Volgens het weerbericht/buienradar zal het vandaag weer een mooie dag worden. In de ochtend zullen er nog wat wolken zijn, maar deze zullen verdwijnen. Zelf ben ik er niet zo zeker van. De lucht is niet zo sprankelend als de vorige dagen. Er zit vochtigheid in de lucht, die misschien hier en daar toch voor een regenbuitje zou kunnen zorgen. De natuur zal er blij mee zijn. Om 12.00 gaan de paasklokken beieren. Vroeger mocht dan het vastentrommeltje geopend worden, was de vasten voorbij en had iedereen een vrolijk paasgezicht. Dat zullen we vandaag dan ook maar aantrekken: want morgen is het Pasen. Ik wens iedereen een zalig, vrolijk en gelukkig paasfeest. En het plaatje van vandaag: de pinksterbloem, die nu al langs de wegberm groeit.

De berekening van Pasen was niet altijd eenduidig. Pas in de achtste eeuw kwamen er algemene regels, die gebaseerd waren op hetgeen in het jaar 325 op het Concilie van Nicea was voorgesteld. De formulering voor de paasregel is de volgende: Pasen valt op de eerste zondag na de eerste volle maan van de lente. Indien de eerste volle maan van de lente op een zondag valt, dan wordt Pasen de volgende zondag gevierd. Als algemene regel geldt, dat de lente altijd op 21 maart valt. Volgens de tegenwoordige wetenschap kan ook de datum van de lente varieren, maar met deze variatie wordt in het kerkelijk bepalen van de paasdatum geen rekening gehouden. De paasdatum valt dus altijd op 22 maart als vroegste en op 25 april als laatste datum. Dit jaar viel het begin van de lente op 21 maart en de eerste volle maand daarna op maandag 18 april en dus is zondag 24 april 1e Paasdag. Foto: toevallig maakte ik op 18.04.2011 om 22.31 uur deze foto van de volle maan.

De meeuwen schreeuwen. Een lichte nevel bedekt de stad. Spoedig zal de zon verschijnen en de aarde weer verwarmen. Een zomerse dag in april. Pasen valt dit jaar erg laat: 24 april; het kan bijna niet later. In 2038 zal Pasen op 25 april vallen; later kan niet. Het bepalen van eerste paasdag is erg ingewikkeld: het heeft te maken met de stand van de maan. Maar misschien vertel ik u daar morgen iets meer over. Ik moet het zelf ook nog bestuderen. Ik heb het vroeger wel geleerd; ze zeggen wel eens “jong geleerd is oud gedaan”, maar sommige dingen vergeet je wel eens als je wat ouder wordt; dan moet je weer opnieuw leren. Je bent nooit te oud om te leren. Foto: op de achtergrond de nieuwbouw, waar eens het Seinpost stond. En op het huis vooraan de meeuw, die loert of er iets eetbaars te vinden is.

Gisteren heb ik een risico genomen in mijn tuin. Ik heb bonen gelegd. Eigenlijk iets te vroeg: er zou nog vorst kunnen komen, hoewel ik het eigenlijk niet verwacht. Bonen houden van warmte. Gezien de komende vakantie heb ik het gegokt en de prinsessenbonen, snij- en pronkbonen toch gelegd. De tuinbonen staan al boven de grond, maar die kunnen tegen een stootje. Afwachten tot na de vakantie. Ik heb in ieder geval nog bonen genoeg om opnieuw te leggen.
Vandaag gaan we onze vakantiepapieren ophalen in Lisse. We vinden het altijd leuk om even naar Lisse te rijden. Het zijn aardige mensen en de koffie staat er bijna altijd klaar. We laten u echter niet in de steek: voor de eerste keer nemen we nu een laptop mee, zodat we van alles op de hoogte kunnen blijven en u waarschijnlijk over onze vakantie direct verslag kunnen geven. Foto: geen echte duinen, maar een grote zandhoop. Gevolg van aanleg nieuwe boulevard.

Op school begonnen we vroeger met de griffel, daarna het potlood en uiteindelijk de kroontjespen. Maar na WOII was de griffel al snel verdwenen. Het potlood is blijven bestaan. Toch was een potlood vroeger en kostbaar schrijfgereedschap; je had er maar één en dat moest je nog vaak met je boertje of zusje delen. Je had kleurpotloden, gewone potloden en inktpotloden. Inktpotloden moest je bevochtigen met water of speeksel en dan kreeg je inktschrift. Dat maakte wel vlekken. Jaren later kwam de vulpen, maar dat was pas op de middelbare school. Lange tijd zijn ze uit de mode geweest en vervangen door de ballpoint. Tegenwoordig is de vulpen weer in zwang, maar wel als luxe schrijfgerei. Als het potlood, dat iedere keer geslepen moest worden, klein geworden was en je er moeilijk mee kon schrijven, dan was de potloodhouder een welkom attribuut. Een potloodhouder vond ik in mijn ovale doosje. Foto: geen reclame voor Scheveningen; gelukkig biedt Scheveningen méér.

Een nieuwe zon voor de nieuwe dag. Op oude kalenders begint de week vaak met de zondag, maar veel moderne kalenders beginnen de week met de maandag. En vandaag zijn we aan week zestien begonnen. De paasweek. Vroeger, de laatste loodjes wegen het zwaarst met een extreme vastendag op goede vrijdag… en in het klooster een feestelijke witte donderdag. Tegenwoordig is de paasweek een feestweek van heerlijke aanbiedingen in de winkels om zo het paasfeest nog smakelijker te maken. Maar als je de mensen vraagt, wat Pasen is, dan kijken ze je bedenkelijk aan, zo van…wat bedoel je? Ja… de betekenis van veel christelijke feestdagen is de mensen ontgaan. Nu is van Pasen alleen nog maar overgebleven: eieren en de paashaas. Niet meer het gebeier van de paasklokken, niet meer Pasen, Pasen, feest de feesten. Gewoon een extra lang weekend. Een lentefeest met paasmarkten en heel veel bloemen. Foto: De dode boom en het nieuwe leven.

Pallem, pallem Pasen, Ei koerei!
Over enen zondag krijgen wij een ei
Eén ei is geen ei,
twee ei is een hallef ei
drie ei is een Paasei!

Wie kende vroeger dit liedje niet en parmantig liepen we dan met onze palmpaasstokken door het dorp. Boven op de stok een haas of een kip. En aan de hoepel hingen dan allerlei kleine versieringen, zoals gekleurde eitjes of paaskuikentjes.

Misschien is dit gebruik nog hier en daar blijven bestaan. Hier in Holland zie en hoor je er niet veel meer van.

Vandaag Pallem pallem Pasen. Foto: de paashaas liet zich niet fotograferen, die meisje wel.

Gisteren een lange mooie dag, maar ook een droeve dag. Een dierbare schoonzus is overleden en gisteren hebben we haar de laatste eer bewezen. Een kerkdienst, een crematie en nu rest alleen een dierbare herinnering. De laatste jaren hebben we drie zussen, drie schoonzussen en drie zwagers verloren. Onze wereld wordt kleiner en de herinnering steeds groter. Iemand is pas echt dood als je hem of haar vergeten bent.
Vandaag een andere herinnering: het bidprentje uit het ovale doosje. Het is een kruisafname. Links onder het plaatje staat de naam van de schilder: J. Janssens pinx(J.Janssens maakte deze schildering), en op de achterzijde het jaartal 1918. Midden boven nog een punaisegaatje. Wist u dat een ‘punaise’ eigenlijk ‘wandluis’ betekent?Ik wens iedereen een mooi Palmweekend.

Gisteren vond ik bij het opruimen een ovale doosje met daarin een stapel oude bidprentjes. Misschien in het verleden verzameld en vergeten. In dat doosje zaten meer vergeten dingen, zoals een Ronsonaansteker, een potloodverlenger en een koperen affiche uit 1862. Van een aantal bidprentjes heb ik een foto gemaakt. Op het bidprentje, waarvan foto, staat op de achterzijde vermeld een naam en “hartelijk dank 1924”. Op een ander bidprentje staat het jaar 1918. Toevallig zat er ook een prentje bij met de vermelding: “ter blijde herinnering aan Uw Zilveren Huwelijksfeest, 18 Sept. ’55”, ongetwijfeld het zilveren huwelijksfeest van mijn ouders. Zo brengen kleine doosjes toch weer stille herinneringen mee.

Eerst de blogpost van gisteren beantwoorden. De reacties, die ik gisteren op het blog ontving, beantwoord ik, als het even mogelijk is, de volgende dag. En de reacties, die vandaag binnenkomen, zijn morgen aan de beurt. Zo houd ik er een beetje regelmaat in. De blogpostbode werkt zeven dagen, maar af en toe moet hij ook even rust krijgen. Na de postverzorging heeft hij de tijd om rustig bij andere bloggenoten langs te gaan en daar af en toe een berichtje in de bus te stoppen. Er is nog geen zon op Scheveningen; wel achter de wolken, maar daar schijnt hij altijd. Gisteren heb ik de eerste rabarber geplukt in mijn tuin. Lekker vers en heerlijk van smaak. Ik wens iedereen een prettige dag, middag of avond, aangepast aan de tijd, dat ze mij met een bezoekje vereren. Foto: vandaag nog maar een keer de bloembollen.

De wind speelde ons gisteren parten, maar de regen is niet gekomen en de zon heeft vrijwel de hele dag geschenen. April is een uitzonderlijke maand aan het worden met hopelijk een voorbeeldfunctie voor de komende maanden. Een paar dagen regen zal de maand perfect kunnen maken voor mens en natuur.
De herindeling van mijn werkkamer is afgerond. Hier en daar nog een stapeltje, maar verder is het nu een aangename en lichte werkplek geworden.
Het strandseizoen is in volle gang. Het mooie weer heeft daar zeker aan bijgedragen. Jammer genoeg is de boulevard nog niet op orde. De vernieuwing heeft een achterstand van bijna zes maanden opgelopen. Jammer voor de badgasten, de bewoners, de strandpaviljoenexploitanten en de winkeliers. De gemeente komt altijd te laat met aangepaste voorzieningen. Foto: de narcissen zijn nu bijna uitgebloeid.

Het weerbericht voorspelt voor Scheveningen: halfbewolkt en mogelijk wat buien. Maar dat geldt alleen voor de ochtend. Voor de middag alleen halfbewolkt en dat geldt ook voor de komende dagen. De temperatuur is aan de lage kant, maar daar komt in de loop van de week weer verandering in: warmer. De regen is in ieder geval belangrijk voor de tuin: die kan best een slokje (wat heet… een flinke slok) gebruiken. Er kan nog veel gebeuren in de ochtend, maar het ziet er niet naar uit dat de regen echt komt. Een kraaienechtpaar is, vlak voor ons appartement, begonnen met de bouw van een nest. We kunnen ze goed in de gaten houden. Ze kunnen, als je jongen hebben, agressief zijn; maar dat valt in ons complex niet op: daar lopen ook en paar verbaalagressieve personen rond. Foto: zoals gisteren beloofd… de bollenvelden. Fotot: zoals gisteren beloofd.., de bollenvelden

Gisteren genoten van een bloementocht onderweg naar de verjaardag van mijn zwager. Gedempt licht in de ochtend en een stalende zon in de middag. En zowaar, wat nog nooit eerder gebeurd is: we hebben de verjaardag gevierd zittend in de zon op het buitenterras. 10 april; het leek wel hoogzomer. Op tijd naar huis; rustig op de weg en met een tas plukverse komkommer op de achterbank. Ja, mijn zwager is komkommerkweker op de goede manier; geen bestrijdingsmiddelen. Onderweg, op de heenweg, reden wij door Hillegom en zag ik een rode magnolia tegen het lichtgroen van een boom in lentegroen. Ik ben uitgestapt en heb bijgevoegde foto gemaakt. De volgende dagen zal ik u foto’s laten zien van de bollenvelden.

Vandaag gaan we op verjaringsvisite: onze zwager is jarig. Vroeg weg om ook nog even via de bollenvelden te kunnen rijden. Het wordt al vrij vroeg druk richting bollenvelden; willen we er van kunnen genieten en rustig foto’s maken, dan moeten we op tijd zijn. Liefst nog vóór elf uur. Bij mooi weer zijn er veel fietsers en wandelaars op pad. Wij zijn redelijk goed bekend in de Bollenstreek en weten de rustige en mooiste plekjes te vinden. Ik heb nog wel veel foto’s van voorgaande jaren, maar ieder jaar wil ik weer nieuwe maken: andere gezichtspunten en/of andere combinaties. Hopelijk kan ik u er morgen een tonen. Voor iedereen een fijne zonnige zondag. Foto: Westbroekpark, niet alleen speel-, bloemen-, maar ook beeldentuin.

Morgen alweer de vijfde zondag van de vastentijd. Het vastentrommeltje is al aardig gevuld. Nog even wachten: over twee weken is het paaszaterdag. Dan mag het trommeltje om klokslag twaalf uur geopend worden.
Vandaag gaan we aan onze kinderen hun mening vragen over iets dat een verandering in ons leven zal kunnen betekenen. We zijn nog te vief voor een bejaardenhuis: dus dat is het niet. Wat wel: daar laten we ons voorlopig nog niet over uit. We gaan eerst nog fijn op vakantie. Genieten van de zon samen met onze Belgische vrienden. En als we dan met een gezonde kleur weer terugkomen, dan zal hun mening misschien uitgevoerd gaan worden. Foto: ziet er best gezellig uit, jammer dat het glas al bijna leeg en de fles helemaal leeg is.

De ene dag ben je vroeg, de andere dag laat: in ieder geval was de zon vroeg en ben ik wat laat. Wat langer dan gewoon met de huismeester staan praten, even gespeeld met Tyco, die mij gelijk een hele wasbeurt gaf. Wat langer in de krant zitten lezen en wat langer zitten napraten bij het ontbijt. En nu is het dan bijna twee uur later dan gebruikelijk. O ja, en tussendoor nog een tijdje zitten kletsen met mijn broer, die vandaag 78 geworden is en in Nieuw Zeeland woont. En zo verstrijkt de tijd. Via de dochter van mijn andere broer hoorde ik, dat zijn vrouw, mijn schoonzus, zeer ernstig ziek is en ik wens hem veel sterkte in deze voor hem moeilijke dagen. Foto: zo maar een tuintje in zo maar een straat.

Vandaag zal het otterverblijf van de twee Aziatische kleinklauwotters officieel worden geopend. Aziatische kleinklauwotters(amblonyx cinereus) komen oorspronkelijk voor van India tot aan Zuid China. Ze zijn verwant aan de wezel en de marter. Gisteravond liep ik niet helemaal toevallig langs SeaLife. Ik werd uitgenodigd om de otters van dichtbij te komen bekijken en mocht ze als eerste fotograferen. Het zijn uiterst snelle diertjes, die hun verblijf aan het verkennen waren. Nog een beetje schuw. Een echte aanwinst voor SeaLife en dus ook voor Scheveningen. Foto: de Scheveningse kleinklauwotters.

Wat moet je met al die rommel. Op een geven moment krijg je het ineens in je bol. Opruimen die oude troep. Maar… vind je dat niet zonde. Wat moet ik met die broodmachine: ja, maar hij ziet er nog zo mooi uit. Wat moet ik met die oude frituurpan? Ja, maar… En zo wordt de rommel maar steeds groter. De planken in de kast staan vol met troep, die je al jarenlang niet meer gebruikt. Waarom gebruiken we dat mooie servies niet en eten we van borden, waar al stukje van afgebroken zijn. Weg met die oude spullen en laten we eens genieten van die mooie dingen, die nu in de pronkkast staan. Gekocht omdat we die mooi vonden en te mooi om te gebruiken. Daarom gaan we ze nu gebruiken en als er dan iets sneuvelt, dan heb je het ten minste gebruikt. En daarom zijn we nu aan het opruimen begonnen. Opruimen die oude troep en genieten van de mooie dingen, die we hebben. Foto: he, he, dat geeft een beetje ruimte.

Morgenrood, water in de sloot. Vanmorgen verscheen de zon in morgenrood. Nu, bijna een uur later heeft hij zich verscholen achter een gesloten wolkendek. Voor het westelijk deel is er enige kans op wat lichte regen, maar het zal ongetwijfeld een aangename dag worden. We zitten pas in april en “aprilletje zoet, geeft nog wel eens een witte hoed”, maar zover zal het vandaag niet komen. Vandaag moet ik naar de kno-arts. Benieuwd wat die zal zeggen: een grote toeter of een klein gehoorapparaatje. We zullen wel zien. Ik hoop wel dat mijn gehoor zal verbeteren. Gistermiddag zijn we onverwacht er met de auto op uitgegaan. We zijn ergens wat gaan bekijken. Misschien maak ik u nieuwsgierig, maar ik vertel u voorlopig toch niks. Foto: Den Haag ligt aan mijn voeten, bij wijs van spreken.

De buienradar voorspelt bewolkt weer, maar in Scheveningen schijnt de zon. De wind is zwak tot matig uit zuidwestelijke richting en boven zee hangt op afstand een wolkendek. Afwachten maar hoe het weer zich ontwikkelt. Ook gisteren was het op Scheveningen een aardige dag. Maar dat lokte toch niet veel mensen naar de kust. Misschien was het aanvankelijk wat saaie weer daar de oorzaak van, maar het kan ook zijn dat het museumweekend toch veel bezoekers naar de musea lokte. Tegen de avond werd het wat drukker op Scheveningen, maar dat is niet zo ongewoon, omdat veel mensen gelokt worden door de vele restaurants en Scheveningen dankzij het goede openbaarvervoer makkelijk bereikbaar is. Foto: Eeen meerkoet zit verscholen de eitjes uit te broeden.