Vandaag op bezoek geweest bij ons mema, op haar vraag plus drie (!) telefoontjes... Was haar 'bezoekzondag' en ze kan absoluut niet alleen blijven. Maar ik wou graag naar de New York-marathon kijken op Ned. 2. Niks aan te doen... ons Agnes kreeg zelf bezoek, ons Lief zou 's avonds komen, Alex heeft het te druk met revue etc. en ons Martine is nog ziek (en gaat trouwens nooit). Dus wég gezellige zondagmiddag met marathon. Als 'k ongeveer 2,5 uur bij haar ben komt (gelukkig !) ook ons Lief. Ze nodigt me uit om hun nieuwe 'jacuzzi' in gebruik te nemen... Lief en Fons... ze hebben ALTIJD en overal de laatste nieuwe (en meestal dure) snufjes in&rond het huis. Zou er wel 's IETS bestaan dat zij niet hebben ? Dan moet 'k lang zoeken. Ze blijven maar dromen én realiseren die dromen ook. Helaas, 't zijn allemaal dure maar 'puur materiële' zaken, op een bepaald moment MOET je daar toch GENOEG van krijgen ??? Het leven draait toch absoluut niet alléén om het materiële ? Ofwél leef ik niet in het hier&nu. Versta het niet. Gelukkig zijn heeft voor mij helemaal niets te maken met bezit. Blij zijn met de 'kleine dingen des levens', DAAR gaat het 'm om: de glimlach van een kind, mensen die van je houden, een gezellig gesprek, de natuur in al zijn grootsheid, een vriendelijke goedendag,...
We weten nog steeds niet met zekerheid wat ons Martine mankeert; in elk geval... haar mond staat niet stil; ze kan uren doorrafelen over bestaande en/of vermeende mankementen. Morgenvroeg kent zij (en wij) het resultaat van alle onderzoeken. laat ons er maar van uitgaan dat het allemaal wat 'opgeblazen' is. Gisteren werd onze lieve Lieven 31j jong. Heb hem, per abuis, twee E-cards gestuurd. Dus dubbele felicitaties voor mijn zoon ! 't Is raar maar waar... Wout en Lieven zijn allebei van het jaar 1974; Lieven leeft nog steeds alleen en Wout heeft een groot 'huishouden' met vier kleine kinderen... Het verschil is groot... Toch... als ze alletwee maar GELUKKIG zijn... !
Ik heb heel gemengde gevoelens over Allerheiligen en Allerzielen. Het zijn dé dagen waarop we onze overledenen gedenken, maar dit ritueel brengt me ieder jaar 'van slag'... Het verdriet is en blijft er nog steeds. Mijn vadertje, mijn rots in de branding, is al 18 jaar dood. Ons mema vroeg me wéér (zoals elk jaar) om de viering in de kerk plus bezoek aan het kerkhof SAMEN te doen. Ze wil blijkbaar niet weten dat 'k op élke dag in het jaar graag naar ons pepa ga, maar NIET op 1&2 november ! Ze bleef maar aandringen... maar ik hield voet bij stuk; al dat volk op het kerkhof, met prachtige bloemen... helaas, op een andere dag tijdens 't jaar zie je ze nooit... Ik moet er niets van weten, van 1 november met z'n rituelen. Voel me triestig en ongemakkelijk; daarom blijf 'k héél graag thuis !
Anderzijds is er morgen de verjaardagsdag van mijn liefste zoon Lieven. De feestelijke, blije gevoelens die hierbij horen samen met de tristesse van Allerzielen blijven ieder jaar voor 'ongemakkelijkheid' zorgen al ben 'k héél blij mijn zoon een fantastische verjaardag te kunnen wensen. Moet met die dubbelheid gewoon leren leven...
