Verhaaltje
Er was eens een meisje van net geen vijf jaar ,
ze vond het niet erg om eventjes alleen te zijn
met haar speelgoed op haar gezellig kamertje .
Ze vond het helemaal niet erg omdat t egeltje
vreselijk goed verhaaltjes kan vertellen
Hij begon : ssst
heel lang geleden woonde
ik op een hoge berg samen met mn moeke .
Toen op zekere dag moeke niet meer terug kwam
van t dorp beneden , moest ik haar wel gaan zoeken .
Waar was ik aan begonnen , k ontsnapte maar nipt
aan een kwade boer , hij begreep niet dat ook egeltjes
wel eens trek hebben in een vers kakel-ei , k was nog
maar net in t kiekenkot als hij kwam aangestoven
met een viertand met vlijmscherpe punten in zn hand .
t Eitje was nog niet eens gebroken en k had
het zeker nog niet leeggezogen .
Maar ik vluchtte zo vlug ik kon langs de kippen
en den haan naar voor mij veiliger oorden .
Niet veel verder moest ik een weg oversteken , niet simpel
voor een egeltje hoog uit de bergen , al goed dat als t
echt moet ik heel vlug kan wezen .
Want voor ik de overzijde had bereikt moest ik 2x tussen
de wielen door , de laatste keer was t maar nipt ,
gelukkig stopte de truckchauffeur net voor ik onder
het zware wiel kwam zitten .
Bij t verder afdalen van de berg kwam k een witte poes
tegen ze was wel twee keer zo groot als ik maar
we werden beste maatjes , ze was reeds aan haar
tweede leven bezig , want weet je alle poezen hebben
zeven levens .
Dus wij twee egeltje en poesje trokken verder
naar beneden op zoek naar mijn moeke .
Zowat half weg beleefde ik de schrik van mn leven ,
k trok mn kop in mijn buik zodat ik een
bolletje stekeltjes was, want een beest wel tien keer
groter dan mijn poezenvriendje kwam blaffend
op ons af .
Poesje blies zo hard dat het blaffend beest met zijn
staart tussen zijn poten al jankend rechtsomkeer maakte en ons rustig verder liet gaan .
k Weet nog heel precies waar k mijn moeke vond .
Op een klein gezellig kamertje zat ze heel alleen
en luisterde naar mijn verhaaltje .
07-09-2007 om 00:00
geschreven door Joanna
|