deze mooie Pinkster-2-ochtend.
Doet u ook mee aan die poll? Ik kijk er iedere dag naar en doe ook meestal mee. Ik schrijf meestal:soms staan er vragen in, waarop ik geen antwoord kan geven; bij voorbeeld als er zou staan: welke Vlaamse krant leest u?. Ik lees helemaal geen Belgische kranten. Moet ik dan als Hollander invullen: de Scheveningsche Courant of iets dergelijks. Dan breng ik die redactie ook in de war; want welke Vlaamse plaats geeft nou de Scheveningsche Courant uit? Of een vraag als: wat vindt u van de Vlaamse Minister-president? Ik ken die goeie man niet eens; wat moet ik er dan van vinden. Als ik antwoord: die vind ik maar niks, dan krijg ik half België over me heen. Nee, hoor op dat soort vragen geef ik geen antwoord. Maar verder doe ik bijna altijd mee. Best leuk om mee te doen.
Vandaag even naar de North Sea Regatta 2007 gekeken die gezeild wordt voor de kust van Scheveningen. Morgen nog zon dag. Het weer werk mee. Geen regen, maar wel een stevige bries. Ideaal weer voor zeezeilers.
Dit heeft natuurlijk niets met Pinksteren te maken.
Heb je vroeger op school wel eens gespijbeld? Het is de vraag van de poll op 26 mei; het resultaat bijna 73 procent heeft nog nooit op school gespijbeld. Ik hoor ook bij die 73 procent. Waren wij dan vroeger van die lieverdjes? Ik zeker niet. Ik heb heel wat keren strafregels moeten schrijven en deed dat dan met dubbele pen. Ik heb heel wat keren in de hoek van het klaslokaal of in de gang moeten staan. Ik heb heel wat kattenkwaad uitgehaald, maar gespijbeld dat is nooit bij me opgekomen. En trouwens wat had spijbelen voor zin? Bioscoopje pikken was er niet bij, daarvoor was het zakgeld onvoldoende: een stuiver per week, als mijn moeder dat tenminste nog overhad van haar huishoudgeld. En als je op straat slenterde, dan werd je wel opgepakt door de politie. Nee hoor, ik was geen lieverdje, maar ook geen spijbelaar. Een mooi plaatje gefotografeerd op Pinksterzaterdag(dus toch een beetje Pinksteren) in Weipoort
Het was wel een vreemde verschijning in het Hollands polderlandschap. Was dat nou een pas getrimde poedel? Bij navraag bleek het een pas geschoren alpaca te zijn. Een schapensoort uit Peru. Ik heb er dan ook een foto van gemaakt.
Verkeerstechnisch is Den Haag een moeilijke stad. Vanuit het noorden, het oosten en zuiden goed bereikbaar. Maar dan in de stad loopt het verkeer in een fuik. Den Haag heeft geen goede doorgaande wegen: in het westen ligt de zee en daar kan je geen verkeer in laten verdwijnen. Er wordt dat ook hard gewerkt om Den Haag beter te ontsluiten. Een van die ontsluitingswegen wordt de Noordelijke randweg, de Landscheidingsweg. Aan het eind van deze weg wordt nu een 1500 meter lange tunnel geboord, die nu op 18 meter na klaar is. Nog even de afwerking en in juni 2008 heeft Den Haag er een fraaie ontsluitingsweg bij. En dan is ook de Landscheidingsweg helemaal gereed. Gisteren om 16.00 uur is er weer een nieuw stuk van deze weg in gebruik genomen. En daar van twee fotos. De foto hierbij afgedrukt is de weg in de richting Scheveningen en de tweede los bijgevoegde foto is de weg in de richting noord Den Haag.
Ik houd niet van die bloggers, die er alles aan doen om maar als eerste in de rijtjes te staan; bloggers die verschillende keren per dag hun verhaaltje herhalen zonder er iets aan te wijzigen of er aan toe te voegen. Ik heb er begrip voor als iemand foutjes corrigeert. Bij mij leidt dit gedoe er toe dat ik deze blogs zonder meer negeer ( lees: niet meer bezoek). Sorry, maar zo denk ik er over en met mij nog veel meer andere bloggers. Had ik het niet gedacht. Ik vind dit geen leuk bericht en zet er dan ook geen foto bij. Het blijkt maar weer dat sommige mensen doof zijn en doof blijven.
Het was gisteren een drukke dag. Al vroeg moesten we op pad om op tijd voor de bruiloft te zijn. Want als je zoon gaat trouwen wil je toch zeker niet te laat op het stadhuis zijn, waar je als getuige van het huwelijk aanwezig moet zijn. En dan... je wilt natuurlijk ook de bruid niet missen; vooral de vrouwen zijn ontzettend benieuwd hoe de bruid er uit zal zien: de bruid had aan niemand verteld wat voor een kleedje ze aan zou trekken. Ze zag er werkelijk sprookjesachtig uit. Niemand had haar in deze bruidstooi verwacht. Na de huwelijksplechtigheid hebben we samen met de wederzijdse familie in een zeer exclusief restaurant de dag gezellig en in een heel ontspannen sfeer doorgebracht. Niet alleen een stralend bruidspaar, maar ook een stralende zon, niet alleen aan de hemel, maar op ieders gezicht. Omstreeks 16.00 uur vertrok het bruidspaar, ons alleen achterlatend. Vandaag vliegen zij naar Rome om daar van een paar ontspannen dagen na te genieten. Foto: het belangrijke moment
De zon is stralend opgekomen, de clematis toont haar eerste bloem en vandaag is zij de bruid. De dag kan al niet meer stuk. Eigenlijk een beetje vreemde uitdrukking: de dag kan niet meer stuk. Goed, de ervaringen van de ene en de andere dag zijn verschillend, maar stuk gaan Dat kan er bij mij niet in. We kunnen best wel eens een off-day hebben, een dag dat het ons een beetje tegenzit. Maar denk dan: de dag van vandaag is morgen geschiedenis en geschiedenis is onomkeerbaar. Van de geschiedenis kan je leren, maar veranderen kan je haar niet. Geniet dan ook van iedere dag, die je gegeven wordt. Ik mag op deze dag geen tafelspeech houden, maar ik wil ons bruidspaar van vandaag twee dingen mee geven: het eerste wat ik mee wil geven staat boven deze tekst en het tweede één regel hiervoor. foto: de clematis toont haar eerste bloem.
We hebben twee kinderen, een tweeling, een meisje en een jongen; en die jongen heeft een vriendin en die vriendin is morgen de bruid en mijn zoon de bruidegom. Het zijn geen vluggertjes, want samen zijn ze tweeëntachtig. We hebben er lang op moeten wachten, maar eindelijk is het dan zo ver. Morgen trouwen ze en dan krijgen Annemiek en ik er een dochter bij. Want een schoondochter is toch ook een dochter.
Gisteren was het weer een levendig Scheveningen: voor ons appartement een plein vol springkussens voor de jeugd en op en om de boulevard dweilorkesten voor de ouderen. Er waren veel mensen op de been: de ouders met de kinderen en veel bezoekers voor de boulevard en/of wandelaars op het strand. En natuurlijk nog veel bezoekers om de zandkastelen te bewonderen. Wat later op de middag werd het was frisser en op een gegeven moment kwam er wat regen om ook de bloemen en planten een pleziertje te doen en zo was iedereen tevreden.